ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ ΠΗΝΕΛΟΠΗ
μονόπρακτα με τίτλο
ζευγάρια που άφησαν εποχή
της
Άννας Σαντορινιού
πρόσωπα
Ευρύκλεια
Οδυσσέας
Πηνελόπη
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Είκοσι χρόνια πέρασαν από την μέρα εκείνη,
που ο Οδυσσέας έφυγε να πάει να πολεμήσει,
στην Τροία τη βαριόμοιρη κι ακόμα να γυρίσει.
(Μπαίνει η Ευρύκλεια τρέχοντας στο δωμάτιο όπου η Πηνελόπη ξηλώνει το αιώνιο εργόχειρό της.)
ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ Βασίλισσα βασίλισσα έβγα αμέσως έξω!
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Έλα λίγο περίμενε το νήμα να ξεμπλέξω!
Λέγε λοιπόν τι έγινε !Πως τέτοια βιασύνη;
ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ Ο βασιλιάς εγύρισε! Κακό μεγάλο εγίνει!
Έκανε κάτι τρομερό που μόνο αυτός μπορούσε!
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Ευλογημένη τι μου λες;
Πως τον εγνώρισες μαθές;
ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ Είχε σημάδι γνώριμο στο πόδι!Να εδώ πέρα!
(δείχνει το γόνατό της)
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Λέγε λοιπόν εξήγησε!Τι άλλο ξέρεις βιάσου!
ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ Εγύρισε κι έμαθε για όλα τα δεινά σου!
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Επιθυμία μόνο μια έχω τώρα εντός μου.
Τον Οδυσσέα μου να δω !Αυτός είναι το φως μου!
ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ Τον είδα με τα μάτια μου .Σκότωσε τους μνηστήρες,
με τόξο που μονάχα αυτός μπορούσε να λυγίσει!
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Ω !Μα την Ήρα τι είναι αυτά που λες πιστή μου βάγια;
ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ Όπως τα λέω γίνανε!Μα πως , η θεά το ξέρει!(η Αθηνά)
Όλοι οι μνηστήρες πέθαναν απ’ του Οδυσσέα το χέρι!
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Δεν το πιστεύω !Δε μπορεί !Θέλω να δω σημάδια!
Είκοσι χρόνια ήτανε η αγκαλιά μου άδεια!
ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ Ξέρω πως νιώθεις κόρη μου !Μα να τος ανεβαίνει!
(εμφανίζεται ο Οδυσσέας)
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Ο Οδυσσέας έρχεται. Κάνει να τη φιλήσει.
Κι εκείνη μόνο τον κοιτά!Σα να ΄χε παραλύσει.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ Μη με κοιτάζεις !Είμ’ μαι εγώ !Ο άντρας σου ο Οδυσσέας!
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Ρακένδυτο και βρώμικο πως θες να σε γνωρίσω!
ΟΔΥΣΣΕΑΣ Γυναίκα δε με γνώρισες ;Τον άντρα σου δε ξέρε
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Κοιμήσου απόψε κι αύριο θα ΄ρθω να σου μιλήσω!
Αν του Λαέρτη είσαι γιος αύριο θ’ αποφασίσω!
(γυρίζει προς την Ευρύκλεια ενώ ο Οδυσσέας σταυρώνει τα χέρια απογοητευμένος , και σκεπτικός)
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Πάρε έξω το κρεβάτι μου και στρώσε για τον ξένο,
να κοιμηθεί αναπαυτικά , κι εγώ στο δώμα μένω!
ΟΔΥΣΣΕΑΣ Έλα καλή γερόντισσα και στρώσε μου την κλίνη
(με ένταση μέσα στα στήθη σίδερο έχει μονάχα εκείνη!
θυμωμένος) Μόνο ένα θέλω να μου πεις. Πως τούτο το κρεβάτι
που ο ίδιος το πελέκησα και το ‘φτιαξα για σένα,
που ριζωμένο βρίσκεται εδώ και χίλια χρόνια,
θα το τραβήξει ,τούτη εδώ, με τα μαλλιά σα χιόνια!
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Ω! Τώρα ξέρω είσαι εσύ !Αυτό είναι το σημάδι!
(του κρατά
τα χέρια)
ΟΔΥΣΣΕΑΣ Μόνο που εγώ περίμενα ευθύς να με γνωρίσεις ! ΠΗΝΕΛΟΠΗ Καμιά φορά είναι δύσκολο το φόβο να ορίσεις!
Έτρεμε χρόνια η ψυχή μη γελαστεί από το ψέμα!
ΟΔΥΣΣΕΑΣ Αυτούς που δόλο έδειξαν τους έπνιξα στο αίμα!
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Είκοσι χρόνια σήκωσα το χρέος μου στον ώμο!
ΟΔΥΣΣΕΑΣ Η αγάπη σου μου έδειξε του γυρισμού το δρόμο.
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Είκοσι χρόνια ότι έμεινα πιστή ,ποιος να πιστέψει;
ΟΔΥΣΣΕΑΣ Είκοσι χρόνια η αγάπη μου για σένα, έχει θεριέψει !
ΠΗΝΕΛΟΠΗ Τώρα κοντά σου βρίσκομαι και βρήκα τη ψυχή μου!
ΟΔΥΣΣΕΑΣ Το μόνο που χρειάζομαι είναι να ‘σαι μαζί μου!
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Και τότε αγκαλιάστηκαν κι έμειναν έτσι ώρες.
Κι εκείνος εξιστόρησε του γυρισμού τις μπόρες.
Για Λαιστρυγόνες και για Κύκλωπες ,τη Χάρυβδη, τη Σκύλλα.
Για τις Σειρήνες και τους Κίκονες, του Άδη τη μαυρίλα.
Είναι η αγάπη θαυμαστή και δύναμη μας δίνει!
Κάνει τα πάντα δυνατά τις δυσκολίες λύνει!
Και το ζευγάρι έγινε ίνδαλμα αγάπης, πίστης!
Και είναι το συναίσθημα ένας μεγάλος μύστης!
Μα το βαθύ το μυστικό μην πείτε σε κανένα!
Βρήκε το σώμα την ψυχή κι οι δυο γινήκαν ένα !
