της μαθήτριας Καπετάνιου Νεφέλης (Γ2)
Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς θα ήταν ο κόσμος μας δίχως όλες αυτές τις διαφορετικές απόψεις, αντιλήψεις ή ακόμα και δίχως διαφορετικούς ανθρώπους; Θα σας άρεσε να είστε ένα με τη μάζα και να μην έχετε τίποτα το ξεχωριστό; Για τον περισσότερο κόσμο, φυσικά, αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν τους αφορά ιδιαιτέρως. Προτιμούν να κλείνονται στον εαυτό τους, στην εικονική τους πραγματικότητα και να αδιαφορούν πλήρως για την πραγματική ζωή εδώ δίπλα, στους ανθρώπους, και όχι στα μηχανήματα. Υπάρχουν όμως, και αυτοί που κυριεύονται από το αίσθημα της διαφορετικότητας και βρίσκουν συνέχεια νέους τρόπους να επιτύχουν τους στόχους τους, και αναμφισβήτητα οι γλώσσες είναι ο πιο σίγουρος και επιτυχημένος τρόπος.
Ο επιτυχημένος αυτός τρόπος, δυστυχώς, στις μέρες μας πλέον δεν χρησιμοποιείται λόγω της επιμέρους άρνησης των ανθρώπων να χρησιμοποιούν το πιο δυνατό όπλο της ανθρωπότητας το ίδιο τους το μυαλό. Αναμφισβήτητα, αν το κάνουνε, θα ήταν κινούμενες μηχανές γνώσης εμπλουτισμένες με πλήθος αντιλήψεων, απόψεων, θεωριών και ιδεών. Στην σημερινή εποχή, δεν έχουμε καταλάβει πόσο σημαντικό πράγμα είναι να μορφωνόμαστε και δεν έχουμε καταλάβει τη σημασία όλων αυτών των τόσο ξεχωριστών γλωσσών. Γινόμαστε εμείς και οι συνήθειες μας αιτία να πεθαίνει η γνώση, να χάνεται. Μια ευκαιρία και μια γνώση στην οποία ποτέ δεν θα καταφέρουμε να έχουμε.
