Σας προσκαλούμε στην καλοκαιρινή γιορτούλα του νηπιαγωγείου μας με θέμα

“η Λαχανοχώρα”, την Τρίτη 14 Ιουνίου στις 7:00μ.μ.

Τα παιδάκια σας

Κατασκευές των παιδιών:

Νάτην η λαμπρή με τα λουλούδια.
κόψετε παιδιά την πασχαλιά
κι όλα με χαρές και με τραγούδια
τρέξετε ν᾿ αλλάξωμε φιλιά.
Σήμαντρα γλυκά βαρούν ακόμα
και μοσχοβολούν οι εκκλησιές,
μόσχος τα φιλιά στο κάθε στόμα,
τα φιλιά της άνοιξης δροσιές.
Πάμε να στρωθούμε στο χορτάρι
και τ᾿ αρνί μας ψήνεται σιγά.
Και με της Ανάστασης τη χάρη
φέρτε να τσουγκρίσουμε τ᾿ αυγά.

Στέλιος Σπεράντσας

Έθιμα του Πάσχα

Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

Σαν θα ξημερώσει η μέρα

Καθαρή τη λεν Δευτέρα,

Θα κινήσει η παρέα,

για να πάει εκδρομή.

Κει ψηλά αφού θα φτάσει

τον αϊτό θα ετοιμάσει

και σε λίγο θα τον βλέπει

σαν κουκίδα μοναχή

να πετάει κοντά στον ήλιο,

που θα βλέπει γελαστός,

μα δε θα ‘ναι αεροπλάνο,

θα ‘ναι ο χαρταετός.

Ελένη Παντελοδήμου

 Η Καθαρά Δευτέρα είναι το τέλος των Απόκρεω και η πρώτη μέρα της Σαρακοστής.
Η λέξη Καθαρή εκκλησιαστικά σημαίνει το ξεκίνημα της κάθαρσης των Χριστιανών που αρχίζει με νηστεία.
Από την Καθαρά Δευτέρα ξεκινάει η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Απαραίτητα στοιχεία της αποκριάς θεωρούνται τα κούλουμα και ο χαρταετός.
Ο εορτασμός του καρναβαλιού κλείνει με τα κούλουμα και το πέταγμα του χαρταετού.
Με τον όρο κούλουμα, εννοούμε τη μαζική έξοδο του κόσμου στην ύπαιθρο και τον εορτασμό της Καθαράς Δευτέρας έξω στην φύση.

Τα κούλουμα είναι γνωστά και σαν κούλουμπα, κούμουλες, κουμουλάθες ή κούμουλα.
Είναι ένα παραδοσιακό λαϊκό πανηγύρι
Σύμφωνα με τον πατέρα της ελληνικής λαογραφίας Νικόλαο Πολίτη η προέλευση της λέξης είναι λατινική, από το cumulus που εκτός από την σημασία του σωρού,
σημαίνει και την αφθονία, το περίσσευμα, το πέρας, αλλά και τον επίλογο.

Η γιορτή της Καθαράς Δευτέρας θεωρείται ο επίλογος των βακχικών εορτών της αποκριάς, οι οποίες ουσιαστικά αρχίζουν την Τσικνοπέμπτη και τελειώνουν την Καθαρά Δευτέρα.

Σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδος την Καθαρά Δευτέρα καθαρίζουν ό,τι απόμεινε από τα μη νηστίσιμα φαγητά της αποκριάς, διότι και τέτοιου είδους λιχουδιές γεύονται μερικοί, αντί για λαγάνες, χαλβά, ελιές και πίκλες που προτιμούν οι πιο πολλοί, σαν αποτοξίνωση από τα πλούσια φαγοπότια της αποκριάς.

Σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως π.χ. στην Ήπειρο, οι νοικοκυρές καθαρίζουν τις κατσαρόλες και όλα τα χάλκινα σκεύη από τα λίπη της αποκριάς με ζεστό σταχτόνερο μέχρι ν’ αστράψουν και βάφουν άσπρα τα πεζοδρόμια.
Αντίθετα άλλοι βάφουν μαύρα τα πρόσωπά τους με καπνιά ή μπογιά παπουτσιών,
καθώς χορεύουν και μεθούν όλη την ημέρα σε υπαίθριες συγκεντρώσεις.

Απαραίτητο συμπλήρωμα της Καθαράς Δευτέρας αποτελεί το πέταγμα του χαρταετού, του αστεριού στα ψηλώματα. Τους χαρταετούς τους κατασκεύαζαν παλιά μόνοι τους με καλάμια και χαρτί. Ήθελαν μαστοριά στο ζύγισμα. Αν δεν τα κατάφερνες να τα ζυγιάσεις χαρταετό ψηλά δεν έβλεπες.
Με το χαρταετό πέταγαν μακριά κάθε έγνοια του χειμώνα, με τον ερχομό της άνοιξης.

  πηγή:www.paidika.gr

Να και οι δικοί μας χαρταετοί!

ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑΤΑ

Το τέλος του Χειμώνα και τον ερχομό των χελιδονιών γιόρταζαν τα παιδιά από την αρχαιότητα με τα “χελιδονίσματα”.

Σε κάθε μεριά της Ελλάδας, την 1η του Μαρτη τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια τους, τους αγγελιοφόρους της Άνοιξης. Κρατούσαν στα χέρια τους ένα ξύλινο χελιδόνι και του κρεμούσαν στο λαιμό κουδουνάκια . Πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα “χελιδονίσματα” ενώ τα κουδουνάκια συνόδευαν το τραγούδι τους.

Ήρθε ήρθε χελιδόνα                               κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις

ήρθε και άλλη μεληδόνα                        καλοκαίρι θα μυρίσεις. 

κάθησε και λάλησε                                 Κι αν χιονίσεις κι αν κακίσεις,       

και γλυκά κελάηδησε:                             πάλιν άνοιξη θ’ ανθίσεις.

“Μάρτη, Μάρτη μου καλέ,

και Φλεβάρη φοβερέ

Με το ίδιο τρόπο, στο νηπιαγωγείο μας, υποδεχτήκαμε την 1η  Μαρτίου, τον ερχομό της Άνοιξης. Κρατώντας ο καθένας στα χέρια του το χελιδόνι που κατασκευάσαμε, τραγουδήσαμε τα χελιδονίσματα.

ΒΡΑΧΙΟΛΑΚΙ

Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν.Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι τέλος του μήνα. Ύστερα αφού τον βγάλουν, τον κρεμούν στις τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα.

ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

Η λαϊκή φαντασία έδωσε στο Μάρτιο ένα σωρό παρατσούκλια, όπως Ανοιξιάτης (γιατί είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης), Γδάρτης, Παλουκοκάφτης Κλαψομάρτης, Πεντάγνωμος (για το ευμετάβλητο του καιρού), Βαγγελιώτης (λόγω της γιορτής του Ευαγγελισμού), Φυτευτής, και άλλα δηλωτικά της φυσιογνωμίας του, που έχουν σχέση με ιδιότητες ή πράξεις που του αποδίδονται.

Τα πιο πολλά από αυτά βρίσκονται μέσα στις παραδόσεις και τις παροιμίες που έπλασε ο λαός για να εξηγήσει τις απότομες μεταβολές του καιρού ή τις βαρυχειμωνιές που παρατηρούνται μέσα στο Μάρτη και που πάντα είναι επικίνδυνες για τη γεωργία και την κτηνοτροφία.

«Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης,
τα παλιά παλούκια καίει, τα καινούργια ξεριζώνει».

στην οποία και χρωστάει τα παρατσούκλια γδάρτης και παλουκοκάφτης.

Για τις μεγάλες του παγωνιές λένε: «Τον Μάρτη χιόνι βούτυρο, μα σαν παγώσει μάρμαρο».
ενώ για την αντιμετώπιση του κρύου άλλες παροιμίες συμβουλεύουν:

«Φύλλα ξύλα για το Μάρτη να μην κάψεις τα παλούκια».

«Το Μάρτη φύλα άχερα μη χάσεις το ζευγάρι».

«Τσοπάνη μου την κάπα σου το Μάρτη φύλαγε την».

«Ο Αύγουστος για τα πανιά κι ο Μάρτης για τα ξύλα».

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Το ίδιο φαινόμενο εξηγούν και άλλες παραδόσεις που αναφέρονται στη γυναίκα του Μάρτη.

Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.
Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο!

Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!

Στη Μεσσηνία, λόγου χάρη, λένε ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε ο Μάρτης, από μπροστά ήταν πολύ άσχημη, ενώ από πίσω ήταν πολύ όμορφη. Όταν ο Μάρτης τη βλέπει καταπρόσωπο κλαίει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως την κοιτάζει από τις πλάτες ευχαριστιέται και ο καιρός καλοσυνεύει.
Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει».

Σε άλλες περιοχές η παράδοση θέλει το Μάρτη νε έχει δύο γυναίκες, τη μια πολύ όμορφη και φτωχή και την άλλη πολύ άσχημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση και όταν γυρίζει κατά την άσχημη, κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως γυρίζει κατά την όμορφη, χαίρεται και γελάει, και ο καιρός είναι καλός. ζεστός με ήλιο. Τις περισσότερες φορές όμως γυρίζει κατά την άσχημη επειδή αυτή είναι η πλούσια που τρέφει και την φτωχή, την όμορφη.

Έτσι άλλωστε προτιμούν το Μάρτιο και οι χωρικοί, βροχερό, επειδή η σοδειά τους θα είναι καλύτερη. Άλλωστε το βεβαιώνουν και αρκετές παροιμίες.

«Μάρτης έβρεχε, θεριστής χαιρότανε».
«Μάρτης βρέχει; Ποτέ μην πάψει».
«Κάλλιο Μάρτης στις γωνιές παρά Μάρτης στις αυλές».
«Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης παρά Μάρτης λιοπυριάρης».
«Μάρτης βροχερός θεριστής κουραστικός».
«Μάρτης κλαψής θεριστής χαρούμενος».
«Μάρτης πουκαμισάς δεν σου δίνει να μασάς».
«Σαν ρίξει ο Μάρτης μια βροχή κι Απριλης αλλη μία, να δεις κουλούρες στρογγυλές και πίττες σαν αλώνι».

πηγή:http://edu.klimaka.gr/

Έφτασαν λοιπόν και πάλι

οι απόκριες παιδιά,

το τρελό το καρναβάλι

με τα γλέντια τα πολλά.

Κομφετί και σερπαντίνες

και πολύχρωμες στολές,

μάσκες, γέλια και τραγούδια

αντηχούν στις γειτονιές.

Η νυφούλα η μυγδαλιά

έβαλε τα νυφικά της,

και μια γέρικη ελιά

καμαρώνει τα προικιά της.

Μυγδαλιά μου, μυγδαλιά,

άκουσε και με, να ζήσεις!

Γιατί βιάστηκες ν’ ανθίσεις;

Δε φοβάσαι το χιονιά;

Άκου μένα, που ‘χω χρόνια…

Μα η καλή μας μυγδαλιά

εστολίστηκε διπλά

με λουλούδια και με…χιόνια

Αλέξανδρος Κατακουζηνός

Ο πιο σημαντικός στόχος της εκπαίδευσης είναι το να αποκτήσουν τα παιδιά τις δεξιότητες εκείνες που χρειάζονται, όχι απλά για την επιβίωσή τους, αλλά και για την πλήρη ανάπτυξη των κοινωνικών και συναισθηματικών ικανοτήτων τους.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο το νηπιαγωγείο μας δουλεύει για δεύτερη συνεχή χρονιά κάθε Πέμπτη το καινοτόμο πρόγραμμα «Βήματα για τη Ζωή» της Νάντιας Κουρμούση, νηπιαγωγού, Msc Αγωγής Υγείας και υπ. διδάκτωρος του Παν/μίου Ιωαννίνων, και του Βασίλη Κούτρα, αν. καθηγητή Αγωγής Υγείας του Π.Τ.Ν. του Παν/μίου Ιωαννίνων. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ανάπτυξη στα παιδιά δεξιοτήτων, όπως η αναγνώριση και διαχείριση συναισθημάτων, η ενσυναίσθηση, η ικανότητα για άρνηση αλλά και η επίλυση προβλημάτων.

Το πρόγραμμα αυτό ενσωματώνεται στο φανερό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου:

• σχολικό ωράριο,
• διδακτέα ύλη (Αναλυτικό Πρόγραμμα),
• μεθοδολογία διδασκαλίας κ.α.

αλλά κυρίως στο κρυφό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου:

• ήθος-κουλτούρα που εκφράζει η ατμόσφαιρα του σχολείου,
• κώδικας πειθαρχίας του σχολείου,
• επικρατούντα πρότυπα συμπεριφοράς,
• στάσεις νηπιαγωγών απέναντι στα νήπια.

Παράλληλα ενημερώνονται και οι γονείς με επιστολές που δίνουμε στο σπίτι για το περιεχόμενο του κάθε μαθήματος, αλλά και για τις πρακτικές που μπορούν και εκείνοι να ακολουθήσουν για να ενισχύσουν τη μάθηση αυτή.

Τα συναισθήματα είναι βασικό κομμάτι του προγράμματος. Ως συναίσθημα ορίζεται κάθε οξεία αλλαγή στους σωματικούς και γνωστικούς μηχανισμούς μας.

Τα συναισθήματα που επεξεργαζόμαστε με τα νήπια είναι:

• Χαρά
• Λύπη
• Θυμός
• Φόβος

Όταν ένα συναίσθημα είναι έντονο, ενεργοποιούνται τρία συστήματα διεργασιών :

1. η βιολογική αντίδραση, ανεξέλεγκτα από τη θέληση (Π.χ. δραστηριότητα του νευρικού συστήματος, της καρδιάς, έκκριση ορμονών, εγκεφαλική δραστηριότητα κ.α). Μερικές φορές η αντίδραση αυτή είναι τόσο έντονη που το άτομο δεν μπορεί να προχωρήσει στα επόμενα στάδια.
2. η συναισθηματική ρύθμιση – διαδικασία αυτοελέγχου και διαχείρισης του συναισθήματος
3. η ικανότητα διαχωρισμού της εκδήλωσης του συναισθήματος, σε αποδεκτές και μη αποδεκτές συμπεριφορές

Δραστηριότητες

Ξεκινήσαμε με συζητήσεις σχετικά με τα σημάδια που φανερώνουν πως νιώθει ο άλλος, η αλλαγή στη φωνή, στο στόμα, στα μάτια, στο σχήμα του σώματος.

Επινοήσαμε και παίξαμε ένα παιχνίδι που μοιάζει με τη παραδοσιακή τυφλόμυγα και το ονομάσαμε «Μάντεψε πως νιώθω». Το νήπιο στη μέση με τα μάτια κλειστά από ένα μαλακό μαντήλι ακουμπάει τα κεφάλια των συμμαθητών του. Όταν σταματήσει σε κάποιο παιδί πρέπει εκείνο να εκφράσει ένα συναίσθημα με ήχο π.χ. κλάμα εάν λυπάται κ.λπ. Το παιδί με το μαντήλι πρέπει να μαντέψει τι νιώθει το παιδί που έχει ακουμπήσει. Εάν το βρει γίνεται αυτό αρχηγός.

Κατασκευάσαμε μάσκες με όλα τα συναισθήματα με τον εξής τρόπο:

Ζωγραφίσαμε πρόσωπα με τις αντίστοιχες εκφράσεις π.χ. θυμωμένο, τις κόψαμε, κολλήσαμε πάνω μαλλιά με τούλι, γκοφρέ, μαλλί κ.α. και τις στερεώσαμε σε ξυλάκια.

 Παίξαμε κουκλοθέατρο με τις μάσκες αυτές επινοώντας αυτοσχέδια σενάρια σχετικά με τα συναισθήματα.

Κατασκευάσαμε σε ξύλινες επιφάνειες χαρούμενα πρόσωπα με πλαστελίνες όλων των χρωμάτων

Διαβάσαμε παραμύθια σχετικά με τα συναισθήματα με τους εξής τίτλους:

• Ο μεγάλος θυμός της Νέλης
• Η Κατερίνα και ο αόρατος στο σκοτάδι
• Το αρκουδάκι που δεν φοβάται το νοσοκομείο
• Νικάω το φόβο
• Το λυπημένο αρκουδάκι
• Θυμώνω
• Όταν λυπάμαι
• Αυτό που νιώθω

Και ακόμη συνεχίζουμε….

Με αφορμή την συζήτηση που είχαμε στην τάξη για τα ζωάκια στους πόλους , τα παιδιά ενδιαφέρθηκαν πολύ να μάθουν περισσότερα πράγματα για τον πλανήτη γη και κατ΄ επέκταση για τους άλλους πλανήτες. Οπότε ένα νέο θέμα ξεκινά.

Ερωτήσεις στις οποίες απαντήσαμε μέσα από πειράματα, εικόνες, βιβλία και βίντεο:

• Από τι είναι φτιαγμένα τα άστρα;
• Τι είναι Γαλαξίας;
• Ποια άστρα σκάνε;
• Πόσο ζεστός είναι ο ήλιος;
• Πόσοι πλανήτες υπάρχουν και ποιοι είναι;
• Τι ξεχωριστό έχει η γη;
• Γιατί χάνεται ο ήλιος;
• Ποιος πλανήτης είναι ο πιο ζεστός, ο πιο μεγάλος, ο πιο μικρός, ο πιο κρύος;
• Σε τι χρησιμεύουν οι πύραυλοι;
• Γιατί οι αστροναύτες φορούν στολές;

Την Πέμπτη 20 Ιανουαρίου στο νηπιαγωγείο μας έγινε ανάγνωση και συζήτηση του μύθου της Αλκυόνης. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν πολύ με την ιστορία και έτσι αποφασίσαμε να την δραματοποιήσουμε, κατασκευάζοντας κοστούμια , μοιράζοντας ρόλους και παρουσιάζοντας την στην τάξη.  

Η Αλκυόνη (Alcedo atthis) είναι αναμφίβολα ένα πολύ εντυπωσιακό πουλί. Το εκθαμβωτικό μπλε ελεκτρίκ φτέρωμά της με την πορτοκαλοκόκκινη αντίθεση στο στήθος της δημιουργούν μοναδικό θέαμα.

Όταν βλέπει κάποιος μια Αλκυόνη να φτερουγίζει πάνω από το νερό, τον εντυπωσιάζουν τα φωτεινά χρώματά της. Ωστόσο, την παρουσία της την κάνει αισθητή με τη φωνή της, ένα διαπεραστικό “ζεεε”.

Ένας μεσαιωνικός μύθος της Βόρειας Ευρώπης λέει ότι το χρώμα της Αλκυόνης ήταν στην αρχή γκρίζο.

Όμως όταν έγινε ο βιβλικός κατακλυσμός, πέταξε κατευθείαν ψηλά στον ουρανό για να μπορέσει να παρατηρήσει τα νερά. Πετώντας όμως τόσο κοντά στον ήλιο το στήθος της τσουρουφλίστηκε και έγινε κόκκινο από τις ακτίνες του και η ράχη της έγινε μπλε από το χρώμα του ουρανού. 

Παρά τα χρώματά της, η Αλκυόνη δεν διακρίνεται εύκολα στο φυσικό της περιβάλλον. Πρόκειται για ένα μικρό πουλί που αναπαράγεται σε περιοχές με ρυάκια με γλυκό νερό και βλάστηση στις όχθες τους. 

Σκάβει βαθιές τρύπες στις όχθες ποταμών για την φωλιά του. Βουτάει στο νερό από κάποιο εμφανές σημείο ή μετά από ένα σύντομο φτερούγισμα επί τόπου. Πιάνει ψαράκια με το ράμφος του. Το πέταγμά του είναι πολύ γρήγορο, σε ευθεία γραμμή, χαμηλά πάνω από το νερό.

Η Αλκυόνη, το σημερινό ψαροπούλι με τα όμορφα φτερά σύμφωνα με τον πανάρχαιο μύθο μας, ήταν κάποτε μια χαρούμενη και ευτυχισμένη γυναίκα, κόρη του Θεού των ανέμων, του Αιόλου -που ζούσε στ’ ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της Κήυκα και αλληλοαποκαλούνταν Ζευς και Ηρα. Για την ασέβειά τους όμως αυτή προς τον Δία οργίστηκε τόσο πολύ ο πρώτος των Θεών και μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο.

Ξετρελαμένη τότε η δύστυχη γυναίκα, έτρεχε από δω και από κει στις ερημιές στις βαλτώδεις εκβολές των ποταμιών και μέσα στις πυκνές τους καλαμιές, για να βρει τον αγαπημένο της Κήυκα. Οπότε, οι θεοί του Ολύμπου την λυπήθηκαν και την μεταμόρφωσαν και αυτήν σε πουλί, τη γνωστή μας Αλκυόνη, για να ψάχνει και στις θάλασσες μήπως εκεί βρει το χαμένο της άντρα. Ωστόσο όμως η δυστυχία εξακολουθούσε να την συντροφεύει, γιατί αντίθετα από τ’ άλλα πουλιά που γεννούν και κλωσούν τ’ αυγά τους την άνοιξη αυτή γεννάει μέσα στη βαρυχειμωνιά, οπότε μανιασμένα τα κύματα της θάλασσας τέτοιον καιρό, την άρπαξαν αυγά και πουλιά κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά.

Οι Θεοί που τόσο σκληρά είχαν τιμωρήσει την κόρη του Αιόλου, διέταξαν τότε τη θάλασσα και τους ανέμους να ησυχάσουν, να γίνει καλοκαιρία για δυο εβδομάδες, για όσες ημέρες η Αλκυόνη κλωσά τα αυγά της (“αλκυονίδες μέρες”).

Μια τέτοια ωραία και ποιητική ερμηνεία δόθηκε από τον πανάρχαιο αυτόν ελληνικό μύθο για την καλοκαιρινή αυτή παρεμβολή μέσα στην καρδιά του χειμώνα, που δεν έχει βέβαια καμιά σχέση με τη σημερινή επιστημονική εξήγηση του φαινομένου αυτού. Ο μύθος μιλάει για την απέραντη συζυγική αγάπη και την τρυφερή στοργή της γυναίκας, ενώ η μετεωρολογική υπηρεσία μιλάει για εξίσωση των βαρομετρικών πιέσεων μεταξύ της νοτίου και βορείου Ευρώπης.

Για τη συζυγική πίστη των Αλκυόνων ασχολήθηκε ο Πλούταρχος που αφηγείται ότι αν ο σύζυγος της Αλκυόνης γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει, τότε η θηλυκιά Αλκυόνη τον παίρνει στους ώμους και τον φέρνει πάντοτε μαζί της, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως το θάνατο.

πηγή :http://www.valentine.gr/alkyoni_gr.php