Με αφορμή τη δυσάρεστη αυτή διαπίστωση κάποιο πρωινό στα μέσα του Νοέμβρη, καθώς παρατηρούσαν το πανεράκι με τα φθινοπωρινά φρούτα, προτείναμε να το συζητήσουμε στην «παρεούλα» προκειμένου να αποφασίσουμε αν και πώς αλλιώς μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε.

Ακούστηκαν διάφορες γνώμες: «Να τα πετάξουμε στα σκουπίδια», «να βγάλουμε τους σπόρους τους και να τους φυτέψουμε στα παρτέρια της αυλής μας» (είχαμε ήδη ασχοληθεί με τη σπορά και την εξέλιξη του φυτού), να τα δώσουμε στις κοτούλες» κλπ.

Εξηγήσαμε γιατί σάπισαν (φυσική φθορά) και ζητήσαμε να μας αναφέρουν αν έχουν παρατηρήσει γύρω τους κάτι άλλο που υπόκειται σε φθορά. Έκαναν λόγο για τα φυτά που όταν μεγαλώσουν ξεραίνονται, για τα λουλούδια που μαραίνονται, για τα τρόφιμα που «χαλάνε» και άλλα παρόμοια.

Από τι, όμως, προκαλείται αυτή η «φθορά»;

Κι εδώ ακούστηκαν αρκετές γνώμες, αλλά οι περισσότερες κατέληξαν πως φταίνε τα μικρόβια (την τρέχουσα περίοδο ασχολούμασταν με το Εργαστήρι Δεξιοτήτων «Μικρό παιδάκι με σώμα γερό», συνεπώς η δράση των μικροβίων τους ήταν ήδη γνωστή!). Όχι όμως αυτά που προκαλούν αρρώστιες, αλλά αυτά που κάνουν καλό, γιατί υπάρχουν και τα… «καλά μικρόβια»!

Έτσι, καταλήξαμε στην απόφαση να τοποθετήσουμε τα σάπια φρούτα στα παρτέρια της αυλής μας, ώστε να παρακολουθούμε μέρα με τη μέρα τη διαδικασία της «αποσύνθεσής» τους από τα «καλά μικρόβια», δηλαδή τη μετατροπή τους σε οργανικές ουσίες οι οποίες θα κάνουν καλό στο χώμα, «θα του δώσουν βιταμίνες» για να τις πάρουν με τις ριζούλες τους τα φυτά που ήδη υπάρχουν, αλλά και όσα πρόκειται να φυτρώσουν.

Επιπλέον, μας δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσουμε ποια φρούτα φτάνουν στην πλήρη αποσύνθεση πιο γρήγορα, ποια χρειάζονται περισσότερο χρόνο και γιατί, τι χρώμα αποκτούν και άλλες σχετικές παρατηρήσεις, οι οποίες μας οδηγούν σε συγκεκριμένα συμπεράσματα και σε απόκτηση καινούριων γνώσεων.

Και η παρατήρησή μας συνεχίζεται!!!