Δραστηριότητες:
Με αφορμή την θεατρική παράσταση για τους μύθους του Αισώπου που παρακολούθησαν τα παιδιά την περασμένη Κυριακή που διοργάνωσε ο σύλλογος γονέων, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα αφού τα παιδιά έδειξαν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Εργαστήκαμε ως εξής:
Διαβάσαμε μύθους του Αισώπου
Βλέπαμε τις εικόνες
Συζητούσαμε το δίδαγμα
Ζωγραφίζαμε μια σχετική ζωγραφιά
Δραματοποιούσαμε τον μύθο.
Μύθοι:
Ο λαγός και η χελώνα , Η Αλεπόυ πήρε φωτιά, Ο λαγός είχε μια ιδέα, Η αλεπού και ο πελαργός, Οι γονείς του μουλαριού, Ο γάιδαρος και η λύρα, Η σκύλα και τα κουτάβια της,
Ο ψευτης βοσκός
Ο Βοριάς και ο ήλιος
O κόρακας και η αλεπού
Ο τζίτζικας και ο μέρμυγκας
Ο κόκορας και οι γάτες
Καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς θα ασχοληθούμε με τους 12 θεούς του Ολύμπου. Τα παιδιά έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για το θέμα αυτό, έτσι θα το προσεγγίσουμε ως εξής:
Διαβάζουμε την μυθολογία ,βλέπουμε βίντεο και συζητάμε για τον συμβολισμό, την ιστορία και τα σύμβολα του κάθε θεού.
Κάνουμε διάφορες κατασκευές όπως: Ζωγραφίζουμε τους Ολύμπιους θεούς, κατασκευάζουμε τα σύμβολά τους(π.χ. αστραπή του Δία, κουκουβάγια της Αθηνάς, παγώνι της Ήρας, τρίαινα του Ποσειδώνα, λύρα του Απόλλωνα κ.τ.λ.).
Διαβάζουμε τον μύθο με τα παιδιά, βλέπουμε βίντεο στον υπολογιστή και ζωγραφίζουμε τους τιτάνες.
Θεογονία:
Στην Θεογονία του Ησίοδου οι δώδεκα Τιτάνες ακολουθούν τους Εκατόγχειρες και τους Κύκλωπες ως παιδιά του Ουρανού και της Γαίας:
Ο Ουρανός θεωρεί τον Κρόνο τερατώδη και γι’ αυτό τον φυλακίζει στα έγκατα της γης. Αλλά ο Κρόνος, με τη βοήθεια των Εκατόγχειρων και των Κυκλώπων, επιτίθεται στον πατέρα του, και γίνεται ο ίδιος βασιλιάς των θεών, με τη Ρέα ως σύζυγό του και βασίλισσα.
Η Ρέα γεννά μια νέα γενιά θεών από τον Κρόνο, αλλά από φόβο μήπως τον ανατρέψουν, ο Κρόνος τα καταβροχθίζει. Ο μόνος που διασώζεται είναι ο Δίας: η Ρέα δίνει στον Κρόνο να καταπιεί στη θέση του μία πέτρα τυλιγμένη σε ρούχα, και μεταφέρει τον Δία στην Κρήτη να τον φυλάνε οι Κουρήτες.
Όταν ο Δίας ενηλικιώνεται, υποτάσσει τον Κρόνο με τη βία και του ανοίγει την κοιλιά για να απελευθερώσει τα αδέλφια του. Αρχίζει έτσι ένας πόλεμος μεταξύ των νεώτερων και γηραιότερων θεών, κατά τον οποίο ο Δίας βοηθάται από τους Εκατόγχειρες, τους Κύκλωπες και τους Γίγαντες, οι οποίοι είχαν επανελευθερωθεί από τον Τάρταρο. Μετά από μια μακρά μάχη ο Δίας νικά, και ρίχνει στον Τάρταρο πολλούς από τους Τιτάνες.
Παρ’ όλα αυτά οι γηραιότεροι θεοί αφήνουν το σημάδι τους στον κόσμο. Μερικοί από αυτούς – όπως η Μνημοσύνη, η Ρέα, η Γαία, ο Υπερίων, η Θέμις και η Μήτις – δεν πολέμησαν εναντίον των Ολύμπιων, και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη νέα διοίκηση. Οι Τιτάνες αφήνουν πίσω τους και έναν αριθμό απογόνων, μερικοί εκ των οποίων μπορούν να θεωρηθούν επίσης Τιτάνες, κυρίως οι γιοί του Ιάπετου: Προμηθέας, Επιμηθέας, Άτλας και Μενοίτιος.
Ένα νέο θέμα ξεκίνησε αυτήν την εβδομάδα έπειτα από προτροπή των ίδιων των παιδιών.
Δραστηριότητες:
Οι αρχαίοι Έλληνες πρόβαλλαν πάνω στους δώδεκα Θεούς τα δικά τους ελαττώματα και προτερήματα, τα πάθη τους εφιάλτες και τα όνειρά τους.
Ο “Πατήρ Θεών τε και Ανθρώπων”, ο Ζευς / Δίας, ο βασιλιάς του Ολύμπου και αρχηγός του δωδεκάθεου, άρχοντας των κεραυνών, τιμωρός και προστάτης, εραστής και πολέμαρχος, νίκησε τον πατέρα του Κρόνο και έριξε τους Τιτάνες και τους Γίγαντες στα Τάρταρα. Ήταν ο αδιαμφισβήτητος κυβερνήτης του σύμπαντος και ήλεγχε τα πάντα. Οι Έλληνες του απέδιδαν αρκετά προσωνύμια, με γνωστότερο όλων το Ξένιος Δίας, καθώς ήταν ο προστάτης της φιλοξενίας.
Αδελφοσύζυγος του Δία, ήταν η Ήρα, η οποία ως κύριο σκοπό της είχε να προστατεύει τις γυναίκες και το γάμο.
Ο Ποσειδώνας, Θεός της θάλασσας, των πόσιμων υδάτων και πηγών, κυρίαρχος των θαλασσών και των γεωλογικών φαινομένων. Σε ένα ναυτικό λαό όπως οι Έλληνες, ο Ποσειδώνας λατρευόταν ως ο κατεξοχήν Θεός των ναυτικών. Η προσωπική του έχθρα με τον Οδυσσέα, ήταν η αιτία που ο τελευταίος χρειάστηκε να θαλασσοδέρνει για δέκα χρόνια ώσπου να καταφέρει να επιστρέψει στην Ιθάκη.
Η Αθηνά, η οποία ξεκίνησε ως πάνοπλη Θεά του πολέμου και στη συνέχεια εξελίχτηκε σε πολιούχο Θεά της Αθήνας και σύμβολο της σοφίας. Σύμφωνα με τον μύθο, ξεπετάχτηκε μέσα από το κεφάλι του Δία κρατώντας δόρυ και ασπίδα, φορώντας περικεφαλαία. Αγαπημένη της πόλη ήταν η Αθήνα, η οποία πήρε και το όνομά της. Τα σύμβολά της ήταν το δόρυ, η κουκουβάγια και η ελιά.
Η Δήμητρα, Θεά της βλάστησης και της γεωργίας, προστάτευε ιδιαίτερα τις καλλιέργειες δημητριακών και τους αγρότες. Ήταν επίσης αυτή που θέσπισε τα Ελευσίνια Μυστήρια. O Δίας μεταμορφωμένος σε ταύρο κατόρθωσε να την ξεγελάσει κι από την ένωσή τους προέκυψε η Περσεφόνη.
Ο Ήφαιστος, ο δύσμορφος Θεός, που όμως ήταν πανέξυπνος και εφευρετικότατος, άρχοντας των κατασκευών και της μεταλλουργίας, επιδέξιος και δυνατός τεχνίτης.
Ο Απόλλωνας, γιος του Δία και της Λητώς, ήταν ο Θεός του φωτός, της μουσικής και της Αρμονίας. Γεννημένος στο ιερό νησί της Δήλου, ανέβηκε από την πρώτη κιόλας μέρα στον Όλυμπο. Κάποτε, ύστερα από πολλές περιπλανήσεις, έφτασε στους Δελφούς, σκότωσε το φοβερό Πύθωνα που φύλαγε τις πηγές (εξ’ ου και το επίθετο “Πύθιος” και η ιέρεια “Πυθία”) και ίδρυσε το πρώτο μαντείο.
Η Άρτεμη, δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, ήταν η Θεά της άγριας φύσης και του κυνηγιού, προστάτιδα της υπαίθρου. Έτσι οι περιοχές όπου λατρεύονταν ήταν πάντα εύφορες ενώ στα μέρη που δεν την τιμούσαν, αντιμετώπιζαν την οργή της. Γι’ αυτό και ένα από τα χαρακτηριστικά της ήτανε η σκληρότητά της απέναντι στους παραβάτες των δικών της κανόνων. Το τόξο και το ελάφι την χαρακτήριζαν σαν εικόνα στην μυθολογία των Ελλήνων.
Ο φτεροπόδαρος Ερμής, ήταν ο αγγελιοφόρος που έφερνε μηνύματα σε Θεούς και ανθρώπους, ιδιότητα που τον έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή ανάμεσα τους. Προστάτης των εμπόρων, των οδοιπόρων και των παλαιστών, εξελίχθηκε σε Θεό του πνεύματος.�
Ο αιμοδιψής Άρης, ήταν πολεμικός Θεός, ο οποίος εκπροσωπούσε τη μανία και το παράλογο του πολέμου. Όπως ήταν φυσικό, καμία πόλη δεν τον έκανε πολιούχο της ενώ δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και στον κύκλο των υπόλοιπων Θεών. Χαρακτηριστικό του οι πολλές διαμάχες με την έτερη πολεμική Θεά, την Αθηνά, έτσι όπως μας τις περιγράφει και ο Όμηρος στην Ιλιάδα.
Η Αφροδίτη, η οποία αναδύθηκε από τη θάλασσα, ήταν η Θεοποίηση της γυναικείας ομορφιάς, Θεά του έρωτα και της αγάπης.
Τέλος, η Εστία ήταν η μεγαλύτερη κόρη και το πρώτο παιδί του Κρόνου και της Ρέας, γι’ αυτό και τέθηκε επικεφαλής όλων των μεγάλων Θεοτήτων. Προστάτιδα της οικογενειακής ευτυχίας, είχε ως ιερό της το κέντρο του σπιτιού και δεν της προσφερόταν μόνο η πρώτη, αλλά και η τελευταία θυσία σε κάθε γιορταστική σύναξη του ανθρώπου.
http://www.elassona.com.gr/m_olympos/myth.php
ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ
