e-εφημερίδα 5ου Γυμνασίου Γαλατσίου 

της μαθήτριας Καπετάνιου Νεφέλης (Γ2)

         Γλώσσα και άνθρωπος, δυο λέξεις αλλά και ουσίες βαθιά ενωμένες για χρόνια. Εξαρτώνται η μια από από την άλλη σε σημαντικό βαθμό. Όμως, κατά πόσο μπορούμε να “αγαπήσουμε” αυτό το δεσμό και να μην τον καταστρέψουμε ή τον φθείρουμε με την εισβολή άλλων γλωσσικών στοιχείων; Μπορούμε να το προστατέψουμε; Θέλουμε;

Είναι ένας πόλεμος όπως και άλλοι τόσοι που η χώρα αυτή έχει δεχτεί, σε μικρότερο επίπεδο ίσως διαφορετικού πνεύματος και χαρακτήρα. Χωρίς αμφιβολία μπορεί να νικήσει αλλά, για να μάθουν οι νέοι και οι παλιοί, υπάρχει πάντα ο εφιάλτης. Αυτός ο μικρός διαβολικός προδότης που παρά το μέγεθος του μπορεί να προκαλέσει μεγάλες ταραχές. Έτσι και η ξενομανία, η επιλογή ξένων παρά “σπιτικών” λέξεων και η εξάρτηση, μια εξάρτηση που ποτέ δεν είχε ανάγκη αυτός ο τόπος. Έχει χιλιάδες όπλα-λέξεις. Γιατί, όμως, κάθεται και δέχεται τις μικρές ξένες βόμβες; Πιστεύει ότι θα γίνουν δικές του; Μήπως έχουν ήδη γίνει; Περιμένουν!

των μαθητριών Καπελλάκη  Αριάδνης  & Ελεάνας (Γ2)

        Ο αλφισμός ή αλλιώς λευκοπάθεια είναι πάθηση που εμφανίζεται εκ γενετής σ’ ένα άτομο. Σαν κύρια συνέπεια έχει το λευκό χρώμα στο δέρμα και στις τρίχες των μαλλιών και ολόκληρου του σώματος,  ενώ η       ίριδα   των  ματιών  είναι ρόδινη. Οι πάσχοντες από αλφισμό έχουν λεπτό δέρμα που παρουσιάζει μεγάλη ευπάθεια στις λοιμώξεις. Επίσης, παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα όρασης, η οποία είναι ελαττωματική και μπορούν να προκαλέσουν αχρωματοψία ή καταρράκτη, ενώ εμφανίζουν και φωτοφοβία. Στις βαρύτερες μορφές του, οι κυριότερες επιπλοκές του αλφισμού είναι η τύφλωση και η εμφάνιση καρκινωμάτων του δέρματος. Αντίθετα, στο μερικό αλφισμό η πάθηση χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένες περιοχές του δέρματος και του τριχωτού στις οποίες λείπει η χρωστική και η μοναδική εκδήλωση μπορεί να είναι μία λευκή τούφα τριχών σε κάποιο άλλο σημείο του σώματος. 

της μαθήτριας Φράγκου Τζωρτζίνας (Γ5)

       Η γλωσσομάθεια είναι ένας όρος, ο οποίος χρησιμοποιείται σε καθημερινή βάση. Ωστόσο, λίγοι είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν τη σημασία της. Άραγε, τι να σημαίνει; Γλωσσομάθεια ονομάζεται η εκμάθηση νέων γλωσσών, όχι όμως σε βάρος της μητρικής μας γλώσσας. Η γλωσσομάθεια συνδέεται έμμεσα με τον όρο «παγκοσμιοποίηση». Αμάν! Πολλοί όροι μαζεύτηκαν! Παγκοσμιοποίηση, λοιπόν, είναι η έμμεση πτώση των συνόρων των χωρών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι λαοί να κάνουν τα ίδια πράγματα. Φυσικά, και για τους δύο αυτούς όρους χρειάστηκαν πολλά έργα… Δεν… τα παραγγέλνει ο κόσμος και τους πέφτουν στο κεφάλι!

της μαθήτριας Καπετάνου Νεφέλης (Γ2)

     Τον  ακούω  να  μίλα.  Κάθομαι  με  τις  ώρες  και  τον  παρακολουθώ.  Κάποια  στιγμή σηκώνεται  και  κοιτάζει  γύρω του. Αυτό  που βλέπει  τον  θλίβει. Τόσα  χρόνια  χαμένα κάτω  από  ένα  ξίφος,  μια  λαβή,  μια  φυλακή,  μια  τιμωρία  την  οποία  κάποιος  άλλος την  έχει  υποβάλλει,  μας έχει δηλαδή υποβάλλει  και  μας  καταστρέφει  αργά.

 Τι  θέλουν;  Δεν  βλέπουν  πως  μας  έχουν  πονέσει  πολύ;   Την  μια  στιγμή  τον  βλέπεις  να  στέκεται  ακίνητος  και  την  άλλη  ξαφνικά  αρχίζει  να  μίλα,  να  μίλα  πολύ,  να  ωρύεται, με πάθος.  Έχει  χάσει  πλέον  τον  έλεγχο  και  τα  λόγια  δεν  βγαίνουν  πλέον  από  το  μυαλό  άλλα  από  την  καρδιά  του  και  φωνάζουν  δυνατά  «Θα ζήσω;  Δεν ξέρω  και  δεν ξέρουμε.  Να ελπίζω;  Θα  ελευθερωθώ;  Τι  λέτε  θα  τα  καταφέρουμε;  Και  αν  όχι,  εκεί  που  θα  πάμε  θα  είμαστε  πραγματικά  ελεύθεροι;  Υπάρχει  τελικά  ελευθερία  ανάμεσα στους  “φράκτες”;  Στους  φράκτες  που  αυτοί  μας  έχουν  βάλει  και  μας   περιορίζουν;  Ελέγχουν  το  κάθε  μας  βήμα,  την  κάθε  μας  κίνηση.  Δεν  μας  αφήνουν  να  ζήσουμε , να δημιουργήσουμε,  να  μεγαλώσουμε,  να  πετάξουμε  σε  ένα  μέρος  μακριά  από  εδώ.  Μας κρατούν   φυλακισμένους,  δεμένους  και  κάθε  μέρα  μας  σφίγγουν  τα  λουριά.  Μας κλείνουν  οι  πόρτες  του  αυριανού  ξεσηκωμού.  Δεν  μας  μένει  τίποτα  παρά  η  προσωπική  ελευθερία  του  “νου”.  Μπορούμε!  Ξυπνήστε!  Δημιουργήστε  το  αύριο  και μην  παραδίνεστε!  Το  μέλλον  μας  είμαστε  Εμείς  οι  ίδιοι».  Αυτά  είναι  τα  λόγια  του σκλαβωμένου  αυτού  ανθρώπου,  γεμάτα  πόνο  και  αγωνία  για  το  αύριο,  να  αγανακτεί και  φυσικά  να  διεκδικεί  «ΠΕΤΑΞΤΕ»

του μαθητή Κεχρή Δημήτρη (Γ2)

      Ελλάδα, μια χώρα με πολλές όψεις και αντιφάσεις που αποτελούσε για αιώνες το σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Τα λαμπρά επιτεύγματα του αρχαίου πολιτισμού της στέκονται ακόμα επιβλητικά μπροστά στα μάτια μας.

            Αλλά η Ελλάδα που ξέρουμε δεν ήταν πάντα αυτή. Μετά την ένταξή της στην Ε.Ε., στις αρχές του 21^ου αιώνα, η χώρα μας έχει αντιμετωπίσει ποικίλα οικονομικά προβλήματα που με τον καιρό την αποδυνάμωσαν οικονομικά αντί να την ενισχύσουν.

Από τότε η οικονομία μας στηρίζεται κυρίως στον τουρισμό, στη γεωργία και στη ναυτιλία.

Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα είχε ενταχθεί στην Ε.Ε. με την προϋπόθεση ότι θα εκσυγχρονίζονταν, θα γνώριζε ανάπτυξη η επιχειρηματική και εμπορική δραστηριότητά της στα Βαλκάνια και , ίσως, παραπέρα.

της μαθήτριας Έλενας Κοκονού (Γ2)

        Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε την τάση να σχολιάζουμε το παραμικρό που περνά μπροστά από τα μάτια μας. Πόσο, όμως, μπορεί να πληγωθεί κάποιος από ένα τέτοιο σχόλιο; Εκστομίζουμε λόγια χωρίς να εξετάζουμε πώς μπορεί να επηρεαστεί η ψυχολογική διάθεση του διπλανού μας.

       Ναι, έχουμε δικαίωμα ελευθερίας λόγου και έκφρασης, παρά ταύτα όμως δε μας δίνεται κανένα απολύτως δικαίωμα να επικρίνουμε κάποιον για την εμφάνιση και τις επιλογές του, όταν αυτές δεν προσβάλλουν βέβαια την προσωπικότητα του άλλου. Απόφαση του καθενός είναι να ζει τη ζωή του με τον τρόπο που τον κάνει ευτυχισμένο. Δε μας βλάπτουν οι προσωπικές επιλογές των συνανθρώπων μας,( επαναλαμβάνω με απόλυτο σεβασμό στη ζωή των άλλων ), άρα ούτε εμείς πρέπει να τους βλάπτουμε με τους απαράδεκτους σχολιασμούς μας.

του μαθητή Αργεντάκη Αχιλλέα (Β1)

Το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού με αφορμή τον εορτασμό της 28^ης Οκτωβρίου έδωσε την ευκαιρία στους πολίτες να επισκεφθούν: το ΤΠΚ «ΜΠΛΕΣΣΑΣ»,

 την φρεγάτα «ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ»

και το υποβρύχιο «ΠΟΝΤΟΣ»

 για τρεις ημέρες στο λιμάνι του Πειραιά.

Η εμπειρία του να θαυμάσει κάποιος,μικρός ή μεγάλος, από κοντά αυτά τα πλοία και να αντιληφθεί το μεγάλο έργο των ανθρώπων που εργάζονται κάτω από δύσκολες συνθήκες υπερασπιζόμενοι την πατρίδα είναι σημαντική.

Για παράδειγμα το ταξίδι μέσα στο υποβρύχιο είναι συνεχόμενο για 30-50 ημέρες κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, χωρίς ανάδυση, χωρίς κινητά ή άλλα μέσα, καθώς δεν πρέπει να εντοπίζεται η θέση του. Αυτό κι αν είναι εντυπωσιακό!

Αξίζει η πολύωρη αναμονή για αυτήν την επίσκεψη.