Έφτασε η ημέρα της τελικής μας εκδρομής. Ως σχολείο της φύσης  τι άλλο θα επιλέγαμε από μία εξόρμηση στη φύση!

Διαλέξαμε ένα μέρος κοντά στο Καλό Χωριό που δεν ήταν άλλο από το Κεφαλοβρύσι της Καλαμαύκας, ένα καταπράσινο μέρος μέσα στις πηγές, στα νερά και στα πλατάνια.

Ξεκινήσαμε το πρωί  από το σχολείο μας πηγαίνοντας από Ιεράπετρα για να συναντήσουμε πρώτα το φράγμα των Μπραμιανών.

Ένα έργο που άρχισε να κατασκευάζεται το 1986 για να καλύψει τις ανάγκες καλλιέργειας 30.000 στρεμμάτων της Ιεράπετρας. Βρίσκεται 5χ.μ. βορειοδυτικά από την πόλη της Ιεράπετρας,  έχει έκταση 1050 στρέμματα και χωρητικότητα 15 εκατομμύριων  κυβικών μέτρων, κάνοντας το τον τρίτο μεγαλύτερο υγροβιότοπο της Νότιας Ελλάδας, μετά το φράγμα των Ποταμών Αμαρίου και το φράγμα Αποσελέμη. Το νερό του προέρχεται από τις πηγές Κεφαλοβρυσίου της Καλαμαύκας, από το Σελάκανο και τις Μάλλες. Στο φράγμα έχει αρχίσει να φωλιάζει η πρασινοκέφαλη πάπια, η οποία είχε εξαφανιστεί από τη Κρήτη. Φθινόπωρο και άνοιξη κατακλύζεται από μεταναστευτικά πουλιά, ενώ το χειμώνα αποτελεί καταφύγιο για τα πουλιά που ξεχειμωνιάζουν εκεί.

Στη συνέχεια πήραμε το δρόμο για το Κεφαλοβρύσι. Βόρεια του οικισμού της Καλαμαύκας βρίσκονται οι πηγές του Κεφαλόβρυσου που αποτελούν πηγή ζωής όχι μόνο για το χωριό αλλά και για την ευρύτερη περιοχή. Πανύψηλα πλατάνια πλαισιώνουν τις πηγές από τις οποίες εξασφαλίζει ύδρευση και άρδευση η Καλαμαύκα ενώ το υπόλοιπο, άφθονο νερό καταλήγει μέσω του καλαμαυκιανού ποταμού στο φράγμα των Μπραμιανών. Οι πηγές έχουν αξιοποιηθεί και ως χώρος ανάπαυσης και χαλάρωσης κατοίκων και επισκεπτών.

Ήρθε όμως και η ώρα του φαγητού και της διασκέδασης.  Η ταβέρνα “Πανόραμα” είχε αναλάβει να μας περιποιηθεί. Η θέα και οι μυρωδιές των φαγητών μας άνοιξαν την όρεξη.

‘Ήταν μια ξεχωριστή εκδρομή! Μέσα στη φύση και στη δροσιά του νερού και των πλατάνων.

Και του χρόνου!!!!

Πλησιάζει το τέλος  της σχολικής χρονιάς και η κα. Αριστέα πραγματοποίησε την επιθυμία των μικρών παιδιών να παίξουν  παιχνίδια  με νερό.

Και φυσικά χατίρια δε χαλάμε… άλλωστε παιδί σημαίνει παιχνίδι, χαρά, φασαρία και απόλαυση!!!!

Να μην μπουν στο παιχνίδι και οι δασκάλες? Κρίμα είναι…..

Μικροί και  μεγάλοι το απόλαυσαν!!! Ευχαριστούμε κα. Αριστέα!!!!

Κοντά στο σχολείο και  κάτω από τα σπίτια του οικισμού του Αρνικού βρίσκεται το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Ο ρυθμός του ναού είναι μία απλή Βασιλική, κλασική μορφή των ξωκλησιών της Κρήτης. Το τέμπλο και η τοιχοδομή όσο εκείνα αποκαλύπτουν λεπτομέρειες, δείχνουν  ότι ο ναός έχει κτιστεί μετά το 1650. Ήδη σε κάποια σημεία του τοίχου εμφανίζονται τοιχογραφίες με γυναικείες φιγούρες.

Μανουάλι κεριών του ναού, της εποχής που πρωτολειτούργησε, βρέθηκε στο υπέδαφος της αυλής το 1993, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης του ναού και της αυλής του. Είναι ένα εκκλησιαστικό κειμήλιο, έκθεμα σήμερα του Λαογραφικού Μουσείου του Καλού Χωριού.

Ξεναγός μας κι αυτή τη φορά ήταν η κα. Ελευθερία, η Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου.

Ο ναός γειτνιάζει με έναν νερόμυλο που ξεκίνησε να λειτουργεί την ίδια εποχή, με το νερό των πηγών Πλατανιά και Περιστερών. Ο νερόμυλος ανήκε στη Μονή Φανερωμένης και αγοράστηκε αργότερα από τον Πανωμεραμπελιώτη Σπανάκη μαζί με κοντινό αγρόκτημα πολλών στρεμμάτων που διατηρεί απόγονός του ακόμα και σήμερα και έχει συντηρήσει και το μύλο με γερά οικοδομικά υλικά.

Μας ανέφερε τον τρόπο με τον οποίο πότιζαν τους κήπους και τα χωράφια τους οι άνθρωποι εκείνων των χρόνων, τη σειρά του ποτίσματος που ακολουθούσαν, αλλά και το ρόλο του Νερουλά, του ανθρώπου δηλαδή που κάθε απόγευμα, τριγυρνούσε στο χωριό και ενημέρωνε  φωναχτά τους χωριανούς για τη σειρά, με την οποία θα πότιζαν τα χωράφια τους την επόμενη ημέρα.

Στη συνέχεια περπατήσαμε σε ένα χωμάτινο δρόμο με κήπους δεξιά κι αριστερά. Καθώς η άνοιξη άργησε να έρθει φέτος, η φύση ήταν στα καλύτερά της. Θαυμάσαμε την κληματίδα με τα μωβ ανθάκια της, που κάλυπτε όλους τους φράχτες των χωραφιών, μυρίσαμε τη μυρτιά, που σκορπούσε το άρωμα της απλόχερα παντού και γευτήκαμε τα βατόμουρα,  που μόλις έκαναν την εμφάνισή τους.

Σε λίγο φτάσαμε στην κάτω βρύση και στις πλύστρες που υπάρχουν εκεί. Η κάτω βρύση με το νερό να κυλάει υπόγεια ακόμα και τώρα.

Η κ. Ελευθερία μας έδωσε αρκετές πληροφορίες για το ρόλο της κάτω βρύσης και των πλυστρών που χρησιμοποιούσαν οι νοικοκυρές  πριν μερικά χρόνια,  εκμεταλλευόμενες το νερό από τη βρύση που έφτανε εκεί μέσα από τους καταπότες, και έτρεχε συνεχώς. Εκείνα τα χρόνια δεν είχαν βρύσες μέσα στα σπίτια αλλά ούτε και πλυντήρια φυσικά. Γινόταν μια μικρή γιορτή, καθώς μαζευόταν όλες οι νοικοκυρές για να πλύνουν τα ρούχα τους. Άλλο που δεν ήθελαν τα μικρά παιδιά….να τριγυρίζουν εκεί γύρω και να παίζουν.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την κα. Δασκαλάκη Ελευθερία για την όμορφη ξενάγησή της και τον κ. Νίκο Μανιαδάκη που με χαρά ήρθε και μας άνοιξε το ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Γυρίσαμε στο σχολείο εντυπωσιασμένοι και γεμάτοι γνώση και εμπειρίες.

Ήταν μια ευκαιρία για τα παιδιά της Δ΄ τάξης να γνωρίσουν την τοπική ιστορία του χωριού  τους και τις γνώσεις τους αυτές να τις μεταφέρουν και σε άλλα παιδιά άλλων σχολείων της χώρας μας. Φέτος συνεργαζόμασταν όλη τη χρονιά με αρκετά σχολεία, συμμετέχοντας στο Εθνικό Δίκτυο  Συνεργατικών Σχολείων με θέμα : “Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα και την Κύπρο. Στο χθες, στο σήμερα και στο αύριο”.  Οι μαθητές  των άλλων σχολείων θα γίνουν κι αυτοί γνώστες της τοπικής μας ιστορίας και γι αυτό είμαστε πολύ χαρούμενοι!