Θα μου επιτρέψετε να καταθέσω μια προσωπική εμπειρία. Σήμερα ήταν μια τυπική σχολική μέρα. Προσοχή όμως! Μιλάμε για μια τυπική μέρα στο ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΧΟΛΕΙΟ! Γύρω στις 9 τα παιδιά της Α΄ τάξης βγήκαν από την τάξη τους κρατώντας μπλοκάκια και μολύβια. Βγήκαν από το σχολείο για να …εξερευνήσουν τη φύση! (…ρεπορτάζ για το θέμα θα έχετε αύριο). Πηγαίνοντας στην τάξη τους για να τους δώσω τη φωτογραφική μηχανή ένιωθα διάσπαρτη στον αέρα τη μυρωδιά από τις ανθισμένες πορτοκαλιές. Η σύγκριση των συνθηκών δουλειάς με αυτές που βιώνει ένας συνάδελφος στο κέντρο της Αθήνας ήταν αναπόφευκτη…
Λίγο αργότερα, ακούω από το γραφείο μου φωνές και γέλια. Ήταν τα παιδιά της Γ΄ τάξης.
Είχαν μαθηματικά και έκαναν επανάληψη στην προπαίδεια παίζοντας στο επιδαπέδιο φιδάκι!
Ήταν αδύνατο να αντισταθώ και να μην απαθανατίσω τη στιγμή που το μάθημα γίνεται παιχνίδι και η πληροφορία μεταμορφώνεται σε γνώση!
Την 5η ώρα είχα Γυμνα
στική με την Α΄τάξη. Στην αρχή της ώρας, ήμασταν μέσα στην τάξη και ρωτούσα τα παιδιά πώς πέρασαν στην εξερεύνησή τους στη φύση. Ενώ συζητούσαμε, η μελωδία του “Μάγειρα” πέρασε τον τοίχο του λυόμενου και έφτασε στα αυτιά μας. Τι αγαπημένο τραγούδι!!! Μα από πού ερχόταν; Από τη Β΄ τάξη! Ως διευθύντρια του σχολείου και σοβαρή εκπαιδευτικός (…;;;) έπρεπε να επιβάλλω την τάξη. Έτσι κι έγινε!
Πήρα τα μικρούλια της Α΄ τάξης και εισβάλαμε στη Β΄! Τι κάναμε εκεί; Τους ξεσηκώσαμε κι αυτούς και αφού χορέψαμε μέσα στην τάξη, βγήκαμε έξω, τραγουδήσαμε και χορέψαμε όρθιοι και …ξαπλωτοί! Η κυρία Μάρθα μας είδε και έτρεξε να μας φωτογραφήσει!
Μακάρι να ήσασταν εκεί να μοιραζόσασταν μαζί μας αυτή την εμπειρία: Μουσικές, παιδικές φωνές, γέλια, πορτοκαλένιες μυρωδιές, όλα ανακατεμένα σε μια υπέροχη σχολική πραγματικότητα!!!