Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης ενότητας “Είμαι ο/η…”  (με την οποία ασχοληθήκαμε από την αρχή μέχρι το τέλος του προγράμματος) μας δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και τους άλλους συμμαθητές μας, αρχικά μέσω “παιχνιδιών γνωριμίας” από δραστηριότητες σε ομαδούλες και σε ζευγάρια. Αναφερθήκαμε στα εξωτερικά μας χαρακτηριστικά και αν μοιάζουμε ή διαφέρουμε από τους υπόλοιπους συμμαθητές μας και τις συμμαθήτριές μας, στον χαρακτήρα μας και στα δυνατά – αλλά και αδύνατα – στοιχεία μας (τι μπορώ να κάνω πολύ καλά / σε τι χρειάζεται να προσπαθήσω περισσότερο, τι με κάνει χαρούμενο / λυπημένο / θυμωμένο…).

Συνθέσαμε ανθρωπάκια με όλα τα μέλη του σώματος…

Μετρήσαμε το ύψος (με τη βοήθεια ενός αναστημόμετρου – ηλιοτρόπιου) και το βάρος μας (με μια ηλεκτρονική ζυγαριά για να μπορούμε να “διαβάσουμε” τους αριθμούς) και δημιουργήσαμε τη δική μας “ταυτότητα”…

Σχεδιάσαμε το περίγραμμα ενός κοριτσιού (της αγαπημένης μας Στεφανίας) και ενός αγοριού (του αγαπημένου μας Ιάσονα), τα χρωματίσαμε όπως ακριβώς μας αρέσει και τους δώσαμε και ονόματα! Το κορίτσι αποφάσισαν (ομόφωνα!) να το “βαφτίσουν” Καρδούλα, ενώ για το όνομα του αγοριού υπήρξαν πολλές προτάσεις. Έτσι, καταλήξαμε σε ¨ψηφοφορία”, όπου και επικράτησε το Ηρακλής από τον γνωστό και αγαπητό ήρωα της Μυθολογίας μας, τον οποίο και θαυμάζουν για τη δύναμη, την γενναιότητα, την καλωσύνη και τους άθλους του!

Ο Ηρακλής και η Καρδούλα, λοιπόν, μας έκαναν συντροφιά σε όλη τη διάρκεια των Εργαστηρίων του πρώτου θεματικού κύκλου (Ευ Ζην). Μάλιστα, τους δώσαμε τον δικό τους χαρακτήρα και τις δικές τους προτιμήσεις, καθότι ήταν δυο… “ξεχωριστά άτομα”!!! Είχαν το δικό τους τρόπο ζωής, τη δική τους καθημερινότητα και τους δικούς τους κανόνες υγιεινής, παρόλο που… κάποιες φορές δεν τους τηρούσαν και τόσο πιστά! Αγαπούσαν και τα ζώα!!!

Με αφορμή όλα τα παραπάνω, στο τέλος δημιουργήσαμε τη δική μας ιστορία με ήρωες τον Ηρακλή και την Καρδούλα!

  Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο πολύ χαρούμενα αδελφάκια: Ο Ηρακλής και η Καρδούλα.

      Έπαιζαν στην παιδική χαρά, όταν ήρθε ένα σκυλάκι!

• Τι θέλεις εσύ εδώ;
• Γαβ, γαβ, θέλετε να γίνουμε φίλοι;
• Ναι! Του απάντησαν.

Αφού έπαιξαν στην παιδική χαρά, πήγαν μια βόλτα στο πάρκο και είδαν το ουράνιο τόξο ώσπου εξαφανίστηκε!

Μετά πήγαν στην παραλία της Γαρίτσας (στην πόλη της Κέρκυρας) που ήταν εκεί κοντά.

Όταν επέστρεψαν σπίτι είπαν στο σκυλάκι:

• Θέλεις να μείνεις στο σπίτι μας;
• Ναι! Τους απάντησε.

      Μετά το έκαναν μπάνιο γιατί ήταν βρόμικο. Του έφτιαξαν ένα σπιτάκι και του έβαλαν στο λαιμό ένα κολάρο με το όνομά του: Μπούμπι!

      Το βράδυ ντύθηκαν καλά και πήγαν με τους γονείς τους για… πίτσα! Εκεί συνάντησαν και μερικούς φίλους τους!

Όμως, όταν πήγαν σπίτι τους έπεσαν να κοιμηθούν χωρίς να πλύνουν τα δόντια τους, γιατί δεν τα έπλεναν ποτέ!!!

      Το φεγγάρι και τα σύννεφα γέλαγαν επειδή έβλεπαν τα μικροβιάκια και την τερηδόνα να μπαίνουν στο στόμα τους…

      Την άλλη μέρα το πρωί πονούσαν τα δόντια τους και πήγαν στον οδοντίατρο! Ο οδοντίατρος τους έδωσε οδοντόβουρτσα και τους έδειξε πώς να τα πλένουν σωστά.

      Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!