Κείμενα: Σαντορινιού Άννα

Επιμέλεια: Σαντορινιού Άννα

Παίζουν τα παιδιά:

Ιουστινιανός: Ασβεστάς Νίκος

Θεοδώρα: Τσιάλτα Κατερίνα

Ναρσής: Κουμπιάδης Μιχάλης

Βελισσάριος Μπίτζιος Φώτης

Αφηγήτρια 1: Βαγιανάκη Μαρκέλα

Αφηγήτρια 2: Κίτσιου Ναταλία

Συγχαρητήρια, σε όλη την ομάδα! Καταπληκτικοί!

 

 

Θεατρικό δρώμενο του Δ΄2 τμήματος, κατά το σχολικό έτος 2021-22. Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και στη δασκάλα τους, κα Πέτα Ευαγγελία.

Γκόλφω και Τάσος

μονόπρακτα με τίτλο

<<ζευγάρια που άφησαν εποχή>>

της  Άννας  Σαντορινιού

τα πρόσωπα

αφηγητής 1

αφηγητής 2

Γκόλφω

Τάσος

Σταυρούλα

Μπαίνουν μέσα οι αφηγητές τραγουδώντας και χορεύοντας

<<Σε γέλασε ο Τάσος Γκόλφω μου

σε γέλασε ο Τάσος Γκόλφω μου

Σου ‘πε πως θα σε πάρει μα δεν παντρεύεσαι

Σου ‘πε πως θα σε πάρει μα δεν παντρεύεσαι>>

Αφηγητής 1    Ήταν που λέτε λίγο πριν το 1900!

Αφηγητής 2    Η Γκόλφω ήτανε γλυκιά καλή χωριατοπούλα!

αφ . 1              Ο Τάσος νέος όμορφος δουλευταράς λεβέντης!

αφ.  2             Αυτή, στο τσέλιγκα η μικρή φτωχή, ξενοδουλεύει!

αφ.  1             Κι αυτός τσοπάνος στα βουνά, ολημερίς παλεύει!

αφ. 2              Μια μέρα συναντήθηκαν .Πολύ αγαπηθήκαν!

αφ. 1               Μα αν κι αρραβωνιάστηκαν

ποτέ δεν παντρευτήκαν!

αφ. 2              Γιατί τους χώρισαν μαθές τα πλούτη της  Σταυρούλας  της όμορφης και στρουμπουλής                    .                            ξανθιάς τσελιγκοπούλας.

αφ. 1              Για λέγε πως εγίνανε .Πες μου τα γεγονότα!

αφ. 2             Να ! Κοίτα !

(εμφανίζονται η Γκόλφω και ο Τάσος)

Γκόλφω          Τάσο μου !Πόσο σ’αγαπώ!

Μες την καρδιά μου σ’ έχω!

Τάσος              Κι εγώ χαρά μ’ στα μάτια μου καμμιά άλλη δεν   έχω! Έλα σ ‘αρραβωνιάζουμε .Θα γίνουμι  ζιγάρι.

Γκόλφω          Αχ Τάσο μ’ είνι όνειρο αγάπης όρκο δίνου!

Τάσος             Κι ‘γω μαρ’ τσούπρα σ’ άγαπώ

.                       ποτέ μου δε σ ‘ αφήνω!(την αγκαγιάζει απότους ώμους)

Γκόλφω         Μα ποιά είνι αυτούνη πούρχετι !Τι θέλει εδώ  πέρα;

(μπαίνει η Σταυρούλα)

Σταυρούλα      Είμ’ η  Σταυρούλα του γνωστού του τσέλιγκα  καμάρι .

Και δίνω σάκκους τα φλουριά  γι αυτόν τον

.                        κανακάρη  .(κρατάει ένα σακκουλάκι)

(ο Τάσος ενθουσιάζεται και τρέχει προς το μέρος της με απλωμένα χέρια)

Σταυρούλα   Τέλος η φτώχια λεβιντιά μ’ έλα μ’ !Πολύ σι θέλου !

(Ανοίγει το σακκουλάκι και καμαρώνει τα φλουριά)

Γκόλφω           Τάσοοοοο… (υστερικά) Φύγε αμέσως απ’ αυτήν !   Μόλις εδώκαμ’ όρκο!

Τάσος              Άιντε μαρή  να μου χαθείς !

.                       Μου τά ‘πανε στο χάνι !

.                       σι  θελ’ ο γυιός του τσέλιγκα.

.                       Σι  βλέπει και τα χάνει!

Γκόλφω   (παρακλητικά)

.                     Τάσο  μου γάμο μου ‘ταξες .

.                     Μη μ’ τα γυρίζεις τώρα!

Τάσος            Αϊ μαρή φτωχολογιά την πλούσια θα πάρω!

.                     Πάρι κι συ του τσέλιγκα και βάνιμι κουμπάρο!

(εδώ οι 2 γυναίκες τραβολογούν τον Τάσο και μόλις βγαίνουν οι αφηγητές μένουν παγωμένη εικόνα)

Αφ. 1             Και ύστερα τι έγινε !Λέγε !Εγίναν γάμοι;

Αφ. 2             Όχι !Γάμοι δε γίνανε!

Αφ. 1             Τι έγινε  στο τέλος;

Αφ. 2             Το τέλος το αφήνουμε να το σκεφτούν οι φίλοι!

Μη φύγει το χαμόγελο και η χαρά απ’ τα χείλη!

 

τέλος

(μπαίνουν στη σειρά υποκλίνονται)

Ασπασία και Περικλής

Μονόπρακτα με θέμα ζευγάρια που άφησαν εποχή

της       ΄Αννας Σαντορινιού

τα πρόσωπα

Ασπασία

Περικλής

Ο Περικλής μπαίνει και κάθεται σιωπηλός.Ακούγεται μουσική(Πέτρος Ταμπούρης)

Παίρνει ένα ποτήρι και πίνει. Έρχεται η Ασπασία και  κάθεται κοντά του.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ              Η Ασπασία ήταν γνωστή σαν θηλυκός Σωκράτης

γιατί σοφία είχε πολύ κι ολοι κοιτούσαν έκθαμβοι

την άφταστη ομορφιά της.

Την είπαν εκμαυλίστρια των κοριτσιών πλανεύτρα

την είπαν όμως κι ασεβή προς τους θεούς, και ψεύτρα.

Μα ο Περικλής την έσωσε με της καρδιάς το λόγο .

Το δάκρυ κύλισε πικρό και έσβησε κάθε ψόγο.

Τώρα η  Ασπασία κάθεται μαζί με τον καλό της.

Τον ένδοξο τον Περικλή τον άνδρα τον πιστό της.

ΑΣΠΑΣΙΑ                  Τι μέρα  ήτανε κι αυτή σήμερα Περκλή μου !

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                Πολύ σκληρή και δύσκολη για μας είναι αλήθεια!

ΑΣΠΑΣΙΑ                   Ποιος να’ξερε πως θ’άρχιζαν οι εχθροί σου παραμύθια.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ               Η αλήθεια πάντα υπηρετεί τους άξιους ψυχή μου.

ΑΣΠΑΣΙΑ                  Οι άθλιοι έχουν πάντοτε το ψέμα σαν συνήθεια.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ               Κατάφεραν και έπεισαν όλη την πόλη ωστόσο.

ΑΣΠΑΣΙΑ                   Όμως όλους τους  έπεισες στης Ηλιαίας το βήμα.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                Αν σ’έπαιρναν θα έκοβαν και της ζωής το νήμα.

ΑΣΠΑΣΙΑ                    Είχαν κρεμάσει επιγραφή σε δίκη  με καλούσαν .

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                Ανόητοι και εύπιστοι φαύλοι συκοφντούσαν.

ΑΣΠΑΣΙΑ                   Μετά από όσα φτιάξαμε!Πόσο θεούς θρησκεία,

τιμούμε με το έργο μας, ήταν πικρή αδικία.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                Εμείς ολόλαμπρο ναό στην Αθηνά αφιερώσαμε .

Και σ’ Αθηναίους ελεύθερους το έργο παραδώσαμε .

ΑΣΠΑΣΙΑ                   Από μωρία οι φθονεροί τους άξιους χτυπούνε.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                 Θέλουνε για πολιτική οι γυναίκες να μη μιλούνε.

ΑΣΠΑΣΙΑ                   Είναι γιατί τις θέλουνε  πειθήνιες χωρίς σθένος.

Στο σπίτι τους να μένουνε του άντρα τους ο αίνος.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                 Μη το ξεχνάς εγώ ήμουνα  της μήνης τους ο λόγος.

ΑΣΠΑΣΙΑ                   Είσαι ισχυρός πολιτικός !Θέλουν να μείνεις μόνος!

Όσο για μένα ήθελα να είμαστ’ όλοι ίσοι.

Μα γι’ όποιον φέρνει αλλαγή  υπάρχουν μόνο μίση.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                 Σατυρικοί και κωμικοί συγγράφουν και χλεβάζουν .

Αλλά  Σωκράτης- Πλάτωνας εσένανε θαυμάζουν.

Γι αυτό τους νέους στέλνουνε εσύ να τους διδάξεις

με συμβουλές σε δίκαιες να οδηγήσεις πράξεις.

ΑΣΠΑΣΙΑ                    Πρέπει  ν ‘αποκαλύπτεται ευθύς η όποια πλάνη.

Αλλιώς θα είναι δύσκολο να σβήσει η πλεκτάνη.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                 Αλήθεια είναι .Τώρα πια βάλαμε σ’όλα τέλος.

ΑΣΠΑΣΙΑ                   Τόσα κορίτσια σπούδασαν κοντά μου στη σχολή μου.

Φιλοσοφία ρητορική είναι όλοι η ζωή μου.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                  Γι αυτούς  η γυναίκα θα ΄πρεπε το σπίτι να προσέχει.

ΑΣΠΑΣΙΑ                  Εγώ θαρρώ  ότι η ψυχή φύλο φυλή δεν έχει!

Και επομένως θα ‘πρεπε τη γνώμη της  να λέγει

Κι ελεύθερα μες τη ζωή  το ρόλο να διαλέγει  .

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                  Εσύ  αναμείχθηκες πολύ με τα κοινά .Στους ώμους,

κι οι δυο μαζί  σηκώσαμε  ευθύνες και  νέους  νόμους.

ΑΣΠΑΣΙΑ                    Δίπλα σου γίνομαι αυτό που τόσο καμαρώνεις.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                  Κι δυο μαζί είμαστε αλλιώς. Εσύ με συμπληρώνεις.

ΑΣΠΑΣΙΑ                   Σ’ευχαριστώ γιατί εσύ με τη ρητορική σου,

μ’έβγαλες απ’ τα δύσκολα στη δίκη μου θυμήσου!

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                 Είσαι το άλλο μου μισό κι αυτό έδειξα μόνο.

ΑΣΠΑΣΙΑ                Μόνο ένα  ακόμα θα ‘θελα να πω σ’ αυτούς που ακούνε

όλοι έχουν δώρα απ΄τους θεούς,

ας στρέψουνε την προσοχή  μέσα τους ,να τα δούνε!

ΠΕΡΙΚΛΗΣ                  Σοφή γυναίκα φαίνεται πως  όποιον σκέφτεται αλλιώς

δεν είναι εύκολο  οι πολλοί  αμέσως να δεχτούνε.

ΑΣΠΑΣΙΑ                    Συχνά φθονούν θυμώνουνε ζηλεύουν ή φοβούνται

μα  αντί γι αυτό καλύτερα τους άξιους να μιμούνται.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ                 Όλα αυτά συνέβησαν σε μια εποχή

που η Ιστορία θυμάται ,ΧΡΥΣΟ ΑΙΩΝΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ !

Κι όμως για άλλους ήτανε, της ΑΣΠΑΣΙΑΣ ΑΙΩΝΑΣ!

Εγώ όμως νοιώθω πως μαζί κι δυο κατάφεραν το θαύμα!

 

 

 

Ιουστινιανός και Θεοδώρα

1-5-2017

μονόπρακτα με τίτλο

Ζευγάρια που άφησαν εποχή

της  Άννας Σαντορινιού

πρόσωπα:   Ιουστινιανός, Θεοδώρα ,Αφηγητής 1 ,Αφηγητής 2

 

αφηγητής 1          Δεκαπέντε αιώνες πέρασαν απ’ την ημέρα εκείνη

αφηγητής 2          Ήταν μια μέρα σκοτεινή μια μέρα του Γενάρη.

αφηγητής 1         Οι Πράσινοι κι οι Βένετοι γνωστές ήταν φατρίες.

αφηγητής 2          Αγώνες είχαν ιππικούς και αρματοδρομίες.

αφηγητής 1          Όμως είχαν και δύναμη πολιτική ,και σθένος.

αφηγητής 2        Κι όταν ανάψαν τα αίματα συγκρούστηκαν με μένος.

αφηγητής 1         Γιατί ο κόσμος πιέστηκε  από τις αδικίες.

αφηγητής 2            Είχε πνιγεί από στέρηση,φτώχια , φορολογίες.

αφηγητής 1           Τον αυτοκράτορα λοιπόν ,Ιουστινιανό τον λέγαν.

αφηγητής 2            Ήτανε άντρας δυνατός, εργατικός, γενναίος.

αφηγητής 1            Και δίπλα του στεκότανε άξια η Θεοδώρα.

αφηγητής 2          Ήταν γυναίκα φοβερή πανέξυπνη και τολμηρή.

αφηγητής 1           Όμορφη η θωριά της. Την εξουσία μοιράστηκε μαζί και  την καρδιά της.

αφηγητής 1          Ο Ιουστινιανός φοβήθηκε δεν ήθελε να μείνει.

αφηγητής 2            Και τότε τον εμπόδισε  δυναμικά εκείνη.

(εμφανίζονται ο Ιουστινιανός και η Θεοδώρα)

Ιουστινιανός             Έγινε απίστευτο κακό πρέπει ν’ αποφασίσω!

Κι ίσως τη βασιλεύουσα για λίγο  να αφήσω!

Θεοδώρα               Νομίζω είναι εύκολο φυγή ν’ αποφασίζεις .

Όμως το κόστος το βαρύ πρέπει να υπολογίζεις.

Ιουστινιανός            Να δεις θα ‘ναι καλύτερα .Πιο συνετό το βρίσκω.

Κι όταν θα έρθει ο καιρός πάλι γυρνάμε πίσω.

Θεοδώρα                Εγώ στο θρόνο μου αυτόν ακλόνητη  θα μένω .

Και σάβανο βασιλικό διαλέγω και προσμένω.

Ιουστινιανός         Καλά λοιπόν με έπεισες στέλνω τούς στρατηγούς μου.

Το Βελισσάριο ,το Ναρσή κι όλους τους έμπιστούς μου,

με το στρατό να σφάξουνε αμέσως τους εχθρούς μου!

αφηγητής 1             Μεγάλο κακό έγινε σκοτώθηκαν χιλιάδες.

αφηγητής 2                 Όμως μετά πως ένοιωθαν οι δύο βασιλιάδες;

(έμειναν παγωμένη εικόνα οι δύο)

Ιουστινιανός                Η ανταρσία πνίγηκε στο αίμα Θεοδώρα.

Θεοδώρα            Έχει η εξουσία μοναξιά.Μοιράσου την μαζί μου.

Και η ευθύνη για όλα αυτά η μισή είναι δική μου.

Ιουστινιανός          Δεν είναι όλα τόσο απλά θα γράψει η Ιστορία ,

πως θάνατοι εστήριξαν την αυτοκρατορία.

Θεοδώρα              Μαύρη σελίδα συμφωνώ, μα άλλη δεν είχε λύση.

Απ’ τη φυγή και το χαμό καλύτερα τα μίση.

Ιουστινιανός                      Τόσοι λεβέντες να χαθούν…

Θεοδώρα                           Φταίνε οι λαοπλάνοι!

Τους έβαλαν και κάψανε και σπίτια και παλάτια.

Ιουστινιανός         Κάψαν και την Αγιά Σοφιά την όμορφη εκκλησιά μας.

Θεοδώρα              Αύριο κιόλα ξεκινώ την αναστήλωσή της.

Μνημείο απαράμιλλο η αίγλη κι η χλιδή της .

Ιουστινιανός             Τώρα στα χέρια μου κρατώ όλη την εξουσία .

Θεοδώρα                  Ναι έτσι είναι συμφωνώ!Αυτό έχει αξία!

Ιουστινιανός            Βοήθα με λοιπόν κι εσύ!Κράτα κι εσύ τα ηνία!

Θεοδώρα               Θα κάνουμε πολλά καλά !

Ιουστινιανός             Μόνο έτσι θα δικαιωθεί αυτή η πικρή θυσία!

(Μένουν  πάνω στη σκηνή σαν παγωμένη εικόνα …..)

Αφηγητής 1           Φτιάχτηκε η Βασιλεύουσα απ’ την αρχή!Καινούρια!

Αφηγητής 2            Δρόμοι, πλατείες,οχυρά, λουτρά κι υδραγωγεία.

αφηγητής 1         Γράφτηκαν νόμοι.Εργάστηκαν κι οι δυο για ευημερία

αφηγητής 2          Έτσι  με την αγάπη τους,Ιουστινιανός , Θεοδώρα

δούλεψαν και κατάφεραν πολλά σ’ αυτή τη χώρα.

αφηγητής 1           Κι ακόμα  μεγαλόπρεπη στέκει η Αγιά Σοφία!

αφηγητής 2             Ο θρύλος μένει ζωντανός αυτής της εκκλησίας !

αφηγητής 1        Σύμβολο διαχρονικό πατρίδας και θρησκείας!

 

ΤΕΛΟΣ

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ ΠΗΝΕΛΟΠΗ

μονόπρακτα με τίτλο

ζευγάρια που άφησαν εποχή

της

Άννας Σαντορινιού

πρόσωπα

Ευρύκλεια

Οδυσσέας

Πηνελόπη

ΑΦΗΓΗΤΗΣ                Είκοσι χρόνια πέρασαν από την μέρα εκείνη,

                                    που ο Οδυσσέας έφυγε να πάει να πολεμήσει,

                                    στην Τροία τη βαριόμοιρη κι ακόμα να γυρίσει.

(Μπαίνει η Ευρύκλεια τρέχοντας στο δωμάτιο όπου η Πηνελόπη ξηλώνει το αιώνιο εργόχειρό της.)

ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ              Βασίλισσα βασίλισσα έβγα αμέσως έξω!

ΠΗΝΕΛΟΠΗ               Έλα λίγο περίμενε το νήμα να  ξεμπλέξω!

                                    Λέγε λοιπόν τι έγινε !Πως τέτοια βιασύνη;

ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ             Ο βασιλιάς εγύρισε! Κακό μεγάλο  εγίνει!

                                  Έκανε κάτι τρομερό που μόνο αυτός μπορούσε!

ΠΗΝΕΛΟΠΗ             Ευλογημένη τι μου λες;

                                  Πως τον εγνώρισες μαθές;

ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ            Είχε σημάδι γνώριμο στο πόδι!Να εδώ πέρα!

(δείχνει το γόνατό της)

ΠΗΝΕΛΟΠΗ              Λέγε λοιπόν εξήγησε!Τι  άλλο ξέρεις βιάσου!

ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ               Εγύρισε κι έμαθε για όλα τα δεινά σου!

                                 

ΠΗΝΕΛΟΠΗ            Επιθυμία μόνο μια έχω τώρα εντός μου.

                                 Τον Οδυσσέα μου να δω !Αυτός είναι το φως μου!

                                     

ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ             Τον είδα με τα μάτια μου .Σκότωσε τους μνηστήρες,

                                   με τόξο που μονάχα αυτός μπορούσε να λυγίσει!

ΠΗΝΕΛΟΠΗ              Ω !Μα την Ήρα τι είναι αυτά που λες πιστή μου βάγια;

ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ               Όπως τα λέω γίνανε!Μα πως , η θεά το ξέρει!(η Αθηνά)

                                    Όλοι οι μνηστήρες πέθαναν απ’ του Οδυσσέα το χέρι!

ΠΗΝΕΛΟΠΗ               Δεν το πιστεύω !Δε μπορεί !Θέλω να δω σημάδια!

                                    Είκοσι χρόνια ήτανε η αγκαλιά μου άδεια!

ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ              Ξέρω πως  νιώθεις κόρη μου !Μα να τος ανεβαίνει!

                                     (εμφανίζεται ο Οδυσσέας)

ΑΦΗΓΗΤΗΣ                Ο Οδυσσέας έρχεται. Κάνει να τη φιλήσει.

                                     Κι εκείνη μόνο τον κοιτά!Σα να ΄χε παραλύσει.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ                 Μη με κοιτάζεις !Είμ’ μαι εγώ !Ο άντρας σου ο Οδυσσέας!

ΠΗΝΕΛΟΠΗ               Ρακένδυτο και βρώμικο πως θες να σε γνωρίσω!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ                  Γυναίκα δε με γνώρισες ;Τον άντρα σου δε ξέρε

ΠΗΝΕΛΟΠΗ               Κοιμήσου  απόψε κι αύριο θα ΄ρθω να σου μιλήσω!

                                       Αν του Λαέρτη είσαι γιος αύριο θ’ αποφασίσω!

(γυρίζει προς την Ευρύκλεια ενώ ο Οδυσσέας σταυρώνει τα χέρια απογοητευμένος , και σκεπτικός)

ΠΗΝΕΛΟΠΗ                  Πάρε έξω το κρεβάτι μου και στρώσε για τον ξένο,

                                    να κοιμηθεί αναπαυτικά , κι εγώ στο δώμα μένω!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ                  Έλα καλή γερόντισσα  και στρώσε μου την κλίνη

(με ένταση                       μέσα στα στήθη σίδερο έχει μονάχα εκείνη!

θυμωμένος)                     Μόνο ένα θέλω να μου πεις. Πως τούτο το κρεβάτι    

                                     που ο ίδιος το πελέκησα και το ‘φτιαξα για σένα,

                                      που ριζωμένο βρίσκεται εδώ και χίλια χρόνια,

                                      θα το τραβήξει ,τούτη εδώ, με τα μαλλιά σα χιόνια!       

ΠΗΝΕΛΟΠΗ                Ω! Τώρα ξέρω είσαι εσύ !Αυτό είναι το σημάδι!

(του κρατά                     

       τα χέρια)                  

ΟΔΥΣΣΕΑΣ                    Μόνο που εγώ περίμενα ευθύς να με γνωρίσεις !                                       ΠΗΝΕΛΟΠΗ                 Καμιά  φορά είναι δύσκολο το φόβο να ορίσεις!

                                       Έτρεμε χρόνια η ψυχή μη γελαστεί από το ψέμα!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ                    Αυτούς που δόλο έδειξαν τους έπνιξα στο αίμα!

ΠΗΝΕΛΟΠΗ                 Είκοσι χρόνια σήκωσα το χρέος μου στον ώμο!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ                   Η αγάπη σου μου έδειξε του γυρισμού το δρόμο.

ΠΗΝΕΛΟΠΗ                  Είκοσι χρόνια ότι έμεινα πιστή ,ποιος να πιστέψει;

ΟΔΥΣΣΕΑΣ                    Είκοσι χρόνια η αγάπη μου για σένα, έχει θεριέψει  !

ΠΗΝΕΛΟΠΗ                 Τώρα κοντά σου βρίσκομαι και βρήκα τη ψυχή μου!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ                    Το μόνο που χρειάζομαι είναι να ‘σαι μαζί μου!

ΑΦΗΓΗΤΗΣ                   Και τότε αγκαλιάστηκαν κι έμειναν έτσι ώρες.

                                         Κι εκείνος εξιστόρησε του γυρισμού τις μπόρες.

                                         Για Λαιστρυγόνες και για Κύκλωπες ,τη Χάρυβδη, τη Σκύλλα.

                                         Για τις Σειρήνες και τους Κίκονες,  του Άδη τη μαυρίλα.

                                         Είναι η αγάπη θαυμαστή και δύναμη μας δίνει!

                                         Κάνει τα πάντα δυνατά τις δυσκολίες λύνει!

                                         Και το ζευγάρι έγινε ίνδαλμα αγάπης,  πίστης!

                                         Και είναι το συναίσθημα ένας μεγάλος μύστης!

                                         Μα το βαθύ το μυστικό μην πείτε σε κανένα!

                                         Βρήκε το σώμα την ψυχή κι οι δυο  γινήκαν ένα !

Ξανθίππη  και  Σωκράτης

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΝΝΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΟΥ

 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΕΤΟΣ 2015

<<ΑΣΗΜΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΗΜΕΣ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ>>

ΑΦΗΓΗΤΗΣ

— Γυναίκες όμορφες.  Αρχαίες Ελληνίδες.

Άλλες ιέρειες και συγγραφείς

άλλες με άντρες βασιλείς

άλλες σπουδαίες γιάτρισσες,

φιλόσοφοι,ιστορικοί, ποιήτριες

ζωγράφοι  ,μαθηματικοί κι αθλήτριες.

Μα τούτη δω η διάσημη σχέση καμμιά δεν έχει!(δείχνει τη  Ξανθίππη που στέκεται και  χτενίζεται -καθρεφτίζεται)

Απ’ της Αθήνας οικογένεια σπουδαία!

Ήτανε  κόρη όλο χάρη! Ταπεινή!

Λίγο ευέξαπτη ! Γονιών της το καμάρι…… ! (κοροϊδευτικά)

Άντρα της ψάχνανε  να παντρευτεί!

<<Ξανθίππη κόρη μου θα πάρεις το Σωκράτη

που  είναι ώριμος και έχει υπομονή! >>

Σκύβει  εκείνη τότε το κεφάλι

Και τον παντρεύεται  χωρίς να το ποθεί!

Ο Σωκράτης κάθεται σε ενα σκαμνάκι  ακουμπώντας το κεφάλι  στο δεξί του χέρι!

ΞΑΝ.—–Σωκράτηηηηη!Πήγαινε στη αγορά να φέρεις γάλαααα!

ΣΩΚΡ.—–Μα τώρα σκέφτομαι  Ξανθίππη  άσ’ τα τ’ άλλα!

ΞΑΝ.—–Κάνε κάτι και εσύ, βρε ακαμάτη!(χτυπάει το πόδι στο πάτωμα)

ΣΩΚΡ.—–Σ’όλη μου τη  ζωή δεν έχω δει τέτοιο γινάτι!

ΞΑΝ..—-Μα την Ήρα δε σ’ αντέχω πλέον άλλο!

Το λαγήνι σού πετάω το μεγάλο!

Του πετάει νερό από κανάτα πήλινη

ΣΩΚΡ.(μονολογεί και τινάζεται)

—–Μα τους θεούς λες και δεν το ‘ξερα

πως η βροντή βροχή θα φέρει!………

Άτι  ξανθόμαλλο στα όρια θα με φέρει!

(κοιτάει αγανακτησμένη με τα χέρια στη μέση)

ΑΦΗΓΗΤΗΣ—–Όπως βλέπετε καλοί μου θεατές!

από το σπίτι ξεκινάει η ευτυχία !

ΣΩΚΡ.(προς το κοινό).—–Αλλιώς το βλέπω όπως κι εμέ το δυστυχή,

 φιλόσοφο να σας θυμάται  η Ιστορία!

 

ΕΤΟΣ 2014-15

3) ΓΟΡΓΩ ΚΑΙ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΝΝΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

<<ΑΣΗΜΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ>>

Σκηνή πρώτη

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1

Η θρυλική βασίλισσα  της Σπάρτης ,η Γοργώ,

του ένδοξου του Λεωνίδα η σύζυγος,

πολλές φορές,  με λόγια συνετά ,σοφά, τη Σπάρτη επηρεάζει!

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2

Από παιδί φαινότανε πόσο σπουδαία, θα γίνει

και στο πλευρό του βασιλιά, στην Ιστορία θα μείνει!

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1

Όταν ο Ξέρξης  ξεκινά την μαύρη επιδρομή του,

όλοι οι ένδοξοι Έλληνες εμπόδιο σταθήκαν,

και  την Ευρώπη έσωσαν, από την απειλή του!

(καθώς μπαίνει η Γοργώ)

ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

Κόρη όμορφη και δυνατή, στο θρόνο σου ταιριάζεις

Του Λεωνίδα η σύζυγος ,Γοργώ θεότης μοιάζεις

ΓΟΡΓΩ

Ο Μήδος είναι βάρβαρος, μεγάλη  η δύναμή του!

Μα όταν ενώνοντ’ οι Έλληνες θαύματα τους προσμένουν!

Στο τέλος όλα τα νικούν !Όλα τα καταφέρνουν!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ

Υποταγή μας ζήτησε, όπως και σ ’άλλα μέρη!

Μα τη δική μας τη φυλή, φαίνεται δεν τη ξέρει!

ΓΟΡΓΩ

Σπαρτιάτες είμαστε εμείς, πόλεμος η ζωή μας.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ

Το Ξέρξη θα χτυπήσουμε, μ’ όλη τη δύναμή μας.

ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

Δόξα στη Λακεδαίμονα!Δόξα στο βασιλιά της!

Πολλά αγόρια είναι η Βουλή των γερόντων

ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ (μπαίνει τρέχοντας)

Χρησμό σας φέρνω απ’ τους Δελφούς,  πως η ένδοξή μας Σπάρτη,

ή θα  θρηνήσει βασιλία ,ή θα σβηστεί απ’ το χάρτη!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ (Στέκεται στη μέση)

Όλοι καλά το ξέρετε , κι όπως τ’ ορίζει ο νόμος, έχοντας  γιό  ,είμαι κι εγώ ένας απ’ τους τριακόσιους!

Αποφασίζω εγώ λοιπόν, να είμαι ο αργηγός τους!

Κι ο βασιλιάς που θα χαθεί ,όπως  μηνύει ο Απόλλων απ’ τους Δελφούς,  ας είμαι ’γω!

ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

Δόξα σε σένα βασιλιά!Δόξα και στη γενιά σου!(φεύγουν)

 

 

 

 

Σκηνή δεύτερη

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1

Όλα τώρα ,είν’ έτοιμα, για το μακρύ ταξίδι!

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2

Ο Λεωνίδας έτοιμος ,μαζεύει τους  τριακόσιους, τον άγριο Πέρση βασιλιά τον Ξέρξη να εμποδίσει !

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1

Την ένδοξη Ελλάδα μας, ελεύθερη ν’ αφήσει!

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2

Όλοι τους τώρα χαιρετούν, αυτούς που πίσω μένουν!

(μπαίνει η βασιλική οικογένεια)

ΓΟΡΓΩ- ΠΛΕΙΣΤΑΡΧΟΣ- ΛΕΩΝΙΔΑΣ

(Πλησιάζοντας το γιό του)

Κοίταξε γιέ μου Πλείσταρχε! Κοίταξε τους γενναίους!Ψύχραιμοι και ατάραχοι πηγαίνουν σε μια μάχη ,ατρόμητοι και δυνατοί, το Ξέρξη αψηφώντας!

Φεύγω !Σ ’αφήνω πίσω μου νόμιμο κληρονόμο !

ΠΛΕΙΣΤΑΡΧΟΣ

Πατέρα μένω  εγώ  εδώ !Πιστός στη θέλησή σου!

Υπάκουος στην πατρίδα μας!Άξιος συνεχιστής σου!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ

Είσαι  ανδρείος διάδοχος! Δόξασε  τη  γενιά σου!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ(προς τη Γοργώ)

Βασίλισσα γυναίκα μου, σοφή κι αγαπημένη ,

στις Θερμοπύλες οι Έλληνες όλοι μας θα βρεθούμε.

Εμπόδιο  στα σχέδια του Πέρση να σταθούμε!

 

ΓΟΡΓΩ

Αγαπημένε σύντροφε , γενναίε βασιλιά μου!

Ήρθε η ώρα πια , εσύ να φύγεις μακρυά μου!

Χρέος μεγάλο έχει σταθεί ανάμεσά μας τώρα!

Η Λακεδαίμων να σωθεί!  Αυτό ορίζει η ώρα!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ

Θέλω να ξαπαντρευτείς Γοργώ όπως οι νόμοι θένε!

Γιατί  το ξέρεις , οι θεοί ψέματα δε μας λένε!

ΓΟΡΓΩ

Στον τόπο τούτο ,δε θα βρεις ,σύζυγο, κόρη ,μάνα να μη δεχτεί για την τιμή να χάσει τους δικούς της!

΄Η ταν η επί τας  θα πω!

Γιατί κι εσύ θυσία, τα πάντα δίνεις, για τιμή και την ελευθερία!

Σου δίνω την ασπίδα σου, με νίκες πότισέ την !Ειδάλλως ένδοξος νεκρός πάνω της τίμησέ την!

(Όλα τα παιδιά στο βάθος της σκηνής με την πλάτη γυρισμένη  φεύγουν)

επίλογος

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1

Ήταν η μάχη τρομερή, μια χούφτα με μυριάδες!

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2

Ο Ξέρξης ήταν σίγουρος πως θα παραδοθούνε!

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1

Μολών λαβέ ακούστηκε .Κι ύστερα μόνο ξίφη.

 

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2

Με προδοσία εφιαλτική , τους εξοντώσαν όλους!

 

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1

Και οι τρακόσιοι  κείτονται εκεί, στις Θερποπύλες!

ΑΦΗΓΗΤΗΣ  2

Γίναν παράδειγμα λαμπρό, υπακοής κι ανδρείας!

ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1

Και η βασίλισσα η Γοργώ?

ΑΦΗΓΗΤΗΣ  2

Εκείνη, έμεινε πιστή στον άντρα βασιλιά της .

Το Λεωνίδα κράτησε,  για πάντα στην καρδιά της!

(Οι αφηγητές υποκλίνονται  και τα υπόλοιπα παιδιά γυρίζουν πλησιάζουν και υποκλίνονται!

ΤΕΛΟΣ