Βίντεο γνωριμίας .

Οι μαθητές -τριες της Ε΄ τάξης  του σχολείου μας συμμετέχουν στο Δίκτυο Συνεργαζόμενων Σχολείων με θέμα: «Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα και την Κύπρο. Στο χτες, στο σήμερα, στο αύριο».

Συνεργάζονται  με τα παιδιά 4 άλλων σχολείων της Ελλάδας, παρουσιάζοντας την ιστορία του τόπου και τις δράσεις τους, έτσι ώστε να γίνεται ανταλλαγή πληροφοριών, γνώση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του κάθε τόπου, των εθίμων και των πολιτιστικών θεμάτων.

Ζητούμενο είναι να γνωρίσουν τα παιδιά όσο γίνεται καλύτερα τον τόπο τους, για να μπορέσουν να τον παρουσιάσουν στους  μαθητές των άλλων σχολείων.

Μετάβαση στο padlet.com

Τα παιδιά θέλησαν να φτιάξουν ένα βίντεο για να γνωρίσουν οι συμμαθητές τους στα άλλα σχολεία το Καλό Χωριό και την ευρύτερη περιοχή του, παρουσιάζοντας τα αξιοθέατα του χωριού, την ιστορία του σχολείου, τις ασχολίες των κατοίκων αλλά και τις όμορφες παραλίες του. Άντλησαν τις πληροφορίες τους από το βιβλίο του κ. Μιχ. Γεροντή, από τη σελίδα του  Πολιτιστικού Συλλόγου του Καλού Χωριού αλλά και από το  internet.

 Σε αυτή τους την προσπάθεια συνεργάστηκαν με την εκπαιδευτικό κα. Δαϊκοπούλου Εύα και την ευχαριστούμε πολύ.

Η 6η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού, με στόχο να δοθεί ένα συμβολικό μήνυμα επαγρύπνησης απέναντι σε ένα πρόβλημα, που κατά τα τελευταία χρόνια εντείνεται, επηρεάζοντας την καθημερινότητα ολοένα και περισσότερων μαθητών.
Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: “ η βία και ο εκφοβισμός δεν έχουν θέση στην κοινωνία, πόσο μάλλον στο σχολικό περιβάλλον”.

Την Παρασκευή 8 Μαρτίου αφιερώσαμε 2 ώρες για τις δράσεις μας ενάντια στη βία και στον εκφοβισμό. Μέσα στις τάξεις οι μαθητές παρακολούθησαν βιντεάκια σχετικά με το θέμα,  συζήτησαν και διατύπωσαν τις απόψεις τους για το θέμα αυτό, στήθηκαν εργαστήρια κατασκευών, έφτιαξαν αφίσες,  ζωγράφισαν τα χεράκια τους με τα μυνήματα  τους απάνω, διάβασαν βιβλία, φώναξαν συνθήματα.

Το σχολείο μας  φέτος συμμετείχε στη δράση « Σπάω τη σιωπή, σπάζοντας τα μπαλόνια» του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Όλα τα παιδιά φούσκωσαν ένα μπαλόνι, έγραψαν με μαρκαδόρο το μήνυμα τους ενάντια στη βία και όταν τους δόθηκε το σύνθημα, το έσπασαν όλοι μαζί για να ακουστεί ο δυνατός κρότος.
Ο κρότος – το σπάσιμο των μπαλονιών συμβόλιζε το σπάσιμο της σιωπής στη βία. Αυτή η δράση γινόταν ταυτόχρονα πανελλαδικά από όσα σχολεία συμμετείχαν.

Η σχολική βία και ο εκφοβισμός πρέπει να μας βρίσκουν όλους απέναντι, ενωμένους και έτοιμους να υπερασπιστούμε σε κάθε περίπτωση το παιδί που το έχει ανάγκη.

Στο τέλος είδαμε την έκθεση βιβλίου που είχε στήσει η Υπεύθυνη Δανειστικής Βιβλιοθήκης του σχολείου. Οι τίτλοι των βιβλίων με θέμα τη βία και τον εκφοβισμό ήταν αρκετοί και οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να επισημάνουν το βιβλίο, που θα δανειστούν την επόμενη φορά.

Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Ο Μάρτης σιγά σιγά ήρθε! Άφησε πίσω του βροχές και κρύο. Οι ζεστές, ηλιόλουστες μέρες επιτέλους έφτασαν! Η φύση αναγεννιέται! Το πράσινο χορτάρι κυριαρχεί στους κάμπους του Καλού Χωριού.

Οι ανθισμένες, μυρωδάτες πορτοκαλιές δίνουν το παρόν. Στο σχολείο μας κοντά υπάρχουν μερικές ακόμα ανθοστολισμένες σαν νυφούλες αμυγδαλιές. Ευκαιρία για μαθητές και δασκάλους να βγουν έξω από το σχολικό περιβάλλον.

Έτσι, οι μαθητές της Α, Β, και Δ τάξης του σχολείου μας ξεχύθηκαν στους αγρούς για να θαυμάσουν το μεγαλείο της φύσης. Πήραν μαζί τους χαρτόνια, ξυλομπογιές, μαρκαδόρους, τέμπερες, πινέλα και την καλή τους διάθεση! Αφού περπάτησαν λιγάκι στάθηκαν για να παρατηρήσουν το χώρο που βρισκόταν.

Συζητήσανε για τη βλάστηση της εποχής και τα δέντρα που έβλεπαν τριγύρω. Η φύση σε όλο το μεγαλείο της!!!!

Το ωραιότερο δέντρο: η αμυγδαλιά!!!!!

Παρατήρησαν από κοντά τις αμυγδαλιές, μύρισαν τα άνθη της και άκουσαν  το μύθο της αμυγδαλιάς.

Στο τέλος πήραν τα πινέλα τους και ζωγράφισαν την αμυγδαλιά στον καμβά!  Άλλα παιδιά έφτιαξαν  τα άνθη της αμυγδαλιάς  με ποπκορν.

Απόλαυσαν τον ήλιο και τη φύση. Κυλίστηκαν στο χορτάρι, σκαρφάλωσαν πάνω στα δέντρα  και η χαρά τους  αποτυπώθηκε στο πρόσωπο και στο γέλιο τους.

Πέρασαν υπέροχα!!!  Ευχαριστήθηκαν την ημέρα και τον περίπατό τους αυτό.

Τις προηγούμενες ημέρες είχαμε την τιμή να φιλοξενήσουμε για δύο ημέρες στο σχολείο μας τον  κ. Στέλιο Γκαδρή, ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας αλλά και με τα παιδιά τεχνικές διδασκαλίας που αφορούν τη φιλοσοφία για παιδιά.

Ο Στέλιος Γκαδρής υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ως νηπιαγωγός από το 2010 έως το 2020. Για πάρα πολλά χρόνια δούλεψε στο Νηπιαγωγείο του Καλού Χωριού και  η επαφή καθώς και η συνεργασία μας όλα αυτά τα χρόνια ήταν άψογη. Τα παιδιά τον λάτρευαν, όπως κι εκείνος αυτά. Εντύπωση μας έκανε το ότι θυμόταν τα ονόματα όλων των μαθητών μας.

Η εκπαίδευσή του δεν σταμάτησε στο πτυχίο του Παιδαγωγικού Τμήματος της Σχολής των Νηπιαγωγών. Το 2002 έλαβε το πτυχίο του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ., ενώ το 2005 έλαβε τον Μεταπτυχιακό του τίτλο στον Κλάδο της Συστηματικής Φιλοσοφίας, του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. Το 2013 απέκτησε τον τίτλο του Διδάκτορα της Φιλοσοφίας του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ.

Από το 2020 και εξής διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο  τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών.

Η Φιλοσοφία για Παιδιά (P4C) είναι μια μεθοδολογία διδασκαλίας που βοηθά στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των μαθητών, δίνοντας τους τη δυνατότητα να καταπιαστούν με αρκετά πολύπλοκα παγκόσμια ζητήματα. Η πρόθεση πίσω από την P4C είναι να χρησιμοποιήσει φιλοσοφικές προσεγγίσεις για την ενίσχυση της συνολικής εκπαιδευτικής εμπειρίας των μαθητών, και να τους κάνει να σκέφτονται τόσο δημιουργικά όσο και κριτικά.

Οι μαθητές μας λοιπόν, αφού κάθισαν σε κύκλο, συστήθηκαν με τη χρήση μιας μπάλας. Μιλούσε μόνο αυτός που κρατούσε την μπάλα. Ο Διαμεσολαβητής – εκπαιδευτικός αφηγήθηκε μια ιστορία, απ΄ όπου προέκυψε ένα ερώτημα σχετικό με τη φιλία.

Ένα ρομπότ προγραμματίζεται να γίνει φίλος με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας. “Ποια λοιπόν χαρακτηριστικά θα θέλαμε να έχει αυτός ο φίλος;”  Οι μαθητές περίγραψαν ως φίλο, αυτόν που τους προσφέρει αγάπη, στοργή, βοήθεια, φροντίδα, παιχνίδι και κατανόηση. Ένας ένας μαθητής έγραφε τη λεξούλα του στον πίνακα προσδιορίζοντας το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, που θα ήθελε να έχει ο φίλος του.

Η ιστορία συνεχίστηκε με σκανδαλιές που έκαναν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας και τα παιδιά βρέθηκαν μπροστά  σε ένα δίλλημα: το ρομπότ φίλος είναι προγραμματισμένο να λέει πάντα την αλήθεια, «Τι λοιπόν πρέπει να κάνουμε;  πρέπει πάντα να λέμε την αλήθεια;».

Και οι απαντήσεις των μαθητών ποικίλες και ενδιαφέρουσες. Πολλοί είναι οι μαθητές που είπαν πως θα προτιμήσουν  την αλήθεια, γιατί «αυτό είναι το σωστό» ή γιατί αλλιώς «θα μας τιμωρήσει η μαμά». Κάποιοι άλλοι είπαν, πως θα έλεγαν ακόμα και ψέματα,  αν με αυτόν τον τρόπο προστάτευαν τα μέλη της ομάδας τους ή το φίλο τους.

Και η ιστορία συνεχίζεται, καταλήγοντας πάλι σε δίλλημα, αν θα προτιμούσαν τα παιδιά ένα φίλο ρομπότ ή ένα πραγματικό φίλο. Άλλοι επέλεξαν έναν πραγματικό φίλο, γιατί αυτός έχει πραγματικά συναισθήματα, ενώ άλλοι πολλοί επέλεξαν σαν φίλο το ρομπότ, καθώς αυτό δεν φέρνει και πολλές αντιρρήσεις και θα τους πρόσφερε τα πάντα (από τις εργασίες του σχολείου μέχρι το στρώσιμο του κρεβατιού και το μαγείρεμα).

Οι μαθητές μας λοιπόν χωρίστηκαν σε 3 ομάδες, συζήτησε η κάθε ομάδα το πρόβλημα που της τέθηκε μέσα από μια προφορική ιστορία. Μοιράστηκαν τις σκέψεις τους, άκουσαν ο ένας τον άλλο, σεβάστηκαν τις απόψεις του άλλου, και ενώ αρχικά αντιπαρατέθηκαν, στο τέλος οικοδόμησαν πάνω σε αυτές.

      
Η P4C είναι ένα ισχυρό εργαλείο για να κάνει τους μαθητές να σκέφτονται ως πολίτες του κόσμου, καθώς ενθαρρύνει τα παιδιά να αμφισβητούν και να εξετάζουν τα θέματα της παγκόσμιας σημασίας, όπως η χρήση της τεχνολογίας, η ταυτότητα, η διαφορετικότητα, η αειφόρος ανάπτυξη και η φτώχεια.
Ωστόσο, το πιο σημαντικό, είναι ότι η μεθοδολογία της P4C μπορεί να αξιοποιηθεί για να βοηθήσει τους μαθητές να αναπτύξουν την απαραίτητη αυτογνωσία, τις αξίες και τις συμπεριφορές για να γίνουν τελικά ενεργοί πολίτες στις τοπικές, εθνικές, παγκόσμιες και διεθνείς κοινότητες. Με έμφαση στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που επιτρέπει στα παιδιά να ακουστούν, τα σέβεται και τους δίνει αξία, η P4C μπορεί να διδάξει τα παιδιά να ακούν, να επιχειρηματολογούν, να συνεργάζονται, να κατανοούν και να ταυτίζονται, και πάνω απ ‘όλα, να σκέφτονται ανεξάρτητα για τα παγκόσμια ζητήματα.
Αυτό, φυσικά, δεν είναι απλό ζήτημα. Τα παγκόσμια θέματα είναι πολύπλοκα και δεν έχουν εύκολες απαντήσεις. Ως εκ τούτου, αντί να παρέχει απαντήσεις, ή να αποδέχεται μια απλουστευμένη προσέγγιση, ο ρόλος του δασκάλου είναι να ενθαρρύνει τους μαθητές να αναγνωρίσουν την ύπαρξη πολλαπλών προοπτικών, ενώ προσεγγίζουν τέτοια θέματα.

Η δράση μας αυτή εντάχθηκε στο σχέδιο για την εσωτερική αξιολόγηση της σχολικής μας μονάδας,  που έχει ως θέμα τις συγκρούσεις μαθητών και  μέτρα πρόληψης μέσα από τη συνεργασία των παιδιών. Ακολούθησε συζήτηση και αναστοχασμός με τους εκπαιδευτικούς και κατάθεση των απόψεων τους μετά από το διήμερο αυτό σεμινάριο που παρακολούθησαν με την παρουσία των μαθητών τους.

Ευχαριστούμε πολύ το συνάδελφο για την παρουσίαση του αυτή. Ήταν τιμή  και χαρά για το σχολείο μας να τον έχουμε κοντά μας και να συνεργαστούμε ξανά μαζί του.

Στα πλαίσια των  Εργαστηρίου Δεξιοτήτων με θέμα : ” Διαφέρουμε; πάλι καλά!”,  τα παιδιά της ΣΤ΄ τάξης θέλησαν να δείξουν την ομορφιά που κρύβεται πίσω από την διαφορετικότητα και πως έχοντας ο καθένας από εμάς να δείξει κάτι διαφορετικό από τον πολιτισμό του, μας κάνει όλους πιο πλούσιους.

       

Εκδρομή στο εργαστήρι κεραμικής «Καπαρουνάκη»

Πρώτη μέρα του Μαρτίου και ο καλύτερος τρόπος για να καλωσορίσουμε την άνοιξη είναι ποιος άλλος ;;

Μα φυσικά … μια εκπαιδευτική εκδρομή. Προορισμός των μαθητών Α, Β, Γ και Δ τάξεων ήταν το εργαστήριο αγγειοπλαστικής της οικογένειας «Καπαρουνάκη» στην Ανώπολη Ηρακλείου.

       
Εκεί τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά την τέχνη της κεραμικής. Η ιδιοκτήτρια του εργαστηρίου ξενάγησε τα παιδιά στον χώρο και τους μίλησε για τον τρόπο που κατασκευάζονται τα κεραμικά καθώς και για τα υλικά και τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι τεχνίτες. Μάλιστα, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τον αγγειοπλάστη «εν ώρα εργασίας».

Δεν έμειναν όμως μόνο στην παρακολούθηση…. «έπιασαν δουλειά» και τα ίδια τα παιδιά. Κάθισαν λοιπόν στην καρέκλα του αγγειοπλάστη και με τη βοήθειά του προσπάθησαν να δώσουν μορφή σε ένα κομμάτι πηλό. Η χαρά και ο ενθουσιασμός τους ήταν μεγάλος.

Τα αγγεία που έφτιαξαν τα παιδιά παρέμειναν στο εργαστήριο για να ψηθούν και να στεγνώσουν. Μόλις είναι έτοιμα, θα σταλούν στο σχολείο μας.
Ευχαριστούμε πολύ το εργαστήριο για την άψογη φιλοξενία!!