Δείτε μια υπέροχη παρουσίαση της Δήμητρας , για τη θεά Αθηνά και το χρυσελεφάντινο άγαλμά της , που κοσμούσε τον Παρθενώνα.
Μπράβο Δήμητρα , για την παρουσίαση που δημιούργησες .
Εκδρομή “αγκαλιάς”
Τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2024 , πραγματοποιήσαμε εκπαιδευτική επίσκεψη η Δ΄ τάξη μαζί με τη Β΄ τάξη του σχολείου μας στη Βιβλιοθήκη Πτολεμαΐδας. Εκεί μας αποδείχτηκε η κ. Σοφία Καλμανίδου, υπεύθυνη της βιβλιοθήκης, όπου μας ξενάγησε στη βιβλιοθήκη και μας διάβασε στην αίθουσα του παιδικού τμήματος ένα πολύ τρυφερό βιβλίο , «Η αγκαλιά» της Μαρίας Λοϊζίδου.
Η κ. Σοφία, στη συνέχεια μας ανακοίνωσε την ιδέα της , με βιβλία στην αγκαλιά μας , να πάμε να επισκεφτούμε το 2ο Δημοτικό Σχολείο Μουρικίου , όπου θα μαζί με τα μαθητές του , θα κάναμε κοινές βιβλιο-δράσεις .
Με τα βιβλία αγκαλιά επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και πολύ σύντομα φτάσαμε σε ένα πολύ όμορφο σχολείο. Δάσκαλοι και μαθητές μας υποδέχτηκαν θερμά και αφού συγκεντρωθήκαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου , όλοι μαζί σαν μια ομάδα, ακούσαμε την κυρία Σοφία να μας αφηγείτε το βιβλίο «ΑΓΚΑΛΙΑ» της Μαρίας Λοϊζίδου και έπειτα μας διάβασε το «ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΒΙΒΛΙΟ…» του Ζοζέ Ζόρζε Λέτρια.
Στη συνέχεια όλα τα παιδιά δημιούργησαν τις δικές τους αγκαλιές και έγραψαν τι θα έλεγαν εάν ήταν βιβλία…
Κολλήσαμε όλα τα βιβλία και τις καρδούλες της αγκαλιάς σε χαρτί του μέτρου και τις μοιραστήκαμε 2ο Δημοτικό Σχολείο Μουρικίου και 2ο Δημοτικό Σχολείο Έδεσσας… Η εκδήλωση τελείωσε με μια μεγάλη αγκαλιά στην κ. Σοφία από όλα τα παιδιά…
Η ιδέα για τα βιβλία αγκαλιάς ταξίδεψε από την Κύπρο και την Alice Home, για να γίνει η βάση ενός νέου σχεδίου, όπου σχολεία ταξιδεύουν σε άλλα σχολεία με βιβλία αγκαλιάς και κέντρο εφοδιασμού τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πτολεμαΐδας.
Η εκδρομή ήταν η αφορμή, τα βιβλία ο προορισμός, η αγκαλιά το φυσικό επακόλουθο της συνάντησης !
Η πρώτη εκδρομή αγκαλιάς, έγινε από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Έδεσσας στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Μουρικίου.
Περάσαμε υπέροχα και δίκαια ονομάσαμε την εκδρομή μας “εκδρομή – αγκαλιάς”
Στη συνέχεια κάναμε στάση στο Εμπόριο Εορδαίας, όπου οι μαθητές/τριες είχαν τη χαρά να θαυμάσουν τον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά, τον πύργο του Γαλατά (ομοίωμα του Πύργου της Κωνσταντινούπολης) και το ομοίωμα της Αγιά – Σοφιάς που από μόνο του, σου κόβει την ανάσα!
Περάσαμε υπέροχα και ευχαριστούμε όλους όσους έκαναν αυτή την εκδρομή μας μοναδική !
“ΟΡΝΙΘΕΣ” , του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
Ο Αριστοφάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 445 π.Χ. περίπου, και πέθανε στα μέσα της δεκαετίας του 380 π.Χ. Έζησε και μεγάλωσε στην Αθήνα , τα χρόνια που κυριαρχούσε η προσωπικότητα του Περικλή . Ήταν γιος του Φιλίππου, γνήσιου Αθηναίου, από τον Δήμο Κυδαθηναίων κι έτσι θεωρείται κι αυτός ντόπιος. Για τη ζωή του, όμως, μόνο ελάχιστα μας είναι σήμερα γνωστά. Παντρεύτηκε νωρίς κι απέκτησε τρεις γιους, τον Φίλιππο, τον Νικόστρατο και τον Αραρότα.
Έλαβε συνολικά, 10 μεγάλα πρώτα βραβεία σε σχετικούς θεατρικούς διαγωνισμούς.
Από τα έργα του φαίνεται πως είχε εξαιρετική μόρφωση, γενική και ειδική. Εκτός από τη καθολική μόρφωση, που η Αθήνα του Περικλή έδινε στους νέους, γνώριζε άριστα τα έργα των προηγούμενων ποιητών και φρόντισε να τελειοποιηθεί στη σκηνική τέχνη. Ήτανε πνευματώδης, χιουμορίστας και με περίσσεια τόλμη καυτηρίαζε τους δημαγωγούς, τους σοφιστές και τον Δήμο Αθήνας.
Έργα του Αριστοφάνη:
- Λυσιστράτη (411 π.Χ.),
- Νεφέλαι (423 π.Χ.) ,
- Αχαρνείς (425 π.Χ.),
- Πλούτος (388 π.Χ.)
- Ειρήνη (421 π.Χ.),
- Θεσμοφοριάζουσαι (411 π.Χ.),
- Εκκλησιάζουσαι (393-392 π.Χ.)
- Όρνιθες (414 π.Χ.),
- Βάτραχοι (406 π.Χ.),
- Σφήκες (422 π.Χ.),
- Ιππείς (424 π.Χ.)
Όρνιθες – Η υπόθεση της κωμωδίας
Κωμωδία του Αριστοφάνη που παρουσιάσθηκε το 414 π.Χ. στα Διονύσια, όπου πήρε και το δεύτερο βραβείο. Ο Αριστοφάνης έγραψε τους «Όρνιθες» απογοητευμένος από την τροπή του Πελοποννησιακού Πολέμου. Με το μεγάλο αυτό έργο, ο Αριστοφάνης βρίσκει την ευκαιρία να διακωμωδήσει τους συκοφάντες και τους κόλακες του δήμου, καθώς και τις θεωρίες για νέα πολιτεύματα.
Η υπόθεση του έργου
Δύο Αθηναίοι φίλοι, ο πονηρός Πεισθέταιρος και ο αγαθός Ευελπίδης, επιθυμούν να βρουν το πουλί Τσαλαπετεινό (που άλλοτε ήταν άνθρωπος, ο βασιλιάς Τηρέας) για να τον ρωτήσουν σε ποιά πόλη μπορεί κανείς να ζήσει ήσυχα, πλούσια και ειρηνικά. Στην εισαγωγή του έργου λοιπόν εμφανίζονται οι δύο φίλοι να πετούν μέσα από το δάσος ο ένας πάνω σε μια κουρούνα και ο άλλος σε μια καλιακούδα δηλώνοντας ότι μεταναστεύουν επειδή βαρέθηκαν τη δικομανία των Αθηναίων.
Όταν πια βρίσκουν τον Τσαλαπετεινό, εκείνος τους απογοητεύει καθώς δεν έχει να προτείνει καμία πόλη που να τους αρέσει. Τότε όμως ο Πισέταιρος συλλαμβάνει την ιδέα να ιδρύσουν μαζί με τον Τσαλαπετεινό-Τηρέα την πόλη των πουλιών στους αιθέρες, στο μεσοδιάστημα δηλαδή μεταξύ του κόσμου των ανθρώπων και του κόσμου των θεών. Ο Τσαλαπετεινός πείθεται και καλεί τα πουλιά για να τους ανακοινώσουν μαζί το σχέδιο του Πεισθέταιρου. Τα πουλιά εμφανίζονται αγριεμένα από την εισβολή των ανθρώπων και ετοιμάζονται να επιτεθούν στους εισβολείς. Για άλλη μια φορά όμως ο Πεισθέταιρος παίρνοντας το λόγο, φουσκώνει τα μυαλά των πουλιών και μαγεύει σταδιακά το ακροατήριό του. Στο τέλος πείθει τα πουλιά να ιδρύσουν τη Νεφελοκοκκυγία (= κατοικία των κούκων στα σύννεφα, την πόλη δηλαδή των πουλιών) με στόχο να αναδειχτούν σε ρυθμιστές της θεϊκής εξουσίας λειτουργώντας ως ενδιάμεσοι των θεών με τους ανθρώπους.
Έτσι τα πουλιά χωρίζονται σε ομάδες εργασίας και ξεκινάει το χτίσιμο του τοίχους που θα περιβάλλει τη χώρα των πουλιών και θα εμποδίζει έτσι την τσίκνα από τις θυσίες των ανθρώπων να ανεβαίνει στους θεούς.
Εν τω μεταξύ οι Θεοί αρχίζουν να πεινάνε και να ανησυχούν γιατί δεν φτάνει πια στους ουρανούς η τσίκνα των σφαχτών . Αρχικά στέλνουν την Ίριδα ως αγγελιοφόρο, την οποία όμως εκδιώκει βίαια ο Πεισθέταιρος. Έπειτα φτάνει αντιπροσωπεία των θεών για να διαπραγματευτεί την ελεύθερη διακίνηση της τσίκνας. Η αντιπροσωπεία απαρτίζεται από τον διπλωμάτη Ποσειδώνα, τον φοβερό φαγά Ηρακλή και τον αγροίκο Τριβαλλό, που είναι εκπρόσωπος των βαρβαρικών θεών. Οι διαπραγματεύσεις – οι οποίες διεξάγονται δίπλα από ένα σφαχτό που ψήνεται- καταλήγουν, πάντα σύμφωνα με τις συμβουλές του Προμηθέα, στο γάμο της όμορφης νεαρής θεάς Βασίλειας με τον Πεισθέταιρο. Έτσι το έργο τελειώνει με τον γάμο του Πισθέταιρου και της ουράνιας θεάς.
Περιηγηθείτε τώρα σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα, στο διαδικτυακό τόπο «Αρχαίο Θέατρο στον κύκλο του χρόνου » που σχεδιάστηκε από τη Διεύθυνση Μουσείων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού , με στόχο την ανάδειξη του θεάτρου στην αρχαιότητα και σήμερα :
http://ancienttheater.culture.gr/el/
και διαβάστε ΕΔΩ την ιστορία “της Νεφελοκοκκυγίας”
Ο «χρυσός αιώνας» της τέχνης
Τα έργα που δόξασαν την Αθήνα θεωρήθηκαν κλασικά, γιατί έμειναν αξεπέραστα μέσα στους αιώνες. Η εποχή στην οποία έζησε ο Περικλής ονομάστηκε «χρυσός αιώνας».
Δείτε τον τελειότερο αριστούργημα της αρχαιότητας , μέσα από τις παρουσιάσεις του Νίκου, του Αλέξανδρου και του Ηλία .
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ !
Ακρόπολη
Ο Περικλής αναθέτει στο Φειδία να επιβλέπει τα έργα της Ακρόπολης. Σπουδαιότερο απ’ όλα είναι ο Παρθενώνας. Τα έργα της εποχής αυτής ονομάζονται κλασικά και η εποχή «χρυσός αιώνας».
Δείτε τις παρακάτω παρουσιάσεις για τα υπέροχα μνημεία της Ακρόπολης.
Η καθημερινή ζωή των Αθηναίων
Μια υπέροχη εργασία , για την καθημερινή ζωή στην Αρχαία Αθήνα και τα σκεύη που χρησιμοποιούσαν, από τη μαθήτρια Ιωάννα Γαρτσιώνη .
“Μια περιπέτεια για τον Ρωµαίο” Μαρία Παπαγιάννη
Περίληψη του βιβλίου
Ένα μικρό ποντικάκι, ο Ρωµαίος, ζει µε τους γονείς του, τον Όµηρο και τη Λαβίνια, δίπλα στησκηνή ενός θεάτρου. Παρ’ όλα αυτά ποτέ του δεν έχει παρακολουθήσει µια αληθινή θεατρική παράσταση. Οι γονείς του, του λένε να κάνει υποµονή µέχρι τη µέρα των γενεθλίων του, γιατί του ετοιµάζουν µια έκπληξη. Ο Ρωµαίος είναι ανυπόµονος και περιµένει πώς και πώς να ξηµερώσει αυτή η μέρα. Ο ∆ιευθυντής Σκηνής, το Τρίτο Κουδούνι, το Φως, οΣκηνοθέτης, τα Σκηνικά, τα Κοστούµια θα ξεναγήσουν το µικρό ποντικάκι στο µαγικό κόσµο του θεάτρου. Θα µάθει πολλά, αλλά και θα παρακολουθήσει τις πρόβες από το έργο του Σαίξπηρ «Ρωµαίος και Ιουλιέττα». Στο υπόγειο της σκηνής θα στήσει τη δική του θεατρική παράσταση για να κερδίσει την καρδιά της όµορφης ποντικίνας Ιουλίας, της δικής του Ιουλιέττας, σώζοντάς την από τον απαίσιο Αρχιχοντρό που θέλει να την παντρευτεί. Η αγάπη και το δίκιο θα θριαµβεύσουν και ο Ρωµαίος θα ζήσει την ιστορία του ανατρέποντας το τραγικό τέλος της ιστορίας τουΣαίξπηρ. Θα µείνει µαζί µε την Ιουλιέττα του και θα γεµίσουν το θέατρο ποντικάκια.
πηγή : https://www.patakis.gr/files/18451.pdf
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΟΥ .
Τους στίχους έγραψε η ίδια η συγγραφέας Μαρία Παπαγιάννη και τη μουσική ο Θάνος Μικρούτσικος για τη θεατρική παράσταση.
Η καθημερινή ζωή και η εκπαίδευση των Αθηναίων
ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ
Oι Αθηναίοι ήταν άνθρωποι χαρούμενοι και φρόντιζαν κάθε στιγμή να περνούν καλά.
Τις ελεύθερες ώρες τους τις περνούσαν στα γυμναστήρια ή στην Αγορά, όπου συζητούσαν τα καθημερινά προβλήματα.
ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ
Τα σπίτια τους ήταν χαμηλά και απλά, χωρίς παράθυρα στο δρόμο. Τα δωμάτια είχαν λίγα έπιπλα, τα πιο απαραίτητα.
ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Συνηθισμένη τους τροφή ήταν τα λαχανικά, οι ελιές και τα ψάρια, που τότε ήταν άφθονα. Κρέας έτρωγαν στις γιορτές και στις θυσίες που έκαναν προς τιμή των θεών. Όταν διασκέδαζαν, έπιναν κρασί, νερωμένο όμως. Αυτό τους έδινε χαρά, χωρίς να μεθάνε.
Για τους αρχαίους Έλληνες τα γεύματα της ημέρας ήταν τρία στον αριθμό.
- Το πρώτο από αυτά ο ακρατισμός αποτελούνταν από κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε κρασί (άκρατος), συνοδευόμενο από σύκα ή ελιές.
- Το δεύτερο το άριστον λάμβανε χώρα το μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα.
- Το τρίτο το δείπνον, ήταν και το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας.
Τα κύρια γεωργικά προϊόντα της αρχαίας Ελλάδας ήταν το κριθάρι, το σιτάρι, το κρασί, το λάδι και οι ελιές. Στην Αττική έβγαινε επίσης μέλι και σύκα που ήταν το πιο εκλεκτό φρούτο για τους αρχαίους. Το λάδι το χρησιμοποιούσαν όχι μόνο για τα φαγητά τους, αλλά και για το φωτισμό, για την παρασκευή φαρμάκων , καλλυντικών και ήταν απαραίτητο για τους αθλητές, που το άλειφαν στα κορμιά τους στις παλαίστρες.
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Oι γυναίκες έμεναν στο σπίτι κάνοντας διάφορες δουλειές. Είχαν να μαγειρέψουν, να ζυμώσουν, να υφάνουν. Σπάνια έβγαιναν έξω, κυρίως στη διάρκεια κάποιας επίσημης γιορτής. Αυτό δε σημαίνει όμως πως δεν ενδιαφέρονταν για τον εαυτό τους. Πολλές ντύνονταν ωραία, βάφονταν, άλλαζαν το χτένισμά τους. Κάποιες είχαν πολλές υπηρέτριες για να τους κάνουν τις δουλειές. Αντίθετα στη Σπάρτη οι γυναίκες έπαιρναν μέρος σε πολλές εκδηλώσεις και συμπεριφέρονταν πιο ελεύθερα.
ΣΧΟΛΕΙΑ
Στην Αθήνα δεν υπήρχαν δημόσια σχολεία, όπως έχουμε σήμερα. Τα αγόρια ως τα εφτά τους χρόνια έμεναν στο σπίτι παίζοντας διάφορα παιχνίδια.
Μετά από αυτή την ηλικία οι γονείς τα έστελναν με τη συνοδεία ενός παιδαγωγού στο γραμματιστή. Εκεί θα μάθαιναν να διαβάζουν, να γράφουν και να λογαριάζουν. O κιθαριστής τούς μάθαινε να παίζουν κιθάρα και λύρα.
Ανώτερα σχολεία δεν υπήρχαν. O κάθε νέος μπορούσε να μάθει πολλά πράγματα παρακολουθώντας συζητήσεις στην Αγορά και σ’ άλλα μέρη. Η πόλη έμοιαζε με σχολείο, όπου μορφωμένοι άνθρωποι συζητούσαν διάφορα θέματα.
Δείτε πως περνούσαν μια καθημερινή μέρα , μια παρέα παιδιών στην αρχαία Αθήνα . Η ταινία είναι από το Μουσείο της Ακρόπολης.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ
Μετά πήγαιναν στρατιώτες, δίνοντας όρκο ότι θα κάνουν το καθήκον τους στην πατρίδα. Στο στρατό υπηρετούσαν δυο χρόνια.
Δείτε μια εντυπωσιακή αναπαράσταση της Αρχαίας Αθήνας αλλά και τον τρόπο ζωής των Αθηναίων, την Χρυσή Εποχή του Περικλή με απίστευτα 3d γραφικά.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕ ΣΩΣΤΑ !
Το πολίτευμα και η κοινωνία της Αθήνας στα χρόνια του Περικλή
Την εποχή αυτή ξεχωρίζει ο Περικλής. Ήταν σπουδαίος ρήτορας και οι Αθηναίοι του είχαν εμπιστοσύνη. Άνθρωπος με πολλά χαρίσματα, θέλησε να κάνει την Αθήνα πνευματικό κέντρο των Ελλήνων. Προσπάθησε ακόμα να πείσει τους πολίτες να δείξουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα θέματα της πόλης. Φρόντισε λοιπόν να πληρώνονται όσοι έπαιρναν κάποιο αξίωμα.
Την πιο μεγάλη δύναμη στην πόλη την είχε :
- η Εκκλησία του δήμου, στην οποία λάβαιναν μέρος όλοι οι ελεύθεροι πολίτες. Εκεί οι Αθηναίοι έπαιρναν τις πιο μεγάλες αποφάσεις.
- οι 10 στρατηγοί, εκλέγονταν από τους πολίτες για ένα χρόνο. Αυτοί φρόντιζαν για το στρατό και το στόλο και ήταν υπεύθυνοι για την ασφάλεια της πόλης.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ
Oι κάτοικοι της Αττικής χωρίζονταν σε κατηγορίες.
- Αθηναίοι πολίτες θεωρούνταν στα χρόνια του Περικλή όσοι είχαν πατέρα και μητέρα που κατάγονταν από την Αθήνα. Αυτοί είχαν και τα περισσότερα δικαιώματα.
- Μέτοικοι ονομάζονταν οι ξένοι που είχαν εγκατασταθεί μόνιμα στην πόλη. Αυτοί συνήθως ασχολούνταν με το εμπόριο και πλήρωναν ένα φόρο (μετοίκιο) για την προστασία που τους πρόσφερε η πόλη.
- Στην Αθήνα ζούσαν και αρκετοί δούλοι, που έκαναν όλες τις βαριές δουλειές. Πολλοί απ’ αυτούς ήταν αιχμάλωτοι. Η ζωή τους ήταν δύσκολη και κοπιαστική. Αν ένας δούλος είχε παράπονα από τον αφέντη του, μπορούσε να καταφύγει σ’ ένα ναό και να ζητήσει προστασία. Μετά ήταν δυνατό να πουληθεί σε άλλο αφέντη, χωρίς όμως να είναι βέβαιο ότι θα καλυτερέψει η ζωή του. Γενικά η ζωή των δούλων στην Αθήνα, σε σύγκριση με τη ζωή άλλων σε διάφορες πόλεις, ήταν πιο καλή. Πολλοί δούλευαν ως αστυνομικοί, λογιστές και παιδαγωγοί.
ΕΛΕΓΞΕ ΤΙ ΕΜΑΘΕΣ !
- ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕ ΣΩΣΤΑ
2. ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΕ ΣΩΣΤΑ
Το Δώρο της Παπλωματούς
Ένα υπέροχο παραμύθι που μιλάει για τη χαρά της προσφοράς , διαβάσαμε την Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2024 με τα παιδιά της Β΄τάξης . Το παραμύθι ήταν “Το Δώρο Της Παπλωματούς” του Μπριμπό Τζεφ, από τις εκδόσεις Άγκυρα . Η δράση αυτή αποτελεί το 4ο εργαστήριο από τον κύκλο των εργαστηρίων « Εθελοντισμός » και πραγματοποιεί η Β’ τάξη.
Μια γενναιόδωρη παπλωματού με μαγικά δάχτυλα, φτιάχνει τα πιο όμορφα παπλώματα του κόσμου και τα χαρίζει στους φτωχούς.Ένας άπληστος βασιλιάς, που μέσα στο παλάτι του έχει μαζεμένους όλους τους θησαυρούς του κόσμου, ψάχνει να βρει εκείνο που θα του χαρίσει έστω ένα χαμόγελο. Θα φτιάξει η παπλωματού ένα πάπλωμα για τον βασιλιά; Κι ο βασιλιάς θα μάθει τι σημαίνει να προσφέρεις; Μπορεί η παπλωματού να διδάξει στον βασιλιά την τέχνη της ευτυχίας;
Τα παιδιά της Β τάξης ενθουσιάστηκαν από την ιστορία της παπλωματούς, για τη αγάπη που πρόσφερε στους φτωχούς και στους ανήμπορους . Εντυπωσιάστηκαν από τη δύναμη ψυχής που είχε η παπλωματού , που δεν πρόσφερε σε αυτούς που έχουν πολλά πράγματα , όπως ο βασιλιάς, αλλά μοίραζε στους αδυνάτους. Μέσα από το παράδειγμα της παπλουματού διαπίστωσαν πως όταν δίνεις ή μοιράζεσαι νιώθεις πολύ όμορφα .
Έπειτα χωρίστηκαν σε ομάδες και έγραψαν πως μπορούν κι αυτοί να προσφέρουν τη βοήθεια τους . Μπορούμε να προσφέρουμε βοήθεια με υλικά αγαθά ( χρήματα , ρούχα, βιβλία …) , αλλά μεγαλύτερη αξία , έχει όταν προσφέρουμε μη υλικά αγαθά ( συμπαράσταση , αγκαλιά , αγάπη , ….) στον συνάνθρωπό μας που έχει την ανάγκη μας !
