Πού ‘σαι Λάζαρε, πού είναι η φωνή σου; Που σε γύρευε η μάνα κι η αδερφή σου. Ήμουνα στη γη, στη γη βαθιά χωμένος Κι από τους εχθρούς, εχθρούς βαλαντωμένος Βάγια, βάγια των Βαγιών Τρώνε ψάρια και κολιό Και την άλλη Κυριακή κόκκινο αβγό κι αρνί!” Κάλαντα Λαζάρου… Με την αναβίωση του εθίμου στη γειτονιά μας, τα παιδιά της Στ ‘τάξης υπηρέτησαν την παράδοση, συγκίνησαν τους ακροατές και μετέφεραν το μήνυμα της Ανάστασης! Και του χρόνου!