Η ζωή του Αγίου Γεωργίου
Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία, ανάμεσα στο 275 και στο 285 και θανατώθηκε το 296 ή το 303 μ.Χ. Οι γονείς του Αγίου Γεωργίου ήταν χριστιανοί, ο πατέρας του είχε ελληνική καταγωγή και ήταν από την Καππαδοκία και η μητέρα του ήταν από την Παλαιστίνη. Όταν ήταν 10 ετών πέθανε ο πατέρας του και η μητέρα του τον πήρε στην περιοχή Λύδδα της Παλαιστίνης όπου τον μεγάλωσε και τον μόρφωσε. Στην ηλικία των 18 ετών, κατατάχτηκε στον ρωμαϊκό στρατό στη Νικομήδεια. Διακρίθηκε σε πολύ μικρή ηλικία ο Άγιος Γεώργιος και πήρε τον βαθμό του χιλίαρχου. Αργότερα ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον έκανε διοικητή με τον τίτλο του κόμη. Ο Άγιος Γεώργιος ονομάζεται τροπαιοφόρος για την ανδρεία του και για τον ηρωϊσμό του στις μάχες. Ο Διοκλητιανός, αφού αντιμετώπισε τις εξωτερικές απειλές στράφηκε στην αναδιοργάνωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αποφάσισε ότι οι υπήκοοί του θα πρέπει να τον λατρεύουν ως θεό και ξεκίνησε διωγμούς κατά των Χριστιανών. Έκλεισε τους χριστιανικούς ναούς, εξόρισε ή βασάνισε και οδήγησε στο μαρτύριο Χριστιανούς που δεν πρόδιδαν την πίστη τους, απομάκρυνε από τον στρατό και τις υπηρεσίες τους Χριστιανούς.
Έκανε τρεις συνελεύσεις για να οργανώσει τους διωγμούς, στις οποίες μπορούσαν να είναι παρόντες οι αξιωματούχοι. Ο Άγιος Γεώργιος πήρε το λόγο, ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και πήρε θέση ενάντια στο διωγμό των Χριστιανών. Ο Διοκλητιανός οργίστηκε και διέταξε τη σύλληψη του Αγίου Γεωργίου. Στην φυλακή βασανίστηκε για την πίστη του και υπέμεινε τους πόνους με προσευχή. Αρχικά τον έδεσαν ξαπλωμένο ανάσκελα και έβαλαν επάνω του έναν μεγάλο βαρύ λίθο. Στη συνέχεια τον έδεσαν στον τροχό, που είχε περιστρεφόμενα μαχαίρια που έκοβαν τις σάρκες. Ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο και τα τραύματά του θεραπεύτηκαν. Όταν αυτό έγινε γνωστό, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος παρουσιάστηκαν στον Διοκλητιανό μαζί με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, με αποτέλεσμα ο Διοκλητιανός να διατάξει την θανάτωσή τους. Η μνήμη τους τιμάται στις 23 Απριλίου.
Ο Διοκλητιανός διέταξε τότε να φτιάξουν μια στέρνα, να τη γεμίσουν με ασβέστη και να κλείσουν εκεί τον Άγιο Γεώργιο για τρεις ημέρες. Όταν άνοιξαν την στέρνα, αντί να βρουν το σώμα του Αγίου καμένο και διαλυμένο, τον βρήκαν όρθιο να προσεύχεται. Ο λαός αναγνώρισε το θαύμα κι έλεγε ότι είναι μεγάλος ο Θεός του Γεωργίου, αλλά ο αυτοκράτορας θεώρησε ότι ήταν κάποιου είδους μαγεία. Ο Άγιος Γεώργιος του απάντησε ότι αυτό δεν ήταν μαγεία ή αγυρτεία, αλλά αποτέλεσμα της θείας χάρης και ο Διοκλητιανός διέταξε να πυρακτώσουν μεγάλα σιδερένια παπούτσια και υποχρέωσαν τον Άγιο να περπατήσει φορώντας τα. Ο Άγιος Γεώργιος περπατούσε και προσευχόταν χωρίς να παθαίνει τίποτα. Βλέποντας τα νέα θαύματα του Αγίου, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός συνέχισε να πιστεύει ότι ήταν αποτέλεσμα μαγείας και κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο. Αυτός έφερε δύο αγγεία με ισχυρά δηλητήρια και ο αυτοκράτορας διέταξε τον Γεώργιο να τα πιει.
Ο Άγιος έκανε την προσευχή του, ήπιε τα δηλητήρια και δεν έπαθε τίποτα. Τότε ο Αθανάσιος γονάτισε μπροστά στον Άγιο Γεώργιο και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, και θανατώθηκε από τον Διοκλητιανό. Η μνήμη του μάρτυρα Αθανασίου του από μάγων, τιμάται στις 23 Απριλίου. Η Αλεξάνδρα, σύζυγος του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, μαζί με τους δούλους της, πίστεψαν στον Χριστό, φυλακίστηκαν από τον Διοκλητιανό και θανατώθηκαν την επομένη. Η μνήμη της βασίλισας Αλεξάνδρας και των υπηρετών της Απολλώ, Ισαακίου και Κοδράτου, που πίστεψαν στον Χριστό και θανατώθηκαν από τον Διοκλητιανό, τιμάται στις 21 Απριλίου. Ο Άγιος Γεώργιος είδε ενύπνιο, ότι σύντομα θα πάρει τον στέφανο του μαρτυρίου.
Το ξημέρωμα οι στρατιώτες τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό. Ο αυτοκράτορας του ζήτησε να θυσιάσει στον βωμό του Απόλλωνα. Ο Άγιος μπήκε στον ναό του Απόλλωνα, έκανε το σχήμα του σταυρού και τότε το είδωλο του Απόλλωνα έπεσε και κομματιάστηκε.
Ο Διοκλητιανός καταδίκασε τον Άγιο σε θάνατο δια αποκεφαλισμού. Τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στην περιοχή Λύδδα της Παλαιστίνης, από τον πιστό του υπηρέτη, Άγιο Πασικράτη. Εκεί, μετά το διάταγμα ανεξιθρησκείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι Χριστιανοί ανέγειραν μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο, όπου και κατέθεσαν τα ιερά του λείψανα. Η μνήμη του Αγίου Γεωργίου τιμάται στις 23 Απριλίου, αλλά αν η εορτή του πέσει μέσα στη Σαρακοστή, μετατίθεται στην Δευτέρα του Πάσχα. Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του τιμάται στις 3 Νοεμβρίου.
To όνομα του Αγίου Γεωργίου είναι στενά συνδεδεμένο με την εξόντωση του δράκου. Για το δράκο αυτό λέγονται πολλά. Άλλοι αναφέρουν πως ήταν ένα θεριό στα μέρη της Ανατολής και είχε φωλιά κοντά στη μοναδική βρύση μιας μεγάλης πόλης κι εμπόδιζε τον κόσμο να πάρει νερό. Λένε πως ο δράκος αυτός ήτανε στην επαρχία της Αττάλειας στην πόλη της Αλλαγίας της ανατολής. Βασιλιάς εκεί ήταν ο Σέλβιος που ήταν ενάντιος με τους Χριστιανούς.
Ο δράκος χρόνια πολλά τρομοκρατούσε την πόλη και την καταδυνάστευε παίρνοντας τρόφιμα αλλά και ανθρώπους, παιδιά, νεαρά κορίτσια. Πολλοί άνδρες της πόλης προσπάθησαν να τον σκοτώσουν αλλά δεν τα κατάφερνε κανείς. Η σπηλιά του ήταν πέρα από μια λίμνη και ο δράκος ζούσε μέσα σε ένα χώρο που έμοιαζε με έλος. Οι δύσοσμες αναθυμιάσεις απλωνόταν έντονες στις γύρω περιοχές. Ενώ η ανάσα του καυτή και βρωμερή δηλητηρίαζε όποιον ερχόταν πολύ κοντά του. Η λύση που ο βασιλιάς της περιοχής πρότεινε στο λαό του όταν απευθύνθηκαν σ’αυτόν για να τους βοηθήσει ήταν να προσφέρουν η κάθε μία οικογένεια με τη σειρά,στο δράκο ένα παιδί, έτσι ώστε αυτόν να είναι πάντα χορτάτος και να μην κινδυνεύει η πόλη από ανέλεγκτες επιθέσεις του. Άρχισαν λοιπόν κάθε μέρα να θυσιάζουν από ένα παιδί στον δράκο με βαριά καρδιά αφού όλες οι άλλες προσπάθειες τους είχαν αποτύχει. Κάποια μέρα ήρθε η σειρά της κόρης του βασιλιά να πάει για να θυσιαστεί.
Κάποιο παραδοσιακό τραγούδι περιγράφει ” Τ’ Αϊ-Γεωργιού τη βραδινή τ ‘Αϊ Γεωργιού τη σχόλη, Βασιλοπούλα αρμάτωνε ολόχρυση φρεγάδα, Βάζει σκουτιά μεταξωτά,πανιά μαλαματένια…”
Στολισμένη όπως άρμοζε σε μία βασιλοπούλα πήγαινε να συναντήσει το θάνατο,ετοίμασε ο πατέρας της πλοίο βασιλικό για να διασχίσει τη λίμνη που βρισκόταν ανάμεσα στην πολιτεία και την σπηλιά του δράκου και ολόκληρη πομπή τη συνόδευσε στο τελευταίο ταξίδι της. Μόνη λοιπόν διασχίζει τη λίμνη και πάει να συναντήσει το δράκο. Φτάνει κάποια στιγμή που βρίσκεται έξω από τη σπηλιά και αυτή περιμένει τη μοίρα της καρτερικά. Μόνο που τα πράγματα άλλαξαν την τελευταία στιγμή. Βλέπει ένα νεαρό αξιωματικό να έρχεται καβάλα πάνω στο άλογο να πλησιάζει.Τη ρώτησε τι έκανε εκεί μόνη.Απαντώντας του του εξήγησε ότι περίμενε το δράκο να την καταβροχθίσει σαν αντάλλαγμα για την ηρεμία των υπολοίπων της πόλης.
Ο Άγιος τότε αφού ζήτησε τη βοήθεια του Θεού ρίχτηκε στη μάχη με το θεριό και καταφέρνει αδύναμο να το σύρει έξω από τη σπηλιά του και να το μεταφέρει αιχμάλωτο μέχρι την πλατεία της πόλης Εκεί αφού ανακοινώνει, ότι κατάφερε να αιχμαλωτίσει το δράκο με τη βοήθεια του Θεού και ζητά από όλους τους πολίτες να ασπαστούν την πίστη του σκοτώνει το δράκο και λυτρώνει μια για πάντα τους πολίτες από την απειλή του αφανισμού. Σαν αντάλλαγμα ο βασιλείας του δίνει την κόρη του για γυναίκα του.
Και δυο εικόνες για να ζωγραφίσετε !
