Το έθιμο της «κούνιας» έχει τις καταβολές του στην αρχαία Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα πρόκειται για την «αιώρα» των κοριτσιών κατά τα αθηναϊκά Ανθεστήρια την περίοδο της Άνοιξης προς τιμήν του θεού Διονύσου. Η αίσθηση ελευθερίας που δίνει η κίνηση της κούνιας προς τον ουρανό, πίστευαν πως έφερνε καλή τύχη. Γι’ αυτό και το ανασήκωμα της κούνιας συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης με τον ερχομό της Άνοιξης.

Από το αρχαίο έθιμο της αιώρας φτάνουμε στο ανοιξιάτικο έθιμο της κούνιας που το συναντάμε σε όλη την Ελλάδα, κυρίως σε νησιωτικές περιοχές του Αιγαίου και φυσικά στις Κυκλάδες. Εντάσσεται στις εορταστικές εκδηλώσεις του Πάσχα και αποτελεί μια από τις εντονότερες και αγαπημένες αναμνήσεις των κατοίκων των νησιών.

Οι νέοι του χωριού  μαζεύονταν και έφτιαχναν αυτοσχέδιες κούνιες. Τις έστηναν κυρίως σε τρία σημεία του χωριού. Τοποθετούσαν ένα γερό δοκάρι στα δώματα δύο κοντινών σπιτιών στα στενά σοκάκια του χωριού  και από εκεί κρέμαγαν τα σχοινιά.

Στην κούνια κάθονταν συνήθως οι ανύπαντρες κοπέλες και τις κουνούσαν τα αγόρια. Τις ημέρες αυτές οι νέοι είχαν τον πρώτο λόγο, έβρισκαν την ευκαιρία να κάνουν τις γαμήλιες επιλογές τους και να εκφραστούν αμοιβαία και δημόσια. Έψαχναν να βρουν σε ποια κούνια του χωριού ήταν η κοπέλα που τους ενδιέφερε για να τη λικνίσουν και να συνομιλήσουν με ερωτικά δίστιχα.

Στο σχολείο μας συνεργάστηκαν οι 2 ειδικότητες ( εκπαιδευτικός  Φυσικής Αγωγής και Μουσικής) παρουσιάζοντας αυτό το έθιμο στα μικρά παιδιά της Α & Β τάξης. Τα παιδιά μπήκαν στον κύκλο και  αρχικά έμαθαν το  αντίστοιχο τραγουδάκι.

Σήμερα  για το σχολείο μας ήταν μια μέρα δημιουργική και γεμάτη εκπλήξεις!!!!

Πλησιάζει το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαϊων και τα έθιμα στον τόπο μας αρκετά.

Μας επισκέφτηκε  ο κ. Νίκος Μανιαδάκης,  ένας άνθρωπος της εκκλησίας, ιδιαίτερα αγαπητός, αλλά πάνω απ΄ όλα υπήρξε παππούς 5 μαθητών μας πριν  από μερικά χρόνια.

Έφερε τα βάγια και  αφού είχε κάνει την απαραίτητη προεργασία έδωσε σε όλα τα παιδιά από 2 φυλλαράκια. Με το δικό του απλό και ιδιαίτερο τρόπο, έχοντας την πείρα του υπομονετικού παππού, έδειξε στα παιδιά την κατασκευή του σταυρού.

Δίπλα μας όπως πάντα και η κα. Ελευθερία από τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού που βοήθησε κι αυτή δείχνοντας στα παιδιά και δίνοντας πληροφορίες για το έθιμο αυτό.

Δάσκαλοι και παιδιά επιδόθηκαν στην κατασκευή του σταυρού. Φυσικά  ο κ. Νίκος μας έδειξε και τον τρόπο που κατασκευάζουν πιο περίτεχνους σταυρούς, αλλά εμείς αρκεστήκαμε στον πιο απλό τρόπο.

Το δεύτερο εργαστήριο δούλευε ταυτόχρονα. Στην αίθουσα του Ολοήμερου η κα. Μαρία και τα μέλη του Συλλόγου Γονέων που βρέθηκαν κοντά μας,  βοήθησαν τα παιδιά να φτιάξουν τα Λαζαράκια τους. Μία μία τάξη ζύμωνε τα δικά της Λαζαράκια τηρώντας κι αυτό το έθιμο.

Το σχολείο μας μοσχομύρισε, τα λαζαράκια μας έγιναν αφράτα και τα παιδιά τα έφαγαν με όρεξη!

Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Μανιαδάκη και τις κυρίες Δασκαλάκη, Κουτουλάκη και Τζιρή για τη βοήθειά τους. Ήταν πολύτιμη.

Σήμερα γιορτάσαμε / τιμήσαμε κι εμείς στο μάθημα των Γερμανικών την ημέρα παιδικού βιβλίου με τα παιδιά των  Ε΄ και Στ΄ τάξεων.

Διαβάσαμε, είδαμε και τραγουδήσαμε το γνωστό παραμύθι των αδερφών Grimm: Hänsel und Gretel. Ζωγραφίσαμε μια εικόνα που μας εντυπωσίασε και στολίσαμε τις τάξεις μας.

Και κλείσαμε με ένα εργαστήριο, όπου φτιάξαμε σπιτάκια  από μπισκότα όλοι μαζί . Ευχαριστούμε πολύ κα. Έφη!!!!!

Διαδικτυακή συνάντηση με την Άδα Σταματάτου

Με αφορμή την παγκόσμια μέρα ευαισθητοποίησης σε θέματα που αφορούν διαταραχές του αυτιστικού φάσματος , στις 2 Απριλίου, τα παιδιά της Β’ και Δ΄ τάξης του σχολείου μας είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν διαδικτυακά την κυρία Άδα Σταματάτου . Η Άδα Σταματάτου είναι πρόεδρος και ιδρύτρια της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Race for Autism Gr που διοργανώνει αγώνες δρόμου και κολύμβησης για την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση για τον αυτισμό. Η ίδια είναι ακτιβίστρια μαραθωνοδρόμος.

Η κυρία Σταματάτου είναι μητέρα δύο παιδιών, ενός αγοριού κι ενός κοριτσιού. Ο γιος της,  ο Γιάννης, είναι σήμερα 25 ετών και είναι βαριά αυτιστικός. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορεί ένα βιβλίο που έχει γράψει η ίδια με τίτλο «Τι έχει ο Γιάννης;». Στο βιβλίο, μέσα από μια εικονογραφημένη ιστορία, μας συστήνει τον Γιάννη, τις ρουτίνες της καθημερινότητας του, τις συμπεριφορές του, τις αντιδράσεις του.

Στη συνάντησή μας τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν μαζί της για το πώς είναι η καθημερινότητα με ένα αυτιστικό  άτομο, πως μπορούμε να γνωρίσουμε και να προσεγγίσουμε ανθρώπους στο φάσμα του αυτισμού. Είχαν την ευκαιρία να θέσουν τις ερωτήσεις τους και να προβληματιστούν.

Ευχαριστούμε από καρδιάς την κα.  Άδα για την υπέροχη αυτή συνάντηση.

Αφού  μιλήσαμε για τον μεγάλο παραμυθά τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, παρουσιάσαμε την αφίσα για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου που ετοίμασε ο συγγραφέας Βαγγέλης Ηλιόπουλος μαζί με την  εικονογράφο Φωτεινή Στεφανίδη.

Φέτος την ημέρα την αφιερώσαμε στη συγγραφέα Άλκη Ζέη και στο μοναδικό συγγραφικό της έργο.

Εξάλλου  συμμετείχαμε στον 12  Μαραθώνιο Ανάγνωσης διαβάζοντας 3 βιβλία της με τα παιδιά της Γ΄ τάξης.

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923, «στην οδό Κέας, στην πλατεία Κολιάτσου, στις 15 του Δεκέμβρη» . Ο πατέρας της καταγόταν από την Κρήτη και η μητέρα της από τη Σάμο, όπου πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια. Όταν άρχισε το σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και στη συνέχεια στην Αθήνα. Παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργο Σεβαστίκογλου, που πέθανε το 1991. Απέκτησαν δύο παιδιά, την Ειρήνη και τον Πέτρο.

Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας, στο τμήμα σεναριογραφίας.

Το πρώτο της μυθιστόρημα ήταν “Το καπλάνι της βιτρίνας”  (1963), που το είχε εμπνευστεί από τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό.

Παρουσιάσαμε αρκετούς τίτλους από τα βιβλία της που έχουμε στη Δανειστική  Βιβλιοθήκη του σχολείου μας και στη συνέχεια τα παιδιά παρουσίασαν με το δικό τους, μοναδικό  τρόπο τα βιβλία που είχαν διαβάσει.

Η μαθήτρια της Α΄ τάξης παρουσίασε  τον  “Νυχτερινό περίπατο της γιαγιάς”. Ένα βιβλίο τρυφερό, με αισθήματα συγκίνησης  και λύπης για τον ξαφνικό χαμό της γιαγιάς, ενός προσώπου αγαπημένου για όλους μας.

Στη συνέχεια μία άλλη μαθήτρια  από τη Δ΄ τάξη παρουσίασε το βιβλίο  ” Η Αλίκη στη χώρα των  μαρμάρων”. Ένα βιβλίο που προβλημάτισε τα παιδιά και τους έδωσε να καταλάβουν, γιατί είναι ανάγκη να γυρίσουν πίσω στο φυσικό τους χώρο τα μάρμαρα του Παρθενώνα.

Τα παιδιά  ζωγράφισαν κι έφτιαξαν την αφίσα με το βιβλίο που διάβασαν.

Όπως αναφέρει και ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος στην αφίσα : είμαι ένα βιβλίο, διάβασε με.

«Είμαι ένα βιβλίο. Είσαι ένα βιβλίο. Όλοι είμαστε βιβλία. Η ψυχή μου είναι η ιστορία που αφηγούμαι. Κάθε βιβλίο έχει τη δική του ιστορία να πει. Μπορεί να φαινόμαστε εντελώς διαφορετικά –άλλα μεγάλα, άλλα μικρά, άλλα πολύχρωμα, άλλα μαυρόασπρα, άλλα με λίγες σελίδες κι άλλα με πολλές.

Μπορεί να συμφωνούμε ή να λέμε εντελώς διαφορετικά πράγματα. Όμως αυτή είναι η ομορφιά μας. Θα ήταν πολύ βαρετό να ήμασταν όλα ίδια. Καθένα μας είναι μοναδικό.

Η  ζωή μας δίνει  λοιπόν ένα βιβλίο με λευκές σελίδες και πρέπει εμείς να το γεμίσουμε με φωτεινά χρώματα, αισθήματα  και μοναδικές στιγμές!!!!

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 2023

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, Κυριακή 2 Απριλίου, ημέρα γέννησης του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805), γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου.

https://www.youtube.com/watch?v=FdMY7zmDZgY

ΑΝΤΕΡΣΕΝ

Καθιερώθηκε πριν από 57 χρόνια (1966), από τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, με σκοπό να τονώσει την αγάπη για το διάβασμα και να στρέψει την προσοχή στα παιδικά βιβλία.

Κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό Τμήμα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ – International Board on Books for Young People) έχει την ευκαιρία να γίνει χορηγός της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου. Επιλέγει ένα θέμα και καλεί έναν γνωστό συγγραφέα να γράψει ένα μήνυμα για όλα τα παιδιά του κόσμου και έναν γνωστό εικονογράφο να φιλοτεχνήσει μια αφίσα.

Το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ –Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου ανέλαβε, για τρίτη φορά στην ιστορία του, να δημιουργήσει το μήνυμα και την αφίσα για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2023. Το 1991, το μήνυμα έγραψε η Ρένα Καρθαίου και το εικαστικό δημιούργησε η Βάσω Ψαράκη, ενώ το 2004 το μήνυμα έγραψε η Αγγελική Βαρελλά και το εικαστικό δημιούργησε ο Νικόλας Ανδρικόπουλος.

Φέτος, η αφίσα και το μήνυμα είναι αποτέλεσμα  συνεργασίας δυο διακεκριμένων Ελλήνων δημιουργών· του συγγραφέα Βαγγέλη Ηλιόπουλου και της εικονογράφου Φωτεινής Στεφανίδη.

Το μεστό, λυρικό, συγκινητικό μήνυμα του Βαγγέλη Ηλιόπουλου θα ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο:  «Είμαι ένα βιβλίο. Είσαι ένα βιβλίο. Όλοι είμαστε βιβλία. Η ψυχή μου είναι η ιστορία που αφηγούμαι. Κάθε βιβλίο έχει τη δική του ιστορία να πει. Μπορεί να φαινόμαστε εντελώς διαφορετικά –άλλα μεγάλα, άλλα μικρά, άλλα πολύχρωμα, άλλα μαυρόασπρα, άλλα με λίγες σελίδες κι άλλα με πολλές.

Μπορεί να συμφωνούμε ή να λέμε εντελώς διαφορετικά πράγματα. Όμως αυτή είναι η ομορφιά μας. Θα ήταν πολύ βαρετό να ήμασταν όλα ίδια. Καθένα μας είναι μοναδικό.

Και καθένα από εμάς έχει το δικαίωμα να το σέβεσαι, να το διαβάζεις χωρίς προκαταλήψεις, να έχει τη θέση του στη βιβλιοθήκη σου.

Μπορείς να έχεις τις απόψεις σου για εμένα. Μπορείς να ερευνάς, να κρίνεις και να σχολιάζεις ό,τι διαβάζεις.

Μπορείς να με βάλεις πίσω στο ράφι ή να με κρατήσεις σφιχτά στην αγκαλιά σου και να ταξιδέψουμε μαζί πολύ μακριά.

Αλλά ποτέ μην αφήσεις κάποιον να με πετάξει ή να με διώξει σε άλλο ράφι. Ποτέ μη ζητήσεις την καταστροφή μου ή μην επιτρέψεις σε κάποιον να με καταστρέψει.

Κι αν έρθει κάποιο βιβλίο από άλλο ράφι στο δικό σου, γιατί κάποιος ή κάτι το έδιωξε μακριά, κάνε χώρο. Αν πας λίγο πιο κει, χωράει δίπλα σου.

Προσπάθησε να νιώσεις όπως νιώθει. Κατάλαβέ το. Προστάτεψέ το. Μπορεί να βρεθείς εσύ στη θέση του αύριο.

Γιατί κι εσύ είσαι ένα βιβλίο. Όλοι είμαστε βιβλία.

Έλα, φώναξέ το δυνατά, ώστε να το ακούσουν όλοι: “Είμαι ένα βιβλίο, διάβασέ με”».

Για 2η συνεχόμενη χρονιά δουλεύουμε το πρόγραμμα  “Οι πράσινες γωνιές της γειτονιάς μου”,  ένα πρόγραμμα που ανήκει στο Θεματικό Δίκτυο της  Ελληνικής Προστασίας της Φύσης. Στόχος του προγράμματος είναι να φέρουμε τα παιδιά κοντά στη φύση, να ανακαλύψουν τις πράσινες γωνιές του χωριού ή της γειτονιάς τους και να αναλάβουν να τις περιποιούνται. Περιηγηθήκαμε στο χωριό και φωτογραφίσαμε τις πράσινες γωνιές, βραβεύσαμε την περσινή χρονιά τον πιο πράσινο και λουλουδιασμένο κήπο, βγήκαμε στην εξοχή και μαζέψαμε χόρτα και ξεκινήσαμε τη λειτουργία του λαχανόκηπου μας, που τον φροντίζουν τα ίδια τα παιδιά και γεύονται τα λαχανικά και τα φρούτα που μαζεύουν.

Με χαρά λοιπόν  δεχτήκαμε την πρόσκληση του Προέδρου της Κοινότητας και του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού να συμμετάσχουμε κι εμείς  στον καθαρισμό και στη φροντίδα της παιδικής χαράς,  που βρίσκεται κάτω από το σχολείο μας. Ένας χώρος που τον επισκέπτονται καθημερινά οι μαθητές μας στο σχόλασμά τους,  όταν το επιτρέπει ο καιρός. Ενημερώσαμε τους γονείς και βγήκαμε στην παιδική χαρά να απολαύσουμε την ηλιόλουστη ημέρα.

Μέσα στην τάξη τα παιδιά ετοίμασαν το θέμα τους, σύγκριναν τις δύο παιδικές χαρές, διατύπωσαν τα αισθήματά  και τις προτάσεις τους βλέποντας μια περιποιημένη και μία κατεστραμμένη παιδική χαρά, έγραψαν τις ερωτήσεις που θα απεύθυναν στον Πρόεδρο, στον υπάλληλο καθαριότητας και στα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού.

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το χώρο και συναντηθήκαμε με τον κ. Βάρδα, πρόεδρο του χωριού, την κα. Μαυρή , υπεύθυνη καθαριότητας και την κα. Δασκαλάκη πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου. Τα παιδιά τους έκαναν διάφορες ερωτήσεις, όπως για τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει μία παιδική χαρά, ποιος είναι υπεύθυνος για την τοποθέτηση και  την συντήρηση, κάθε πότε καθαρίζεται ο χώρος και τι σκουπίδια συνήθως μαζεύονται, αν τα παιδιά που παίζουν εκεί προσέχουν τα παιχνίδια, γιατί δεν έχουν φροντίσει να υπάρχουν παιχνίδια για άτομα με ειδικές ανάγκες και τόσα άλλα ερωτήματα που απασχόλησαν τα παιδιά. Φυσικά και πήραν απαντήσεις και την υπόσχεση ότι θα λάβουν υπόψιν τους τις προτάσεις των παιδιών.

Στη συνέχεια φορέσαμε τα γάντια μας και επιδοθήκαμε στην καθαριότητα του χώρου. Ο ενθουσιασμός των παιδιών ήταν έκδηλος στα προσωπάκια τους που φεγγοβολούσαν πιο πολύ από τον ήλιο. Πήραν τις σκούπες και τα φτυάρια και έπιασαν δουλειά.

Αν κοίταζες από ψηλά θα έβλεπες ένα μελίσσι που δούλευε πυρετωδώς. Τα παιδιά το βίωναν όλο αυτό με χαρά, ήταν περήφανα που βοηθούσαν και συμμετείχαν εθελοντικά σε αυτή τη δράση του σχολείου.

Κόψαμε τα χόρτα σ ένα  μικρό παρτέρι και φυτέψαμε δεντρολίβανο, ένα αρωματικό φυτό που με τα μωβ ανθάκια του, προσκαλεί τις μέλισσες κοντά του.

Στο τέλος απολαύσαμε το κέρασμα του  Πολιτιστικού Συλλόγου και της κας. Φραντζολάκη που με χαρά προσέφεραν στα παιδιά του σχολείου, στα  μικρά και  στα μεγάλα φυσικά.

και επειδή…. παιδί σημαίνει παιχνίδι, εννοείται ότι τα παιδιά ευχαριστήθηκαν το παιχνίδι τους στην παιδική χαρά.

Μία δράση που ολοκληρώθηκε  μέσα στην τάξη καταγράφοντας τα συναισθήματά τους.