ΜΟΡΦΕΣ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ

Οι αναλφάβητοι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες αφενός τους οργανικά αναλφάβητους, εκείνους δηλαδή που δε διδάχθηκαν ποτέ γραφή και ανάγνωση, άρα δε φοίτησαν ποτέ στο σχολείο και αφετέρου τους λειτουργικά αναλφάβητους, εκείνους δηλαδή που διδάχθηκαν γραφή και ανάγνωση, αλλά στη συνέχεια δεν καλλιέργησαν αυτές τις γνώσεις, με αποτέλεσμα να ατονήσουν και να ξεχαστούν. Όμως, στη σημερινή κοινωνία με αφορμή την εξέλιξη της τεχνολογίας έχει δημιουργηθεί μία νέα μορφή αναλφαβητισμού, ο ψηφιακός αναλφαβητισμός που συνδέεται με τη δυνατότητα χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας και πληροφόρησης. 

ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Ένας διάλογος επιτυγχάνεται με επιτυχία, όταν επιτρέπει στο δέκτη να προσλάβει και να κατανοήσει το μήνυμα του πομπού, και να ανταποκριθεί ανάλογα. Προϋπόθεση για την επιτυχία του διαλόγου, ακόμα και στην απλούστερη μορφή του, την ερωταπόκριση, είναι οι εξής: α) να είναι ειλικρινής, β) να είναι σαφής, γ) να είναι σχετικός με το θέμα της συζήτησης και δ) να δίνει επαρκείς πληροφορίες για το θέμα. Έτσι ο διάλογος λειτουργεί με τη συνεργασία των δύο ομιλητών. Αν όμως δεν τηρούνται οι προυποθέσεις, πολύ πιθανόν είναι ο διάλογος να μετατραπεί σε μονόλογος.

ΟΡΙΣΜΟΣ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ

Αναλφαβητισμός χαρακτηρίζεται η παντελής ή σε μεγάλο βαθμό άγνοια γραφής και ανάγνωσης. Δηλαδή, ένα αναλφάβητο άτομο δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλήρως σε ανάγκες και δυσκολίες της κοινωνίας, στην ένταξη-ενεργή συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις και στην κατανόηση των πολλών και διαφορετικών πτυχών της πραγματικότητας. Έτσι, σύμφωνα με την UNESCO: <<Αναλφάβητος είναι όποιος δεν έχει αποκτήσει τις αναγκαίες γνώσεις και ικανότητες για την άσκηση όλων των δραστηριοτήτων για τις οποίες η γραφή, η ανάγνωση και η αρίθμηση είναι απαραίτητες>>.

 

ΜΟΡΦΕΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Ο διάλογος μπορεί να σχηματίσει διάφορες μορφές του. Αρχικά, υπάρχει ο καθημερινός διάλογος, ο οποίος κάνει λόγο για τα καθημερινά θέματα-προβλήματα του ανθρώπου. Υπάρχει και ο εσωτερικός διάλογος, ο οποίος γίνεται με τον εαυτό του κάθε ανθρώπου. Επίσης, ο παιδαγωγικός διάλογος, ο οποίος γίνεται μεταξύ του μαθητή με τον εκπαιδευτικό, μέσω του οποίου οι μαθητές καθοδηγούνται στην κατάκτηση της γνώσης. Μία άλλη μορφή είναι ο κοινωνικός διάλογος, που δημιουργείται μεταξύ των κοινωνικών ομάδων για την επίλυση προβλημάτων. Ο πολιτικός διάλογος πραγματοποιείται μεταξύ των πολιτικών με σκοπό την λήψη αποφάσεων. Επιπλέον, ο διακρατικός διάλογος μεταξύ κρατών για την διευθέτηση ζητημάτων, την επίτευξη συμφωνίας και ειρήνης. Υπάρχει και ο επιστημονικός διάλογος, οποίος γίνεται μεταξύ επιστημόνων με στόχο την αξιολόγηση μιας επιστημονικής θεωρίας-ανακάλυψης. Επιπροσθέτως, ο φιλοσοφικός διάλογος μεταξύ πνευματικών ταγών με σκοπό να πλησιάσουν την αλήθεια. Τέλος, υπάρχει και ο καλλιτεχνικός διάλογος μεταξύ καλλιτεχνών, όπου πραγματοποιούνται συζητήσεις πάνω σε καλλιτεχνικά θέματα.

ΟΡΙΣΜΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

Ο διάλογος είναι η κάθε συνομιλία, που διεξάγεται μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων. Ο διάλογος μπορεί να έχει τη μορφή μίας ερωταπόκρισης, με σκοπό την πληροφόρηση ή μίας δια λόγου ανταλλαγή απόψεων-ιδεών, με στόχο την αναζήτηση της αλήθειας, την λήψη αποφάσεων, την επίλυση ενός προβλήματος κ.ά. Ακόμα, ο διάλογος αποτελεί το τελειότερο μέσο επικοινωνίας και έκφρασης, καθώς προωθεί την συνεργασία και την αλληλοκατανόηση, στοιχεία που εξασφαλίζουν την αρμονική συμβίωση τους. Τέλος, με τον διάλογο ο άνθρωπος καλλιεργεί την λογική κρίση του και τις κοινωνικές του δεξιότητες, τα οποία είναι άμεσα συνδεδεμένα με την σκέψη και τον λόγο.

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Η ανθρώπινη γλώσσα χαρακτηρίζεται από την απεραντοσύνη της, την πολυμορφία της και την παντοδυναμία της. Δηλαδή, η γλώσσα είναι απέραντη, είναι ουσιαστικά ολόκληρος ο κόσμος μας, αφού αποτελείται από τις δικές μας εμπειρίες, η οποία συνεχώς εξελίσσεται και ανανεώνεται, με βάση τις επικοινωνιακές ανάγκες του ατόμου. Ακόμα, η γλώσσα είναι πολύμορφη, καθώς προσαρμόζεται στις επικοινωνιακές περιστάσεις των ανθρώπων. Επίσης, η γλώσσα έχει αρκετή δύναμη και ακόμα περισσότερη δύναμη αποκτά, όταν την χειρίζεται κάποιος σωστά. Έτσι, η δύναμη της αυξάνεται περισσότερο, όταν συνδυάζεται με την πνευματική καλλιέργεια, και εκείνος που την χρησιμοποιεί έχει μεγάλη επίδραση στην κοινωνία, καθώς μπορεί να προωθεί, με αποτελεσματικό τρόπο, τις απόψεις του.

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Η γλώσσα, όπως είναι γνωστό έχει σημαντικό ρόλο στην ζωή του ανθρώπου. Αρχικά, αποτελεί παράγοντα πνευματικής ανάπτυξης του ανθρώπου, καθώς τον βοηθά στον τρόπο αντίληψης του κόσμου και στην έκφραση προσωπικών του απόψεων-ιδεών, ενεργοποιεί την κρίση, την λογική του και την δημιουργική του σκέψη. Ακόμα, συμβάλλει στην κοινωνικοποίηση του ατόμου, αφού του μαθαίνει πως να συνυπάρχει μέσα σε μία ομάδα και να μπορεί να μοιράζεται τις ιδέες του αλλά και να δημιουργεί διαπροσωπικές σχέσεις. Επίσης, μαθαίνει στο άτομο την αξία του διαλόγου και πως να μπορεί να επιλύει ειρηνικά τις διαφωνίες του με άλλους ανθρώπους. Επιπλέον, αποτελεί μέσο ανάπτυξης και εξέλιξης κάθε λαού, αφού με τη γλώσσα συντελείται η διάδοση της ιστορίας και των επιτευγμάτων κάθε πολιτισμού και εκείνη αποτελεί εργαλείο έκφρασης ιδεών του ανθρώπου πάνω στις επιστήμες, στην τέχνη και στα γράμματα. Τέλος, είναι η ταυτότητα κάθε λαού, επειδή μπορεί να διαφοροποιήσει έναν λαό από έναν άλλο και διασώζει και μεταδίδει όλη την ιστορία του κάθε λαού μαζί με τον πολιτισμό του, όπως τις παραδόσεις-έθιμα του, στις επόμενες γενιές.

Το Μεγαλείο της Γλώσσας

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑΣ

Υπάρχουν, όμως και περιπτώσεις όπου η γλωσσομάθεια μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά, αν συνοδεύεται από παραμέληση και αδιαφορία για την εθνική γλώσσα. Τότε, υπάρχει ο κίνδυνος της ξενομανίας, η οποία θα αποφέρει την αλλοίωση της εθνικής γλώσσας. Ακόμα, ο κίνδυνος της υποτίμησης της μητρικής γλώσσας και στην υπερτίμηση μίας γλώσσας ενός ξένου πολιτισμού. Τέλος, υπάρχει η πιθανότητα για απομάκρυνση από την παράδοση και την ιστορία του πολιτισμού της χώρας, κάτι το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την πολιτιστική αλλοίωση της χώρας, μαζί με την μητρική της γλώσσα.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑΣ

Η γλωσσομάθεια είναι η γνώση μίας ή περισσοτέρων ξένων γλωσσών, εκτός της μητρικής. Με τη γλωσσομάθεια διευρύνονται οι πνευματικοί ορίζοντες του ατόμου, καθώς μέσα από αυτήν υπάρχει η δυνατότητα για πολύπλευρη ενημέρωση σε διεθνή ζητήματα, αλλά και εκείνοι αποκτούν έναν διαφορετικό τρόπο αντίληψης και κατανόησης του κόσμου. Ακόμα, ενισχύεται η επικοινωνία, καθώς με την εκμάθηση ξένων γλωσσών διευκολύνεται η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων διαφορετικής εθνικότητας. Επίσης, δίνονται περισσότερες δυνατότητες για επαγγελματική εξέλιξη, αφού δημιουργούνται προοπτικές για εργασία στο εξωτερικό αλλά και δίνεται η ευκαιρία συνεργασίας-επικοινωνίας με αντίστοιχους επαγγελματικούς κλάδους και εταιρίες του εξωτερικού. Επιπλέον, ενισχύεται ο τουρισμός καθώς και η οικονομία της χώρας. Δηλαδή, αυξάνεται ο τουρισμός, μέσω της καλύτερης επικοινωνίας και εξυπηρέτησης που παρέχεται στους ξένους. Από την γλωσσομάθεια ευνοείται και η οικονομική ζωή, καθώς υπάρχει επέκταση των επιχειρήσεων στο εξωτερικό, ανάπτυξη διαφόρων οικονομικών κλάδων, λόγω της εμπειρίας με τους ξένους και τέλος γίνονται πιο εύκολα οι οικονομικές συναλλαγές-συνεργασίες μεταξύ κρατών.

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Η γλώσσα είναι ένας κώδικας επικοινωνίας των ανθρώπων, όπου οι άνθρωποι δέχονται και στέλνουν μηνύματα, δημιουργώντας έτσι μία μορφή επικοινωνίας. Ακόμα, η γλώσσα είναι ένα κοινωνικό προιόν, δηλαδή δημιούργημα των ανθρώπων και γεννήθηκε από την ανάγκη των ανθρώπων για συνεννόηση, κατανόηση και συνεργασία. Τέλος, η γλώσσα δεν είναι μόνο ένα εργαλείο επικοινωνίας αλλά και ένα μέσο έκφρασης απόψεων, συναισθημάτων, αποριών κ.ά.