ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΖΩΟΛΟΓΙΑ
Όμορφα ποιήματα δημιούργησαν οι μαθητές της Δ΄ τάξης εμπνεόμενοι από το πρόγραμμα που αναπτύσσουν με θέμα τα σπάνια ζώα. Με αυτό τον τρόπο, αξιοποίησαν τις γνώσεις τους για τα ζώα, αλλά και ανέδειξαν, καλλιέργησαν την ικανότητά τους να συνθέσουν ποίηση.
Ενδεικτικά αναφέρονται μερικά:
Λύκος
Είναι ένας μικρός λύκος
αν και νομίζουν πως είναι αγρίκος.
Κυριαρχούσε χρόνια στα βουνά
μα τώρα νιώθει μοναξιά.
Κάποτε νόμιζαν ότι ήταν κακός
γι αυτό τον σκότωνε κάθε κυνηγός.
Παραμύθια του έγραφαν πολλά
δήθεν πως έφερνε τη συμφορά.
Περήφανος δεν είναι τώρα πια
γιατί τον έχουν στα κλουβιά,
πόσοι λίγοι μείναν πια!
Τάπηρος
Άσπρο μαύρο είναι αυτό
μα δεν ξέρω που να το βρω.
Τάπηρος είναι το όνομά του
μα δε βρίσκω τη φωλιά του.
Παλιά ζούσε στη Μαλαισία
μα τώρα σκέτη απελπισία.
Τώρα είναι στα κλουβιά
για να το βλέπουν στα κλουβιά!
Αυτοκρατορικός πιγκουίνος
Άσπρη είναι η κοιλιά τους
μαύρα τα φτερά τους
η αυτοκρατορία τους είναι λευκή
κάπου στην Ανταρκτική.
Στην παγωμένη θάλασσα κολυμπούν
πόσο όμορφα ακροβατούν,
πιγκουίνοι είναι ξεχωριστοί
Πόσο λίγοι μείνανε κι αυτοί!
Τίγρης της Σιβηρίας
Πάνω στην παγωμένη Σιβηρία
εκεί που όλα είναι κρύα
συνάντησα μια τίγρη
ένα σωστό στολίδι.
Ζουν και βασιλεύουν μία μία
βασίλισσες στη Σιβηρία.
Μα όπου τώρα κι αν κοιτάξουμε
δεν υπάρχει ούτε μία.
Όπου να τρέξει να κρυφτεί
θα τη βρουν οι κυνηγοί,
ξέρετε ότι κοντεύει να εξαφανιστεί;
Χελώνα καρέττα καρέττα
Τις θάλασσες γυρίζω
Όλο τον κόσμο τριγυρίζω
Το σπίτι μου πάντα κουβαλάω
Και κανέναν δεν ενοχλάω.
Στη Ζάκυνθο κάνω τη φωλιά μου
Για να γεννήσω τη φωλιά μου
Σπάνια με βλέπεις στη στεριά
Μήπως δεν υπάρχω πια;
Μαυρόγυπας
Σε όλη την Ευρώπη τριγυρνούσε
και τον κόσμο από ψηλά κοιτούσε
Δύο μέτρα τα φτερά του
και απαράμιλλη η αρχοντιά του
Τώρα άσκοπα πετά
και δεν έχει συντροφιά
μόνος έχει μείνει
άραγε πόσοι έχουν απομείνει;
Μαύρε γύπα μαύρε γύπα
εσύ που στον ουρανό πετάς
κοντοζύγωσε στη γη
να σου δώσω ένα φιλί!
Γορίλας
Το όνομά του είναι γορίλας
Και νομίζουν ότι είναι τσαντίλας
μας μοιάζει σε πολλά αλλά
δε τον σεβαστήκαμε αρκετά
.
Τους διώξαμε τους σκοτώσαμε
άραγε γιατί δεν τους λυπόμαστε;
Λίγες δεκάδες μείναν μόνο
άραγε για πόσο ακόμα χρόνο;
Ρινόκερος
Ρινόκεροι μονόκεροι
πόσο αλλάξαν οι καιροί
είχαν ομορφιά μοναδική
και κυριαρχούσαν στην Αφρική.
Το κέρας τους όμως πριόνισαν βασανιστικά
Γιατί νόμισαν ότι ήταν μαγικά.
Λίγοι τώρα μείναν πια
και αναζητούν τη μοναξιά
πόσο πολύτιμα κι αυτά!