Την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2023, πραγματοποιήθηκε στην Aίθουσα Eκδηλώσεων του 2ου Δημοτικού Σχολείου μας, η σχολική γιορτή μας ,για την 50η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973. Την γιορτή την παρουσίασαν οι μαθητές της Δ΄τάξης .
Στο α΄μέρος της εκδήλωσής μας , παρουσιάσαμε την ” Ντενεκεδούπολη “, διασκευή του έργου της Ευγενίας Φακίνου, σε κουκλοθέατρο .
Τα ντενεκεδάκια μας!
Στο β΄μέρος της εκδήλωσής μας οι μαθητές “ως φοιτητές του Πολυτεχνείου” παρουσίασαν τα γεγονότα , τον αγώνα τους για λευτεριά, για εθνική ανεξαρτησία και για τη Δημοκρατία.
Στο τέλος φωνάξαμε :
ΝΑΙ στη Δημοκρατία … ΟΧΙ στη Δικτατορία
Με απλά στιχάκια, μαθαίνουμε τα σπουδαία γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη του 1973.
Το βιβλίο αυτό της Κωνσταντίνας Αρμενιακού εξηγεί με απλό τρόπο στα μικρά παιδιά την αξία της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Είναι ένα παραμύθι με πρωταγωνίστρια την κουκουβάγια που είναι το πιο σοφό πουλί. Διαβάζει, μελετάει, μιλάει τις γλώσσες των ζώων και των ανθρώπων. Έτσι, τα ζώα τη διάλεξαν για αρχηγό τους. Η κουκουβάγια με τη σοφία της κατάφερε να σώσει τα ζώα πολλές φορές και με τη βοήθεια του ελέφαντα, να απομακρύνει τους επικίνδυνους κυνηγούς από το δάσος. Μόνο που τώρα ο ελέφαντας, μεγάλος και δυνατός, πιστεύει πως μπορεί εκείνος να είναι ο αρχηγός των ζώων. Βγάζει λοιπόν με το ζόρι την κουκουβάγια και κάθεται στη θέση της. Φυσικά τα ζώα όταν διαπιστώνουν πόσο ανίκανος είναι ο δυνατός ελέφαντας ετοιμάζουν τις βαλίτσες για άλλο δάσος. Μόνο που ήρθαν ξανά κυνηγοί στο δάσος και τώρα δεν υπήρχε η σοφία της κουκουβάγιας για να τους σώσει. 
Ο Φωκίων είναι ένα παλικάρι που μοιάζει με ελάφι. Έρχεται από μια φανταστική χώρα, όπου οι άνθρωποι συνομιλούν με τα ζώα. Ο Φωκίων συνειδητοποιεί πως υπάρχουν τόποι όπου κάποιοι στερούν την ελευθερία και την αξιοπρέπεια των άλλων κατοίκων. Και αποφασίζει να δράσει. Οι περιπέτειες οι δικές του και των φίλων του φέρνουν στον νου μας συνθήκες παρόμοιες με αυτές που έχουμε ζήσει και στον τόπο μας όπως η χούντα των συνταγματαρχών, η εξέγερση του Πολυτεχνείου, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αλλά και σε άλλα μέρη της γης. Ο Φωκίων είχε μάθει από τους γονείς του να είναι ελεύθερος και να κρίνει όσα βλέπει. Ο Φωκίων παρόλο που ζούσε σε μια κοινωνία που δεν την κατανοούσε, δεν τον εξέφραζε, ήταν ωστόσο ελεύθερος. Έπαιρνε πρωτοβουλίες, σκεφτόταν. Όσο και να θέλεις να καταπιέσεις ένα ελεύθερο πνεύμα, μια καρδιά που χτυπά στους ρυθμούς της Ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας, δεν θα το πετύχεις. Ο Φωκίων είναι μοναδικός, διαφορετικός, σπάνιος και παράλληλα γρήγορος, ενεργεί χωρίς φραγμούς και θέλει να παρατηρεί τα πάντα.
Ο βασιλιάς Αρπατίλαος στύβει τους υπηκόους του σαν λεμονόκουπες, για να δουλεύουν όλο και περισσότερο και να γεμίζουν το στέμμα του πετράδια. Με μια σειρά από μέτρα, απαγορεύσεις και νόμους που προάγουν την εργασία και τα εργοστάσια, έχει μετατρέψει τη ζωή των πολιτών της Ουρανούπολης σε μια γκρίζα κόλαση. Όπως είναι φυσικό όλοι τον μισούν γι’ αυτό, και στρώνουν στο δρόμο του μπανανόφλουδες για να πέφτει. Τότε και κείνος, συγκαλεί την Τρόικα των συμβούλων του, που καταλήγει σε ένα καταχθόνιο σχέδιο: Να κατασκευάσουν για τους Ουρανουπολίτες μαγικά μαξιλάρια που θα τους στερήσουν τα όμορφά τους όνειρα και θα τους γεμίσουν με απαίσιους εφιάλτες.
Στη διάσημη αυτή ιστορία της Ευγενίας Φακίνου, που αγαπήθηκε από χιλιάδες παιδιά, η Ντενεκεδούπολη είναι μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, πέτρες, τσιμέντο ή γυαλί. Είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες. Και μένουν σ’ αυτή, φυσικά, τενεκεδάκια. Άδεια, σκουριασμένα, παλιά τενεκεδάκια. Βρέθηκαν όλα πεταμένα σ’ ένα σκουπιδότοπο κι αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους πολιτεία, για να μένουν μόνα τους και να ‘χουν την ησυχία τους.