Καλησπέρα αγαπητοί γονείς!!!

Ευχόμαστε να είσαστε όλοι καλά! Σήμερα είχαμε την τύχη να έχουμε μαζί μας την αξιόλογη και δημιουργική συνάδερφο Πόπη Ποριώτη!!!! Μαζί της ταξιδέψαμε στον κόσμο της «ξεμυαλισμένης χιονονιφάδας».

Αρχικά παίξαμε παιχνίδια γνωριμίας… ένα μεταλλικό κουτί γύριζε από χέρι σε χέρι και όταν σταμάταγε η μουσική, έπρεπε το παιδάκι που κρατούσε το κουτί, να πει το  όνομά του και τι είχε φανταζόταν ότι είχε μέσα…. Τι δεινόσαυροι, τι γλυκά σοκολατένια, τι λεφτά, τι πλαστικά παιχνίδια…τι ανεξάντλητη φαντασία που έχουν τα παιδιά!!!

Το κουτί όμως είχε μέσα χιονονιφάδες… πολλές γυαλιστερές και όμορφες… Έτσι ξεκίνησε και το παραμύθι μας…. Το παραμύθι με τις χιονονιφάδες που ήθελαν να φέρουν τα χιόνια στην Ελλάδα. Ξεκίνησαν το τάξιδι τους αλλά μια ξεχάστηκε φτιάχνοντας έναν όμορφο χιονάνθρωπο !!!!

Και τώρα τι θα γίνει; Πως θα βρει τις αδερφές της; Πως θα φτάσει στην Ελλάδα;

Τα παιδιά για να την βοηθήσουν έπρεπε να περάσουν μια σειρά από δοκιμασίες.. Αρχικά μπήκαν στην τάξη  και βρήκαν ο καθένας από μια χιονονιφάδα για να τον συντροφεύει στις αποστολές…. Έπειτα λέξεις από Χιόνι έπρεπε να βρούμε…

 

Μετά έπρεπε να χωριστούμε σε δυο ομάδες και να βάλουμε τα γράμματα της λέξη Χιονονιφάδα στην σωστή σειρά.

Επόμενη δοκιμασία η ομάδα αστέρι έπρεπε να βάλει τα αστέρια στην σειρά από το 1 έως το 10 και η άλλη ομάδα, χιονονιφάδα να βάλει τις χιονονιφάδες στην σειρά από το 1 έως το 10.

 

 

 

Και τα καταφέραμε, η χιονονιφάδα έφτασε στην Ελλάδα και χιόνισε… τα παιδιά στην ιστορία έφτιαξαν χιονάνθρωπους και εμείς ένας ένας πήραμε την χιονονόμπαλα μας, παίξαμε μαζί της …

 

και μετά παίξαμε χιονοπόλεμο!!!!!

Πριν το διάλειμμα και το πρόγευμα, παίξαμε ένα παιχνίδι μνήμης, με τους ήρωες της ιστορίας. Κάθε φορά η κ. Πόπη έκρυβε έναν ήρωα και τα παιδιά έπρεπε να μαντέψουν ποιος έλειπε!!!Όλοι τα βρήκαν και κέρδισαν από ένα γλυκό μπισκότο!!!!

Μετά το πρωϊνό παίξαμε ένα παιχνίδι κατανόησης και γρηγοράδας. Δυστυχώς δεν υπάρχει φωτογραφία. Τα παιδιά δυο δυο έπρεπε να ακούσουν την ερώτηση που αφορούσε το παραμύθι και όποιος γνώριζε την απάντηση έπρεπε να τρέξει να πιάσει το μαντήλι. Αν την γνώριζε η ομάδα του κέρδιζε ένα μαντήλι.

 

Έπειτα …. Χορέψαμε όλοι μαζί και σε ζευγάρια και όταν σταμάτησε η μουσική πήραμε ο καθένας από ένα χρώμα και έτσι χωριστήκαμε σε επτά ομάδες σύμφωνα με το χρώμα που διαλέξαμε ….

 

Η κάθε ομάδα έπρεπε να λύσει ένα αίνιγμα και να φτιάξει το παζλ που είχε μέσα ένας φάκελος, ομαδικά και συνεργατικά. Τα αινίγματα ήταν : «Είμαι ένα πουλάκι μικρό, ταπεινό. Που βρίσκω φωλίτσα, όπου βρεθώ. Πετώ μες το κρύο , ψύχουλα να βρω και μη με ξεχνάτε σας παρακαλώ.» (ΣΠΟΥΡΓΙΤΗΣ)

«Εντάξει τον θέλω δικό μου. Τον μοναδικό χαρταετό μου. Είναι πιο σικ και πιο μοντέρνος Από το άχαρο σκουπόξυλό μου!» (μάγισσα Τουρλουλού).

«Φτιάχνομαι από χιόνι. Είμαι άσπρη και απαλή. Κι όταν με φυσάει αέρας. Γύρω σου χορεύω σαν τρελή!» (ΧΙΟΝΟΝΙΦΑΔΑ).

 

«Είμαι γνωστό θαλασσοπούλι, και στην Ελλάδα θα με βρεις. Μα αν προσεκτικά κοιτάξεις, στο βόρειο Πόλο θα με δεις.» (ΓΛΑΡΟΣ).

«Είμαι ένα σώμα φωτεινό, Λάμπω τη νύχτα στον ουρανό. Κι όχι δεν είμαι το φεγγάρι. Τι άλλο θέλεις να σου πω;» (ΑΣΤΕΡΙ).

«Είμαι ένας άνθρωπος λευκός, φτιαγμένο από χιόνι. Φορώ κασκόλ, καπέλο, γάντια, κι έχω δυο κουκουνάρια για μάτια.» ( ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ).

«Είμαι φτιαγμένος από χαρτί, πετώ στον ουρανό, το δεύτερο μου όνομα, πουλί θυμίζει βασιλικό.» (ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ).

Έπειτα καθίσαμε και αφηγηθήκαμε πάλι την ιστορία βάζοντας ο καθένας από έναν ήρωα της ιστορίας στην σειρά που εμφανίστηκαν.

Το τελευταίο μας παιχνίδι ήταν το ποιος είμαι; Η κ. Πόπη έβαζε στο κεφάλι του κάθε παιδιού από μια κάρτα και έπρεπε με πληροφορίες που του έδινε να μαντέψει, τι έχει στο κεφάλι του!!!!

 

 

Τα παιδιά διασκέδασαν πολύ!!! Γέμισαν εικόνες, χαρά και όμορφα συναισθήματα και δώρο μια μικρή χιονονιφάδα ξύλινη αυτοκόλλητο για να την κολλήσουν στο κρεβάτι τους και να θυμούνται αυτήν την ξεχωριστή ημέρα και αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο !!!!!! Κυρία Πόπη σας ευχαριστούμε πολύ!!!!

Και πάλι περάσαμε καλά, γιατί το πιο ωραίο σχολείο είναι το νηπιαγωγείο!!!

 

Με αγάπη η κ. Πόπη, οι δασκάλες