28η Οκτωβρίου 2024, διαβάσαμε και δραματοποιήσαμε το :
ΑΣΠΡΟΓΑΛΑΝΟ ΠΑΝΙ
Mιλούσανε δυο νεράιδες:
— Τι σημαία να δώσουμε σ’ αυτή τη χώρα; είπαν κι έδειξαν την Ελλάδα.
— Ας ρωτήσουμε την ίδια, είπε η μια.
— Ας ρωτήσουμε, συμφώνησε και η άλλη.
Βρήκαν την Ελλάδα να λούζεται σε μια καταγάλανη θάλασσα και να στεγνώνει κάτω από έναν ολόλαμπρο ήλιο.
— Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, τι χρώμα θέλεις να ‘χει η σημαία σου;
— Να ρωτήσω τα παιδιά μου, είπε η Ελλάδα.
Τα μισά παιδιά της ζούσαν στη στεριά, παιδεύονταν με τη γη και τα βουνά.
— Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, σκληρός ο τόπος. Και η δουλειά σκληρή. Μα άσπρα περιστέρια οι ψυχές μας. Γι΄ αυτό άσπρη, ολόασπρη τη θέμε* τη σημαία μας.
Τα ‘γραψε τα λόγια αυτά σε χρυσόδετο τεφτέρι η Ελλάδα.
— Ας πάω τώρα να ρωτήσω και τ’ άλλα μου παιδιά, τα παιδιά της θάλασσας, είπε η Ελλάδα.
Τα βρήκε να παλεύουν με τα δίχτυα. Να τα τραβούν με κόπο, γιατί ήταν γιομάτα απ’ ασημένια λαχταριστά ψάρια.
— Κυρά, κυρά αρχόντισσα κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, εμάς οι ψυχές μας είναι δοξασμένες στο γαλανό νερό. Τούτη η θάλασσα η μεγάλη, που μας δίνει χαρά και ζωή, θέλουμε να χωρέσει τη σημαία μας.
Τα ‘γραψε και τούτα τα λόγια η Ελλάδα σε χρυσόδετο τεφτέρι και το ‘δωσε, το τεφτέρι, στις νεράιδες.
— Έτσι να γίνει, είπαν εκείνες.
Και τότε μέσα από την αφρισμένη θάλασσα βγήκε τ’ ασπρογάλανο πανί κι απλώθηκε σε ουρανό και γη. Κείνη την ώρα ο ήλιος άστραψε, έσκυψε, φίλησε το πανί και το φίλημά του έγινε ένας ολόχρυσος σταυρός.
— Η σημαία μας, είπε η Ελλάδα. Η σημαία για τα παιδιά της στεριάς, για τα παιδιά της θάλασσας.
Γαλάτεια Σουρέλη
” Το ασπρογάλανο πανί” δραματοποιήθηκε από τα παιδιά:
-Όταν κοιτώ την Ελλάδα από ψηλά
ποιο χρώμα μπορεί να πάρεις για τόση ομορφιά;
-Ως μάνα, θα ρωτήσω τα παιδιά μου,
για το πιο χρώμα θα στολίσει τη καρδιά μου!
Σκυφτός οργώνει απ’ την αυγή
και περιμένει να δώσει καρπό η νοτισμένη γη.
Άσπρο σαν περιστέρι είναι η ψυχή
και πάρτο μάνα να το βάλεις στου υφαδιού το πανί.
Πάρε μάνα, το μπλε της θάλασσας και ένα πινέλο αλμύρα
αυτή η απεραντοσύνη, είναι η δική μας μοίρα.
Έτσι βγήκε μέσα από την θάλασσα, άσπρη σαν τις ψυχές και μπλέ σαν την θάλασσα, η ελληνική μας σημαία.
Ο ήλιος την εθαύμασε
σκύβει και δίνει ένα φιλί πάνω στο ιερό πανί.
Το φιλί γίνεται σταυρός χρυσάφι
που σιωπηλά κρύβει μέσα του, του λαού τα πάθη.
Και πάλι περάσαμε όμορφα γιατί το πιο ωραίο σχολείο είναι το Νηπιαγωγείο!!!