Η ευρωπαϊκή ενυδρίδα είναι το ευρύτερα απαντώμενο είδος ενυδρίδας στην Ευρώπη, ενώ τη συναντάμε και σετμήματα της Ασίας και της Αφρικής. Είναι πολύ συνηθισμένο θηλαστικό για τη χώρα μας.
Είναι υδρόβιο ζώο. Προτιμά ρηχά ποτάμια με κατάφυτες όχθες και βάλτους με πλούσια βλάστηση. Αναζητά για την διαμονή της γλυκά πεντακάθαρα νερά, πλούσια σε ψάρια και όχθες με πυκνή βλάστηση ώστε να της παρέχετε επαρκή κάλυψη. Επίσης μπορεί να ζήσει και σε αλμυρό νερό, γι’ αυτό συναντάται και σε παράκτιες περιοχές, οι οποίες όμως διαθέτουν πρόσβαση σε γλυκό νερό, καθώς τους είναι απαραίτητο για να καθαρίζουν τη γούνα τους.
Μπορεί να κολυμπήσει κάτω από το νερό για εκατοντάδες μέτρα. Η φωλιά της βρίσκεται κοντά στο νερό, είναι υπόγεια πολύ καλά κρυμένη, και έχει πάντα δύο ανοίγματα. Στην Ελλάδα η βίδρα φωλιάζει κατά μήκος των όχθων και ζει μέσα στα ποτάμια.
Διατροφή
Η διατροφή της συνίσταται κυρίως σε ψάρια, αλλά συμπεριλαμβάνονται επίσης πτηνά έντομα, βάτραχοι και μικρότερα θηλαστικά. Τους αρέσει να περιπλανώνται, ιδίως τη νύχτα, κυνηγώντας τη λεία τους και αναζητώντας νέους ψαρότοπους. Την ημέρα της την περνάσε λαγούμι με υποβρύχια είσοδο.Πολλές φορές παίζουν γλιστρώντας στη λάσπη των όχθεων ή στο χιόνι.
Αναπαραγωγή
Η κύρια εποχή αναπαραγωγής είναι το Φεβρουάριο και το Μάρτιο. Η εγκυμοσύνη διαρκεί 58-62 ημέρες. συνήθως γεννά από ένα έως τέσσερα μωρά, τα οποία γεννιούνται τυφλά, ζυγίζουν περίπου 80 έως 100 γραμμάρια και έχει μήκος σώματος, το οποίο σπάνια υπερβαίνει τα 15 εκατοστά. Τα μικρά ανοίγουν τα μάτια τους νωρίτερα από 30 μέρες και την πρώτη απόπειρα να κολυμπήσουν την κάνουν από την έκτη εβδομάδα της ζωής τους. Αρχικά θηλάζουν από 8 έως 14 εβδομάδες και παραμένουν υπό την προστασία της μητέρας τους περίπου 14 μήνες μέχρι να μάθουν να κυνηγούν μόνα τους.
Απειλές
Οι εχθροί της Βίδρας είναι ο λύκος, ο λύγκας, οι αετοί και τα ελεύθερα σκυλιά . Ιδιαίτερα οι νεαρές Βίδρες πέφτουν εύκολα θύματα στους παραπάνω εχθρούς. Ωστόσο ο πιο επικίνδυνος εχθρός της ενυδρίδας, είναι ο άνθρωπος. Η καταστροφή και η ρύπανση των υδάτων, η διατάραξη του φυσικού περιβάλοντος τα μολυσμένα ψάρια, είναι ο κύριος λόγος που οι ενυδρίδες δεν θα καταφέρουν να φτάσουν σε μεγάλη ηλικία.
Η φαιά (καφέ) αρκούδα ζει στα δάση και τα βουνά της Ευρώπης, της Ασίας της Βόρειας Αφρικής και της Βόρειας Αμερικής. Στην Ελλάδα, ζει στον Όλυμπο, στη Ροδόπη, την Πίνδο και στις απόμακρες περιοχές της Καστοριάς και της Φλώρινας. Ο πληθυσμός της στη χώρα μας είναι περιορισμένος.
Μετακινείται ανά περιόδους για να βρει τροφή. Η περιοχή που κατοικεί κάθε αρκούδα μπορεί να κυμαίνεται από 200 έως 2.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα για τα αρσενικά, και 100 έως 1.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα για τα θηλυκά. Είναι συνήθως μοναχικά ζώα.
ΤΡΟΦΗ
Η αρκούδα είναι ζώο παμφάγο με προτίμηση στις τροφές φυτικής προέλευσης και έχει ανάγκη από μεγάλες ποσότητες τροφής. Τρέφεται με όλων των ειδών τους διαθέσιμους καρπούς του δάσους: Βατόμουρα, άγρια κορόμηλα, κάστανα, κεράσια, μήλα, αχλάδια, σμέουρα, καρπούς σορβιάς, αγριοφράουλες, βελανίδια, καρπούς οξιάς αλλά και βολβούς, ρίζες και χόρτα. Συμπληρώνει το διαιτολόγιο της με μέλι, μικρά και μεγάλα θηλαστικά, έντομα, μυρμήγκια, βατράχια, σαλιγκάρια, ψάρια και χελώνες. Όταν πεινάει και δε βρίσκει τροφή κατεβαίνει στα χωριά και ορμά στα κατοικίδια ζώα. Δεν επιτίθεται στον άνθρωπο εκτός αν αισθανθεί ότι κινδυνεύει η ίδια ή τα μικρά της.
ΧΕΙΜΕΡΕΙΑ ΝΑΡΚΗ
Οι καφέ αρκούδες πέφτουν σε χειμερία νάρκη όλο το χειμώνα, σε φωλιά που συνήθως σκάβουν σε προστατευμένη πλαγιά και τη στρώνουν με κλαδιά και φύλλα, για να διατηρήσουν ενέργεια, μειώνοντας τον καρδιακό τους ρυθμό και τη θερμοκρασία του σώματος τους. Κατά το διάστημα αυτό η αρκούδα μπορεί να επιβιώσει για πάνω από μισό χρόνο χωρίς φαγητό, το ποτό, την ούρηση ή την αφόδευση. Αξιοσημείωτο είναι ότι η θηλυκιά καφέ αρκούδα είναι επίσης σε θέση να γεννήσει και να περιποιηθεί ένα τσούρμο μικρά κατά τη διάρκεια της χειμερίας νάρκης, κάτι που μπορεί να προκαλέσει απώλεια ως και 40 τοις εκατό του σωματικού βάρους.
ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ
Η συνολική περίοδος κύησης διαρκεί ως 8 μήνες. Τα μικρά γεννιούνται το χειμώνα κατά τη διάρκεια της χειμερίας νάρκης της μητέρας. Γεννά 1 ως 4 μικρά τα οποία θηλάζουν πέντε μήνες και η μητέρα τους τα φροντίζει για ένα χρόνο μέχρι την επόμενη περίοδο χειμερίας νάρκης. Η αρκούδα κρατά τα μικρά ανάμεσα στα πόδια της για να τα ζεστάνει. Στο δάσος τα προσέχει, τους διδάσκει πως να εντοπίζουν την τροφή τους και πως να την προσέχουν. Τα αρκουδάκια φθάνουν στην αναπαραγωγική ωριμότητα όταν είναι τεσσάρων έως έξι ετών. Τα θηλυκά γεννούν πρώτη φορά συνήθως μεταξύ των ηλικιών πέντε και δέκα, και γεννούν περίπου ανά δύο ως πέντε χρόνια.
ΑΠΕΙΛΕΣ
Οι δύο βασικές απειλές για την καφέ αρκούδα στην Ελλάδα είναι η σκόπιμη ή τυχαία θανάτωση και η απώλεια και ο κατακερματισμός του βιοτόπου της. Εκτός από τη λαθροθηρία, το είδος απειλείται και από την εκτεταμένη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων. Η απώλεια και ο κατακερματισμός του βιοτόπου της αρκούδας στη χώρα μας προκαλείται πρωτίστως από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις (κατασκευή μεγάλων οδικών αξόνων όπως συνέβη με την Εγνατία Οδό, παράνομη υλοτομία, δασικές πυρκαγιές, αλόγιστη διάνοιξη δασικών δρόμων, κατασκευή ανεμογεννητριών και φραγμάτων). Άμεση συνέπεια της πυκνότητας του οδικού δικτύου και της αύξησης του αριθμού των οχημάτων σε αυτό, είναι ο μεγάλος αριθμός τροχαίων ατυχημάτων με θύματα αρκούδες. Ενδεικτικό είναι ότι από το 2003 και έπειτα έχουν σκοτωθεί περισσότερες από 30 αρκούδες σε τροχαία ατυχήματα.
Η καφέ αρκούδα εξημερώνονται εύκολα λαο μαθαίνουν να κάνουν διάφορες κινήσεις με τις οδηγίες του εκπαιδευτή της.
Η ζωή των αιχμάλωτων αρκούδων:
1. Οι χορεύτριες αρκούδες των Αρκουδιάρηδων. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό από πολλά χρόνια στην Ελλάδα και σε άλλες Βαλκανικές χώρες. Το ζώο συλλαμβάνεται μικρό για να μπορέσει να εκπαιδευτεί σωστά, αφού πρώτα φονευτεί η μητέρα του, που δε θα επέτρεπε σε κανέναν να πλησιάσει τα μικρά της. Έτσι χάνει τουλάχιστον δύο άτομα. Η εκπαίδευση του ζώου αποτελεί διαδικασία μακρόχρονη και επώδυνη. Η μύτη τους τρυπιέται για να περαστεί ο χαλκάς που χρησιμεύει ως όργανο καθοδήγησης. Η διατροφή των αρκούδων είναι άθλια και το γνωστό μας “νηστικό αρκούδι δε χορεύει” αποτελεί ένα μύθο. Η επιβράβευση για την παράσταση της “χορεύτριας αρκούδας” απλά ξεγελά την πείνα της αφού τα γεύματα της είναι αποφάγια και σκουπίδια καθώς οι συνθήκες διαβίωσης της είναι άθλιες.
2. Οι αρκούδες των ζωολογικών κήπων. Στο πρόβλημα της αιχμάλωτης αρκούδας υπάγονται και οι περιπτώσεις αυτών που κρατιούνται σε ζωολογικούς κήπους. Αρκετοί από αυτούς δεν λειτουργούν με τους όρους που θέτει η σύγχρονη και ιδίως η ευρωπαϊκή νομοθεσία, η οποία τείνει να τους καταργήσει με τη σημερινή τους μορφή. Είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι από τους ζωολογικούς κήπους απέχουν πολύ από το να προσφέρουν ικανοποιητικές συνθήκες διαβίωσης στις αρκούδες και τα άλλα ζώα. Οι χώροι, το προσωπικό, η κτηνιατρική περίθαλψη, η διατροφή, η υλικοτεχνική υποδομή και οι γενικότερες συνθήκες διαβίωσης χαρακτηρίζονται από ανεπάρκεια, συχνά επικίνδυνη και για την ίδια τη ζωή των ζώων.
Το κόκκινο ελάφι ή έλαφος ο ευγενής, ζει στη Ευρώπη και σε πολλά μέρη της Ασίας. Στην Ελλάδα είναι ο πρωταγωνιστής της πανίδας στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας. Ζει και αναπαράγεται σε φυσικό περιβάλλον στον ορεινό όγκο της Πάρνηθας.
Γενικά στην χώρα μας έχουν μείνει μόλις δύο μεγάλοι πληθυσμοί του είδους αυτού, ένας στην Ροδόπη και ο μεγαλύτερος βρίσκεται στην Πάρνηθα, όπου υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 500 άτομα.
Για την προστασία του είχε ιδρυθεί εκτροφείο στη θέση Παλαιοχώρι, έκτασης 300 στρεμμάτων, το οποίο όμως καταστράφηκε στη Μεγάλη Φωτιά.
Προτιμά τις ορεινές περιοχές και μάλιστα τις μεγάλες και δασώδεις, όπως τα ελατοδάση, κοντά σε πηγές και ρεματιές, που μπορούν να του εξασφαλίσουν τροφή και κρυσφήγετο.
Τα ελάφια ζουν 12-15 χρόνια.
ΤΙ ΤΡΩΕΙ
Τα κόκκινα ελάφια είναι ζώα φυτοφάγα και μυρηκαστικά. Τρέφονται με χορτάρι, πόες, τρυφερούς βλαστούς δέντρων και θάμνων, καρπούς, άγρια φρούτα και μανιτάρια (η Πάρνηθα φημίζεται για τα μανιτάρια της).
Τον χειμώνα κατεβαίνουν σε χαμηλότερες τοποθεσίες της Πάρνηθας, για να τραφούν στα δρυοδάση γύρω από το Κατσιμίδι, σε πευκοδάση και πυκνή μακία βλάστηση.
Το μεσημέρι μηρυκάζουν την τροφή τους. Βοσκάνε το πρωί και το απόγευμα κι αυτές είναι οι ώρες που μπορούμε να τα δούμε σε πολλές τοποθεσίες.
ΠΩΣ ΓΕΝΝΑΕΙ/ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΟΥ!
Η ελαφίνα κυοφορεί για περίπου 8 – 9 μήνες 2-3 μικρά, τα οποία γεννάει την Άνοιξη. Τα μικρά έχουν άσπρες βούλες, τις οποίες χάνουν μόλις μεγαλώσουν. Τα μικρά ενσωματώνονται στο κοπάδι δύο εβδομάδες μετά τη γέννησή τους, απογαλακτίζονται ύστερα από δύο μήνες ενώ μένουν κοντά στη μητέρα τους για περίπου έναν χρόνο. Αν τα ελαφάκια πάθουν κάτι κακό η μαμά τους στεναχωριέται τόσο πολύ, που τρέχουν δάκρυα από τα μάτια της!
Είναι έξυπνα ζώα, αθώα, άκακα αλλά πολύ δειλά. Μυρίζουν τον άνθρωπο από μεγάλη απόσταση. Με τον παραμικρό θόρυβο τρομάζουν και το βάζουν στα πόδια. Τρέχουν πάρα πολύ γρήγορα και κάνουν μεγάλα πηδήματα ,που φτάνουν τα 8 μέτρα!
Οι αρχαίοι έλληνες θεωρούσαν το ελάφι ιερό ζώο και το είχαν αφιερώσει στη θεά του κυνηγιού, την Άρτεμη.
ΤΙ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ;
Το κόκκινο ελάφι κινδυνεύει από λαθροθηρία ,υπερβόσκηση από αγελαία ζώα οι δασικές , φωτιές αλλά και η γενετική του αλλοίωση από τον υβριδισμό του με άλλα υποείδη ελαφιών .
Εχθροί του είναι οι λύκοι, η καφέ αρκούδα και περιστασιακά ο ευρασιατικός λύγκας, τα αγριογούρουνα και τα σκυλιά!!!
Ο γκρίζος λύκος είναι σαρκοφάγο θηλαστικό της οικογενείας των Κυνιδών, της οποίας αποτελεί το μεγαλύτερο και ισχυρότερο μέλος. Απαντά σε εκτεταμένες περιοχές του Βορείου ημισφαιρίου, κυρίως όμως στα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη του. Στην Ελλάδα σήμερα υπολογίζεται ότι ζουν 700 λύκοι σε όλο σχεδόν το ηπειρωτικό ανάγλυφο της χώρας, κυρίως στα βόρεια της Βοιωτίας, αλλά και στα μεγάλα δάση της Θεσσαλίας, της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης. Προτιμά τα δύσβατα μέρη. Στις περιοχές αυτές, ο λύκος επιβιώνει σε πολλές μικρές και απομονωμένες μεταξύ τους ομάδες, με εντονότερη παρουσία σε σημεία όπου υπάρχει νομαδική κτηνοτροφία ή όπου υφίστανται ακόμη μεγάλα ορεινά συγκροτήματα χωρίς έντονη ανθρώπινη παρουσία.
Σύμβολο δύναμης και ελευθερίας ο λύκος στοιχειώνει θρύλους και παραμύθια εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο «κακός λύκος» των παραμυθιών δεν είναι παρά ένα τρωτό είδος που χρειάζεται προστασία. Υπήρξε το θηλαστικό με τη μεγαλύτερη γεωγραφική εξάπλωση στον πλανήτη μας καθώς κάλυπτε όλο σχεδόν το βόρειο ημισφαίριο. Σήμερα εξαιτίας των συστηματικών προσπαθειών εξόντωσης έχει χάσει μεγάλο μέρος της ιστορικής του επικράτειας. Στην Ευρώπη, εκτός από την Ελλάδα, λύκους συναντά κανείς σε μικρούς πληθυσμούς στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στις σκανδιναβικές χώρες και σε μεγαλύτερους πληθυσμούς στα ανατολικά της Ευρώπης ενώ πρόσφατα επανεμφανίστηκε στη Γαλλία, στην Ελβετία και στη Γερμανία. Στην Ελλάδα η εξάπλωσή του εκτείνεται σε όλο σχεδόν το ηπειρωτικό ανάγλυφο της χώρας, βόρεια της Βοιωτίας.
Για καλύτερα αποτελέσματα στο κυνήγι ζει σε αγέλες. Αρχηγός είναι το πιο δυνατό ζώο της αγέλης (αρσενικό ή θηλυκό) και μαζί με το ταίρι του είναι το αναπαραγωγικό ζευγάρι της αγέλης.
Ο λύκος τρέχει πολύ γρήγορα (έως 45 χλμ/ώρα) και κολυμπά καλά. Έχει εξαιρετική όσφρηση και ακοή. Ένας λύκος μπορεί να ακούσει το ουρλιαχτό ενός άλλου λύκου από απόσταση έως και 10 χλμ, όταν ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται απόλυτη σιωπή, ενώ μπορεί να εντοπίσει το θήραμά του από απόσταση 3 χλμ μόνο από τη μυρωδιά.
Τι Τρώει
Ο λύκος είναι ζώο σαρκοφάγο. Τρώει ζαρκάδια, ελάφια, κατσίκες, πρόβατα, αρνιά, αγριόχοιρους και λαγους. Είναι αχόρταγος και αιμοβόρος . Δεν αρκείται να πνίξει ένα αρνί η ένα πρόβατο και να το φάει. Μπορεί να πνίξει μέχρι και 100! Ενώ ως σαρκοφάγο ο λύκος έχει εξελιχθεί ώστε να τρέφεται κυρίως με άγρια φυτοφάγα ζώα, σε περίπτωση που αυτά εκλείπουν στρέφεται σε μικρότερα ζώα, κτηνοτροφικά ζώα, ή ακόμα και σε ανθρωπογενείς πηγές τροφής (σκουπίδια, νεκρά ζώα). Κυνηγά τη νύχτα και μπορεί να εντοπίσει το θήραμά του από απόσταση 3 χλμ, μόνο από τη μυρωδιά. Όταν δεν βρίσκει ζώα να φάει, τρώει πατάτες, καλαμπόκι και καρπούς από τα δέντρα του δάσους.
Τα μικρά λυκάκια
Η λύκαινα γεννά μια φορά το χρόνο, τρία εώς έξι μικρά ύστερα από εγκυμοσύνη τριών μηνών. Τα μικρά λυκάκια μένουν τυφλά μέχρι είκοσι μέρες. Για να μην κινδυνεύουν τα μικρά της κάνει τη φωλιά της σε απόμερες σπηλιές.
ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΥΚΟ
ΑΚΟΥΣΤΕ ΛΥΚΗΘΜΟΥΣ (ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΛΥΚΟΥ)
ΠΗΓΕΣ
“ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: ΤΑ ΖΩΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ”, Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
