žΤο γεράκι είναι αρπακτικό πουλί άγριο και τολμηρό. Το πέταγμα του είναι ταχύτατο και εντυπωσιακό. Συνηθίζει να πετά αρκετά ψηλά, να κάνει κύκλους, ή να μένει αιωρούμενο στον αέρα ώρες ολόκληρες, με ανοιχτές τις φτερούγες του.

žΥπάρχουν πολλά είδη γερακιών σ’ όλο τον κόσμο. Δεν μεταναστεύουν τον χειμώνα. Τα περισσότερα είδη γερακιών ζουν κατά ζεύγη . Η διάρκεια της ζωής τους φτάνει περίπου τα 40 χρόνια.

Τα γεράκια έχουν πολύ δυναή όραση, για να μπορούν να βλέπουν από ψηλά το θύμα τους. Μόλις εντοπίσει το θύμα του, κατεβαίνει χαμηλότερα, κλείνει τις φτερούγες του και με μια πολύ γρήγορη κάθετη πτήση, πέφτει επάνω του σα βολίδα και το αρπάζει με τα γαμψά του νύχια. Η τροφή του είναι κυρίως κότες, μικρές αγριόχηνες, πέρδικες, λαγοί, περιστέρια, ποντίκια, αρουραίοι, βατράχια κ.α. Όταν πεινάει πλησιάζει στα χωριά και αρπάζει κότες, κοτόπουλα και πάπιες.

Τη φωλιά του τη φτιάχνει κακότεχνα πάνω σε ψηλά δέντρα, σε κοιλότητες απόκρημνων βράχων ή και σε χαλάσματα. Εκεί τον Απρίλιο το θηλυκό γεννά 2 έως 3 αυγά, που τα κλωσά μόνο του.

Βίντεο

Πηγή

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα πουλιά», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Ζει μέσα στα δάση, ανεβασμένο πάνω στα δέντρα. Τη  φωλιά του την φτιάχνει σε σπηλιές και σε κουφάλες γέρικων δέντρων  και  τη  στρώνει   με ξερά χόρτα.

Είναι πολύ ευκίνητο και πηδά μεγάλη ταχύτητα από κλαδί σε κλαδί.

Όλη τη μέρα μένει κρυμένο μέσα στη φωλιά του και τη νύχτα βγαίνει για να βρει τροφή. žΤρώει  σκίουρους  και  μικρούς λαγούς, κουνέλια, πουλιά, ποντικούς  και  φρούτα. Του αρέσει ιδιαίτερα το μέλι. Είναι πολύ τολμηρό ζώο, και συχνά κάνει επιδρομές στα κοτέτσια.

žΤο θηλυκό γεννά εκεί 3 έως 4 μικρά, που τις πρώτες μέρες είναι τυφλά.  Όταν μεγαλώσουν λίγο, ακολουθούν τη μητέρα τους, που τους μαθαίνει τον τρόπο να βρίσκουν τροφή και να  προφυλάσσονται από τους κινδύνους.

Για να ξεφεύγει από τους εχθρούς του χρησιμοποιεί τη δυσάρεστη μυρωδιά του, και τα γαμψά του νύχια.

BINTEO

ΠΗΓΗ

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Είναι  νυχτόβιο σαρκοφάγο ζώο. Ζει μόνος του στα δάση και στα χωράφια κρυμμένος όλη τη μέρα στη φωλιά του, όπου κοιμάται. Τη φωλιά του την ανοίγει μόνος του βαθιά μέσα στη η, σκάβωντας με τα μακριά και γυριστά νύχια του. Μπορεί να φτάσει σε βάθος τα πέντε μέτρα και έχει πολλές στοές, μήκους πολλών μέτρων. Αυτές φτάνουν μέχρι την επιφάνεια του εδάφους, για να φεύγει η άσχημη μυρωδιά του προς τα έξω και να διώχνει τους εχθούς τουλόγω της άσχημης μυρωδιάς του, αλλά και για να μπαίνει καθαρός αέρας για το ίδιο.Τη φωλιά του τη διατηρεί πάντα πολύ καθαρή και τη στρώνει με άχυρα και ξερά χόρτα, που τη διατηρούν ζεστή το χειμώνα όταν πέφτει σε χειμερία νάρκη.

Για την  τροφή  του βγαίνει  τη  νύχτα. Είναι λαίμαργος. Τα τρώει  τρωκτικά, βατράχια, σαλιγκάρια, σαύρες, φίδια,  σκουλήκια   αλλά  και φρούτα, καρπούς, δημητριακά, χορτάρι και ρίζες δέντρων. Από  τα  φρούτα  προτιμά ιδιαίτερα  τα  σταφύλια και  τα  αχλάδια.

Την άνοιξη γεννά 3 έως 5 μικρά, που τα θηλάζει και τα φροντίζει πολύ, ώσπου να μεγαλώσουν. Ζει περίπου 12 χρόνια.

BINTEO

ΠΗΓΗ

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Το σώμα του είναι ευκίνητο και φτάνει σε μήκος  25 εκατοστά.  Το τρίχωμά του  είναι κοκκινωπό  και στην κοιλιά λευκό. Τα πίσω πόδια του είναι πιο μεγάλα από τα μπροστινά, γ’ αυτό μπορεί να κάνει μεγάλα άλματα 4 έως 5 μέτρα. Έχει μακριά δάχτυλα και γαμψά νύχια, που τον βοηθούν ανσκαρφαλώνει και να πηδά από κλαδί σε κλαδί. Η φουντωτή ουρά του, έχει μήκος 25 εκατοστών, είναι πάντα σηκωμένη και λειτουργεί ως αλεξίπτωτο, βοηθώντας τον να πέφτει αργά και μαλακά, ακόμα και όταν πέφτει από την κορυφή ενός ψηλού δέντρου στο έδαφος.
  

Ζει σε όλη την Ευρώπη, στα Ουράλια Όρη, τον Καύκασο και την Ανατολική Ασία. Του αρέσει να ζει στα δάση και πάνω στα δέντρα.  Τη φωλιά του την κάνει πάνω στα ψηλά δέντρα, πλέκοντας μεταξύ τους μικρά κλαδιά.

Τρέφεται με φουντούκια, βελανίδια, κουκουνάρια, κάστανα, καρύδια, φρούτα, τρυφερούς βλαστούς και φλοιούς δέντρων. Πολλά από τα είδη της τροφής του τα αποθηκεύει το φθινόπωρο στη φωλιά του, για να λεχει να τρώει το χειμώνα. Για να φάει τη τροφή του στηρίζεται στα πισινά του πόδια και με τα μπροστινά την πιάνει και την φέρνει στο στόμα του όπως η μαϊμού.

Γεννάει 2 ή 3 φροές το χρόνο, 3 έως 5 μικρά, τα οποία μένουν τυφλά τις πρώτες δεκαπέντε ημέρες. Στην αρχή τα θηλάζει και αργότερα τους φέρνει τροφή.

Οι κυριότεροι εχθροί του είναι ο σκύλος, ο λύκος και το κουνάβι.

BINTEO

ΠΗΓΗ

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

 Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΑ

Ζει στην Ελλάδα και σε όλη την  Ευρώπη, την Ασία και Αφρική μέσα σε στοές, τις οποίες έχει ανοίξει στο έδαφος. Οι άνθρωποι τον βλέπουν σπάνια, γιατί βρίσκεται συνεχώς μέσα στο έδαφος. Εκεί γεννιέται, εκεί αναζητά την τροφή του, εκεί πεθαίνει.

Τις στοές τις ανοίγει σκάβωντας με τα μπροστινά του πόδια. Καθημερινά σκάβει στοές προς διάφορες κατευθύνσεις και έτσι δημιουργεί έναν μικρό υπόγειο λαβύρινθο. Μέσα στις στοές αυτές κατασκευάζει τη φωλιά του, την οποία στρώνει με χόρτα και φύλλα.

Τα μάτια του δεν έχουν καμία χρησιμότητα, και γι’ αυτό έχουν ατροφήσει. Φαίνεται και περπατά σαν τυφλός, γι’ αυτό ονομάζεται τυφλοπόντικας. Οι αισθήσεις που τον καθοδηγούν είναι δύο: η πολύ λεπή όσφρηση του και η πολύ δυνατή ακοή του.

Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ

Ο τυφλοπόντικας είναι πολύ λαίμαργο ζώο και θέλει να τρώει συνέχεια. Αναζητά την τροφή του τη νύχα, που αποτελείται από σκουλήκια, πάρα πολλά έντομα, άλλα και κάμπιες, φίδια, σαλιγκάρια και βατράχους.

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΟΥ

Εκεί, ο θηλυκός γεννά, συνήθως, 3 έως 5 μικρά.Σε  ηλικία 5 εβδομάδων εγκαταλείπουν τα μικρά τη φωλιά και κάνουν δική τους. Μετά από έξι μήνες είναι ικανά να γεννήσουν και τα ίδια.

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΗΓΗ

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

ΠΟΥ ΖΕΙ

Ζει  σε  ολόκληρη  την  Ευρώπη  , και  κυρίως  στη  Σκανδιναβία  και  σε  πολλές   περιοχές  της  Ασίας  (Σιβηρία, Καύκασο). Στη  χώρα  μας  ζει  στον  Παρνασσό  και  στα   βουνά  της  Αιτωλοακαρνανίας, της Ηπείρου  της  Μακεδονίας  και  της   Θράκης. Το ζαρκάδι ζει στα δάση   και   στις   βουνοπλαγιές που έχουν  πυκνά  χαμόκλαδα.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Είναι φυτοφάγα και   μυριστικά. Τρώει  χλόη, καρπούς,  τρυφερούς βλαστούς  και   λαχανικά.

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΟΥΣ

Το θηλυκό γεννά στο τέλος της άνοιης 1-2 μικρά, που τα φροντίζει με εξαιρετική στοργή. Αν τύχει να κινδυνέψουν προτιμά να θυσιαστεί το ίδιο, για να τα σώσει! Τα μικρά ζαρκαδάκια έχουν στο σώμα τους πολλές μικρές βούλες, που σιγά σιγά χάνονται.

ΕΧΘΡΟΙ

Εχθροί του ζαρκαδιού  είναι  ο   λύκος, η  αλεπού  και  αλλά  άγρια  ζώα.  Το  ζαρκάδι  είναι  ζώο  ευαίσθητο  και   πολύ   συναισθηματικό.  Αν  πιαστεί  αιχμάλωτο   ή   αν  τραυματιστεί,    κλαίει    λυπητερά   και    χύνει   δάκρυα   όπως   ένα    μωρό   παιδί!   Το   ίδιο   κάνει   και   η  μητέρα,  αν  χάσει  κάποιο    από  τα   παιδιά   της.

ΒΙΝΤΕΟ

ΠΗΓΗ

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Που ζει;

Είναι πουλί μεταναστευτικό. Τον χειμώνα φεύγει από τις Βόρειες χώρες προς την Αφρική, και την άνοιξη επιστρέφει. Από την χώρα μας περνά στις αρχές του φθινοπώρου και την άνοιξη.

Είναι πουžλί έξυπνο και προνοητικό. Προτιμά να μένει κάτω στο έδαφος, που έχει ίδιο χρώμα με τα φτερά της, για να μην γίνεται αντιληπτή από τους εχθρούς της. Γι’ αυτό τη  φωλιά της  τη  φτιάχνει  στις  ρίζες  των  θάμνων  στα  μέρη  της  μόνιμης  κατοικίας  της.

Πώς βρίσκει τη τροφή της;ž

Το ράμφος της είναι πολύ μακρύ, ίσιο και λεπτό στην άκρη του, για να μπορεί να το χώνει στο έδαφος και να βρίσκει την τροφή της. Τρέφεται με σκουλήκια,  σαλιγκάρια,  έντομα και σπόρους. Γι’ αυτό διαλέγει τα υγρά εδάφη όπου υπάρχει άφθονη τροφή. Χρησιμοποιεί το μακρύ ράμφος της για να βρει τροφή κάτω από τα σάπια φύλλα.

Πώς φροντίζει τα μικρά της;

žΕκεί  η  θηλυκιά  γεννά  την  άνοιξη  4 εώς 5  αυγά,  τα  οποία  τα  κλωσά  18 εώς 20  μέρες. žΤα  μικρά, μόλις βγουν  από τα αυγά, ακολουθούν τη μητέρα τους. Οι γονείς τους τα προσέχουν πολύ. Σε περίπτωση κινδύνου δεν διστάζουν να θυσιάσουν ακόμα  και τη ζωή τους, για να τα σώσουν.

 Τι κίνδυνους αντιμετωπίζει;

žΕπειδή έχει νοστιμότατο κρέας, οι κυνηγοί  ξέρουν τις εποχές που οι μπεκάτσες  μεταναστεύουν  και τις κυνηγούν.

žΗ μπεκάτσα  είναι  πουλί έξυπνο, προνοητικό και πονηρό. Είναι νυχτόβιο. Όλη τη μέρα περιφέρεται γύρω από τη φωλιά της και το βράδυ πετάει μακριά, για να βρει τη τροφή της. Για να μην γίνεται αντιληπτή από τους εχθρούς της, παραμένει πάντα πάνω στο έδαφος, που έχει το ίδιο σχεδόν χρώμα με τα φτερά της. Μόλις αντιληφθεί κάποιο κίνδυνο, τότε αν αυτός είναι μακριά πετάει αμέσως και απομακρύνεται. Μάλιστα, για να μη δώσει εύκολο στόχο στον κυνηγό, πετάει στην αρχή σαν μεθυσμένη αριστερά-δεξιά και μόνο, όταν ανεβεί σε μεγάλο ύψος, πετά ίσια. Αυτό το ξέρουν οι κυνηγοί και περιμένουν να πάρει αυτή τη θέση, για να της ρίξουν με το όπλο τους. Αλλά μόνο επιδέξιοι κυνηγοί μπορούν να την πετύχουν στον αέρα. Αν όμως ο εχθρός είναι κοντά και δεν προλαβαίνει ν’ απομακρυνθεί, τότε πιέζει το σώμα της πάνω στο έδαφος και γίνεται ένα με αυτό. Έτσι, γίνεται αθέατη και τον ξεγελά.

Βίντεο

Πηγή

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα πουλιά», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Που ζει

Το τρυγόνι ζει στη ΝΑ. Ευρώπη, τη ΒΔ. Ασία και τη ΒΔ. Αφρική. Από τη χώρα μας περνάνε κατά σμήνη το φθινόπωρο και την άνοιξη καθώς μεταναστεύουν.

Μερικά τρυγόνια την άνοιξη και το καλοκαίρι παραμένουν στην χώρα μας, στα ορεινά μέρη, κυρίως στα δάση της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης, για να γεννήσουν εκεί τα αυγά τους και να μεγαλώσουν τα μικρά τους. Όμως και αυτά το χειμώνα ενώνονται με τα σμήνη που μεταναστεύουν από την Βόρεια Αυρώπη προς την Αφρική, και φεύγουν από την χώρα μας.

Όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει, τα τρυγόνια εγκαταλείπουν το δάσος και πηγαίνουν στις ακροποταμιές, όπου φτιάχνουν την φωλιά τους. Η φωλιά χτίζεται από το θηλυκό ενώ το αρσενικό μαζεύει μικρά κλαδιά από το έδαφος. Δεν φροντίζουν τόσο για την καλή κατασκευή της φωλιάς, όσο για την ασφάλεια της. Γι’ αυτό τη φτιάχνουν σε μέρος απόμερο και δυσκολοδιάβατο, ώστε να μην τη βρίσκουν οι άνθρωποι, αλλά και τα φίδια και οι χελώνες που τρώνε τα αυγά τους.

Τα μικρά τους

Το θηλυκό τρυγόνι γεννά, κατά τον Μάιο, 4 έως 5 αυγά, που τα κλωσούν διαδοχικά και οι δύο γονείς. Ύστερα από 20 μέρες βγαίνουν τα μικρά, που είναι στην αρχή γυμνά και τυφλά.

Διατροφή

Τα τρυγόνια τρώνε σκουλήκια, έντομα και μικρά σαλιγκάρια και σπόρους, κυρίως από τα ζιζάνια, καθώς και ηλιόσπορούς που τους έχει αδυναμία. Συνηθίζει να κουρνιάζει σε μια περιοχή όπου υπάρχουν κατάλληλες συνθήκες και να μετακινείται νωρίς τα πρωί και το απόγευμα για εύρεση τροφής.

Κίνδυνοι

Εκτός από τους ανθρώπους κινδυνεύει και από τα αρπακτικά πουλιά, από τις χελώνες και τα φίδια, που τρώνε τα αυγά τους. Είναι δειλά ζώα, και ο μόνος τρόπος να αποφύγουν τους εχθρούς τους, είναι να πετούν γρήγορα και με ελιγμούς.

Βίντεο

Πηγή

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα πουλιά», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

ž

Η  χελώνα  είναι  ένα   ζώο που  μπορεί  και  ζει στην  ξηρά, μέσα στα δάση, στα  έλη, στους  ποταμούς  και  στις  λίμνες. Όποτε αντιληφθεί οποιοδήποτε κίνδυνο, ή θέλει να ησυχάσει, μαζεύει τα πόδια και τž ο κεφάλι της και τα κλείνει στο καβούκι  της. Το  χειμώνα, επειδή  δεν αντέχει  το  κρύο, καταφεύγει  σε  κάποια  κοιλότητα  του  εδάφους  ή  στον  κούφιο  κορμό  ενός  μεγάλου  δέντρου  και  πέφτει  σε  νάρκη.

Την άνοιξη η θηλυκιά χελώνα  γεννά 10-15  αυγά, τα  οποία  τοποθετεί  μέσα  σε μια   τρύπα  στο  έδαφος, που  την  ανοίγει  μόνη  της  με την  ουρά  της. Εκεί τα σκεπάζει με λίγο χώμα και εκκολάπτονται μόνα τους με τη θερμότητα του ήλιου.

žΕίναι ζώο φυτοφάγο.  Προτιμά πολύ τα λαχανικά  του  κήπου.  Τρώει, επίσης, σκουλήκια, γυμνοσάλιαγκες, σκαθάρια  κ.α.

ΒΙΝΤΕΟ

Πηγές

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Η ΠΟΝΗΡΗ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Που ζει

Ζει σε δάση όχι μακριά από χωριά. Κατοικεί  σε υπόγεια φωλιά που φτιάχνει μόνη της, ή σε φωλιά  άλλου ζώου ιδίως του ασβού που τον αναγκάζει να την εγκαταλείψει λερώνοντας τη με ακαθαρσίες. Φροντίζει η φωλιά της να είναι μεγάλη με πολλές εισόδους και εξόδους, ώστε να μπορεί να ξεφύγει σε περίπτωση κινδύνου.

Διατροφή

Είναι νυχτόβιο, σαρκοφάγο και αρπακτικό ζώο, αρκετά λαίμαργο. Βγαίνει τη νύχτα για αναζήτηση της τροφής του. Τρώει κότες, λαγούς,  μικρά  ζαρκάδια, άγρια κουνέλια, ποντίκια, σκαντζόχοιρους, πουλιά, διάφορους καρπούς και φρούτα. Επιθέσεις σε κοτέτσια κάνει κυρίως τη νύχτα σε ώρες κακοκαιρίας. Της αρέσουν πολύ τα σταφύλια.

Τα μικρά της

Η  θηλύκια, κατά τον μήνα Μάιο, γεννά  3 έως 6 μικρά, τα οποία είναι τυφλά. Τα περιποιείται με στοργή και τα τρέφει με στοργή και τα τρέφει  με το γάλα της . Όταν μεγαλώσουν λίγο, τα εκπαιδεύει, για να μπορούν να βρίσκουν μόνα τους την τροφή τους.

Απειλές

Ο άνθρωπος κυνηγά την αλεπού όχι μόνο για τις ζημιές που του προξενεί, αλλά και για την γούνα της. Το κυνήγι της είναι δύσκολο. Ξεγλιστρά σαν χέλι από τα δόντια του σκύλου. Αλλά και τις παγίδες, που της στήνει ο άνθρωπος, τις αντιλαμβάται και δεν πέφτει εύκολα σε αυτές.

Βίντεο

Πηγές

«ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΣΜΟ: Τα ζώα του δάσους», Γιάννη Σμυρνιωτάκη, εκδ. Ιππόκαμπος

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ