Περιβάλλον και ομορφίες…

Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος , 120 χρόνια Οδοντωτός…

Τι καλύτερο από μια βόλτα στην όμορφη διαδρομή του!!!Τα τμήματα Ε1 και Ε2 φορέσαμε τα εκδρομικά μας σακίδια, αφήσαμε για λίγο τα θρανία και πήγαμε να το απολαύσουμε!!!!Οι υπεύθυνοι του οργανωμένου ΚΠΕ Κλειτορίας μετά από πρωτοβουλία τους, ήρθαν στο σχολείο μας να μας μιλήσουν για το έργο και τις δράσεις τους σχετικά με τον Οδοντωτό και τις ομορφιές της περιοχής μας!!!Αργότερα αναχωρήσαμε όλοι μαζί για τον γραφικό σταθμό του οδοντωτού όπου και επιβιβαστήκαμε γεμάτοι όρεξη!Στη στάση Τρικλιά κατεβήκαμε , μας πρόσφεραν φαγητό και νερό και στη συνέχεια κάναμε πεζοπορία κατά μήκος του Βουραϊκού ποταμού πατώντας στις ράγες του Οδοντωτού, εξερευνώντας παράλληλα το μαγευτικό φυσικό τοπίο! Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες με παιγνιώδη τρόπο, έπαιξαν ,τραγούδησαν και έγραψαν ποιήματα εμπνευσμένα από αυτά που έβλεπαν γύρω τους ,τα οποία οι υπεύθυνοι του φορέα Χελμού -Βουραικού τους είχαν εξηγήσει!!!!Επιστρέψαμε στα Καλάβρυτα γεμάτοι ενέργεια και με πολλά χαμόγελα!!!!Περάσαμε υπέροχα!!! Σας περιμένουμε για μια βόλτα με τον μοναδικό Οδοντωτό μας!!!!!!

 



13388854_1183094745042415_1150064469_o - Αντίγραφο 13389156_1183094738375749_434601535_o 13410338_1183094765042413_307954063_o13350973_1183094788375744_1567633538_o - Αντίγραφο13383440_1183094761709080_1177100488_o13389110_1183094758375747_859570272_o

Σχολική δημοσιογραφία…

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑΤΑ” – No 2

Το δεύτερο τεύχος της φετινής μας εφημερίδας, που δημοσιεύτηκε λίγο πριν τις διακοπές του Πάσχα. Τα θέματά του, όπως πάντα, επίκαιρα και σχετικά με τα γενικότερα ενδιαφέροντα των παιδιών. Ελπίζουμε να την απολαύσετε!!!

Από τους μικρούς δημοσιογράφους μας: ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!

 

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

 

11

12

 

 

Ευ αγωνίζεσθαι

ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙΣ

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου μας επιδόθηκαν σε ποικίλες αθλητικές δραστηριότητες στο γήπεδο των Καλαβρύτων. Υπό την παραδειγματική επίβλεψη και καθοδήγηση του γυμναστή Δημήτρη Παπαϊωάννου, τα παιδιά γεμάτα ενέργεια και αθλητικό πνεύμα συμμετείχαν σε αθλήματα όπως: άλμα εις μήκος, 200 μέτρα, ποδόσφαιρο. Φετινή νικήτρια των αθλημάτων αναδείχτηκε η Στ΄ τάξη, που σήκωσε και το κύπελλο του ποδοσφαίρου!!!

Πρέπει να επισημάνουμε και να συγχαρούμε γι΄αυτό τα παιδιά, πως η συμπεριφορά τους και η όλη τους συμμετοχή υπήρξε άριστη, κι έτσι οι αγώνες κύλησαν πολύ ομαλά, χωρίς καθόλου δυσκολίες!

Ευχόμαστε σε όλους τους αθλητές μας και εις ανώτερα!!!

 

Τελευταία απόδραση…

ΣΤΑ ΣΟΚΑΚΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ… 

Την Τετάρτη, 25 Μαΐου, οι μαθητές των τμημάτων Ε΄ και Στ΄ πραγματοποίησαν την τελευταία τους εκδρομή για το σχολικό έτος 2015- 2016. Με πολύ κέφι και όρεξη για δράση… πρώτα πρώτα ξεναγήθηκαν στον επιβλητικό χώρο του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου, όπου είχαν την ευκαιρία να ακούσουν μια μοναδική παρουσίαση ποίησης του Καβάφη στα Ισπανικά και μέσα από αυτή να αντιληφθούν τη λειτουργία του ήχου μέσα στο αμφιθεατρικό κτίσμα. Έπειτα, οδηγήθηκαν στο Παλαμίδι, όπου θαύμασαν το υπέροχο κάστρο και τη θέα από ψηλά και μετά είδαν από κοντά το χώρο φυλάκισης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Τέλος, έφτασαν στο Ναύπλιο για φαγητό, βόλτες, αγορές και παιχνίδι! Οι μαθητές εντυπωσιάστηκαν από την πόλη! Άλλωστε, το Ναύπλιο είναι ένας ιδανικός ανοιξιάτικος προορισμός με παραμυθένιες εικόνες από γραφικούς πεζόδρομους πλημμυρισμένους με χρωματιστά λουλούδια!!

Και του χρόνου παιδιά!!!

 

Παγκόσμια ημέρα Μουσείων…

ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ 

Στις 30 Μαΐου, το σχολείο μας συμμετείχε σε μια εκδήλωση που έλαβε χώρα πρώτη φορά φέτος, στο Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα Μουσείων, που γιορτάζεται στις 18 του ίδιου μήνα. Οι τάξεις Ε΄ και Στ΄ παρουσίασαν ένα δρώμενο που είχαν ετοιμάσει, ως ένδειξη φόρου τιμής για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, στο οποίο πραγματοποίησαν αναπαράσταση της εξόδου των θυμάτων μέσα από το Μουσείο, κατάθεση λουλουδιών από τα κορίτσια στο γλυπτό μνημείο που βρίσκεται στον αύλειο χώρο του Μουσείου, απαγγελία ποιημάτων, που είχαν γράψει τα ίδια τα παιδιά και παρουσίαση αποσπάσματος ταινίας που είχαν δημιουργήσει πέρσι οι μαθητές του σχολείου. Στη γιορτή συμμετείχε και σχολείο του Αιγίου με αντίστοιχες δράσεις, τιμώντας τη μνήμη του Ολοκαυτώματος. Ήταν μια ξεχωριστή πρωτοβουλία του Μουσείου, του Σχολικού Συμβούλου 9ης Εκπαιδευτικής Περιφέρειας, Θεοφάνη Βαλμά και της Υπεύθυνης Πολιτιστικών Θεμάτων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαΐας, κας. Κουφού Ανδρεάννας. Ευχόμαστε τέτοιου είδους κινήσεις να συνεχιστούν και να λειτουργούν πάντοτε σαν κινητήρια δύναμη δημιουργίας και έκφρασης για τους μικρούς (και γιατί όχι και τους μεγάλους) κατοίκους του τόπου!

Ανοιξιάτικη διάθεση…

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ Ο.Α.Κ.Α.

Στις 14 Απριλίου 2016, οι μαθητές των Ε και Στ τάξεων του σχολείου μας επισκέφθηκαν το Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας, με σκοπό να γνωρίσουν το χώρο, αλλά και να ασκηθούν, δοκιμάζοντας πολλά είδη αθλημάτων. Οι υπεύθυνοι του προγράμματος, αφού μας υποδέχθηκαν με περίσσια φιλοξενία, μας οδήγησαν στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τους μαθητές. Εκεί…και τι δεν κάναμε! Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλει, χόκεϊ, μπάντμιντον, πινγκ πόνγκ, τοξοβολία, ξιφομαχία και το διασκεδαστικότερο; Ζούμπα για τα κορίτσια! Έπειτα, περιηγηθήκαμε για λίγο στους χώρους του σταδίου και καθίσαμε στις κερκίδες του κυρίως γηπέδου, για να ακούσουμε λίγα πράγματα για την ιστορία του και φυσικά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.  Στο τέλος, οι δάσκαλοι των τμημάτων, περήφανοι δέχτηκαν τα μετάλλια για την πρωτιά του κάθε τμήματος!  Τα παιδιά το διασκέδασαν πολύ! Η αθλητική διάθεση και η ευγενής άμιλλα, βέβαια, συνεχίστηκαν στη στάση για το φαγητό μας στα Μέγαρα, όπου διεξήχθη μεγάλο ντέρμπι μεταξύ δασκάλων και μαθητών στα ποδοσφαιράκια!!! (με τους δασκάλους, φυσικά, να αποδέχονται την ήττα τους με σιωπηρή αποχώρηση από την αγωνιστική περιοχή…)

Η συνέχεια στην επόμενη και τελευταία για το έτος εκδρομή μας…!!! Και μην ξεχνάτε: “Νους υγιής, εν σώματι υγιεί”

 

IMG_20160414_090020 IMG_20160414_104412 IMG_20160414_121602 IMG_20160414_124016 IMG_20160414_124602 IMG_20160414_124756 IMG_20160414_125652 IMG_20160414_125816 IMG_20160414_135904 IMG_20160414_140007 IMG_20160414_143641

Βαθμολογούμε…

Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ…

Εξαιρετικά αφιερωμένο στην ημέρα που όλα τα παιδια περιμένουν με αγωνία και άγχος…το ίδιο και οι δάσκαλοι…όλο το τρίμηνο!Την ημέρα των βαθμών!!!

Πώς άραγε θα ήταν τα πράγματα σε ένα φανταστικό σχολείο;Με άλλα μαθήματα και άλλη βαθμολογία;

Δείτε κάποιες ιδέες…που δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα ,γιατί τα παιδιά μας είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι τελικά..Και διαβάστε το απόσπασμα από την ημέρα των ελέγχων  του πολυαγαπημένου  μικρού Νικόλα και της παρέας του.Θα διαπιστώσετε ότι παντού αυτή η ημέρα δημιουργεί τα ίδια συναισθήματα!!!

 

Ζαν Ζακ Σεμπέ – Ρενέ Γκοσινύ

Οι έλεγχοι

ήμερα τ’ απόγευμα δεν ήταν καθόλου αστεία τα πράγματα στο σχολείο, γιατί ήρθε ο διευθυντής στην τάξη να μας μοιράσει τους ελέγχους μας. Δεν έδειχνε καθόλου ευχαριστημένος όταν μπήκε στην τάξη με τους ελέγχους κάτω απ’ τη μασχάλη του. «Βρίσκομαι σ’ αυτό το επάγγελμα εδώ και πολλά χρόνια», είπε ο διευθυντής, «και δεν είδα ποτέ άλλη τάξη τόσο άτακτη. Οι παρατηρήσεις που σημείωσε η δασκάλα σας πάνω στους ελέγχους αποδείχνουν ακριβώς αυτό το πράγμα. Αρχίζω να σας τους μοιράζω». Κι ο Κλοταίρ άρχισε να κλαίει. Ο Κλοταίρ είναι ο τελευταίος στην τάξη κι όλους τους μήνες η δασκάλα γράφει ένα σωρό πράγματα μέσα στον έλεγχο του κι ο μπαμπάς κι η μαμά του Κλοταίρ δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι και δεν του επιτρέπουν να φάει γλυκό και να δει τηλεόραση. Έχουν τόσο πολύ συνηθίσει, μου λέει ο Κλοταίρ, που κάθε φορά που πρόκειται να πάει τον έλεγχο του, η μαμά δεν έχει κάνει γλυκό κι ο μπαμπάς έχει πάει να δει τηλεόραση στους γείτονες.Στον έλεγχο μου έγραφε: «Μαθητής που κάνει όλη την ώρα φασαρία, συχνά αφηρημένος. Θα μπορούσε να γίνει καλύτερος». Στον έλεγχο του Εντ έγραφε: «Μαθητής πάρα πολύ άτακτος. Δέρνεται συνέχεια με τους συμμαθητές του. Θα μπορούσε να γίνει καλύτερος». Του Ρούφους έγραφε: «Επιμένει να παίζει στην τάξη με μια σφυρίχτρα. Θα μπορούσε να γίνει καλύτερος». Ο μόνος που δεν μπορούσε να γίνει καλύτερος ήταν ο Ανιάν. Ο Ανιάν είναι ο πρώτος μαθητής στην τάξη κι ο χαϊδεμένος της δασκάλας. Ο διευθυντής μάς διάβασε τον έλεγχο του Ανιάν. «Μαθητής προσαρμοσμένος, έξυπνος, τακτικός». Ο διευθυντής μάς είπε πως έπρεπε ν’ ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ανιάν και πως ήμασταν άτακτοι και τεμπέληδες και πως θα καταλήγαμε στο κάτεργο* και πως αυτό θα προκαλούσε πολύ πόνο σίγουρα στους μπαμπάδες και στις μαμάδες μας, που είχαν άλλα όνειρα για μας. Κι έφυγε.Εμείς ήμασταν όλοι καταστενοχωρημένοι, γιατί τους ελέγχους πρέπει να τους υπογράψουν οι μπαμπάδες μας, κι αυτό δεν είναι πάντα ευχάριστο. Λοιπόν, όταν χτύπησε το κουδούνι για το σχόλασμα, αντί να τρέξουμε όλοι στην πόρτα, να στριμωχτούμε, να σπρωχτούμε και να πετάμε ο ένας τη σάκα του στο κεφάλι του άλλου, όπως συνήθως, βγήκαμε ήσυχα ήσυχα, χωρίς να βγάλουμε τσιμουδιά. Ακόμη κι η δασκάλα μας φαινόταν λυπημένη. Αλλά δεν τα ‘χουμε με τη δασκάλα μας. Πρέπει να πούμε πως αυτό τον καιρό κάναμε πολύ φασαρία κι ύστερα ο Γκοφρουά δεν έπρεπε ν’ αναποδογυρίσει το μελανοδοχείο* του πάνω στο Γιοακίμ, που ‘χε πέσει στο πάτωμα κάνοντας ένα σωρό γκριμάτσες, γιατί ο Εντ του έδωσε μια γροθιά στη μύτη, ενώ ήταν ο Ρούφους που είχε τραβήξει τα μαλλιά του Εντ.Στο δρόμο περπατούσαμε αργά, σέρναμε σχεδόν τα πόδια μας. Μπροστά στο ζαχαροπλαστείο περιμέναμε τον Αλσέστ που είχε μπει ν’ αγοράσει έξι γκοφρέτες με σοκολάτα, που άρχισε να τις τρώει αμέσως. «Πρέπει να κάνω προμήθειες», μας είπε ο Αλσέστ, «γιατί απόψε δεν έχει γλυκό…», κι έπειτα έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό, πάντα μασώντας. Πρέπει να πούμε πως ο έλεγχος του Αλσέστ έγραφε: «Αν αυτός ο μαθητής είχε την ίδια όρεξη για τα μαθήματά του όση και για το φαγητό, θα ‘ταν ο πρώτος μαθητής στην τάξη, γιατί θα μπορούσε να τα καταφέρνει καλύτερα».Εκείνος που φαινόταν λιγότερο στενοχωρημένος ήταν ο Εντ. «Εγώ», είπε, «δε φοβάμαι. Ο μπαμπάς μου δε θα μου πει τίποτα, τον κοιτάζω κατευθείαν στα μάτια, κι έπειτα αυτός τον υπογράφει, κι ύστερα τέλος, αυτό είναι όλο κι όλο». Όταν φτάσαμε στη γωνιά, χωρίσαμε. Ο Κλοταίρ έφυγε κλαίγοντας, ο Αλσέστ μασουλώντας κι ο Ρούφους σφυρίζοντας σιγά με τη σφυρίχτρα του με το στραγάλι.Έμεινα μόνος με τον Εντ. «Αν φοβάσαι να γυρίσεις σπίτι σου, είναι εύκολο», μου είπε ο Εντ. «Θα ‘ρθεις μαζί μου και θα μείνεις να κοιμηθείς στο σπίτι μου». Είναι αληθινός φίλος ο Εντ. Φύγαμε παρέα και ο Εντ μού εξήγησε πώς κοίταζε τον μπαμπά του στα μάτια. Αλλά όσο περισσότερο πλησιάζαμε στο σπίτι του, τόσο λιγότερο μιλούσε ο Εντ. Όταν φτάσαμε μπροστά στην πόρτα του σπιτιού, ο Εντ δεν έβγαζε πια λέξη. Μείναμε λίγο ακίνητοι κι ύστερα είπα στον Εντ: «Λοιπόν, θα μπούμε;». Ο Εντ έξυσε το κεφάλι του και μου είπε: «Περίμενέ με ένα λεπτό. Θα γυρίσω να σε φωνάξω». Και μπήκε. Είχε αφήσει την πόρτα μισάνοιχτη, άκουσα λοιπόν ένα χαστούκι, μια χοντρή φωνή που είπε: «Στο κρεβάτι χωρίς γλυκό και φρούτο, άχρηστο πλάσμα!» και τον Εντ που ‘κλαίγε. Νομίζω πως γι’ αυτά που έλεγε για τα μάτια του μπαμπά του ο Εντ δε θα τα κατάφερε και τόσο καλά.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως πρέπει τώρα να γυρίσω στο σπίτι. Άρχισα να περπατάω προσέχοντας να μην πατάω στα χωρίσματα ανάμεσα στις πλάκες του πεζοδρομίου· ήταν πολύ εύκολο, γιατί περπατούσα πολύ αργά. Ο μπαμπάς ήξερα τι θα μου ‘λεγε. Θα μου ‘λεγε πως ήταν ο πρώτος στην τάξη του κι ο μπαμπάς του ήταν πολύ περήφανος για τον μπαμπά μου και πως έφερνε στο σπίτι ένα σωρό επαίνους απ’ το σχολείο και πως θα ‘θελε να μου τους δείξει, αλλά τους έχασε στη μετακόμιση, όταν παντρεύτηκε. Ύστερα ο μπαμπάς θα μου ‘λεγε πως δε θα κατάφερνα τίποτα ποτέ στη ζωή μου. Θα έμενα πάμπτωχος κι οι άνθρωποι θα λέγανε, να αυτός είναι ο Νικόλας, αυτός που είχε κακούς ελέγχους στο σχολείο και θα με δείχναν με το δάχτυλο και θα γελούσαν μαζί μου. Μετά, ο μπαμπάς θα μου ‘λεγε πως σκοτώνεται στη δουλειά για να μου προσφέρει μια προσεγμένη ανατροφή κι ανέσεις, για να είμαι καλά προετοιμασμένος για ν’ αντιμετωπίσω τη ζωή και πως ήμουν αχάριστος και πως επιπλέον δεν υπέφερα καθόλου για τον πόνο που προκαλούσα στους φτωχούς μου γονείς και δεν έχει για μένα ούτε γλυκό ούτε φρούτο και για σινεμά καλύτερα να το ξεχάσω μέχρι να του πάω έναν καλύτερο έλεγχο.

Θα μου τα πει όλ’ αυτά ο μπαμπάς, όπως την περασμένη και την προπερασμένη φορά, αλλά έχω βαρεθεί. Θα του πω πως είμαι πολύ δυστυχισμένος, κι αφού είναι έτσι, πολύ καλά, τότε κι εγώ θα τους αφήσω και θα φύγω πολύ μακριά και θα με ψάχνουν και δε θα ξαναγυρίσω, παρά μόνο μετά από πολλά χρόνια και θα ‘χω πολλά λεφτά και ο μπαμπάς μου θα ντρέπεται που μου είπε πως δε θα καταφέρω τίποτα στη ζωή μου κι οι άνθρωποι δε θα τολμούν να με δείχνουν με το δάχτυλο κι ούτε θα γελάνε μαζί μου και με τα λεφτά μου θα πάω τον μπαμπά και τη μαμά στο σινεμά, κι όλος ο κόσμος θα λέει: «Κοιτάξτε, είναι ο Νικόλας, που έχει λεφτά με το τσουβάλι κι αυτός πληρώνει για να πάει στο σινεμά τον μπαμπά και τη μαμά του κι ας μην ήταν και τόσο καλοί μαζί του», και θα πήγαινα στο σινεμά και τη δασκάλα μου και το διευθυντή του σχολείου, και βρέθηκα μπροστά στο σπίτι μου.

Ενώ σκεφτόμουν όλα αυτά και διηγιόμουν στον εαυτό μου ωραίες ιστορίες, είχα ξεχάσει τον έλεγχο μου κι είχα περπατήσει πολύ γρήγορα. Είχα έναν κόμπο στο λαιμό μου κι είπα στον εαυτό μου πως θ’ άξιζε ίσως καλύτερα να έφευγα την ίδια ώρα και να ξαναγύριζα μετά από πολλά χρόνια, αλλά είχε αρχίσει να βραδιάζει και δεν αρέσει καθόλου στη μαμά να βρίσκομαι έξω απ’ το σπίτι όταν είναι αργά. Λοιπόν μπήκα.

Μέσα στο σαλόνι ο μπαμπάς μιλούσε με τη μαμά. Υπήρχαν ένα σωρό χαρτιά πάνω στο τραπέζι μπροστά του και δεν έδειχνε καθόλου ευχαριστημένος. «Είναι απίστευτο», έλεγε ο μπαμπάς, «τι ξοδεύουμε μέσα σ’ αυτό το σπίτι- θα πίστευε κανείς πως είμαι κανείς εκατομμυριούχος! Κοιτάξτε αυτές τις αποδείξεις! Αυτή την απόδειξη του χασάπη, την άλλη του μπακάλη! Φυσικά, εγώ έχω την υποχρέωση να βρω τα λεφτά!». Αλλά ούτε η μαμά δε φαινόταν να είναι ευχαριστημένη κι έλεγε στον μπαμπά πως δεν είχε ιδέα πόση ακρίβεια υπήρχε και μια μέρα έπρεπε να πάνε να κάνουν μαζί τα ψώνια και πως θα γυρνούσε στη μαμά της και πως δεν έπρεπε να τα συζητάνε αυτά μπροστά στο παιδί. Εγώ, λοιπόν, έδωσα τον έλεγχο στον μπαμπά, τον κοίταξε, τον υπόγραψε και μου τον έδωσε λέγοντας: «Το παιδί δεν έχει να κάνει τίποτα μ’ όλα αυτά. Αυτό που ζητάω να μου εξηγήσουν είναι γιατί ξοδεύουμε τόσα πολλά!» «Πήγαινε να παίξεις στο δωμάτιο σου Νικόλα», μου είπε η μαμά. «Καλά σού λέει η μαμά, πήγαινε», είπε κι ο μπαμπάς.

Πήγα στο δωμάτιο μου, ξάπλωσα πάνω στο κρεβάτι κι άρχισα να κλαίω.

Πέστε ό,τι θέλετε, αλλ’ αν ο μπαμπάς κι η μαμά μ’ αγαπούσαν, τότε θα ‘χανε ασχοληθεί και λίγο μαζί μου!

μετάφραση: Νίκος Δαμιανίδης

Τα παιδιά του Ε2

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ

6 ΜΑΡΤΙΟΥ
Παγκόσμια Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού
STOP BULLYING!!!

Στίχοι : Ελεάννα Καυγά
Κατασκευή αφίσας και συνθήματα από όλα τα παιδιά του Ε2

Το χαμόγελο ενός παιδιού!

Το χαμόγελο ενός παιδιού σου δίνει χαρά
Το χαμόγελο ενός παιδιού σου δίνει αγάπη, εμπιστοσύνη και μια ζέστη αγκαλιά .
Το χαμόγελο ενός παιδιού θα είναι πάντα μέσα στη δική μας την καρδιά.
Το χαμόγελο ενός παιδιού είναι σπάνιο , ξεχωριστό
Και σε όλο τον κόσμο είναι ξακουστό.
Όταν ένα παιδί χαμογελούσε για πρώτη φορά ,
Τότε ο κόσμος θα πει : « Μπράβο ! Αυτά είναι παιδιά !»
που στην μαμά τους δίνουν δυο φιλιά , που έχουν μάθει να αγαπούν
και το πιο σημαντικό να χαμογελούν ,
Αλλά στην ζωή τους έχουν έναν σκοπό , να κάνουν τον κόσμο
Πιο δυνατό με ένα χαμόγελο αληθινό !!!

Μην εμποδίζετε τα χαμόγελα των παιδιών!!!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΖΕΙ!

Παραδοσιακά μπερδέματα!!!

Τι γίνεται όταν η ΄΄Τυφλόμυγα ΄΄ μπερδεύεται με το ΄΄Κρυφτό΄΄;
Τα ΄΄Μήλα΄΄ με τα ΄΄Αγαλματάκια -Ακούνητα΄΄;
Το ΄΄Κυνηγητό΄΄ με τις ΄΄Ψείρες΄΄;
Το ΄΄Χαλασμένο τηλέφωνο΄΄ με το ΄΄Μαντηλάκι΄΄;
Αν η ΄΄Μάγισσα – μάγισσα ΄΄ μαγειρέψει τα ΄΄Μανιταράκια΄΄;
Ε, τότε γίνεται ένα ωραίο μπέρδεμα όλων αυτών των αγαπημένων παραδοσιακών παιχνιδιών που όλοι έχουμε παίξει και που ευτυχώς τα παιδιά συνεχίζουν να παίζουν ακόμα!
Και από αυτό το μπέρδεμα , με αφορμή την ενότητα της Γλώσσας για τα παιχνίδια,φτιάχτηκε ένα επιδαπέδιο παιχνίδι με εργασίες,ζωγραφιές και πολλή φαντασία από τα παιδιά του Ε2!
Το όνομά του;;;
Παραδοσιακά Μπερδέματα!!!
Απολαύστε το και ελάτε να παίξουμε!!!

 

1.Σχεδιάζουμε τα κουτάκια 2. Κολλάμε τις ζωγραφιές και τις εργασίες μας  3.΄΄Βάζουμε΄΄ τις απαραίτητες παγίδες! 4. Για πιόνια χρησιμοποιούμε καπάκια πλαστικά και ένα ζάρι.  5.Έτοιμο!!!  6. Δείτε μας εν δράση και την ώρα της νίκης της ομάδας των αγοριών εναντίον της ομάδας των κοριτσιών!

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ…

Aν…

…δεν υπήρχε η μουσική ,θα πήγαινα να βρω τις χαμένες νότες .

…δεν είχαμε Χριστούγεννα ,δε θα δίναμε αγάπη στους συνανθρώπους μας .

… είχαμε περισσότερα χρήματα ,δε θα γεμίζαμε τη ζωή μας με πιο όμορφα πράγματα .

…δεν είχαμε διαγωνίσματα ,δε θα διάβαζα ποτέ !

…δεν είχαμε διαγωνίσματα, θα είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο.

…δεν είχαμε διαγωνίσματα δε θα είχαμε άγχος για τους βαθμούς!

…δεν είχαμε διαγωνίσματα τα παιδιά θα έκαναν τρικούβερτο γλέντι.

… δεν υπήρχαν πρέπει ,θα ήμασταν ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε ,όποτε θέλουμε!

…δεν υπήρχαν πρέπει ,θα ήμασταν ανεξάρτητοι .

…δεν υπήρχαν πρέπει οι γονείς τι θα έκαναν δεν ξέρω;

…δεν είχαμε χρώματα ,οι ταινίες θα ήταν άχρωμες .

…ήμουν σούπερ ηρωίδα θα ξανάφτιαχνα τον κόσμο καλύτερο !

…ήμουν σούπερ – ήρωας θα πολεμούσα το κακό.

…δεν είχαμε φίλους ,δε θα εκφράζαμε τα συναισθήματά μας !

…δεν είχαμε φίλους ,η ζωή μας θα ήταν βαρετή.

…δεν είχαμε φίλους , θα νιώθαμε μοναξιά .

…δεν είχαμε καλοκαίρι ,τα παιδιά δε θα έτρωγαν παγωτό!

…τα φαγητά δεν πάχαιναν , θα έτρωγα συνέχεια …

…τα φαγητά δεν πάχαιναν , όλοι θα ήμασταν τσίχλες !

…δεν υπήρχαν γιορτές ,δε θα κάναμε πάρτι .

…δεν είχαμε σοκολάτα ,δεν θα μπορούσα να ζήσω ούτε ένα λεπτό.

…δεν υπήρχε θάλασσα ,οι ψαράδες τι θα έπιαναν ;

…ήμουν αόρατος ,θα έκανα συνέχεια φάρσες !

…ήμουν αόρατη , θα έκανα τα λυπημένα άτομα χαρούμενα!

…δεν είχαμε αστέρια , δε θα κάναμε ευχές .

…δεν είχαμε καλοκαίρι , θα κάναμε σχολείο όλο τον χρόνο.

Με ένα αν ζωή μας θα ήταν πολύ διαφορετική …
Εσείς τι λέτε ;

Σκέψεις από τους μαθητές και τις μαθήτριες του Ε2 ,με αφορμή την ενότητα της Γλώσσας για τον Υποθετικό Λόγο.