Τι είναι ο χρόνος;

Αν είχε μορφή με τι θα έμοιαζε;

Τον βλέπουμε; Τον συναντούμε; Έχει χρώμα; Άρωμα; Τι φοράει; Ή μήπως είναι πράγμα;

Είναι παντρεμένος; Μήπως είναι παιδί; Ή πολύ μεγάλος; Έχει παιδιά; Αδέλφια; Ανίψια;

Κι αυτό το …τσαφ, τι είναι; Είναι η στιγμή που ακούγεται σαν …μπαλονάκι!

Και μοιάζει με μια κουκίδα, με ένα αψού, με ένα σνιφ!

Και πολλές τέτοιες στιγμές φτιάχνουν ένα ολόκληρο λεπτό!

Λεπτό; Τι είναι το λεπτό; Είναι χρόνος ή είναι ένα κομμάτι από τα λεφτά που λέει ο μπαμπάς; Άλλωστε η μαμά λέει συνέχεια πως ο χρόνος είναι χρήμα! Αρα πουλιέται και αγοράζεται; Που πουλιέται δηλαδή; Στο χρονοπωλείο που έχει πολλές εποχές, εβδομάδες, μέρες, μήνες, ώρες. Την ώρα ξέρω που μένει. Μένει μέσα στο ρολόι και αυτό τις μετράει. Έχουν και ονόματα! Μία, δυο τρεις… κι αριθμούς!

Το ρολόι μας ξυπνάει! Ξέρει καλά τους αριθμούς και θα μας μάθει μέχρι το 12.

Και κάποιες δύσκολες λέξεις: Ακριβώς, παρά, μισή, τέταρτο…

Να φτιάξουμε ένα χρονόμετρο να μετράμε τις στιγμές μας.

Καλύτερα ένα μεγάλο μπαούλο θησαυρού. Οι στιγμές είναι πολύτιμες. Δεν πρέπει να τις χάνουμε. Να τις χρωματίσουμε, να ξεχωρίζουν. Να σημειώνουμε τις ξεχωριστές κι όταν είμαστε στεναχωρημένοι να τις κοιτάμε

Ουφ μπερδευτήκαμε αρκετά… αυτός ο χρόνος είναι περίπλοκος και παράξενος και δύσκολος.

Mε αφορμή ένα βιβλίο : Ο χρόνος που περνάει…