Την Τετάρτη 18 Απριλίου παρακολουθήσαμε κουκλοθέατρο στο σχολείο. Πριν μιλήσουμε όμως για το κουκλοθέατρο, ας μιλήσουμε για κινηματογράφο.
Η ιρανική παιδική ταινία “Τα παιδιά του παραδείσου” (Bacheha-Ye aseman) του Majid Maijidi που κυκλοφόρησε το 1997, είναι μια από τις καλύτερες παιδικές ταινίες όλων των εποχών. Επίκαιρη και σήμερα, όσο όταν κυκλοφόρησε διηγείται την ιστορία μιας οικογένειας και πιο συγκεκριμένα των δυο παιδιών της οικογένειας. Όταν ο μεγάλος γιος της οικογένειας χάνει από αμέλεια τα επιδιορθωμένα παπούτσια της αδελφής του, γνωρίζοντας το ότι ο πατέρας τους δε θα μπορέσει να αγοράσει άλλα παπούτσια αποφασίζουν να μοιραστούν τα παπούτσια του αγοριού. Κάθε πρωί φοράει τα παπούτσια το κορίτσι στο σχολείο και επιστρέφει βιαστικά το μεσημέρι για να τα φορέσει ο αδελφός της για να πάει με τη σειρά του στο σχολείο. Αυτό όπως είναι φυσικό δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ και πρέπει να βρεθεί μια λύση.
Αξίζει όλα τα παιδιά να δουν την ταινία που είναι γεμάτη μηνύματα αγάπης, συνεργασίας και αλτρουισμού χωρίς να παραλείπει να μας θυμίσει πως οι πρωταγωνιστές είναι παιδιά που παρά τις αντίξοες συνθήκες δεν παύουν να είναι ευτυχισμένα. Η ταινία είναι και μια τεράστια πηγή πληροφοριών για ένα διαφορετικό τρόπο ζωής που τελικά ίσως δεν είναι και τόσο διαφορετικός στη βάση του.
Κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο για να δείτε το τρέιλερ της ταινίας:
Εικόνες από την ταινία:
Η ταινία “Τα παιδιά του Παραδείσου” είναι μια ταινία που αξίζει να δουν όλα τα παιδιά. Αυτό μάλλον σκέφτηκαν και οι συντελεστές του θιάσου κουκλοθεάτρου “Τα φτερά του μύθου” και αποφάσισαν να διασκευάζουν την ταινία σε κουκλοθέατρο ώστε να πουν τη ίδια ιστορία με το δικό τους τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό, όπως διαπιστώσαμε την Τετάρτη 18 Απριλίου όταν ο θίασος επισκέφθηκε το σχολείο μας και έδωσε δυο παραστάσεις, μια για τα μικρότερα παιδιά (Α-Γ τάξεις) και μια για τα μεγαλύτερα (Δ-Στ τάξεις).
Ο τίτλος που έδωσαν ήταν “Όσο πιο γρήγορα” και η παράσταση εντυπωσίασε όσους την παρακολούθησαν μαθητές αλλά και δασκάλους, πρώτα από όλα με το πόσο ωραία ήταν η ιστορία που διηγήθηκε αλλά και από τον τρόπο που αποδόθηκε και την ευρηματικότητα της.
Μετά το τέλος της παράστασης, οι συντελεστές μίλησαν με τους μαθητές και έλυσαν τις απορίες τους για το τεχνικό μέρος της παράστασης και τις λεπτομέρειες των κατασκευών και προβολών που εντυπωσίασαν.