«Η γη και η θάλασσα έχουν ταχτεί να λειτουργούν για χάρη μας και να μας προσφέρουν τα πλούσια δώρα τους αδαπάνως», γράφει ο ιστορικός Ιωάννης Καμενιάτης.
Η Θεσσαλονίκη ήταν σπουδαίο οικονομικό και πνευματικό κέντρο της αυτοκρατορίας. Πηγές της εποχής αναφέρουν ότι «ο Κωνσταντίνος για λίγο είχε σκεφτεί να κάνει αυτή πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας». Παρά τις δυσκολίες η Θεσσαλονίκη διατηρούσε τον πλούτο και την εμπορική της κίνηση από τα πρώτα ως τα τελευταία βυζαντινά χρόνια. Είχε ακόμη αξιόλογη πνευματική ανάπτυξη και δραστηριότητα, όπως μαρτυρούν τα μνημεία παλαιάς βυζαντινής τέχνης και οι εκκλησίες που σώζονται ακόμη στην πόλη.
Η πόλη της Θεσσαλονίκης υπήρξε σημαντικό οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου, πράγμα που αντανακλάται στα πλείστα μνημεία -ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας- της περιόδου, που διασώζονται έως και σήμερα. Το 1988, δεκαπέντε μεσαιωνικά μνημεία, που χρονολογούνται από τα Παλαιοχριστιανικά χρόνια (4ος αι. μ. Χ.) έως και την Υστεροβυζαντινή περίοδο (13ος – 14ος αι.) εντάχθηκαν στον κατάλογο της UNESCO ως μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς.
Τα βυζαντινά τείχη της Θεσσαλονίκης (4ος – 5ος αι.)
H Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου (4ος αι.)
Η βασιλική της Παναγίας Αχειροποίητου (5ος αι.)
Η βασιλική του Αγίου Δημητρίου (7ος αι.)
Ο ναός του Οσίου Δαυίδ (Μονή Λατόμου) (6ος αι.)
Ο ναός της Αγίας Σοφίας (8ος αι.)
Ο ναός της Παναγίας των Χαλκέων (11ος αι.)
O ναός του Αγίου Παντελεήμονα (14ος αι.)
Ο ναός των Αγίων Αποστόλων (14ος αι.)
Ο ναός της Αγίας Αικατερίνης (13ος αι.)
Η Μονή Βλατάδων (14ος αι.)
Ο ναός του Προφήτη Ηλία (14ος αι.)
Τα βυζαντινά λουτρά (14ος αι.)
ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: ΕΔΩ
