Feed
Άρθρα
Σχόλια

Αρχείο για την κατηγορία 'Για γονείς'

καλημέρα

Οι Πράξεις «Πρόγραμμα εξειδικευμένης εκπαιδευτικής υποστήριξης για ένταξη μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες», των Αξόνων Προτεραιότητας 1, 2 και 3, του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση», που συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους, αφορούν στην στήριξη και ενίσχυση του θεσμού της εξειδικευμένης εκπαιδευτικής υποστήριξης για ένταξη μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες για πέντε σχολικά έτη (2010-2011, 2011-2012, 2012-2013, 2013-2014 και 2014-2015). Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο των Αξόνων Προτεραιότητας 1, 2 και 3 «Αναβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης και προώθηση της κοινωνικής ενσωμάτωσης» στις 8 περιφέρειες Σύγκλισης, στις 3 περιφέρειες Σταδιακής Εξόδου και στις 2 περιφέρειες Σταδιακής Εισόδου, αντίστοιχα.
Ένα μείζον θέμα για το εκπαιδευτικό σύστημα και εν γένει για το κοινωνικό κράτος αποτελεί η ουσιαστική ένταξη στο εκπαιδευτικό σύστημα και η διαρκής υποστήριξη στην εκπαιδευτική διαδικασία των μαθητών με αναπηρία ή/και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Ως «Μαθητές με Αναπηρία ή/και Ειδικές Εκπαιδευτικές ανάγκες» θεωρούνται όσοι για ολόκληρη ή ορισμένη περίοδο της σχολικής τους ζωής εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες μάθησης εξαιτίας αισθητηριακών, νοητικών, γνωστικών, αναπτυξιακών προβλημάτων, ψυχικών και νευροψυχικών διαταραχών οι οποίες, σύμφωνα με τη διεπιστημονική αξιολόγηση, επηρεάζουν τη διαδικασία της σχολικής προσαρμογής και μάθησης».
Στους μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες συγκαταλέγονται ιδίως όσοι παρουσιάζουν νοητική αναπηρία, αισθητηριακές αναπηρίες όρασης (τυφλοί, αμβλύωπες με χαμηλή όραση), αισθητηριακές αναπηρίες ακοής (κωφοί, βαρήκοοι), κινητικές αναπηρίες, χρόνια μη ιάσιμα νοσήματα, διαταραχές ομιλίας − λόγου, ειδικές μαθησιακές δυσκολίες όπως δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαριθμησία, δυσαναγνωσία, δυσορθογραφία, σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής με ή χωρίς υπερκινητικότητα, διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (φάσμα αυτισμού), ψυχικές διαταραχές και πολλαπλές αναπηρίες.
Στόχος της Πράξης είναι η υλοποίηση της εξειδικευμένης εκπαιδευτικής υποστήριξης στα σχολεία γενικής αγωγής μέσα από κατάλληλα επιμορφωμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, το οποίο υποστηρίζει τους μαθητές με αναπηρία ή/και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στη σχολική τάξη παράλληλα με τον εκπαιδευτικό της τάξης. Το προσωπικό αυτό προσλαμβάνεται, επιμορφώνεται, και υποστηρίζεται επιστημονικά και συμβουλευτικά, από κατάλληλες δομές.
Η εξειδικευμένη εκπαιδευτική υποστήριξη των μαθητών με αναπηρία ή/και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είναι μία έμπρακτη εφαρμογή προς την κατεύθυνση της ενσωμάτωσης τους κοινωνικά στη σχολική τάξη του γενικού σχολείου και κατ’ επέκταση στη σχολική κοινότητα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να βελτιώσει την προσβασιμότητα των μαθητών στο κοινωνικό γίγνεσθαι και να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό αποκλεισμό.

    Η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (1/11/2007) και αποφασίστηκε να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου. Σκοπός αυτής της ημέρας είναι να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει το ευρύτερο κοινό σχετικά με τα όσα χαρακτηρίζουν τα άτομα με αυτισμό και την αποδοχή τους από το κοινωνικό σύνολο στο οποίο εντάσσονται.

   Τι είναι ο αυτισμός;

   Για πολλούς ανθρώπους ο ορισμός του αυτισμού είναι κάτι άγνωστο και απροσδιόριστο. Για τις οικογένειες όμως, που έχουν ένα παιδί με αυτισμό, ο αυτισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας τους.  Εκτός από τον όρο αυτισμός, ακούμε συχνά να λένε: «Αυτό το παιδί βρίσκεται στο φάσμα (του αυτισμού)» ή «Αυτό το παιδί έχει αναπτυξιακές διαταραχές» ή «έχει συναισθηματική και κοινωνική ανωριμότητα». Στην ουσία, όλα τα παραπάνω αναφέρονται σε μια κοινή κατάσταση, στη δυσκολία του παιδιού να επικοινωνήσει λεκτικά ή μη-λεκτικά και να αλληλεπιδράσει με τους γύρω του.

   Ο αυτισμός είναι μια πολύπλοκη διαταραχή του εγκεφάλου, που εκδηλώνεται με ένα σύνολο χαρακτηριστικών συμπεριφορών και εμποδίζει την ομαλή ανάπτυξη του ανθρώπου. Έχει βιολογική βάση. Εκδηλώνεται πριν από την ηλικία των 3 ετών και διαρκεί για όλη τη ζωή. Εμφανίζεται πολύ πιο συχνά στα αγόρια, σε μια αναλογία 3-4 αγόρια προς 1 κορίτσι. Υπολογίζεται ότι 535.000 άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο πάσχουν από αυτισμό αν και οι πιο πρόσφατες έρευνες κάνουν λόγο για συχνότητα 1/110 γεννήσεις.

   Οι δυσκολίες που εμφανίζει το άτομο με αυτισμό αφορούν στον κοινωνικό τομέα και συγκεκριμένα:

o Στην επικοινωνία                                                                                                 

o Στην κοινωνική αλληλεπίδραση

o Στην κοινωνική κατανόηση/αντίληψη

 Τι προκαλεί τον αυτισμό;

   Η πιο απλή απάντηση στο «Τι προκαλεί τον αυτισμό;» είναι: Δεν γνωρίζουμε!!!!! Ο λόγος είναι ότι τα αίτια είναι ακόμη  προς διερεύνηση.

   Τα πιο πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα αναφέρουν ως αιτία κάποιους γενετικούς παράγοντες οι οποίοι σε συνδυασμό με τις συνθήκες που υπόκειται το βρέφος κατά τη διάρκεια της γέννας ή και μετά συμβάλουν στην εκδήλωση αυτισμού. Ένας ακόμη παράγοντας είναι η κληρονομικότητα. Η πιθανότητα να αποκτήσει ένα ζευγάρι παιδί με Αυτισμό, αυξάνεται αν στην οικογένεια ενός από τους δύο υπάρχει άτομο με αυτισμό ή αν το ίδιο το ζευγάρι έχει ήδη ένα αυτιστικό παιδί.

   Υπάρχουν επίσης, ερευνητικά δεδομένα που συνδέουν την εκδήλωση του αυτισμού με το εμβόλιο που γίνεται κατά την ηλικία των 18-20 μηνών. Είναι το λεγόμενο τριπλό εμβόλιο MMR (ιλαράς, ερυθράς και μαγουλάδων). Επίσης, και οποιοδήποτε άλλο εμβόλιο περιέχει υδράργυρο θεωρείται επικίνδυνο. Όμως τα ευρήματα από αυτή την ιατρική άποψη είναι ακόμη  προς διερεύνηση.

Πότε πρέπει οι γονείς να «ανησυχήσουν» σχετικά με το παιδί τους;  

   Υπάρχουν διάφορες ενδείξεις οι οποίες θα πρέπει να ενεργοποιήσουν τους γονείς να είναι σε ετοιμότητα. Η βασικότερη είναι η αργοπορία του παιδιού στα αναπτυξιακά στάδια. Όμως, η αργοπορία από μόνη της δε θα πρέπει να είναι ανησυχητική καθώς στη διάγνωση του αυτισμού υπάρχει ένας συνδυασμός χαρακτηριστικών:

  • Έλλειψη βλεμματικής επαφής με το γονέα
  • Δεν αποζητά την αγκαλιά του γονέα
  • Δεν του αρέσει το άγγιγμα ή η αγκαλιά
  • Δε γυρνάει ακούγοντας το όνομα του
  • Δεν παρατηρεί και δεν ενδιαφέρεται αν ο γονέας βρίσκεται μαζί του ή απομακρύνεται από αυτό
  • Αδιαφορεί για το περιβάλλον του
  • Κάνει στερεότυπες κινήσεις με τα χέρια κουνώντας τα στο πλάι ή φέρνοντας τα κοντά στα μάτια
  • Στριφογυρίζει γύρω από τον εαυτό του ή κουνάει μπρος-πίσω το πάνω μέρος του σώματος του
  • Δεν έχει ολοκληρωμένο λόγο, μιλάει τηλεγραφικά
  • Όταν θέλει κάτι, οδηγεί τον ενήλικα από το χέρι για να του το δείξει
  • Επαναλαμβάνει όσα ακούει (ηχολαλεί)
  • Περπατάει στα δάχτυλα
  • Έχει δυσκολία στο συντονισμό κινήσεων και στη λεπτή κινητικότητα
  • Παίζει μόνο με συγκεκριμένα παιχνίδια και αδιαφορεί για τα υπόλοιπα
  • Μπορεί να ασχολείται μόνο με ένα παιχνίδι χωρίς να παίζει με αυτό-απλά να παρατηρεί τις λεπτομέρειες από τις οποίες είναι φτιαγμένο
  • Έχει περιορισμένη γκάμα ενδιαφερόντων στην ενασχόληση με τα παιχνίδια του
  • Αδυνατεί να κάνει συμβολικό παιχνίδι-ένδειξη “φτωχής” φαντασίας
  • Προσηλώνεται με ένταση και μεγάλη χρονική διάρκεια σε αντικείμενα που παράγουν κίνηση ή ήχο
  • Έχει εμμονές με αντικείμενα και τα ζητά απεγνωσμένα
  • Του αρέσει να επεξεργάζεται μέσα στο στόμα του ή/και να καταπίνει διάφορα αντικείμενα
  • Κλείνει τα αυτιά όταν υπάρχει θόρυβος
  • Αντιδρά έντονα σε κάθε καινούρια εμπειρία (έξοδο, συνάντηση με ένα καινούριο πρόσωπο)
  • Δε συνεργάζεται πάντα, για το άλλαγμα της πάνας ή το μπάνιο
  • Έχει έντονες εκρήξεις θυμού
  • Παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά προς τον εαυτό ή/και προς τους άλλους (δαγκώνεται, αυτοτραυματίζεται)
  • Δεν δέχεται να του φορέσουν κάποια είδη ρούχων και συγκεκριμένα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένα ή επιμένει να του φορέσουν ρούχα που του αρέσουν πολύ σε εποχές που δεν είναι κατάλληλες
  • Δυσκολεύει πολύ τους γονείς σε οποιαδήποτε κοινωνική έξοδο
  • Δεν έχει την αίσθηση του κινδύνου, κι έτσι μπορεί να σκαρφαλώσει σε πολύ ψηλές επιφάνειες ή π.χ. να περάσει ένα δρόμο χωρίς να κοιτάξει κτλ.
  • Ο ύπνος του είναι διαταραγμένος και όχι συνεχόμενος
  • Έχει αισθητηριακές αλλοιώσεις π.χ. στη γεύση και για αυτό τρώει μόνο συγκεκριμένα είδη τροφών π.χ. μόνο αμυλούχα τρόφιμα

   Αν αναγνωρίζετε στο παιδί σας-όχι ένα μόνο από τα παραπάνω στοιχεία αλλά τουλάχιστον 10 από αυτά, τότε καλό θα ήταν να επισκεφτείτε κάποια Δημόσια Διεπιστημονική Ομάδα προκειμένου να λάβετε κάποια διάγνωση και συμβουλευτική για το μπορείτε να το βοηθήσετε.

Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk (Πιέτζικ)

Ειδική Παιδαγωγός στο Τ.Έ.

επικοινωνία: despina.avgerinou@gmail.com

    Από τη γέννηση ενός παιδιού και μέχρι την ηλικία των 5 ετών εξελίσσονται τα πιο σημαντικά στάδια ανάπτυξης τα οποία θα σηματοδοτήσουν τη μετέπειτα εξέλιξη του παιδιού σε διάφορους τομείς. Τα στάδια ανάπτυξης αφορούν κυρίως τον συναισθηματικό, οπτικο-κινητικό, γλωσσικό, γνωστικό και κοινωνικό τομέα. Κατά το πρώτο και δεύτερο έτος κάθε παιδί παρουσιάζει, ανά τρίμηνο, μεγάλη εξέλιξη σε όλους τους παραπάνω τομείς. Είναι σημαντικό να ξέρουμε τις δεξιότητες που κατακτώνται γιατί αν συντρέχει λόγος, πρέπει να παρέμβουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα έτσι ώστε να προσφέρουμε στο παιδί την απαραίτητη βοήθεια. Σε πολλές περιπτώσεις δυσκολιών, η πρώιμη παρέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε ομαλή εξέλιξη της ανάπτυξης του παιδιού. Ας τα δούμε αναλυτικότερα παρακάτω:

 Σε ηλικία 3 μηνών

Αρχίζει να:

  • Αναπτύσσει κοινωνικό χαμόγελο με τα οικεία πρόσωπα
  • Παρατηρεί αντικείμενα και πρόσωπα
  • Αναγνωρίζει τα οικεία πρόσωπα και απολαμβάνει την αλληλεπίδραση μαζί τους, διαμορφώνοντας με τα χαρακτηριστικά του προσώπου του την αντίστοιχη συναισθηματική έκφραση
  • Στρέφει το κεφάλι του προς την πηγή του ήχου
  • Απλώνει τα χέρια του και αρπάζει μικρά αντικείμενα/παιχνίδια
  • Προσπαθεί να στηρίξει το κεφάλι του
  • Ξεκινά να παράγει ήχο

 Σε ηλικία 7 μηνών

Αρχίζει να:

  • Βαβίζει (σχηματίζει συλλαβές)
  • Αντιδρά στο άκουσμα του ονόματος του
  • Ανταποκρίνεται και προσπαθεί να μιμηθεί τους ήχους που ακούει
  • Αλληλεπιδρά με οικεία πρόσωπα στο κοινωνικό παιχνίδι
  • Προσπαθεί να πιάσει αντικείμενα που του αρέσουν ακόμη και αν  βρίσκονται μακριά του
  • Μπουσουλάει και επεξεργάζεται τα ερεθίσματα με τα χέρια και το στόμα
  • Στηρίζει το επάνω μέρος του σώματος του και κάθεται
  • Εκφράζει τα συναισθήματα του με τα χαρακτηριστικά του προσώπου του

Σε ηλικία 12 μηνών

Αρχίζει να:

  • Προσκολλάται στο πρόσωπο που το φροντίζει και το αναζητά όταν φεύγει από το οπτικό του πεδίο
  • Μιμείται εκφράσεις του προσώπου και χειρονομίες
  • Λέει συλλαβές και συνήθως, τις λέξεις «μαμά», «μπαμπά»
  • Μπουσουλάει ή αρχίζει να λυγίζει τα γόνατα ή στέκεται
  • Χρησιμοποιεί και τα δύο χέρια π.χ. αλλάζοντας ένα αντικείμενο από το ένα χέρι στο άλλο
  • Τοποθετεί ή βγάζει από το κουτί αντικείμενα
  • Κατανοεί απλές οδηγίες και ανταποκρίνεται σε αυτές π.χ «κάνε γεια» «δώσε φιλάκια»
  • Παρατηρεί τα αντικείμενα

Σε ηλικία  15 – 24 μηνών         

  • Έχει βλεμματική επαφή όταν του μιλάνε
  • Απλώνει τα χέρια προκειμένου να εκφράσει την επιθυμία του για αγκαλιά
  • Χαιρετά είτε σχηματίζοντας κάποια συλλαβή είτε με την κατάλληλη χειρονομία
  • Κατανοεί και ανταποκρίνεται σε μεγαλύτερη γκάμα οδηγιών
  • Λέει «μαμά», «μπαμπά» και άλλες λέξεις
  • Μπορεί να λέει και δύο λέξεις μαζί
  • Παρατηρεί εικόνες από αντικείμενα και τα δείχνει
  • Ονομάζει αντικείμενα που του δείχνουν
  • Δίνει αντικείμενα που του ζητούν
  • Μιμείται δραστηριότητες που έχει δει να κάνουν οι γονείς π.χ. οικιακές εργασίες
  • Δείχνει ενδιαφέρον για άλλα παιδιά

  Κάθε φορά που επισκέπτεστε τον παιδίατρο θα πρέπει να αναφέρετε στοιχεία για τη συμπεριφορά του παιδιού σας και αν σας προβληματίζει η αργοπορία κατάκτησης σε μερικά στάδια να συζητάτε μαζί του. Τα αναπτυξιακά στάδια δεν εμφανίζονται σε όλα τα παιδιά ακριβώς την ίδια χρονική στιγμή. Παρόλα αυτά υπάρχουν ηλικίες οι οποίες σηματοδοτούν την έναρξη ή την εξέλιξη κάποιας συμπεριφοράς. Οι ηλικίες είναι ενδεικτικές και αναφέρονται στον μέσο όρο ανάπτυξης των παιδιών.

  Εάν μετά την ηλικία των 2 ετών το παιδί δεν έχει αναπτύξει καθόλου λόγο ή δεν εκδηλώνει τάση για επικοινωνία και γενικώς, δεν έχει κατακτήσει αρκετά από τα προαναφερόμενα, καλό θα ήταν να απευθύνεστε και σε εξειδικευμένους επιστήμονες (αναπτυξιολόγο, ειδικό παιδαγωγό, λογοθεραπευτή κ. ά.) για να εκτιμήσουν  την κατάσταση και να σας συμβουλεύσουν πώς χρειάζεται να παρέμβετε. Έτσι, όταν το παιδί σας θα φτάσει στη σχολική ηλικία, πιθανόν να έχει «ξεπεράσει» ή να έχει βελτιώσει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε νωρίτερα και να προσαρμοστεί ομαλά στις «απαιτήσεις» του σχολικού πλαισίου. 

  Μην ξεχνάτε ότι το σχολείο και οι φορείς του (δάσκαλοι και λοιπό προσωπικό) κατέχουν πλέον πλήρη ενημέρωση όσων αφορά στα θέματα των παιδιών με μαθησιακές ή/και λοιπές δυσκολίες. Η ενημέρωση εξ αρχής του δασκάλου και της Διεύθυνσης του σχολείου σχετικά με το ιστορικό του παιδιού σας θα βοηθήσει στην πλήρη ενσωμάτωση του ίδιου του παιδιού στο σχολικό χώρο.

Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk (Πιέτζικ)

Ειδική Παιδαγωγός στο Τ.Έ.

επικοινωνία: despina.avgerinou@gmail.com

  • Προσπαθήστε να ηρεμήσετε το παιδί παρέχοντας του την αίσθηση της ασφάλειας. Υπενθυμίστε στο παιδί ότι ο καλύτερος τρόπος για να λυθεί ένα πρόβλημα είναι η συζήτηση με τους γονείς και με τους δασκάλους.

Καλό είναι να μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα σχετικά με το αν ο δάσκαλος ή η δασκάλα δεν ασχολήθηκε αρκετά με το επεισόδιο εκφοβισμού. Ακόμη και αν ισχύει κάτι τέτοιο, δείξτε ψυχραιμία και μην το εκφράσετε στο παιδί σας. Θυμηθείτε ότι το σπουδαιότερο είναι να νιώθει εμπιστοσύνη και ασφάλεια απέναντι στα ενήλικα πρόσωπα που συναναστρέφετε καθημερινά στο οικείο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον.

  • Μπορείτε να απευθυνθείτε στο δάσκαλο/δασκάλα της Τάξης και στη Διεύθυνση του Σχολείου προκειμένου να ενημερώσετε για τα επεισόδια εκφοβισμού που έχει δεχθεί το παιδί σας.

Μην ξεχνάτε ότι οι δάσκαλοι θα δράσουν πιο άμεσα την ώρα που θα συμβεί ένα περιστατικό.

  • Προσπαθείστε να βρείτε και να συστήσετε στο παιδί σας κάποιες εναλλακτικές λύσεις/προτάσεις, σε περίπτωση που συμβεί παρόμοιο περιστατικό.

Καλό είναι να δίνετε και μια εξήγηση στο γιατί προτείνετε αυτές τις λύσεις. Τα παιδιά κατανοούν περισσότερο το τι είναι “σωστό” όταν τους εξηγούμε αναλυτικά και με επιχειρήματα τις συμβουλές μας.

Απευθυνθείτε στο παιδί σας προτρέποντας το να:

  • Αποφύγει την παρέα ή το άτομο που τον εκφοβίζει και να αναζητήσει τους συμμαθητές του
  • Προσπαθήσει να βρει το δάσκαλο της υπηρεσίας και να του πει τι γίνεται, την ώρα που συμβαίνει το περιστατικό εκφοβισμού.
  • Όταν χτυπήσει το κουδούνι, να ενημερώσει και τη δασκάλα/το δάσκαλο της τάξης του. Αν χρειαστεί, να ενημερώσει και το διευθυντή/διευθύντρια του σχολείου.
  • ΠΟΤΕ ΜΗ ΣΥΣΤΗΝΕΤΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ. Η βία απλώς γεννά και άλλη βία. Η αντίδραση με βία απλώς θα καλύψει το πρόβλημα για λίγο καιρό. Πολύ πιθανόν ο «Θύτης» να βρει ένα άλλο μέσο ή να υιοθετήσει ένα άλλο είδος βίας για να αρχίσει ξανά να πειράζει το «Θύμα».
  • Μην εμπλέκεστε στο να πιάσετε εσείς το παιδί ή τα παιδιά που εκφοβίζουν το δικό σας παιδί. Αυτό απλά, στη δική τους κοσμοθεωρία θα τους δώσει το μήνυμα ότι το παιδί σας είναι «ανίσχυρο». 

  Στα παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας που έχουν δυσκολίες αντίληψης είναι προτιμότερο οι παραπάνω πρακτικές συμβουλές να διατυπώνονται με περιεκτικό λόγο και με τη βοήθεια οπτικού υλικού ή/και με τη χρήση φανταστικών ιστοριών.

                                                    Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk (Πιέτζικ)

Ειδική Παιδαγωγός στο Τ. Έ.

επικοινωνία: despina.avgerinou@gmal.com

     Με τον όρο «Σχολικός Εκφοβισμός» εννοούμε οποιαδήποτε εκδήλωση βίας   ασκείται από ένα άτομο ή μία ομάδα ατόμων σε ένα άλλο άτομο, μέσα στο σχολικό χώρο. Συνήθως, όταν μιλάμε για περιστατικά βίας αναφερόμαστε σε δύο κατηγορίες παιδιών με τους όρους: «Θύτης» και «Θύμα». Ο «Θύτης» είναι το παιδί που ασκεί βία και το «Θύμα» είναι το παιδί που την εισπράττει. Ο σχολικός εκφοβισμός με όποια μορφή και αν εμφανίζεται έχει καταλυτικές συνέπειες στην ψυχοσύνθεση του παιδιού που την εισπράττει. Υπάρχουν πολλά είδη εκφοβισμού/βίας:

  • Σωματική βία (εκδήλωση επιθετικότητας)
  • Λεκτική βία (κοροιδία, απειλές, βρισιές)                                      
  • Βία των κοινωνικών σχέσεων (απειλές σχετικά με κοινωνικός αποκλεισμό από την παρέα π.χ. “Δε θα σε έχω φίλη αν δεν …..”)
  • Ηλεκτρονική βία (μέσω του διαδικτύου και των κινητών τηλεφώνων)
  • Σεξουαλική βία (παρενόχληση, απειλές για παρενόχληση)

    Σύμφωνα με έρευνες που γίνονται στους σχολικούς χώρους διαπιστώνεται ότι τα κορίτσια γίνονται θύματα βίας περισσότερο συχνά από τα αγόρια. Επίσης, η βία που δέχονται είναι άλλης μορφής. Τα κορίτσια δέχονται περισσότερο λεκτική βία και εκβιασμό για κοινωνικό αποκλεισμό, ενώ τα αγόρια-θύματα δέχονται περισσότερο σωματική βία. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες ανήκουν επίσης, στα υψηλά ποσοστά των “θυμάτων”.

Ενδείξεις στη συμπεριφορά του παιδιού που σχετίζονται με τον σχολικό εκφοβισμό.

  • Δεν θέλει να πάει στο σχολείο
  • Απώλεια συγκέντρωσης της προσοχής χωρίς να είχε νωρίτερα παρουσιάσει διάσπαση
  • Αρνείται να κάνει τα μαθήματα του
  • Προφασίζεται δικαιολογίες ότι είναι άρρωστο (π.χ. πονάει η κοιλιά του)
  • Δεν έχει όρεξη για φαγητό
  • Έχει έντονη αλλαγή στη διάθεση του
  • Παρουσιάζει νυκτερινή ενούρηση (κυρίως στις μικρές ηλικίες)
  • Το παιδί γίνεται περισσότερο εσωστρεφές ή μπορεί να εκδηλώσει επιθετικότητα προς τους γονείς και τα αδέρφια του
  • Μπορεί να εμφανίσει συμπεριφορές παραβατικότητας (αυτό συμβαίνει κυρίως σε μεγαλύτερες ηλικίες προκειμένου το παιδί να νιώσει ότι γίνεται αποδεκτό από τα άτομα που τον εκφοβίζουν)

      Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk (Πιέτζικ)

        Eιδική Παιδαγωγός στο Τ. Έ

        επικοινωνία: despina.avgerinou@gmail.com

Oι προβληματισμοί πολλών γονιών σχετικά με τη συνεργασία με τα παιδιά τους απαντώνται με πολύ απλές αλλά πρακτικές τεχνικές που πρέπει να υιοθετήσουν στη συμπεριφορά τους.

  • Αρχικά, θα ήταν καλό να υπάρχει σταθερό ωράριο φαγητού και ύπνου/χαλάρωσης μετά την επιστροφή του παιδιού από το σχολείο και συγκεκριμένη ώρα για το διάβασμα. Φτιάξτε αυτό το πρόγραμμα μαζί και προσπαθείτε να το τηρείτε καθημερινά για το πρώτο διάστημα δίχως να υποχωρείτε σε τυχόν προτάσεις του παιδιού σας να ασχοληθείτε με τα μαθήματα αργά το απόγευμα (8 ή 9 το βράδυ).
  • Επιλέξτε ένα μόνιμο χώρο με επαρκές φως και απομονωμένους θορύβους. Κάντε τη συμφωνία με το παιδί σας ότι θα διαβάζει μόνο εκεί. Καλό είναι στο χώρο που θα επιλέξετε να μην υπάρχει τηλεόραση ή ανοιχτός υπολογιστής.
  • Ο χώρος στον οποίο μελετάει το παιδί πρέπει να έχει μόνο τα απαραίτητα αντικείμενα. Ειδικά επάνω στο γραφείο να έχει μόνο τις εργασίες και την απαραίτητη γραφική ύλη.
  • Τοποθετείστε ένα πίνακα στο δωμάτιο του παιδιού στον οποίο θα τοποθετούνται υπενθυμίσεις των δραστηριοτήτων του. Αυτό θα βοηθήσει στην οργάνωσή του.
  • Θέστε κατανοητά όρια και κανόνες στο παιδί, τα οποία πρέπει να ακολουθείτε με συνέπεια και συστηματικότητα.

Θυμηθείτε ότι οτιδήποτε απαιτείτε από το παιδί σας, πρώτα από όλα εσείς θα πρέπει να το έχετε εφαρμόσει.

  • Αφήστε το παιδί να επιλέξει από ποιο μάθημα θέλει να αρχίσετε το διάβασμα. Αποφασίστε μαζί για τα υπόλοιπα μαθήματα που έχει να προετοιμάσει για την επόμενη ημέρα. Φροντίστε να εναλλάσσονται σε «δύσκολα»-«εύκολα» έτσι ώστε να μην κουράζεται.
  • Ανάλογα με την ποσότητα των εργασιών ορίστε μαζί με το παιδί ένα συγκεκριμένο σε διάρκεια χρόνο που θα διαβάσετε. Φροντίστε ο χρόνος αυτός να είναι αληθοφανής σε σχέση με τις παρούσες δυνατότητες του παιδιού σας
  • Σκεφτείτε εξ αρχής κάποια «ανταμοιβή» που θα του δώσετε αν τελειώσει τα μαθήματα. Δε χρειάζεται πάντοτε να είναι κάτι φαγώσιμο. Ως «ανταμοιβή» θεωρείται ακόμη και το να παίξει 20 λεπτά ένα παιχνίδι στον υπολογιστή.
  • Χωρίστε τις εργασίες του παιδιού σε μικρότερες και απλούστερες ενότητες όταν είναι αρκετά “φορτωμένες” και ορίστε 5λεπτα διαλείμματα ανάμεσα στα μαθήματα
  • Πρέπει να διατυπώνετε με ακρίβεια τις οδηγίες σας στο παιδί.
  • Δώστε βάση στην επιθυμητή συμπεριφορά, όχι σε αυτή που θέλετε να σταματήσει το παιδί.
  • Αν βλέπετε ότι το παιδί δυσανασχετεί ή θέλει να σηκώνεται συχνά από τη θέση του, αυξήστε τα διαλείμματα.
  • Να επαινείτε το παιδί σας κάθε φορά που έχει την επιθυμητή συμπεριφορά.
  • Οι τυχόν απαγορεύσεις ή παρατηρήσεις θα πρέπει να διατυπώνονται σε ήρεμο τόνο.
  • Μην απαιτείτε περισσότερα από αυτά που μπορεί να κάνει το παιδί σας.

Προχωρήστε αργά και μεθοδικά και είμαι σίγουρη ότι μακροπρόθεσμα θα διαπιστώσετε τη βελτίωση!

 

Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk (Πιέτζικ)

Ειδική Παιδαγωγός στο Τ. Έ.

επικοινωνία: despina.avgerinou@gmail.com

Παλιότερα Άρθρα »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων