Στα πλαίσια της προσπάθειας μας να αναπτύξουμε δράσεις όπου τα παιδιά θα έρθουν πιο κοντά στη φύση και τη συμμετοχή του σχολείου μας στο πρόγραμμα “Πράσινες γωνιές της γειτονιάς μου” δημιουργήσαμε ένα σχολικό λαχανόκηπο.

Πίσω από την Δ΄ τάξη υπήρχε ένας χώρος αναξιοποίητος.  Σκεφτήκαμε λοιπόν να τον εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να φιλοξενήσει το σχολικό μας κήπο. Ο καιρός  μας έβγαλε έξω από τον προγραμματισμό μας, αλλά με το που έφτιαξε, βάλαμε μπροστά την ολοκλήρωση του προγράμματος μας.

Στην προσπάθειά μας αυτή αρωγός ήταν ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων. Αρχικά ξεκινήσαμε με την κατασκευή των παρτεριών και τη μεταφορά των σχετικών υλικών και του ανάλογου χώματος για το φύτεμα.

Έφτασε λοιπόν η ημέρα που οι μαθητές θα φύτευαν με τα χεράκια τους βότανα, αρωματικά φυτά, λαχανικά, λουλούδια και φράουλες. Φύτεψαν ακόμα βαμβάκι καθώς και φιστίκια !!!!!!!

Τα παιδιά της Α΄ τάξης φύτεψαν αγγουριές και σέλινο. 

Η Β΄ τάξη με τα κολοκυθάκια τους και τον μαϊντανό !!! Το ποτιστήρι του Αντώνη ήταν το εξάρτημα του κήπου που κέρδισε τις καρδιές όλων των παιδιών!!!

Κατιφές και βασιλικός για προστασία στον λαχανόκηπο οπωσδήποτε!!!!!

Παραδοσιακά, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, φύτευαν ανάμεσα από τα κηπευτικά τους βασιλικό και κατιφέ. Είχαν παρατηρήσει ότι έδιωχναν τα έντομα. Αναπτύσσονταν πολύ αρμονικά με τα λαχανικά του κήπου τους. Οι κατιφέδες προσελκύουν και τις μέλισσες. Οπότε συντελούν στην καλύτερη επικονίαση των κηπευτικών στο λαχανόκηπο. Αυτή την παράδοση ακολουθήσαμε και για το δικό μας λαχανόκηπο !!!

Μπορεί να μην ενθουσίασαν οι μελιτζάνες τα παιδιά της Δ’ τάξης, μα ήταν μια καλή ευκαιρία να συζητηθούν έννοιες όπως συνεργασία, αλληλοβοήθεια και ομαδικότητα μέσα στην μικρή τους σχολική κοινότητα.

Σαν μελισσούλες εργάστηκαν τα παιδιά της Ε΄ τάξης. Εργάστηκαν όχι μόνο για το “δικό” τους παρτέρι αλλά ετοίμασαν και τα παρτέρια για τις μικρότερες τάξης. Λειτούργησαν σαν “κοινότητα”. Και το σημαντικότερο όλων: τα παιδιά πρόσφεραν τον ελεύθερο χρόνο τους για να έρχονται να ποτίζουν τον κήπο. Πριν καν ακόμα συζητηθεί με τους εκπαιδευτικούς . ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ !!!

Η ΣΤ΄ τάξη μας με μαρούλια, κρεμμύδια και αρωματικά φυτά. Ομαδικό πνεύμα και συνεργασία. Με την κα. Μαρία να τα καθοδηγεί.

Μπορεί την επόμενη σχολική χρονιά να μην είναι πλέον μαθητές του σχολείου αυτού. Σίγουρα όμως θα έχουν αφήσει την παρακαταθήκη τους για τα επόμενα παιδιά!!! Ένας βοτανόκηπος από τα παιδιά της ΣΤ’ τάξης του σχολικού έτους 2021-2022 για το Δημοτικό Σχολείο Καλού Χωριού!!!

Μια συνεργασία  του Δημοτικού Σχολείου & του Πολιτιστικού Συλλόγου με στόχο:

Να αναπτύξουμε την έννοια της συνεργασίας, το αίσθημα ευθύνης, της υπομονής και της επιμονής.

Να πετύχουμε τη συνεργασία  των μαθητών του σχολείου  στα πλαίσια της δημιουργίας και διατήρησης του σχολικού κήπου.

Να αναπτύξουν τα παιδιά σχέσεις με την ευρύτερη κοινότητα, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη δεξιοτήτων κοινωνικής συμμετοχής, που τόσο λείπει στις μέρες μας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους:

Πολιτιστικό Σύλλογο Καλού Χωριού και  κυρίως στην κα. Ελευθερία Δασκαλάκη

Δατσέρη Γιώργο : μας έφτιαξε τα παρτέρια.

Μαυρικάκη Μιχάλη : μας έφερε το χώμα και διέθεσε τα μηχανήματά του.

Φιλιππάκη Γιώργο (φυτώριο): μας πρόσφερε τα αρωματικά φυτά και βότανα.

Λατομπετόν Αλεξανδράκη ΑΕ : Για τα υλικά που μας προσέφερε.

Μαυρή Νίκο , Σπυριδούλα Αδαμάκη , Λαβδάκη Δημήτρη , Κοκόνα Αποστόλη, Βάρδα Γιάννη , Νικολίνα Κοΐνάκη,

Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και κυρίως την κα. Κλώντζα Εμμανουέλα 

Ευχαριστούμε πολύ  για την Συνεργασία !!!

Σύλλογος Διδασκόντων Δημοτικού Σχολείου Καλού Χωριού.

“H συλλογή άγριων βρώσιμων χόρτων ολοκληρώθηκε. θα ήταν όμως μέγιστη παράλειψη, αν δεν τα μαγειρεύαμε. Τα μαγειρέψαμε και τα δοκιμάσαμε με  τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου του Καλού Χωριού.

Μάραθα, καυκαλίθρες, λαγουδοφάι, μαντιλίδες, σκούλοι, σταφυλίκανακες, γκουτσουνάδες, στρουφούλια, πεντάνευρα, λάπαθα σκορδόχορτα και ένα σωρό άλλα !!! Τα αγριόχορτά στα καλύτερά τους. Και αφού μάθαμε τρόπους μαγειρέματος ….. γιαχνερά με ντομάτα ή λεμόνι, με χοχλιούς ή πατάτες, άντε και με κρέας άμα δεν είναι περίοδο νηστείας ….. εμείς  όμως φτιάξαμε χορτοπιτάκια !!!!!”, σημειώνει  η Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου. 

Το σχολείο μετατράπηκε για λίγη ώρα σε μια δημιουργική κουζίνα .

Με γεύσεις και αρώματα μοναδικά. Η κάθε τάξη έφτιαξε και τα δικά της χορτοπιτάκια. ΄Έφτιαξαν το ζυμάρι, ζύμωσαν με τα χεράκια τους , άνοιξαν φύλλο με παραδοσιακό και σύγχρονο τρόπο και με τη γέμιση των χορταρικών έφτιαξαν τα χορτοπιτάκια τους, τα οποία και γεύτηκαν στη συνέχεια.

Γεύση & άρωμα από Κρήτη !!!

Και με τόσους θετικούς συνεργάτες φτιάξαμε και μια ομελέτα με τα σταχάκια από τις λαψανίδες που μαζέψαμε!!

Η δράση μας αποτυπώνεται στο παρακάτω βίντεο :

https://video.link/w/8Vemd

Τη δράση αυτή την εντάξαμε σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που έχουμε πάρει ως σχολείο και έχει να κάνει με τις “Πράσινες γωνίες του τόπου”. Στόχος μας με αυτή τη συνεργασία ήταν να βγούμε έξω από το στενό περιβάλλον του σχολείου, να χαρούμε τη φύση  και να συνεργαστούμε με τον ενεργό τοπικό σύλλογο του χωριού.

Τα οφέλη αυτής της δράσης ήταν πολλαπλά…πρώτα πρώτα η δράση αυτή ήταν βιωματική, τα παιδιά το έζησαν, το απόλαυσαν και διδάχτηκαν ταυτόχρονα πως να ξεχωρίζουν τα βρώσιμα χόρτα και πως να σέβονται τη φύση κόβοντας και όχι ξεριζώνοντας τα χόρτα. Ήταν μια μοναδική εμπειρία για όλους μας.

Τα άγρια βρώσιμα χόρτα της Κρήτης έχουν εγγραφεί στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Και μέσα από αυτήν την συνεργασία του Δημοτικού Σχολείου & του Πολιτιστικού Συλλόγου τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με την άγρια βρώσιμη χλωρίδα του τόπου μας .

 Απορεί κανείς πόσα διαφορετικά βρώσιμα χόρτα μπορεί να βρει σε μια ατέλειωτη «θάλασσα» άγριας βλάστησης. Μια πρόκληση και μαζί μια σπάνια απόλαυση να ανακαλύπτεις σε κάθε βήμα ένα διαφορετικό χορταράκι. Η άνοιξη είναι η εποχή τους και όσοι γνωρίζουν από χόρτα περιμένουν αυτό το σύντομο διάστημα για να ξεχυθούν στη φύση και να ξεκινήσουν την αναζήτηση των άγριων θησαυρών.

Μεταφέραμε αναμνήσεις από το τελετουργικό μάζεμα των χόρτων από τις γιαγιάδες μας. Φορούσαν την παραδοσιακή τεράστια ποδιά με τη μεγάλη τσέπη μπροστά. Την έδενα στο πλάι φτιάχνοντας μια μεγάλη θήκη για να μένουν ελεύθερα τα χέρια τους και να κόβουν προσεκτικά τα χορταράκια. Μάζευαν τόσα όσα χωρούσε αυτή η “θήκη” γιατί αυτά ήταν αρκετά να ταΐσουν την οικογένεια τους. Χόρτα μαθαίνεις να παίρνεις όσα χρειάζεσαι, όσα σου αρκούν και αφήνεις τα άλλα για αύριο, μεθαύριο. Δεν ξεπατώνουμε και δεν χαλάμε τον σπόρο. 

                               

         

                     

                         

                     

       

       

                  

             

Στα πλαίσια των Εργαστήριων Δεξιοτήτων και στη θεματική ενότητα « ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ» η Στ΄ τάξη ασχολήθηκε με την  Παγκόσμια και Τοπική Πολιτιστική Κληρονομιά και οργάνωσε επίσκεψη στο Ενετικό Φρούριο «Κούλε» όπου και τα παιδιά, αφού είχαν μελετήσει την ιστορία του, ξεναγήθηκαν και είδαν από κοντά ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ζητήσαμε από τα παιδιά να αποτυπώσουν στο χαρτί τις εντυπώσεις τους :

Κεφαλούκου Μαρία:

Στις 28 Μαρτίου, η τάξη μου επισκέφτηκε το Ενετικό Φρούριο «Κούλε» στο Ηράκλειο. Το μνημείο αυτό χτίστηκε από τους Ενετούς για να προστατεύει την πόλη του Ηρακλείου ή  όπως λεγόταν «Χάνδακας».

Μέσα στο χώρο υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα για να μάθεις αλλά και διάφορα εκθέματα να δεις. Για καλή μας τύχη, τις μέρες αυτές φιλοξενείται και μια έκθεση για την εξέλιξη της ναυσιπλοΐας, από τους μινωικούς χρόνους, με αποτέλεσμα να δούμε μερικές υπέροχες μινιατούρες που απεικονίζουν πλοία και την εξέλιξή τους.

Μας εντυπωσίασαν τα μεγάλα κανόνια που ήταν τοποθετημένα δίπλα από τις πολεμίστρες, όπως και τα βόλια των κανονιών και των καταπέλτων που φυλάσσονται σε ξεχωριστή αίθουσα.

Εξίσου ενδιαφέρον είχαν και οι αμφορείς από τρία διαφορετικά ναυάγια, οι οποίοι έχουν τοποθετηθεί σε ένα ομοίωμα αμπαριού, ώστε ο επισκέπτης να έχει εικόνα του τρόπου που φυλάσσονταν τα αγγεία μέσα στα καράβια , ώστε να μεταφέρονταν με ασφάλεια.

Επιπλέον, υπάρχει και μια αίθουσα  με σκαλιστά οικόσημα και στους τοίχους αφίσες με φωτογραφίες και την ιστορία της πόλης. Αυτό, όμως, που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ότι οι εσωτερικές πύλες είχαν μια εσοχή από την οποία έπεφτε ένας σιδερένιος τοίχος, όταν γινόταν εισβολή στο φρούριο. Τέλος , αξίζει να αναφέρουμε ότι το φρούριο χρησιμοποιήθηκε και  κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Η εκδρομή αυτή ήταν μια υπέροχη επιμορφωτική αλλά και διασκεδαστική εμπειρία, διότι ο «Κούλες» είναι ένα μέρος που πραγματικά αξίζει να επισκεφτείς.

Κοκολάκη Ευαγγελία:

 Καθώς κατεβήκαμε από το λεωφορείο στη μαρίνα του Ηρακλείου, την πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε ήταν ένα τεράστιο πέτρινο φρούριο, που για να φτάσουμε σε αυτό διασχίσαμε ένα πέτρινο μονοπάτι. Φτάνοντας εκεί υπήρχε μια μεγάλη ξύλινη πύλη.

Στο βάθος του διαδρόμου, δεξιά και αριστερά, υπήρχαν δύο αίθουσες. Στη μία ήταν όλα τα πήλινα αγγεία που είχαν διασωθεί από ναυάγια και στην άλλη αίθουσα υπήρχαν στρογγυλές, μεγάλες, πέτρινες σφαίρες, τα βόλια, των κανονιών, καθώς και τα ίδια τα κανόνια. Στην οροφή του κάστρου υπήρχε ένας χώρος, χωρίς σκέπαστρο, από όπου έπεφταν τα νερά της βροχής σε μια δεξαμενή και στην συνέχεια σε μια γούρνα. Με αυτόν τον τρόπο οι Ενετοί μάζευαν το βρόχινο νερό και το χρησιμοποιούσαν. Επίσης υπήρχε και ένα πέρασμα διαμορφωμένο για να μπορούν να μεταφέρουν τα κανόνια τους από το ισόγειο στο δώμα. Επίσης υπήρχαν οι φεγγίτες για να μπαίνει το φως του ήλιου . Η θέα από τον πάνω όροφο ήταν μαγευτική γιατί βλέπεις όλη την πόλη και τη γαλάζια θάλασσα.

Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο τρόπος που ήταν φτιαγμένο το κάστρο, τα χρώματα της πέτρας, οι καμάρες στο εσωτερικό του , καθώς και η τοποθεσία που επέλεξαν να το κατασκευάσουν.