Μετά την κάθοδο των ∆ωριέων σταμάτησε να αναπτύσσεται η μυκηναϊκή τέχνη.

ΚΤΙΡΙΑ

Oι άνθρωποι όμως δεν έπαψαν να κτίζουν σπίτια ή να κατασκευάζουν διάφορα αντικείμενα που τους ήταν απαραίτητα στην καθημερινή ζωή. Από τις ανασκαφές που έχουν γίνει βγάζουμε το συμπέρασμα ότι τα κτίρια ήταν μικρά και απλά. Τα θεμέλια τα έχτιζαν με πέτρες, ενώ για το υπόλοιπο μέρος χρησιμοποιούσαν άλλα υλικά.

ΑΓΑΛΜΑΤΑ 

Τα πρώτα αγάλΜατα ήταν ξύλινα και παρίσταναν θεούς. Απ’ αυτά δε σώθηκε κανένα. Και είναι φυσικό αυτό, αφού το ξύλο καταστρέφεται εύκολα. Αργότερα άρχισαν να φτιάχνουν μικρά αγάλµατα από μέταλλο.

ΑΓΓΕΙΑ

Όλες τότε οι οικογένειες χρησιμοποιούσαν διάφορα αγγεία για τις καθημερινές τους ανάγκες. Σ’ αυτά αποθήκευαν λάδι, κρασί και άλλα προϊόντα. Oι τεχνίτες συνήθιζαν να ζωγραφίζουν πάνω σ’ αυτά κύκλους, τρίγωνα, τετράγωνα και άλλα γεωμετρικά σχήµατα. Γι’ αυτό και η τέχνη ονομάστηκε γεωμετρική. 

Στην αρχαιότητα υπήρχαν πολλά είδη αγγείων που εξυπηρετούσαν τις καθηµερινές ανάγκες του νοικοκυριού αλλά και τις θρησκευτικές ανάγκες των ανθρώπων.

ΕΜΠΟΡΙΟ 

Αυτή την εποχή οι Έλληνες άρχισαν τα θαλασσινά ταξίδια πουλώντας και αγοράζοντας προϊόντα. Κατάφεραν µάλιστα να πάρουν και πάλι το εμπόριο της Μεσογείου στα χέρια τους που το είχαν χάσει μετά την παρακμή του μυκηναϊκού πολιτισµού.

ΓΡΑΦΗ

Ήρθαν σε επαφή με έναν άλλο λαό, τους Φοίνικες, από τους οποίους πήραν το αλφάβητο. Σ’ αυτό πρόσθεσαν φωνήεντα κι έφτιαξαν έτσι δικό τους αλφάβητο. Στην αρχή μάλιστα οι Έλληνες έγραφαν από τα δεξιά προς τα αριστερά, χωρίς να χωρίζουν τις λέξεις.

O πόλεµος που έκαναν οι Έλληνες για να καταλάβουν την Τροία ήταν ένα μεγάλο γεγονός. Τα κατορθώµατα των πολεμιστών έγιναν τραγούδια, που τα τραγουδούσαν οι ραψωδοί στις γιορτές και τα πανηγύρια.

Τον 8ο αιώνα π.Χ. ο Όµηρος, ένας σπουδαίος ποιητής, έγραψε δύο µεγάλα ποιήµατα, την Ιλιάδα και την Oδύσσεια.

Η Ιλιάδα µιλάει για τους αγώνες των Ελλήνων για την κατάληψη της Τροίας.

Η Oδύσσεια έχει ως θέµα της τις περιπέτειες που γνώρισε ο Oδυσσέας στην προσπάθειά του να γυρίσει στην αγαπηµένη του πατρίδα, την Ιθάκη.

Στην ομηρική εποχή οι Έλληνες πίστευαν στους δώδεκα θεούς, τους οποίους φαντάζονταν ότι κατοικούσαν στον Όλυμπο, το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας.

Πίστευαν ότι πάνω εκεί υπήρχε ένα λαπρό παλάτι, όπου έµενε ο ∆ίας και η γυναίκα του η Ήρα, ενώ οι άλλοι θεοί έµεναν σε χαµηλότερα σπίτια που τα είχε χτίσει ο Ήφαιστος. Για τους αρχαίους Έλληνες όλοι οι θεοί ζούσαν σαν μια οικογένεια, έτρωγαν αμβροσία και έπιναν νέκταρ. Αρχηγός όλων ήταν ο ∆ίας, τον οποίο οι Έλληνες ονόµαζαν «πατέρα των θεών και των ανθρώπων». Είχε μεγάλη δύναμη και κρατούσε στα χέρια του το φοβερό κεραυνό.

Μετά την Κάθοδο των Δωριέων ακολούθησε ο Α’ Αποικισμός.

Oι µετακινήσεις πληθυσµών στην Ελλάδα ανάγκασαν διάφορα ελληνικά φύλα να µεταναστεύσουν. Oι µετακινήσεις πληθυσµών αναστάτωσαν τη ζωή των κατοίκων της Ελλάδας. Τα κτήµατα έπαψαν να καλλιεργούνται και η κτηνοτροφία λιγόστεψε. Oι φτωχοί έγιναν περισσότεροι µε αποτέλεσµα οι τεχνίτες να µη βρίσκουν αγοραστές για τα προϊόντα τους. Πολλοί άρχισαν να φεύγουν από τον τόπο τους.

Η µετανάστευση δε γινόταν µε τρόπο οργανωµένο. Άλλοι έφευγαν γιατί δεν ένιωθαν πια ασφάλεια και άλλοι για να βρούνε καλύτερη τύχη.

Oι Αιολείς από τη Θεσσαλία πλέοντας στο Αιγαίο έφτασαν στη Λέσβο, την Τένεδο και την απέναντι πλευρά της Μ. Ασίας.

Oι Ίωνες, ξεκινώντας από την Αττική, κατευθύνθηκαν προς τη Σάµο και τη Χίο. Από εκεί πέρασαν στη Μ. Ασία.

Oι ∆ωριείς, που συνεχώς κατέφθαναν στην Πελοπόννησο, είδαν ότι οι περιοχές που κατέλαβαν δεν τους χωρούσαν. Ακολουθώντας και αυτοί το παράδειγµα των άλλων Ελλήνων, έφτασαν στη Ρόδο και µετά στη Μ. Ασία.

Oι Έλληνες στις νέες πατρίδες ήλθαν σε επαφή µε τους άλλους λαούς και γνώρισαν τον τρόπο ζωής τους. Κράτησαν όµως τις παλιές τους συνήθειες. Λάτρεψαν ιδιαίτερα τους θεούς τους, προς τιµήν των οποίων έχτισαν λαµπρούς ναούς. Στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές οι άποικοι συγκεντρώνονταν στα ιερά και γιόρταζαν όλοι µαζί. Oι γιορτές τούς έκαναν να νιώθουν πιο έντονα την κοινή καταγωγή τους. Το Αιγαίο έγινε ελληνική θάλασσα, αφού στις δυο πλευρές του κατοικούσαν Έλληνες.

Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΔΩΡΙΕΩΝ, η μετακίνηση των ∆ωριέων από το βορρά της χώρας προς το νότο. Oι ∆ωριείς ήταν το τελευταίο ελληνικό φύλο που μετακινήθηκε προς τη νότια Ελλάδα.

Η κάθοδος των ∆ωριέων δεν έγινε μονοµιάς. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια. Μια ισχυρή οµάδα κατευθύνθηκε νοτιότερα και κατέλαβε τη Σπάρτη και την εύφορη πεδιάδα του ποταµού Ευρώτα. Oι παλιοί κάτοικοι έγιναν είλωτες που αναγκάστηκαν να καλλιεργούν τη γη. Oι ∆ωριείς φαίνεται ότι στην αρχή ήταν πιο πολλοί, γι’ αυτό όλοι οι κάτοικοι µίλησαν αργότερα τη διάλεκτό τους, τη δωρική.