Η Άνοιξη είναι μία από τις τέσσερις εποχές της εύκρατης ζώνης. Αστρονομικά ξεκινά με την εαρινή ισημερία κατά τις 21 Μαρτίου στο Βόρειο ημισφαίριο (η ακριβής ημερομηνία ποικίλει ανάμεσα στις 19 και 21 Μαρτίου), περιλαμβάνει τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο Μάιο και τελειώνει με το θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου. Στο Νότιο ημισφαίριο η εαρινή ισημερία ξεκινά στις 21 Σεπτεμβρίου, περιλαμβάνει τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και Νοέμβριο και τελειώνει στο χειμερινό ηλιοστάσιο, στις 21 Δεκεμβρίου.
H εαρινή ισημερία είναι το αστρονομικό γεγονός, κατά το οποίο καθώς η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, λαμβάνει τέτοια θέση ώστε οι ακτίνες του άστρου μας να πέφτουν κάθετα στον ισημερινό. Για τη στιγμή αυτή, η μέρα είναι περίπου ίση με τη νύχτα, σε οποιοδήποτε σημείο της Γης.
Οι ισημερίες καθορίζουν την έναρξη της άνοιξης και του φθινοπώρου, ενώ τα ηλιοστάσια προσδιορίζουν την έναρξη του καλοκαιριού και του χειμώνα. Φυσικά, ονομασίες όπως εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία είναι σχετικές και αφορούν το βόρειο ημισφαίριο. Τις αντίστοιχες ημερομηνίες στο νότιο ημισφαίριο οι εποχές είναι αντίθετες, ενώ στις δύο πολικές και την τροπική ζώνη δεν υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση εποχών.
Με αφορμή τη σημερινή Εαρινή Ισημερία και την επίσημη είσοδο της άνοιξης αλλά και την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, ανατρέχουμε σε στίχους του Οδ. Ελύτη που συγκινούν τα παιδιά της τάξης μου και τους αρέσουν ιδιαίτερα !
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΟΤΡΙΤΣΙΟΥ
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Δύο συ και τρία γω
πράσινο πεντόβολο
μπαίνω μέσα στον μπαξέ
γεια σου κύριε μενεξέ.
Σιντριβάνι και νερό
και χαμένο μου όνειρο.
Τζίντζιρας τζιντζίρισε
το ροδάνι γύρισε.
Χοπ αν κάνω δεξιά
πέφτω πάνω στη ροδιά.
Χοπ αν κάνω αριστερά
πάνω στη βατομουριά.
Το ‘να χέρι μου κρατεί
μέλισσα θεόρατη
τ’ άλλο στον αέρα πιάνει
πεταλούδα που δαγκάνει.
Η ποδηλάτισσα
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Το δρόμο πλάι στη θάλασσα
περπάτησα που ‘κανε κάθε
μέρα η ποδηλάτισσα.
Βρήκα τα φρούτα που ‘χε
στο πανέρι της, το δαχτυλίδι
που ‘πεσε απ’ το χέρι της.
Βρήκα το κουδουνάκι και το
σάλι της, τις ρόδες,
το τιμόνι, το πεντάλι της.
Βρήκα τη ζώνη της, βρήκα σε
μιαν άκρη, μια πέτρα διάφανη
που ‘μοιαζε με δάκρυ.
Τα μάζεψα ένα ένα και τα
κράτησα κι έλεγα πού ‘ναι
πού ‘ναι η ποδηλάτισσα.
Την είδα να περνά πάνω
απ’ τα κύματα, την άλλη μέρα
πάνω από τα μνήματα.
Την τρίτη νύχτωσ’ έχασα
τ’ αχνάρια της, στους ουρανούς
άναψαν τα φανάρια της.
Ε, σεις στεριές και θάλασσες
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Ε σεις στεριές και θάλασσες
τ’ αμπέλια κι οι χρυσές ελιές
ακούτε τα χαμπέρια μου
μέσα στα μεσημέρια μου
“Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ
μόνον ετούτον αγαπώ!”
Από τη μέση του εγκρεμού
στη μέση του άλλου πελάγου
“Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ
μόνον ετούτον αγαπώ!”
Με τα μικρά χαμίνια του
καβάλα στα δελφίνια του
με τις κοπέλες τις γυμνές
που καίγονται στις αμμουδιές.
