Το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS και το ΟΙΚΑΔΕ, το Εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ, διοργανώνουν τη σχολική χρονιά 2009-2010 καλλιτεχνικό διαγωνισμό με θέμα:
« Ο βυθός μέσα από τη μάσκα μου…»
Ο καλλιτεχνικός διαγωνισμός στοχεύει στο να συμβάλει στην περαιτέρω ευαισθητοποίηση των μαθητών για την αξία της θαλάσσιας βιοποικιλότητας, τους κινδύνους που την απειλούν, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να προστατέψουμε αυτά τα σπάνια και ευαίσθητα οικοσυστήματα.
Τα έργα ζωγραφικής και οι φωτογραφίες των παιδιών και των νέων θα παρουσιαστούν τον Απρίλιο του 2010 σε κεντρικό εκθεσιακό χώρο της Αθήνας σε μία 4ήμερη έκθεση ανοιχτή στο ευρύ κοινό, την οποία θα μπορούν να επισκεφθούν τόσο οι συμμετέχοντες στο διαγωνισμό, οι φίλοι και συγγενείς τους όσο και μαθητές από διάφορα σχολεία.
Μια επιτροπή αποτελούμενη από καλλιτέχνες θα επιλέξει και θα βραβεύσει σε κάθε κατηγορία τα έργα που θα ξεχωρίσουν από άποψη φαντασίας και καλλιτεχνικής δημιουργικότητας.
Η τελετή βράβευσης θα πραγματοποιηθεί στα πλαίσια της έκθεσης.
Η Δ’ τάξη του σχολείου μας συμμετέχει φέτος στο διαγωνισμό με ομαδικά έργα που φιλοτέχνησαν τα παιδιά με πολύ κέφι: κολάζ, ζωγραφική και ένα μίνι θεατρικό έργο θα είναι οι συμμετοχές του σχολείου μας.
(από κ. Δημήτρη Τσίντζα, υπεύθυνο για το μάθημα των Εικαστικών στη Δ΄ τάξη)
«Η ΜΟΛΥΣΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ»
(Θεατρικό από τους μαθητές της Δ΄ τάξης)
Στο βυθό της θάλασσας οι μέρες κυλούσαν γρήγορα και ήρεμα. Μια μέρα ένα γλωσσάκι, καθώς πήγαινε στο σχολείο του, είδε μια μαυρίλα στην επιφάνεια της θάλασσας. Τρομαγμένο πήγε κατευθείαν στο σχολείο. Όμως κι εκεί κυρίευε η μαυρίλα. Έτσι, ακόμα πιο φοβισμένο και τρομαγμένο έτρεχε και έτρεχε για να ξεφύγει. Μετά από λίγη ώρα είπε στη μαμά του πως συνέβη κάτι πολύ σοβαρό. Η μαυρίλα σε λίγο είχε κυριεύσει όλη τη θάλασσα.
—Μαμά, μαμά! φωνάζει τρομαγμένο.
—Τι έγινε χρυσό μου; ρώτησε απορημένη η μαμά.
—Πρέπει να βγούμε μαζί με τα υπόλοιπα ζώα της θάλασσας να διώξουμε τη μαυρίλα, όσο κι αν μας φοβίζει! Θα είμαστε ενωμένοι και σα μια γροθιά θα τη διώξουμε από εδώ και θα ξανακυριεύσει και πάλι η χαρά! Εμπιστεύσου με!
Όταν το άκουσε αυτό η μαμά γλώσσα χάρηκε για το παιδί της και του απάντησε:
—Ναι μωρό μου, θα κατέβουμε κι εμείς μαζί τους. Έτσι κι έγινε. Όλοι πήγαν στην πλατεία και φώναζαν όλοι μαζί:
—Άνθρωποι, που βρομίζετε τις θάλασσες κάποτε θα μας το πληρώσετε! Είπαν τα ψάρια και πήγαν σε μια μεριά του χωριού για να κάνουν σύσκεψη. Αφού πέρασαν πέντε ώρες σύσκεψης, όλα τα ψάρια πήγαν πάλι στην πλατεία της θάλασσας και άρχισαν να φωνάζουν διάφορα συνθήματα:
« Θα εξαφανιστούμε και εμείς και εσείς»!
«Δε θα υπάρχει θάλασσα στον πλανήτη»!
«Δε θα δροσίζεστε τα καλοκαίρια»!
«Δε θα ζείτε πια»!
«Η θάλασσα είναι ένα κομμάτι της ζωής»!
—Δε θα ήταν ωραίο να ζούσανε τα ψάρια σε βρόμικη θάλασσα! Εκτός αυτού, όταν ψαρεύετε, τα ψάρια είναι μολυσμένα και εσείς τα τρώτε!
—Σταματήστε να μολύνετε τις θάλασσες!
—Τα ψάρια είναι άρρωστα βαριά και οι βρομιές κολλούν πάνω τους.
—Έτσι δηλητηριάζετε τους εαυτούς σας.
—Για κάθε ψάρι που θα αρρωσταίνει τόσο πιο γρήγορα θα πεθαίνετε και τότε μόνο θα το καταλάβετε!
Έτσι, όταν έφυγαν τα ψάρια από την πλατεία του χωριού, οι άνθρωποι φοβήθηκαν τόσο που τα φώναζαν να γυρίσουν πίσω.
Τραγούδι ανθρώπων:
Εσείς ψάρια και σφουγγάρια
που είστε παλικάρια συγγνώμη
που σας χάλασα την όμορφη τη θάλασσα!
Και τώρα τα σκουπίδια
θα τα κάνουμε στολίδια
και τα μύδιακαι τα στρείδια.
Και τώρα γλώσσα… Πόσα;
Ύστερα οι άνθρωποι έστειλαν εκπροσώπους για να τα βρουν και να πουν πως θα τα καθαρίσουν όλα. Έτσι θα ξανακυριεύσει η χαρά στον κόσμο…
Δήμητρα Χαρίτσα
Αθηνά Βορδογιάννη
Αναστασία Κωνσταντινίδου
Έφη Μαυρουδή
Αλέξανδρος Καμπούρης
Κάντε κλικ πάνω στις ζωγραφιές!
