Την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου θα πάμε στον κινηματογράφο.
Οι τάξεις Α-Γ θα παρακολουθήσουν την ταινία Λάιλ, ο φίλος μου ο κροκόδειλος (Lyle, Lyle Crododile)
Αντιγράφουμε από το Flix.gr:
Λάιλ, ο Φίλος μου ο Κροκόδειλος
Lyle, Lyle Crocodile
των Γουίλ Σπεκ, Τζος Γκόρντον
Ο διάσημος κροκόδειλος των παιδικών βιβλίων του Μπέρναρντ Γουάμπερ, γίνεται κινηματογραφικό μιούζικαλ. Με μαγικό φόντο την Νέα Υόρκη, μουσικές από τους συνθέτες του «La La Land» και πρωταγωνιστή τον Χαβιέ Μπαρδέμ. Παρ’ όλα αυτά: συνεχίζει να αφορά μόνο παιδιά.
Ο Χέκτορ Π. Βαλέντι, απόγονος μία εκκεντρικής πλούσιας οικογένειας της Νέας Υόρκης, αλλά ο ίδιος αποτυχημένος στο μιούζικαλ θέαμα που ονειρεύεται να κατακτήσει, ανακαλύπτει έναν θησαυρό: έναν μικρό κροκόδειλο που… τραγουδάει. Τον ονομάζει «Λάιλ», τον παίρνει σπίτι και τον εκπαιδεύει στην μουσική και το χορό. Θα εμφανιστούν μαζί σε ένα από τα διάσημα τηλεοπτικά ριάλιτι που ανακαλύπτουν ταλέντα και, σίγουρα, θα κερδίσουν! Θα γίνουν πλούσιοι και διάσημοι. Μόνο που ο larger-than-life Χέκτορ δεν έχει αφουγκραστεί σωστά τον μικρό Λάιλ: μπορεί να αγαπάει το τραγούδι, αλλά είναι πολύ ντροπαλός. Μπροστά στο κοινό παθαίνει τρακ και δεν ανοίγει το στόμα του. Τότε ο Χέκτορ (ο οποίος είχε υποθηκεύσει το σπίτι του για αυτό το τελευταίο κόλπο) τον εγκαταλείπει στη σοφίτα και φεύγει, αναζητώντας αλλού τη δόξα.
Μετά από λίγο καιρό, στο παλιό νεοϋορκέζικο σπίτι μετακομίζει η οικογένεια των Πριμ. Ο μικρός γιος της οικογένειας φοβόταν υπερβολικά να ζήσει στο Μανχάταν. Ο Τζος είναι, έτσι κι αλλιώς, ένα τρομαγμένο παιδί. Φοβάται το σκοτάδι, φοβάται τους θορύβους, φοβάται να ξεχωρίσει στο σχολείο. Ντροπαλός και εσωστρεφής, θέλει να παραμένει αόρατος. Μέχρι που ανακαλύπτει τον Λάιλ στη σοφίτα. Και μέσα από αυτή τη φιλία, ο ένας θα μάθει στον άλλον να μη φοβάται.
Οι Τζος Γκόρντον και Γουιλ Σπεκ (δημιουργοί κωμωδιών της τάξεως του «The Switch» και «Office Christmas Party») παίρνουν τα πολύ αγαπημένα για την Αμερική παιδικά βιβλία του Μπέρναρντ Γουάμπερ, με τις ιστορίες του γλυκού και παρεξηγημένου κροκόδειλου και τα μεταφέρουν στην μεγάλη οθόνη ως ένα παραμυθένιο μιούζικαλ για όλη την οικογένεια.
Οι μουσικές σεκάνς με φόντο την νυχτερινή, μαγική Νέα Υόρκη (μία πόλη που ακόμα και οι κροκόδειλοι θα άξιζε να πρωταγωνιστούν στο Μπρόντγουεϊ) είναι όντως μαγικές. Ο Λάιλ είναι αξιαγάπητος ως μπουνταλάς, ντροπαλός ήρωας που ανασταίνεται όταν τραγουδά και πληγώνεται όταν οι άνθρωποι τρομάζουν στην όψη του. Κι ο Χαβιέ Μπαρδέμ σε ρόλο λιμοκοντόρου, μικρο τυχοδιώκτη, τσαρλατάνου με μεγάλα φιλόδοξα όνειρα είναι υπερβολικός μεν, αλλά απολαυστικός.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας πατώντας εδώ
Οι τάξεις Δ-ΣΤ θα παρακολουθήσουν την ταινία:
Ο μικρός Νικόλας και το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού.
Αντιγράφουμε από το freecinema.gr:
- ΕΙΔΟΣ: Οικογενειακή Κωμωδία
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ζιλιέν Ραπενό
- ΚΑΣΤ: Ιλάν Ντεμπραμπάν, Ζαν-Πολ Ρουβ, Οντρέ Λαμί, Πιερ Αρντιτί, Ζαν-Πιερ Νταρουσέν
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 103
Τρομοκρατημένος από την προοπτική της μετακόμισης στον γαλλικό Νότο, ο μικρός Νικόλας καταστρώνει με την παρέα του πλάνο ανατροπής και… παραμονής. Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται!
Προσεγγίζοντας θέματα όπως η φιλία, το σχολείο, η οικογένεια, οι πρώτες ρομαντικές σχέσεις και οι ιδιοτροπίες της ζωής μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού, η σειρά βιβλίων «Ο Μικρός Νικόλας» του συγγραφέα Ρενέ Γκοσινί και του καρτουνίστα Ζαν-Ζακ Σαμπέ όχι μόνο σημάδεψε την εποχή της, αλλά πλέον έχει αποκτήσει διαχρονική αξία, κερδίζοντας συνεχώς νέες γενιές αναγνωστών. Τούτο «Το Κυνήγι» αποτελεί την τρίτη κινηματογραφική απόδοση των περιπετειών του πιτσιρίκου ήρωα, έπειτα από τον «Μικρό Νικόλα» (2009) και το «Ο Μικρός Νικόλας Πάει Διακοπές» (2014). Οι δύο βασικές της διαφορές έναντι των προηγουμένων εντοπίζονται στην πλήρη ανανέωση των ονομάτων του καστ και του σκηνοθέτη, αλλά και στο ότι «Ο Κρυμμένος Θησαυρός» δεν αποτελεί μεταφορά κάποιου από τα αυθεντικά βιβλία της σειράς, αλλά διαθέτει original σενάριο βασισμένο στους χαρακτήρες των Γκοσινί και Σαμπέ.
Ο κόσμος του εννιάχρονου Νικόλα καταρρέει όταν πληροφορείται από τον πατέρα του πως εξαιτίας της νέας διευθυντικής θέσης στην οποία προβιβάστηκε, οφείλουν να μετακομίσουν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Ανήμπορος να δεχτεί πως θα πρέπει ν’ αποχωριστεί την κολλητή του από το σχολείο παρέα, ο Νικόλας εκπονεί σχέδιο άμεσης εύρεσης χρημάτων, θεωρώντας πως είναι η οικονομική ανάγκη που κάνει τον πατέρα του να ποθεί την καλύτερα αμειβόμενη δουλειά του προϊσταμένου. Εάν βρει τρόπο να προσφέρει στον μπαμπά του τα extra χρήματα που θα κερδίσει από τη νέα του εργασία, τότε η βασική αιτία της μετακόμισης θα πάψει να υφίσταται (;). Η ανακάλυψη ενός… κρυμμένου θησαυρού θα ήταν οπωσδήποτε μια άριστης ποιότητας λύση!
Ο Ζιλιέν Ραπενό και ο συνεργάτης του γραφιάς Ματίας Γκαβαρί έχουν πιάσει ικανοποιητικά το πνεύμα γραφής του Γκοσινί, εν τούτοις, αντιλαμβανόμενοι (ίσως) πως ουδείς τους θα μπορούσε ν’ αποδώσει τη γοητεία του κόσμου των παιδιών όπως εκείνος, ρίχνουν μεγάλο συγγραφικό βάρος στο σύμπαν των… μεγάλων. Δεν ξέρω αν μπορεί να χαρακτηριστεί προδοσία επί των αυθεντικών κειμένων, όμως, γεγονός είναι πως το ζεύγος των γονιών του Νικόλα σπαταλά σημαντικό (σχεδόν ίσο) επί της οθόνης χρόνο μ’ εκείνο του γιού τους και της παρέας του. Το «μυστήριο» που περικλείει την πατρική εργασία, το deal της εξαγοράς που ως επιστέγασμα θα στείλει την φαμίλια στη μακρινή Ομπάν, η εμπλοκή της μαμάς σε έναν κρίσιμο διευθυντικό αγώνα… tennis και η αναστάτωση της μετακόμισης, κλείνουν το μάτι στους κηδεμόνες των μικρών θεατών, κάνοντας τον «Θησαυρό» να μοιάζει ιδιαιτέρως προσιτός σ’ αυτούς, σε σχέση με τα προηγούμενα.
Για ακόμη μια φορά, φυσικά, η retro πολύχρωμη αισθητική του ’60 δημιουργεί κλίμα αθωότητας για τις «όμορφες, παλιές εκείνες μέρες» (συχνά στα όρια της αχαλίνωτης φαντασίας), δίχως αυτό να μπορεί να υποκαταστήσει στο ακέραιο το ιδιόμορφο ύφος αφήγησης που η σειρά βιβλίων του «Μικρού Νικόλα» διέθετε. Η υποκειμενική παιδική ματιά, καθώς και οι ανεκδοτολογικού ύφους προσπάθειες του Νικόλα να κατανοήσει τον κόσμο των μεγάλων, αποδεικνύονται εκ νέου δύσκολο να λειτουργήσουν στην οθόνη με τον τρόπο που το πετυχαίνουν στο χαρτί, αν και η σκηνοθετική προσπάθεια εδώ είναι φιλότιμη. Οι παιδικές σκανταλιές σε σχολείο και αλάνα χτυπούν φλέβα διασκέδασης και νοσταλγίας για μικρούς και μεγάλους αντίστοιχα, αν και ο διαχωρισμός των σχολικών τμημάτων σε αρρένων και θηλέων, μάλλον θα φανεί ακατανόητος στην πιτσιρικαρία του σήμερα. Όχι, όμως, και η αθώα άγνοια κινδύνου που ο Νικόλας και η παρέα του διαθέτουν, είτε αντιμετωπίζοντας την καλόκαρδη δασκάλα τους, είτε επιδιδόμενοι σε αρχαιολογικού τύπου ανασκαφές.
Κατάλληλη για το ανήλικο κοινό και ευπρόσδεκτη (σε γενικές γραμμές) για τους ενήλικους συνοδούς, αν και η αποκλειστική διανομή του φιλμ σε μεταγλωττισμένη κόπια ενδέχεται να λειτουργήσει αποτρεπτικά για κάποιους από τους δεύτερους. Ανώτερη ψυχαγωγία για μικρούς και μεγάλους προσφέρει «Ο Μικρός Νικόλας», πάντως, σε σχέση με τα άπειρα animation που κυκλοφορούν εκεί έξω.
Δείτε το τρέλιερ της ταινίας πατώντας εδώ