Ο Φλεβάρης δεν χρειάζεται συστάσεις, είναι γνωστός και δημοφιλής στα παιδιά. Είναι σαν τον Δεκέμβρη, μόλις ακουστεί το όνομα του τα παιδιά μιλούν, διηγούνται, περιμένουν τις ΑΠΟΚΡΙΕΣ. Κι ας τους εξηγείς ότι αυτό που περιμένουν μπορεί να συμβεί προς το τέλος του μήνα, για εκείνα δεν έχει σημασία. Τους νοιάζει που το ημερολόγιο δείχνει τον μήνα Φεβρουάριο. Και η αγάπη για αυτόν τον μήνα γίνεται χαρά και τρέλα, μόλις στολιστεί η τάξη, φτιαχτούν οι πρώτες μάσκες κι ακούσουν το ρυθμό του τρελού καρναβαλιού… Και ακούς κάθε μέρα “τι θα φτιάξουμε σήμερα;”, “κι αυτό κυρία…”, “καπέλα θα κάνουμε;” και ζούμε αυτό το Τριώδιο με μια χαρά στολισμένη με κομφετί και σερπαντίνες. Συζητάμε για τα ήθη και έθιμα της Αποκριάς.Πως; Με κατασκευές, παιχνίδια,τραγούδια-“Ο παλιάτσος”, αστεία με ομαδικά παιχνίδια, συζήτηση με περιγραφή εικόνων δεν προλαβαίνεις να αρθρώσεις λέξη γιατί τα μασκαρόπαιδα δεν σ’ αφήνουν, μαγειρέματα και μια Κυρά-Σαρακοστή που στο τέλος μας επαναφέρει στους καθημερινούς μας ρυθμούς.
-Παραμύθια: 1ο “Ο Αρλεκίνος” της Ζωρζ Σαρή και “Οι χρυσές σερπατίνες” του Ευγένιου Τριβιζά. Τα παιδιά περιγράφουν εικόνες του παραμυθιού, μιλούν για τους ήρωες των παραμυθιών, δίνουν το δικό τους τέλος. Σε ποια εικόνα του παραμυθιού θα ήθελαν να μπουν και γιατί;
(Προφορικός λόγος, κριτική σκέψη)
