Στην 3^η συνάντηση το ταξίδι ξεκίνησε με την αφήγηση μια ιστορίας.

Ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι σε μια ομάδα παιδιών μιας φυλής στην Αφρική:  Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σ’ ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι θα πάρει όλα τα φρούτα.  Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι- χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί… Ύστερα κάθισαν σ’ έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα.  Όταν ρώτησε τα παιδιά γιατί το έκαναν αυτό αφού κάποιο από αυτά θα μπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν “UBUNTU”… που σημαίνει «δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι αν έστω ένας από εμάς είναι στενοχωρημένος!» Η λέξη “UBUNTU”στην γλώσσα τους σημαίνει : «Υπάρχω γιατί υπάρχουμε».! Δραματοποιήσαμε αυτή την ιστορία και στη συνέχεια κάθε παιδί μοιράστηκε με την ομάδα μια ιστορία για την οποία είναι περήφανο. Το δέντρο της υπερηφάνειας είναι έτοιμο.

Στην 4^η συνάντηση τα παιδιά χωρισμένα σε 4 ομάδες ζωγράφισαν το σχολείο που ονειρεύονται.  Έδωσαν μάλιστα και ονόματα στα σχολεία τους.

1. Τα χαμογελαστά παιδιά.
2. Το ουράνιο τόξο.
3. Τα λουλουδένια παιδιά.
4. Το ονειρεμένο κάστρο.

Στην 5η συνάντηση αφηγηθήκαμε μια ιστορία πραγματικής φιλίας « Ο  γελαστός και η ζωηρούλα».  Ζητάμε από τα Παιδιά, να σκεφτούν ένα χαρακτηριστικό τους για το οποίο είναι περήφανοι, κάτι στο οποίο νιώθουν ότι είναι καλοί και μπορούν το μοιραστούν με τους φίλους τους. Γράφουν στον ιστό της αράχνης το χαρακτηριστικό τους.