Feed
Άρθρα
Σχόλια

Αρχείο για την κατηγορία 'Τμήμα Ένταξης'

     Με τον όρο «Σχολικός Εκφοβισμός» εννοούμε οποιαδήποτε εκδήλωση βίας   ασκείται από ένα άτομο ή μία ομάδα ατόμων σε ένα άλλο άτομο, μέσα στο σχολικό χώρο. Συνήθως, όταν μιλάμε για περιστατικά βίας αναφερόμαστε σε δύο κατηγορίες παιδιών με τους όρους: «Θύτης» και «Θύμα». Ο «Θύτης» είναι το παιδί που ασκεί βία και το «Θύμα» είναι το παιδί που την εισπράττει. Ο σχολικός εκφοβισμός με όποια μορφή και αν εμφανίζεται έχει καταλυτικές συνέπειες στην ψυχοσύνθεση του παιδιού που την εισπράττει. Υπάρχουν πολλά είδη εκφοβισμού/βίας:

  • Σωματική βία (εκδήλωση επιθετικότητας)
  • Λεκτική βία (κοροιδία, απειλές, βρισιές)                                      
  • Βία των κοινωνικών σχέσεων (απειλές σχετικά με κοινωνικός αποκλεισμό από την παρέα π.χ. “Δε θα σε έχω φίλη αν δεν …..”)
  • Ηλεκτρονική βία (μέσω του διαδικτύου και των κινητών τηλεφώνων)
  • Σεξουαλική βία (παρενόχληση, απειλές για παρενόχληση)

    Σύμφωνα με έρευνες που γίνονται στους σχολικούς χώρους διαπιστώνεται ότι τα κορίτσια γίνονται θύματα βίας περισσότερο συχνά από τα αγόρια. Επίσης, η βία που δέχονται είναι άλλης μορφής. Τα κορίτσια δέχονται περισσότερο λεκτική βία και εκβιασμό για κοινωνικό αποκλεισμό, ενώ τα αγόρια-θύματα δέχονται περισσότερο σωματική βία. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες ανήκουν επίσης, στα υψηλά ποσοστά των “θυμάτων”.

Ενδείξεις στη συμπεριφορά του παιδιού που σχετίζονται με τον σχολικό εκφοβισμό.

  • Δεν θέλει να πάει στο σχολείο
  • Απώλεια συγκέντρωσης της προσοχής χωρίς να είχε νωρίτερα παρουσιάσει διάσπαση
  • Αρνείται να κάνει τα μαθήματα του
  • Προφασίζεται δικαιολογίες ότι είναι άρρωστο (π.χ. πονάει η κοιλιά του)
  • Δεν έχει όρεξη για φαγητό
  • Έχει έντονη αλλαγή στη διάθεση του
  • Παρουσιάζει νυκτερινή ενούρηση (κυρίως στις μικρές ηλικίες)
  • Το παιδί γίνεται περισσότερο εσωστρεφές ή μπορεί να εκδηλώσει επιθετικότητα προς τους γονείς και τα αδέρφια του
  • Μπορεί να εμφανίσει συμπεριφορές παραβατικότητας (αυτό συμβαίνει κυρίως σε μεγαλύτερες ηλικίες προκειμένου το παιδί να νιώσει ότι γίνεται αποδεκτό από τα άτομα που τον εκφοβίζουν)

      Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk (Πιέτζικ)

        Eιδική Παιδαγωγός στο Τ. Έ

        επικοινωνία: despina.avgerinou@gmail.com

Oι προβληματισμοί πολλών γονιών σχετικά με τη συνεργασία με τα παιδιά τους απαντώνται με πολύ απλές αλλά πρακτικές τεχνικές που πρέπει να υιοθετήσουν στη συμπεριφορά τους.

  • Αρχικά, θα ήταν καλό να υπάρχει σταθερό ωράριο φαγητού και ύπνου/χαλάρωσης μετά την επιστροφή του παιδιού από το σχολείο και συγκεκριμένη ώρα για το διάβασμα. Φτιάξτε αυτό το πρόγραμμα μαζί και προσπαθείτε να το τηρείτε καθημερινά για το πρώτο διάστημα δίχως να υποχωρείτε σε τυχόν προτάσεις του παιδιού σας να ασχοληθείτε με τα μαθήματα αργά το απόγευμα (8 ή 9 το βράδυ).
  • Επιλέξτε ένα μόνιμο χώρο με επαρκές φως και απομονωμένους θορύβους. Κάντε τη συμφωνία με το παιδί σας ότι θα διαβάζει μόνο εκεί. Καλό είναι στο χώρο που θα επιλέξετε να μην υπάρχει τηλεόραση ή ανοιχτός υπολογιστής.
  • Ο χώρος στον οποίο μελετάει το παιδί πρέπει να έχει μόνο τα απαραίτητα αντικείμενα. Ειδικά επάνω στο γραφείο να έχει μόνο τις εργασίες και την απαραίτητη γραφική ύλη.
  • Τοποθετείστε ένα πίνακα στο δωμάτιο του παιδιού στον οποίο θα τοποθετούνται υπενθυμίσεις των δραστηριοτήτων του. Αυτό θα βοηθήσει στην οργάνωσή του.
  • Θέστε κατανοητά όρια και κανόνες στο παιδί, τα οποία πρέπει να ακολουθείτε με συνέπεια και συστηματικότητα.

Θυμηθείτε ότι οτιδήποτε απαιτείτε από το παιδί σας, πρώτα από όλα εσείς θα πρέπει να το έχετε εφαρμόσει.

  • Αφήστε το παιδί να επιλέξει από ποιο μάθημα θέλει να αρχίσετε το διάβασμα. Αποφασίστε μαζί για τα υπόλοιπα μαθήματα που έχει να προετοιμάσει για την επόμενη ημέρα. Φροντίστε να εναλλάσσονται σε «δύσκολα»-«εύκολα» έτσι ώστε να μην κουράζεται.
  • Ανάλογα με την ποσότητα των εργασιών ορίστε μαζί με το παιδί ένα συγκεκριμένο σε διάρκεια χρόνο που θα διαβάσετε. Φροντίστε ο χρόνος αυτός να είναι αληθοφανής σε σχέση με τις παρούσες δυνατότητες του παιδιού σας
  • Σκεφτείτε εξ αρχής κάποια «ανταμοιβή» που θα του δώσετε αν τελειώσει τα μαθήματα. Δε χρειάζεται πάντοτε να είναι κάτι φαγώσιμο. Ως «ανταμοιβή» θεωρείται ακόμη και το να παίξει 20 λεπτά ένα παιχνίδι στον υπολογιστή.
  • Χωρίστε τις εργασίες του παιδιού σε μικρότερες και απλούστερες ενότητες όταν είναι αρκετά “φορτωμένες” και ορίστε 5λεπτα διαλείμματα ανάμεσα στα μαθήματα
  • Πρέπει να διατυπώνετε με ακρίβεια τις οδηγίες σας στο παιδί.
  • Δώστε βάση στην επιθυμητή συμπεριφορά, όχι σε αυτή που θέλετε να σταματήσει το παιδί.
  • Αν βλέπετε ότι το παιδί δυσανασχετεί ή θέλει να σηκώνεται συχνά από τη θέση του, αυξήστε τα διαλείμματα.
  • Να επαινείτε το παιδί σας κάθε φορά που έχει την επιθυμητή συμπεριφορά.
  • Οι τυχόν απαγορεύσεις ή παρατηρήσεις θα πρέπει να διατυπώνονται σε ήρεμο τόνο.
  • Μην απαιτείτε περισσότερα από αυτά που μπορεί να κάνει το παιδί σας.

Προχωρήστε αργά και μεθοδικά και είμαι σίγουρη ότι μακροπρόθεσμα θα διαπιστώσετε τη βελτίωση!

 

Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk (Πιέτζικ)

Ειδική Παιδαγωγός στο Τ. Έ.

επικοινωνία: despina.avgerinou@gmail.com

     Ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα με το οποίο γονείς και εκπαιδευτικοί ερχόμαστε αντιμέτωποι, είναι η δυσκολία στη συγκέντρωση της προσοχής των παιδιών. Αρκετοί γονείς παρόλο που συνειδητοποιούν τις δυσκολίες στη συνεργασία τους με το παιδί για να κάνει τα μαθήματα του δικαιολογούν την κατάσταση με δηλώσεις όπως: «Θα μεγαλώσει και θα του περάσει» ή «είναι τεμπέλης για αυτό δε συγκεντρώνεται». Στην πραγματικότητα η διάσπαση προσοχής δεν είναι ιδιοσυγκρασιακό χαρακτηριστικό που θα βελτιωθεί απλά με τη βιολογική ωρίμανση του παιδιού. Είναι δυσλειτουργία μεγάλης σημαντικότητας που εξακολουθεί να συνοδεύει το παιδί καθώς μεγαλώνει και αν δεν αντιμετωπιστεί πρώιμα μπορεί να επηρεάσει τη γενικότερη λειτουργικότητα του ατόμου. Αν και το μεγαλύτερο ποσοστό παιδιών που παραπέμπονται με συμπτώματα διάσπασης της προσοχής ανήκει στην πρώτη σχολική ηλικία, ένα μεγάλο ποσοστό παραμένει αδιάγνωστο και χωρίς βοήθεια μέχρι και την ενηλικίωση.

      Η διαταραχή ή διάσπαση ελλειμματικής προσοχής συναντάται με τη συντομογραφία “ΔΕΠ-Υ”, όπου το γράμμα “Υ” αντιστοιχεί στη λέξη Υπερκινητικότητα. Η ΔΕΠ-Υ αναφέρεται σε παιδιά και ενήλικες που αντιμετωπίζουν σοβαρές συμπεριφορικές και γνωστικές δυσκολίες σε σημαντικούς τομείς της ζωής τους, όπως στις διαπροσωπικές σχέσεις, στο σχολείο, στην εργασία και στην οικογένεια, εξαιτίας υπερβολικής κινητικής δραστηριότητας και προβλημάτων στον έλεγχο της προσοχής και των παρορμήσεων.

    Κάτι πολύ σημαντικό: Η ΔΕΠ-Υ δεν σχετίζεται με νοητικά προβλήματα. Αντιθέτως, τα περισσότερα παιδιά με διαγνωσμένες δυσκολίες βρίσκονται με δείκτη νοημοσύνης άνω του μέσου όρου. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη διάγνωση της ΔΕΠ-Υ είναι ο αποκλεισμός ακουολογικών προβλημάτων, νοητικής καθυστέρησης και οποιουδήποτε αλλού συνδρόμου. Τα αγόρια εμφανίζουν ΔΕΠ-Υ σε μεγαλύτερη συχνότητα σε σχέση με τα κορίτσια.

Τα συμπτώματα που παρουσιάζει το κάθε άτομο ποικίλουν ανάλογα και με τον τύπο διάσπασης που έχει. Οι δυσκολίες μπορεί να διακρίνονται σε τρεις τύπους:

  • Ο απρόσεκτος τύπος
  • Ο υπερκινητικός/παρορμητικός τύπος
  • Ο τύπος που συνδυάζει τα δύο παραπάνω

Συμπτώματα που παρατηρούνται στο σπίτι:

  • Το δωμάτιο του παιδιού είναι μονίμως, ακατάστατο
  • Δε γνωρίζει/δε θυμάται που βρίσκονται τα προσωπικά του αντικείμενα
  • Παίζει με τα παιχνίδια του, χωρίς διάρκεια
  • Αλλάζει συνεχώς δραστηριότητες χωρίς να τις τελειώνει
  • Βρίσκει συνέχεια προφάσεις για να μην ξεκινήσει τα μαθήματα του
  • Δε γνωρίζει τι έχει να διαβάσει σε κάθε μάθημα
  • Όταν ξεκινάει τη μελέτη ενός μαθήματος συχνά, δεν ολοκληρώνει και θέλει να περάσει στο επόμενο μάθημα.
  • Χάνει, συνέχεια, αντικείμενα και καταναλώνει πολύ χρόνο μέχρι να τα βρει
  • Διακόπτει τη μελέτη και πειράζει ό,τι αντικείμενο βρίσκεται κοντά του ή διακόπτει τη μελέτη για να πει κάτι άσχετο
  • Δυσκολεύεται ιδιαίτερα με τα μαθήματα που απαιτούν απομνημόνευση
  • Παρατηρούνται διαταραχές στον ύπνο. Κοιμούνται με διαλείμματα και είναι ανήσυχα

Συμπτώματα που παρατηρούνται στο σχολείο:

  • Έρχεται απροετοίμαστος-η στο σχολείο. Μοιάζει σαν να μην έχει κάνει τις εργασίες, δεν έχει διαβάσει το μάθημα ή/και δεν έχει φέρει τα βιβλία του
  • Αδυνατεί ή αποτυγχάνει να κρατήσει σημειώσεις για τα καθήκοντα του
  • Στις ασκήσεις εξαντλεί το χρόνο, χωρίς αποτέλεσμα (γράφει τα μισά, ή γράφει λίγα από όλα, ή γράφει άσχετα με την άσκηση)
  • Έχει μεγάλη δυσκολία με το «σκέφτομαι και γράφω»
  • Χάνει, συνέχεια, το μολύβι, τη σβήστρα και καταναλώνει πολύ χρόνο μέχρι να τα βρει
  • Δεν επικεντρώνεται σε λεπτομέρειες όσων αφορά στην παρατήρηση (ακουστική και οπτική)
  • Ορισμένες φορές μοιάζει σαν να μην ακούει όταν του απευθύνεται ο λόγος
  • Αλλάζει αντικείμενα ενασχόλησης σε σύντομο χρονικό διάστημα
  • Δε μπορεί να ακολουθήσει οδηγίες, μοιάζει να μην τις θυμάται
  • Δε μπορεί να γενικεύσει κανόνες είτε γνωστικούς είτε κοινωνικούς κανόνες/συμπεριφοράς

 Όταν η διάσπαση προσοχής συνοδεύεται με υπερκινητικότητα:

  • Δε μπορεί να καθίσει στη θέση του
  • Σηκώνεται και περιφέρεται στην τάξη με ή χωρίς δικαιολογία
  • Κλωτσάει τα πόδια του κάτω από το θρανίο
  • Σκαρφαλώνει σε επικίνδυνα σημεία, είναι απρόσεχτος και φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται τους κινδύνους

Όταν η διάσπαση προσοχής συνδυάζεται με παρορμητικότητα:

  • Αδυνατεί να περιμένει τη σειρά του.
  • Διακόπτει τη συζήτηση για να πει τη γνώμη του
  • Απαντά σε ερωτήσεις χωρίς να του δοθεί ο λόγος
  • Παίρνει βιαστικές πρωτοβουλίες

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω δυσκολιών, τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ είναι πιθανό να εμφανίσουν: 

  • Αγχώδεις διαταραχές
  • Μαθησιακές δυσκολίες
  • Εκρήξεις θυμού και επιθετικότητα προς τρίτους
  • Ισχυρογνωμοσύνη
  • Έντονη απαιτητικότητα
  • Ευμετάβλητο συναίσθημα
  • Χαμηλή αυτοπεποίθηση

Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να μειώνονται ή να απουσιάζουν όταν:

  • Το παιδί βρίσκεται σε συνθήκες αυστηρής οριοθέτησης
  • Το περιβάλλον είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε να περιορίζονται τα εξωτερικά ερεθίσματα
  • Ασχολείται με δραστηριότητα που τον ενδιαφέρει
  • Υπάρχει διδασκαλία ή αλληλεπίδραση ένας προς ένας (δηλαδή ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ και ένας ενήλικας)

Αντιθέτως τα συμπτώματα γίνονται έντονα όταν:

  • Δεν γίνεται προσπάθεια οριοθέτησης
  • Υπάρχει χαοτικό περιβάλλον με πληθώρα ερεθισμάτων
  • Υπάρχει αδράνεια, το παιδί βαριέται
  • Το παιδί βρίσκεται σε κάποια ομάδα

   Αν τα περισσότερα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι χαρακτηριστικά και του δικού σας παιδιού, απευθυνθείτε σε κάποια δημόσια υπηρεσία προκειμένου να διερευνηθούν. Μη θεωρείτε τον εαυτό σας ή το παιδί σας ένοχο. Θυμηθείτε: Η καλύτερη βοήθεια είναι η αναγνώριση και η αποδοχή του προβλήματος.

Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk (Πιέτζικ)

Ειδική Παιδαγωγός στο Τ.Έ.

επικοινωνία: despina.avgerinou@gmail.com

 

Μαθησιακές δυσκολίες και ΌΧΙ τεμπελιά

    Ο μύθος για τα παιδιά που δεν θέλουν να γράφουν και να διαβάζουν είναι ξεπερασμένος. Ποιο παιδί στη σημερινή εποχή δε θέλει να μάθει να χειρίζεται ένα τόσο σημαντικό μέσο επικοινωνίας όπως είναι η γραφή και η ανάγνωση;

    Μερικοί μαθητές είναι αναγκασμένοι να κάθονται πάνω από ένα τετράδιο μισοάδειο ή μουντζουρωμένο και να αναρωτιούνται γιατί δεν μπορούν να γράψουν όπως οι συμμαθητές τους. Δεν αισθάνονται υπερήφανοι και συχνά δεν καταβάλουν την απαιτούμενη προσπάθεια, γιατί εκ των προτέρων γνωρίζουν ότι δεν θα τα καταφέρουν. Άλλοι μαθητές, έχουν φτάσει ήδη στο στάδιο της παραίτησης και δεν θέλουν πλέον, να ασχολούνται με τα μαθήματα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν θέλουν να διαβάσουν ακόμη και ένα παραμύθι, μία ιστορία.

   Το ενδιαφέρον του/της δασκάλας στο σχολείο και το ενδιαφέρον ή οι τσακωμοί στο σπίτι δεν καταφέρνουν να δώσουν λύση στο πρόβλημα.

Είναι η ώρα που οι γονείς  θα πρέπει να ψάξουν βαθύτερα τα αίτια αυτής της συμπεριφοράς και να αναρωτηθούν μήπως το παιδί δεν έχει τεμπελιά αλλά έχει μαθησιακές δυσκολίες;

     Τα τελευταία χρόνια μία μεγάλη μερίδα μαθητών χαρακτηρίζεται επίσημα ή ανεπίσημα ότι αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες. Η κατάσταση αυτή προβληματίζει ειδικούς και γονείς αλλά οπωσδήποτε τις σημαντικότερες επιπτώσεις τις δέχονται τα ίδια τα παιδιά.

    Ο σύνηθες ορισμός για τις μαθησιακές δυσκολίες αναφέρεται σε μια «ανομοιογενή ομάδα διαταραχών που εκδηλώνονται με δυσκολίες στη συγκράτηση πληροφοριών και την αφομοίωση της γνώσης καθώς και την αναπαραγωγή της γνώσης μέσα από την ομιλία ή το γραπτό λόγο. Οι διαταραχές επίσης, σχετίζονται με την ανάγνωση, το συλλογισμό ή/και τις μαθηματικές ικανότητες. Είναι εγγενείς στο άτομο και οφείλονται σε δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος» (Πολυχρονοπούλου 2000).

    Απαραίτητη προϋπόθεση για να χαρακτηριστεί ένα άτομο ότι αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες είναι η ύπαρξη φυσιολογικού δείκτη νοημοσύνης.

Ποια είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά που συνδέονται με τις μαθησιακές δυσκολίες;

Στην ανάγνωση

  • Περιορισμένη αναγνωστική ικανότητα Π.χ. Συλλαβίζει τις λέξεις, μπερδεύεται σε πολυσύλλαβες λέξεις, αντικαθιστά λέξεις που υπάρχουν στο κείμενο με δικές του λέξεις κ. ά.
  • Περιορισμένη αναγνωστική κατανόηση και απόδοση του νοήματος

  Στο γραπτό λόγο:

  • Παραλείψεις γραμμάτων στο μέσο ή στο τέλος της λέξης
  • Συγχυση φωνημάτων τα οποία μοιάζουν ακουστικά (π.χ. /φ/-/θ/, /δ/-/β/ και άλλα)
  • Λάθη στην αντιγραφή
  • Δε γνωρίζει ή δε μπορεί να εφαρμόσει κανόνες ορθογραφίας
  • Μειωμένη ταχύτητα είτε στην αντιγραφή, είτε στον ελεύθερο γραπτό λόγο

Στα μαθηματικά:

  • Σύγχυση των μαθηματικών συμβόλων
  • Δυσκολία στην εκτέλεση των πράξεων, ακόμη και στην πρόσθεση και την αφαίρεση
  • Δυσκολίες στην απομνημόνευση της προπαίδειας
  • Αδυναμία στην επιλογή της σωστής πράξης για την επίλυση προβλημάτων

Σε άλλους τομείς που σχετίζονται με την αντίληψη και τη μάθηση

  • Δυσκολίες στην απομνημόνευση

 i.    Ονομάτων (από πρόσωπα, αντικείμενα, πόλεις)

 ii.     Ακολουθιών (π.χ. ημέρες, μήνες, εποχές)

 iii.     Να θυμάται μία σειρά από οδηγίες και να τις ακολουθήσει

  • Προβλήματα στον οπτικο-κινητικό συντονισμό (π.χ. στο κράτημα μολυβιού) και γενικώς σε ό,τι απαιτεί τη συνεργασία των δύο χεριών για να επιτελέσει μία άσκηση
  • Προβλήματα στην αντίληψη του χώρου (π.χ. διάκριση δεξί-αριστερό) και του χρόνου
  • Δυσκολίες στη συγκέντρωση της προσοχής για μεγάλο χρονικό διάστημα
  • Παρορμητικότητα
  • Αδυναμία διαχείρισης τόσο του οριοθετημένου χρόνου (ανάθεση μιας εργασίας) όσο και του ελεύθερου χρόνου

 Μύθοι και αλήθειες

 “Τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες έχουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνης” Μύθος

 Αλήθεια Για να χαρακτηριστεί κάποιος ως άτομο με μαθησιακές δυσκολίες πρέπει υποχρεωτικά να έχει φυσιολογική νοημοσύνη.

 “Τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες δε μπορούν να μάθουν” Μύθος

 Αλήθεια Τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες μπορούν να μάθουν, απλά χρειάζονται εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας για να βοηθηθούν.

 “Οι μαθησιακές δυσκολίες θεραπεύονται” Μύθος

 Αλήθεια Οι μαθησιακές δυσκολίες δεν έχουν παροδικό χαρακτήρα. Αποτελούν διαρκή και μόνιμη κατάσταση, μέσα στην οποία το άτομο μαθαίνει να ζει και χρησιμοποιώντας ειδικούς χειρισμούς να αποφεύγει τις τυχόν δυσκολίες που προκύπτουν από αυτή την κατάσταση.

                                                                 Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk (Πιέτζικ)

                                                                                 Ειδική Παιδαγωγός στο Τ.Έ.

                                                                 επικοινωνία: despina.avgerinou@gmail.com

Νομοθεσία περί των Τμημάτων Ένταξης

Σύμφωνα με τον πιο πρόσφατο Νόμο (Ν 3699/2008) που αναφέρεται στην εκπαίδευση και την ειδική διαπαιδαγώγηση, προβλέπονται τα εξής: «Στο γενικό σχολείο υπάρχουν ειδικά οργανωμένα και κατάλληλα στελεχωμένα Τμήματα Ένταξης (ΤΕ) που λειτουργούν μέσα στα σχολεία γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης με δύο (2) διαφορετικούς τύπους προγραμμάτων: α) Κοινό και εξειδικευμένο fπρόγραμμα, που καθορίζεται με πρόταση του οικείου ΚΕΔΔΥ για τους μαθητές με
ηπιότερης μορφής ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, το οποίο για κάθε μαθητή δεν θα υπερβαίνει τις δεκαπέντε (15) διδακτικές ώρες εβδομαδιαίως. β) Στα ΤΕ μπορούν να φοιτούν και μαθητές χωρίς γνωμάτευση από διαγνωστικό φορέα, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του σχολικού συμβούλου ΕΑΕ και του γονέα».

Ποιοι μαθητές μπορούν να μπουν στο Τμήμα Ένταξης;

Στο Άρθρο 3 του Ν 3699/2008 προσδιορίζεται ότι:

«1. Μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες θεωρούνται όσοι για ολόκληρη ή ορισμένη περίοδο της σχολικής τους ζωής εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες μάθησης εξαιτίας αισθητηριακών, νοητικών, γνωστικών, αναπτυξιακών προβλημάτων, ψυχικών και νευροψυχικών διαταραχών οι οποίες, σύμφωνα με τη διεπιστημονική αξιολόγηση, επηρεάζουν τη διαδικασία της σχολικής προσαρμογής και μάθησης. Στους μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες συγκαταλέγονται ιδίως όσοι παρουσιάζουν νοητική αναπηρία, αισθητηριακές αναπηρίες όρασης (τυφλοί, αμβλύωπες με χαμηλή όραση), αισθητηριακές αναπηρίες ακοής (κωφοί, βαρήκοοι), κινητικές αναπηρίες, χρόνια μη ιάσιμα νοσήματα, διαταραχές ομιλίας-λόγου, ειδικές μαθησιακές δυσκολίες όπως δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαριθμησία, δυσαναγνωσία, δυσορθογραφία, σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής με ή χωρίς υπερκινητικότητα, διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (φάσμα αυτισμού), ψυχικές διαταραχές και πολλαπλές αναπηρίες. Στην κατηγορία μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν εμπίπτουν οι μαθητές με χαμηλή σχολική επίδοση που συνδέεται αιτιωδώς με εξωγενείς
παράγοντες, όπως γλωσσικές ή πολιτισμικές ιδιαιτερότητες.

2. Οι μαθητές με σύνθετες γνωστικές, συναισθηματικές και κοινωνικές δυσκολίες, παραβατική συμπεριφορά λόγω κακοποίησης, γονεϊκήςπαραμέλησης και εγκατάλειψης ή λόγω ενδοοικογενειακής βίας, ανήκουν στα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

3. Μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είναι και οι μαθητές που έχουν μία ή περισσότερες νοητικές ικανότητες και ταλέντα ανεπτυγμένα σε βαθμό που υπερβαίνει κατά πολύ τα προσδοκώμενα για την ηλικιακή τους ομάδα».

Όσα αναφέρονται παραπάνω έχουν ως σκοπό να παρέχουν το δικαίωμα της ειδικής αγωγής σε όσα παιδιά κρίνεται ότι την χρειάζονται. Στην πράξη, εμείς ως εκπαιδευτικοί καλούμαστε να προσπαθήσουμε να αναδείξουμε και τις αμέτρητες δυνατότητες που έχουν αυτοί οι μαθητές.

Είναι λοιπόν αντιληπτό ότι οι ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν πρέπει να ταυτίζονται με την «αδυναμία» ή την «ανικανότητα». Το σχολικό πλαίσιο στο οποίο ανήκουμε και η συνεργασία μεταξύ των δασκάλων της Γενικής Τάξης και του Τμήματος Ένταξης έχει ως σκοπό την ενδυνάμωση του μαθητή και τη στήριξη του τόσο στο μαθησιακό τομέα όσο και στον ψυχολογικό που είναι ο σημαντικότερος όλων για την υγιή ανάπτυξη του παιδιού.

Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk

despina.avgerinou@gmail.com

Η λειτουργία του Τμήματος Ενταξης

   Στο σχολείο μας το Τμήμα Ένταξης λειτουργεί από το 2002 και κατά τη διάρκεια λειτουργίας του έχουν εγγραφεί  μαθητές από διαφορετικές τάξεις με σκοπό να βοηθηθούν στον τομέα που αντιμετωπίζουν «δυσκολίες».

  Τη φετινή σχολική χρονιά, 2012-2013 είναι εγγεγραμμένοι 12 μαθητές καθένας εκ των οποίων δέχεται ένα εξειδικευμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα παρέμβασης στη γλώσσα και στα μαθηματικά το οποίο σχεδιάζεται αποκλειστικά για τις ανάγκες του κάθε μαθητή.

  Είμαι η Δέσποινα Αυγερινού-Πιέτζικ, δασκάλα ειδικής αγωγής στο Τμήμα Ένταξης. Είμαι στη διάθεση των γονέων που τα παιδιά τους φοιτούν στο Τμήμα Ένταξης αλλά και στη διάθεση όσων ακόμη γονέων  αντιμετωπίζουν προβληματισμούς σχετικά με την συμπεριφορά, τη μαθησιακή επίδοση και τη συνεργασία με τα παιδιά τους.

Ημέρες και ώρες συνεργασίας:

 Κάθε Δευτέρα 10:00-10:45 και κάθε Τετάρτη 12:25-13:00.

Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk

επικοινωνία: despina.avgerinou@gmail.com

« Πιο πρόσφατα Άρθρα

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων