5ο ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΥΟΣΜΟΥ
17ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΗ 2- ΕΥΟΣΜΟΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 2310762922, 6979290678
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ 1Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ ΕΥΟΣΜΟΥ
ΤΙΤΛΟΣ ΣΕΝΑΡΙΟΥ
ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΜΟΛΥΒΙΑ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ-ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ:
Άρτεμη Ράικου
ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ:
- 1. Παναγιώτης Παγωνίδης (Δ΄1)
- 2. Μαριάννα Δημητριάδη (Δ΄2)
- 3. Αφροδίτη Αβραμίδου (Ε΄1)
- 4. Ουρανία Μπουτζιλούδη (Ε΄2)
- 5. Ευαγγελία Βασιλειάδου (Ε΄3)
- 6. Αναστασία Δεληγιάννη (ΣΤ΄1)
- 7. Δήμητρα-Δέσποινα Καμπάνη (ΣΤ΄2)
- 8. Άρτεμη Ράικου (Διευθύντρια)
ΠΡΟΣΩΠΑ
Επιστάτης του σχολείου: κ. Κώστας
Δάσκαλος: κ. Νίκος
Διευθύντρια: κ. Αριάδνη
Υποδιευθυντής: κ. Ορέστης
Καθηγήτρια Εικαστικών
Καθηγητής Θεατρικής Αγωγής
Καθηγήτρια Μουσικής
Μαθητές: Γιωργάκης, Γιάννης, Ντέμης, Βέρα, Δημήτρης, Δέσποινα, Δημοσθένης, Νίκη,
Παντελής, Μιχάλης, Αλεξάνδρα, Χρήστος, Ζένια, Αντώνης, Ελένη, Πέτρος
Μπίλης: Ο άστεγος
Σύλλογος Γονέων: Πρόεδρος – κ. Αντιγόνη, Γραμματέας, Ταμίας, Αντιπρόεδρος, Μέλος
1η Σκηνή:
(Διαδραματίζεται στην αυλή του σχολείου).
- Μαθητές με τροχήλατες τσάντες που βροντούν οι ρόδες τους σα χαλασμένο τρένο!
- Mαθητές/τριες στις βρύσες έτοιμοι/ες για πρωινό μπουγέλο!
- Άλλοι μαθητές/τριες ήρθαν οχτώ παρά τέταρτο για να παίξουν μπάλα, σχοινάκι, μήλα…
- Μερικά παιδιά βρίσκονται στο κυλικείο και ετοιμάζονται να αγοράσουν το πρωινό τους ρίχνοντας λοξές ματιές στη ταμπέλα που βρίσκεται στην είσοδο του σχολείου:
«Υ Γ Ι Ε Ι Ν Η Δ Ι Α Τ Ρ Ο Φ Η».
- Ο Επιστάτης του σχολείου που ποτέ δεν αποχωρίζεται το μαύρο του καπέλο, χαμογελαστός υποδέχεται όλα τα παιδιά.)
ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ: Καλημέρα, Γιωργάκη. Πότε θα κουρέψεις τα μαλλιά σου για να δω το όμορφο προσωπάκι σου;
ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ: Ποτέ. Κι άλλο θα τα μακραίνω γιατί είναι στη μόδα!
ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ: Καλημέρα, μικρή Νικολέτα. Ακόμα πρωτάκι είσαι; (Κουνάει πάνω κάτω το κεφάλι η Νικολέτα σαν να λέει και ναι και όχι).
Καλημέρα Γιάννη, καλημέρα τσακάλι του ποδοσφαίρου!
ΓΙΑΝΝΗΣ: Καλημέρα, κύριε Κώστα. (Δίνει μια κλοτσιά τη μπάλα του και ο Επιστάτης την πιάνει στον αέρα). Γεια σου κ. Κώστα ή μάλλον Λεονέλ Μέσι! (φωνάζει γελώντας ο Γιάννης και συνεχίζει να κλοτσάει τη μπάλα στην αυλή αγνοώντας σε ποιο κεφάλι θα πέσει).
ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ: Καλημέρα κ. Διευθύντρια…
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Καλή σου μέρα. Είσαι καλά κ. Κώστα.
ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ: Δόξα το Θεό. (Πίσω της σιγοψιθυρίζει)
Πόσα βραχιόλια φοράει αυτή η γυναίκα! Περπατάει κα βροντάνε όπως οι κουδουνοφόροι τις Απόκριες!!
(Με χαρά, ενώ υποδέχεται μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς …σκύβει και μαζεύει μολύβια!).
ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ: (Μονολογεί) Μα γιατί πετάνε τα μολύβια τους στην αυλή;
……Δεν ακούνε τίποτα για οικονομική κρίση;
……Δεν βλέπουν στην τηλεόραση συμμαθητές τους σε άλλα μέρη της γης που δεν πάνε καν σχολείο;
……Θέλω μια μέρα (καμαρώνει) να κάνω το δάσκαλο και να τους πω ότι σε σχολεία της Αφρικής μαζεύουν τα μολύβια μόλις τελειώνουν το μάθημά τους τα παιδιά σαν να μαζεύουν κάτι πολύτιμο, κάποιο θησαυρό!
……Αν δεν ζήσεις τη φτώχεια, δεν την καταλαβαίνεις! (Συνεχίζει να μαζεύει μολύβια και κοιτώντας δεξιά αριστερά σιγοψιθυρίζει).
……Λες να με παρακολουθούν που τα πηγαίνω στο υπόγειο;
……Αν ανακαλύψουν τι γίνεται στο υπόγειο ποιος ακούει την τσιριχτή φωνή της Καθηγήτριας με τα ψαλίδια, τα πινέλα, τις φόδρες και τα τούλια! Λες και ετοιμάζουνε τη νύφη! Αυτό δεν είναι υπόγειο, αλλά εργαστήρι έργων τέχνης! Αν και δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς θα φτιάξουν με τόσα μολύβια που τους έχω κουβαλήσει τους βγάζω το καπέλο που τίποτα δεν πετούν, αλλά δημιουργούν!
2η Σκηνή:
(Χτυπάει το κουδούνι. Όλοι τρέχουν για την πρωινή προσευχή)
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Πάτερ ημών ….. (Λέει αργά και καθαρά την πρωινή προσευχή και πριν καλά-καλά τελειώσει ακούγονται φωνές και κλάματα από τους μαθητές της Πέμπτης τάξης).
(Τρέχει ο δάσκαλός τους γεμάτος περιέργεια).
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Τι συμβαίνει παιδιά; Τι πάθατε πρωί-πρωί; Είναι δυνατόν και στην προσευχή να μαλώνετε;
ΝΤΕΜΗΣ: (Κλαίγοντας) Κύριε Νίκο, ο Γιάννης με κλότσησε. Με κλότσησε και δεν ξέρω το γιατί!
ΓΙΑΝΝΗΣ: (Με νεύρα) Ναι, κύριε τον κλότσησα γιατί και δεν κάνει το σταυρό του και κοροϊδεύει!
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Καλά, είναι δυνατόν την ώρα της προσευχής να γίνονται αυτά τα πράγματα; (Προς το Ντέμη) Υπάρχει κάποιος λόγος που δεν θέλεις να προσευχηθείς; Αλλά βέβαια και αν δε θέλεις, είναι δικαίωμά σου.
ΓΙΑΝΝΗΣ: (Πετάγεται) Και να κοροϊδεύει είναι δικαίωμά του κύριε;
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: (Κοιτάζει και τους δύο) Πάμε στην τάξη να συζητήσουμε. Δε λύνονται αυτά τα θέματα στην αυλή.
3η Σκηνή:
(Μπαίνουν οι μαθητές μέσα στην τάξη άλλοι χαρούμενοι γιατί θα γλιτώσουν την ορθογραφία, άλλοι στενοχωρημένοι με αυτό που έγινε στην προσευχή και ο Γιάννης με το Ντέμη ανταλλάσσουν γκριμάτσες! Η τάξη τους όμως είναι πανέμορφη! Χειροτεχνίες από άχρηστα υλικά, αυτοσχέδια μουσικά όργανα, μηνύματα ένα σωρό…)
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: (Απευθύνεται σε όλους ) Θέλω να συζητήσουμε, αγαπημένα μου παιδιά αυτό που έγινε στην πρωινή προσευχή και μάλιστα μπροστά σε τόσο κόσμο. Θέλω την άποψή σας χωρίς φωνές, προσβολές και γκριμάτσες!
ΝΙΚΗ: (Με ύφος Δικηγόρου) Ο Ντέμης, κύριε, όπως και κάθε αλλοδαπός συνάνθρωπό μας, πιστεύει σε άλλη θρησκεία. Το μάθαμε και στην Ιστορία, το μάθαμε και στα Θρησκευτικά!
ΒΕΡΑ: (Ειρωνικά) Κι ας είναι από άλλη χώρα. Εδώ στην Ελλάδα ζει και πρέπει να κάνει ότι κάνουμε όλοι μας!
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ: (Κρατώντας σηκωμένο το χέρι) Εγώ πιστεύω στην ελευθερία έκφρασης του καθενός και λέω κύριε να τιμωρήσετε το Γιάννη για την κλοτσιά και μάλιστα την ώρα της προσευχής!
ΒΕΡΑ: Εγώ, λέω, κύριε να συζητήσουμε για το παγκάκι που είναι στο πίσω μέρος του σχολείου μας.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Γελάνε, κάνουν αστεία…
ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Μήπως να συζητήσουμε και για το σουβλατζίδικο στη γωνία; Όλοι τρώνε, κάθε απόγευμα μπιφτέκια, σουβλάκια, γραντζουνίζουν κάτι ξεκούρδιστα όργανα και τραγουδάνε: (Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ’ αγαπώ γιατί είσαι συ….).
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: (Με γλυκό χαμόγελο) Σήμερα έχετε διάθεση για κουβέντα, για πειράγματα, και αστεία. Συμφωνώ, αλλά σας λέω πάντα να συζητάμε τα προβλήματά σας και όχι να χτυπάει ο ένας τον άλλο και μάλιστα την ώρα της πρωινής προσευχής και επίσης θέλω να μιλήσουμε για το πρόγραμμα του εθελοντισμού που είπαμε ότι θα κάνουμε φέτος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Και να αφήσουμε το παγκάκι της Βέρας;
ΒΕΡΑ: Δεν είναι δικό μου το παγκάκι κύριε, αλλά του Μπίλη.
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Τι σε προβληματίζει με το παγκάκι; Γιατί θέλεις να το συζητήσουμε; Ορίστε σ’ ακούμε.
ΒΕΡΑ: Στο παγκάκι, πίσω από το σχολείο μας, πολλές φορές κοιμάται ο κ. Μπίλης. Στρώνει στο κάτω μέρος ένα μεγάλο χαρτόνι, σκεπάζεται με δυο καφέ κουβέρτες και κουβαλάει και μια μεγάλη μαύρη βαλίτσα. Δυο τρεις φορές τον είδα να σκαλίζει ένα ξύλο!
ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Κι εγώ τον έχω δει δυο φορές. Προχθές η μαμά μου και η γειτόνισσα η κ. Θεοδώρα του πήγαν φαγητό και γλυκά.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ: Να είναι αλλοδαπός ή Έλληνας;
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Τι σημασία έχει αν είναι αλλοδαπός ή Έλληνας; Όποιος και να είναι χρειάζεται βοήθεια, χρειάζεται τη στήριξή μας.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ: Έχει και παραέχει κύριε! Στο εξοχικό μας το καλοκαίρι μπήκαν τρεις αλλοδαποί και το άδειασαν. Μόνο τα ντουβάρια άφησαν!
(Την ωραία συζήτηση διακόπτει το παρατεταμένο χτύπημα του κουδουνιού).
4η Σκηνή:
(Ο Δάσκαλος προβληματισμένος μπαίνει στο γραφείο της Διευθύντριας. Η Διευθύντρια, καλοντυμένη με πολλά βραχιόλια στα χέρια μιλάει έντονα στο τηλέφωνο και κανονίζει τα λεωφορεία για την εκπαιδευτική εκδρομή όλων των τάξεων του σχολείου).
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Δέκα πρακτορεία έχω πάρει τηλέφωνο για την εκδρομή που θα πάμε σε λίγες μέρες και έχω πάρει δέκα διαφορετικές τιμές. Δεν βρίσκεις άκρη με αυτά τα πρακτορεία. Ήθελες κάτι κ. Νίκο;
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Ήθελα να κουβεντιάσουμε για τον συνάνθρωπό μας, τον κ. Μπίλη που έκανε σπίτι του το παγκάκι πίσω από το σχολείο μας.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Τον έχεις δει κι εσύ; Σε τι κατάσταση είναι; Έχει καιρό που βρίσκεται σ’ αυτό το χώρο;
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Σήμερα με ενημέρωσαν οι μαθητές μου. Απ’ ότι κατάλαβα δεν πρέπει να έχει και πολύ καιρό.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Οι μαθητές σου πως το είπαν στην τάξη σου; Με συμπόνια, περιέργεια ή με γέλια;
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον. Ειδικά η μαθήτριά μου η Βέρα επέμενε να συζητήσουμε οπωσδήποτε το θέμα του άστεγου. Τι λέτε να κάνουμε κ. Διευθύντρια;
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Και βέβαια δε θα αφήσουμε αυτόν τον άνθρωπο στο παγκάκι. Τώρα κιόλας θα καλέσω το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων. Στη συνέχεια μαζί με το σύλλογό μας θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για τον κ. Μπίλη.
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Δύσκολες καταστάσεις είναι αυτές. Ξοδεύονται τόσα χρήματα για όπλα, για βόμβες και να υπάρχει τόση φτώχεια στην ανθρωπότητα! Τι να πει κανείς για την απερισκεψία των πλουσίων, τι να πει κανείς για τις αποφάσεις των ισχυρών της γης!
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Έχεις απόλυτο δίκιο. Εδώ δε νοιάζονται για εξήντα εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον πλανήτη που δεν πηγαίνουν καν στο σχολείο, δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, δεν έχουν φάρμακα.
(Ας τηλεφωνήσω στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων). ……Καλή σας μέρα κ. Αντιγόνη. Μπορείτε αύριο το πρωί να ‘ρθείτε όλο το διοικητικό συμβούλιο; Θέλουμε να συζητήσουμε ένα θέμα που άγγιξε πολύ τους μαθητές μας, να συζητήσουμε για μια εκδήλωση που σχεδιάζουμε να κάνουμε στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας του Περιβάλλοντος και για την ημερήσια εκπαιδευτική εκδρομή μας.
5η Σκηνή:
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ: (Κρατώντας ένα κουτί με γλυκά στα χέρια, φορώντας τζιν και αυτή αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. μπαίνουν στο γραφείο της Διευθύντριας).
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Καλή σας μέρα κ. Διευθύντρια. Πώς είστε; Όλα καλά;
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Καλώς ήρθατε. Όλοι σας με τα τζιν! Έτσι είναι τα νιάτα! (Όλοι χαμογελούν) Έχουμε πολλά προβλήματα, αλλά προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα.
ΜΕΛΟΣ: Ενημερώστε μας σας παρακαλούμε για να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα και όπου μπορούμε να βοηθάμε.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα προβλήματα σχετίζονται με την ελλιπή χρηματοδότηση των σχολείων. Αντιμετωπίζουμε επίσης προβλήματα ενδοσχολικής βίας και υπάρχουν ενδείξεις για παιδιά που έρχονται νηστικά χωρίς να έχουν δεκατιανό μαζί τους.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Το δεκατιανό μπορούμε να το λύσουμε εμείς, αρκεί να μας πείτε ποια είναι τα παιδιά.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Φρόντισε η εκκλησία μας για αυτό το θέμα μέσω του προγράμματος «Κανένα παιδί χωρίς πρωινό» και περιμένει από το σχολείο μια εμπιστευτική κατάσταση των μαθητών μας. Εγώ, για άλλο λόγο σας κάλεσα εδώ. Θέλω, μιας και έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον οι μαθητές, να βοηθήσουμε τον άστεγο που κοιμάται στο παγκάκι, πίσω από το σχολείο μας.
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπράβο στα παιδιά μας. Τώρα νιώθω άσχημα, νιώθω ντροπή γιατί τον είδα δυο τρεις φορές και δεν σκέφτηκα ούτε την αστυνομία να πάρω!
ΤΑΜΙΑΣ: Αφού οι μαθητές μας έβαλαν τα γυαλιά λέω να προσεγγίσουμε αυτόν τον άνθρωπο, να κουβεντιάσουμε μαζί του, να δούμε πως βρέθηκε στη γειτονιά μας και μετά να συγκεντρωθούμε ξανά και να αποφασίσουμε για την καλύτερη λύση.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Αυτό νομίζω κι εγώ ότι είναι το σωστό. Ας τον πλησιάσουμε πρώτα, να συζητήσουμε μαζί του και αν μας εμπιστευτεί όλα μετά θα είναι εύκολα.
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: (Προς όλους) Αν συμφωνείτε, εγώ θέλω πολύ να προσπαθήσω να γνωρίσω αυτόν το δυστυχισμένο άνθρωπο! Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να κερδίσω την καρδιά του.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Μήπως είναι καλύτερα να έχεις και κάποιον άλλο/η μαζί σου;
ΤΑΜΙΑΣ: Θα πάω εγώ. Πιστεύω ότι θα σας φέρουμε καλά νέα.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Με ενημερώνετε τηλεφωνικά και θα συγκεντρωθούμε πάλι εδώ στο γραφείο ελπίζοντας στην παρέα μας να είναι και ο κ. Μπίλης.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: κυρία Διευθύντρια, τώρα που το θυμήθηκα, σας ενημέρωσε ο επιστάτης μας ότι σε λίγο καιρό θα υποβάλλει χαρτιά για σύνταξη; Χρυσός άνθρωπος αλλά έχει λέει πρόβλημα με την καρδιά του. Έχει όμως και μολυβομανία! Μη δει μολύβι κάτω! Τρέχει αμέσως και το μαζεύει.
ΜΕΛΟΣ: Η κόρη μου και άλλα παιδιά άκουσα να λένε ότι υπάρχει κάποιο μυστήριο με τα μολύβια. Δεν είναι λένε τυχαίο αυτό το μεράκι του επιστάτη μας. Μάλιστα τα κρύβει στο σακάκι του και κάπου τα πηγαίνει! Τι λέτε εσείς κ. Διευθύντρια;
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: Κάθε πράγμα στον καιρό του! Εξάλλου ότι αποκαλύπτεται, παύει να είναι μυστικό!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σήμερα είχε πολλά ωραία θέματα η συνάντησή μας. Φεύγουμε λοιπόν με την ελπίδα ότι σε όλα θα βρεθεί λύση σωστή και δίκαιη. Από τη μεριά μας θα κάνουμε τα πάντα. Ξεχάσαμε όμως να αναφέρουμε το πρόβλημα με τις τουαλέτες. Μυρίζουνε και μάλλον θέλουν πέταμα, ξήλωμα και τοποθέτηση καινούριων. Όση χλωρίνη και απορρυπαντικά να ρίξεις, δε λύνεται το πρόβλημα!
(Όλοι συμφωνούν ,κουνούν το κεφάλι…)
Πάμε τώρα. Καλή δύναμη στο έργο σας.
6η Σκηνή:
(Η 6η σκηνή βρίσκει τον Αντιπρόεδρο και τον Ταμία του Συλλόγου Γονέων κοντά στο πάρκο, πίσω από το σχολείο. Όμως ο κ. Μπίλης δεν έχει φανεί ακόμη. Οι δυο τους είναι αγχωμένοι, πηγαίνουν πέρα δώθε και συζητούν για την κατάντια της Ελλάδας).
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι δυνατόν να έχουν φέρει τη χώρα μας σ’ αυτή την κατάσταση;
ΤΑΜΙΑΣ: Τους ψηφίζαμε φίλε μου. Ξεχνάς, με πόση αγωνία περιμέναμε τα αποτελέσματα και καπάκι το στρώναμε στο ποτό και στο γλέντι; Έχω ρίξει το τσάμικο της ζωής μου τόσα χρόνια με τις εκλογές! (Αρχίζει να τραγουδάει και να χορεύει προσπαθώντας να παρασύρει και τον άλλο).
(Ωρέ, να’ σαν τα νιάτα δυο φορές, τα γηρατειά καμία…)
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα ετοιμάσου και για το Καλαματιανό! (Αρχίζει κι αυτός το χορό με δική του σύνθεση)!
Σαν πας στην Καλαμάτα
Και ‘ρθεις χωρίς ευρώ,
να σε δω πώς θα πληρώσεις
τη ΔΕΗ και το νερό!
(Γελάνε οι δυο τους με το αυτοσχέδιο τραγούδι).
……Όταν δεν θα έχεις να πληρώσεις τα χαράτσια να σε δω τι θα κάνεις. Στο να βάζουν χαράτσια είναι πανέξυπνοι οι πολιτικοί μας. Για να βρούνε δίκαιη λύση τιμωρώντας αυτούς που τα φάγανε δεν τους κόβει! (Χτυπάει με το δάχτυλο το κεφάλι του).
ΤΑΜΙΑΣ: Τους κόβει φίλε μου, αλλά δεν τους συμφέρει! Γιατί όλοι αυτοί μαζί τα τρώνε και θα τρώνε με χρυσά κουτάλια πολλοί συγγενείς, κουμπάροι, συμπέθεροι… για πολλά χρόνια. Στείλανε πολλά χρήματα στο εξωτερικό, ζουν πλουσιοπάροχα και άσε το λαό να ψάχνει στα σκουπίδια για φαγητό, για ρούχα και να κοιμάται στα παγκάκια!
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι λες να κάνουμε; Να καθίσουμε λίγο ακόμα ή να φύγουμε;
ΤΑΜΙΑΣ: Όχι, θα περιμένουμε. Ας περπατήσουμε όμως μέχρι το ψιλικατζίδικο για να αγοράσω το φάρμακό μου!
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από πότε το ψιλικατζίδικο του κυρ Γιάννη πουλάει και φάρμακα;
ΤΑΜΙΑΣ: Από πάντα! Πρώτα αγόραζα πακέτο, τώρα σακουλάκι (το δείχνει) γιατί στοιχίζει λιγότερο.
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να το κόψεις φίλε μου. Δεν είναι μόνο για τα χρήματα. Πήγαινε να βγάλεις μια ακτινογραφία τα πνευμόνια σου και μετά έλα να κουβεντιάσουμε.
ΤΑΜΙΑΣ: Έχεις απόλυτο δίκιο. Νιώθω αδύναμος να κόψω αυτή την κακιά συνήθεια. Η κόρη μου, η μικρή, όλο το πρόγραμμα διακοπής του καπνίσματος που κάνουν αυτές τις μέρες στο σχολείο μου αναλύει στο σπίτι. Να την ακούσεις με τι πάθος μου μιλάει για τις συνέπειες και τα προβλήματα του καπνού! Όλοι λέτε το σωστό αλλά εμένα τώρα μου λείπει και προχώρα να αγοράσω το σακουλάκι γιατί αρχίζω να μην αισθάνομαι καλά!!!
(Κουβεντιάζοντας, γελώντας κατευθύνονται προς το ψιλικατζίδικο).
7η Σκηνή:
(Ο κ. Μπίλης φανερά εξαντλημένος, σέρνοντας τη μαύρη βαλίτσα και δυο καφέ λερωμένες κουβέρτες πλησιάζει στο παγκάκι του).
ΜΠΙΛΗΣ: Ήρθα πάλι αγαπημένο σπιτο-παγκάκι μου! Είπα να σου φορτωθώ για μια βδομάδα και κοντεύω να κλείσω μήνα! Μακάρι να μου μιλούσες, να μου %C
