Ένα χελιδόνι από μακριά, μου ‘φερε ένα μυστικό:
“Άνοιξη έρχεται” μου ψιθύρισε, για να χαρώ.
– Μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα, έξω στην αυλή του σχολείου γινόμαστε ερευνητές και παρατηρούμε το περιβάλλον, τις αλλαγές του κήπου, το στόλισμα των δέντρων, τα χρώματα του ουρανού. Οι παρατηρήσεις καταγράφονται και ζωγραφίζεται μια εικόνα που τους εντυπωσίασε.Καλούμε τις αισθήσεις για να μας μιλήσουν για την άνοιξη και τα παιδιά της.
– Αν η εποχή αυτή έρθει με άσχημο καιρό και δεν μπορούμε να την υποδεχτούμε έξω, η τάξη μεταμορφώνεται σε μια μικρή πινακοθήκη με πίνακες της. Τα παιδιά σχολιάζουν, παρατηρούν, δίνουν τίτλους στους πίνακες, επιλέγουν και προσπαθούν να αποδώσουν τον δικό τους ζωγραφικό πίνακα.
– Το ποίημα ” Δε μ’ ακούς” της Μάρω Λοίζου , είναι μια ακόμα αφορμή για να μιλήσουμε για την λουλουδάτη κοπέλα. Είναι γεμάτο με εικόνες που μπορούν να αποδοθούν και με μουσικά όργανα αλλά και με μιμητικές κινήσεις , ως δρώμενο.
