του μαθητή Αφραταίου Τριαντάφυλλου (Β1)
Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, η Ιταλία μέσω του πρέσβη της στην Ελλάδα επέδωσε τελεσίγραφο με το οποίο ζητούσε την ελεύθερη διέλευση των Ιταλικών στρατευμάτων από τα ελληνοαλβανικά σύνορα.Επίσης, ζήτησε να παραχωρηθούν κάποια σημεία στρατηγικής σημασίας, όπως αεροδρόμια, λιμάνια κ.α που θα βοηθούσαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ιταλίας στην περιοχή.
Η Ελλάδα τότε, αν και μια μικρή χώρα, όρθωσε το παράστημά της και εξέφρασε το ηχηρό “ΟΧΙ”, την άρνησή της δηλαδή να υποταχθεί. Η απάντηση της στη γλώσσα της διπλωματίας, ήταν “ Alors, c’est la guerre”, δηλαδή “αυτό σημαίνει πόλεμο”, το οποίο ήταν η ηρωϊκή άρνηση της Ελλάδος να συνθηκολογήσει και η απαρχή της συμμετοχής της στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έχουν γραφεί άπειρες σελίδες για το ηρωϊκό έπος του 1940, τις θυσίες και τους αγώνες των Ελλήνων, τόσο κατά τον ελληνοϊταλικό όσο και κατά τον ελληνογερμανικό πόλεμο. Οι Έλληνες αντιστάθηκαν στους κατακτητές. Οι ήρωες της Κρήτης, τα παλικάρια του Ρούπελ, οι στρατιώτες που χάθηκαν πολεμώντας στο Καλπάκι, την Κορυτσά, την Πίνδο, όπως και οι άνθρωποι στα μετόπισθεν, οι γυναίκες και τα μικρά παιδιά, με ομοψυχία, κοινά ιδανικά και στόχο, πολέμησαν και νίκησαν.
Οι Έλληνες, ενωμένοι σε μια γροθιά, κατάφεραν να αποδείξουν πως ο λαός αυτός “ο μικρός, ο μέγας” έχει αδούλωτη ψυχή. Αψήφησαν την αριθμητική υπεροχή του εχθρού, τις δυσβάσταχτες καιρικές συνθήκες στο πεδίο των μαχών , την Κατοχή, τις κακουχίες….. Πολέμησαν και νίκησαν.
Ο εορτασμός της επετείου του “ΟΧΙ” τιμά την ικανότητα των Ελλήνων που εξεγέρθηκαν και όρθωσαν το ανάστημα απέναντι στους εισβολείς τους και που πολέμησαν υπέρ βωμών και εστιών, και υπενθυμίζει στους νεώτερους ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά κατακτιέται με αγώνες, θυσίες και ομοψυχία.