Μονόλογοι απ τη Γάζα
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΘΗΚΕ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ,
ΜΑΣ ΤΟΝ ΔΑΝΕΙΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.
(αφρικάνικη παροιμία) , unicef
Η φωτιά του πολέμου περικύκλωσε ξανά …….τη Γάζα .
Ο φόβος και η απορία δε λέει να φύγει από τα μάτια των παιδιών και ένα ΓΙΑΤΙ περιμένει απάντηση.
Με αφορμή τις τελευταίες εξελιξεις αφιερώνουμε αυτή τη σελίδα στα παιδιά της Γάζας και σ’όλα τα παιδιά που ζουν στη φρίκη του πολέμου.
Στη χαμένη τους αθωότητα ,στα όνειρα τους που ‘γίναν εφιάλτες ,στο δικαίωμα για ζωή που τους στερούν, στο χαμόγελο που τους χρωστάνε ,στην ειρήνη που τους έταξαν.
…θα ήθελα να ζω σε μια δημοκρατική κοινωνία, με νόμους, με ειρήνη και με είκοσι κινηματογράφους, για να πηγαίνω να βλέπω ταινίες, να πετάω με τη φαντασία μου και να ονειρεύομαι… (Ραουάντ, μαθήτρια 13 χρονών από τη Γάζα)
Κατεβάστε το αρχείο με όλα τα κείμενα
Από τον Νοέμβριο 2009 μέχρι τον Απρίλιο 2010, με τη βοήθεια ενός θεατροπαιδαγωγού και ενός ψυχολόγου, 32 νέοι και νέες 13-17 ετών στη Γάζα επεξεργάστηκαν και κατέγραψαν σε μορφή μονολόγων τις εμπειρίες, τις σκέψεις, τις ελπίδες, τα όνειρα και τους φόβους τους κατά τη διάρκεια και μετά την εισβολή και τον πόλεμο τον Δεκέμβριο του 2008. Η προσέγγιση έγινε με τη βοήθεια τεχνικών του Θεάτρου του Καταπιεσμένου του Αουγκούστο Μποάλ, της Δραματοθεραπείας και των Αφηγήσεων-Παραμυθιών.
Οι ιστορίες τους παρουσιάστηκαν θεατρικά στις 17 Οκτωβρίου 2010 ταυτόχρονα στην Παλαιστίνη και σε ακόμα 30 χώρες. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν στην παραλία της Γάζας , όπου χάρτινα καραβάκια με τα κείμενα των μαθητών ταξίδεψαν στη θάλασσα.
Αργότερα, στις 29 Νοεμβρίου 2010 μια ομάδα νέων από αυτές τις χώρες ταξίδεψαν στη Νέα Υόρκη και παρουσίασαν τους Μονολόγους σε διάφορες γλώσσες στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στην ετήσια συνεδρίαση της για το Παλαιστινιακό ζήτημα.
Ταυτόχρονα οι Μονόλογοι απ τη Γάζα αποτέλεσαν αφορμή για επικοινωνία μαθητών από διάφορα μέρη του κόσμου και για δημιουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολέμου-βίας, διαπολιτισμικότητας κ.ά.
Στην Ελλάδα το Πανελλήνιο ∆ίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση πήρε µέρος στο διεθνές πρόγραµµα
Πρόκειται για ένα διεθνές πρόγραμμα του θεάτρου ASHTAR της Παλαιστίνης, το οποίο στην Ελλάδα συνεργάζεται με το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.
Πηγή www.TheatroEdu.gr
ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;
| Δικαιώματα Επιβίωσης | Δικαιώματα Προστασίας | ||||
Kαλύπτουν το δικαίωμα του παιδιούγια ζωή και τις ανάγκες που είναι πιο βασικές για την ύπαρξή του. Αυτά συμπεριλαμβάνουν ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης, στέγη, διατροφή και πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες. |
 Aπαιτούν τα παιδιά να προφυλλάσονται από κάθε είδους κακοποίηση, αμέλεια και εκμετάλλευση. Καλύπτουν θέματα όπως ειδική φροντίδα για προσφυγόπουλα, βασανιστήρια, κακοποίηση στο σωφρονιστικό σύστημα, ανάμειξη σε εμπόλεμες διαμάχες, εργασία ανηλίκων, χρήση ναρκωτικών και σεξουαλική
|
||||
|
Δικαιώματα Ανάπτυξης – Εξέλιξης
|
Δικαιώματα Συμμετοχής
|
||||
 Συμπεριλαμβάνουν όλα όσα τα παιδιά χρειάζονται για να μπορέσουν να εκμεταλλευθούν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Για παράδειγμα το δικαίωμα της εκπαίδευσης, το παιχνίδι και η αναψυχή, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, η πρόσβαση σε πληροφορίες και η ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. |
 |
||||
Πηγή Γιατροί του Κόσμου
Όσα φέρνει ο πόλεμος………
………Όταν οι ουλές απ’ τις λαβωματιές
κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που ‘ καψε η πυρκαγιά
δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κι οι νεκροί μπορούν να γείρουν στον πλευρό τους
και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι η μυρουδιά του φαγητού το βράδυ,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκινήτου στο δρόμο
δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα
σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα
σημαίνει ουρανός,
γιορτάζοντας τα μάτια μας
με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,
είναι ειρήνη……………..
Όσα φέρνει ο πόλεμος, Δύο φορές ξένος, ….και έφαγαν αυτοί καλύτερα…, Συνήγορος του Παιδιού ,..είμαι παιδί έχω δικαίωμα…, Η φρίκη του πολέμου στα μάτια των παιδιών, Τα παιδιά του πολέμου ζητούν μια ευκαρία για ειρήνη
Ετικέτες: Θέατρο, Όπου υπάρχουν άνθρωποι...
Αφήστε μια απάντηση