Πηγή: http://64ppa.blogspot.com/2020/05/blog-post_64.html

Αγαπημένα μας παιδιά,
αυτή η Κυριακή είναι μια ξεχωριστή μέρα! Σήμερα γιορτάζουν όλες οι μανούλες!
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ…..
Αν η μαμά ήταν λουλούδι, ποιο λουλούδι θα ήταν;
Αν ήταν χρώμα, ποιο χρώμα θα ήταν;
Αν ήταν τραγούδι, ποιο τραγούδι θα ήταν;
Αφού τα σκεφτείτε όλα αυτά….
ζωγραφίστε αυτό το λουλούδι,
βάλτε του το χρώμα που θέλετε,
σκεφτείτε ένα τραγούδι που σας αρέσει!
Και αυτή την Κυριακή, στις 10 Μαΐου 2020,
πάρτε τη ΜΑΝΟΥΛΑ σας μια μεγάλη αγκαλιά,
δώστε της ένα γλυκό- γλυκό φιλί,
πείτε της “ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ! Σ΄ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ!”
Δώστε της την ζωγραφιά και τραγουδήστε το τραγούδι που έχετε σκεφτεί!
Και μετά από όλα αυτά ακούστε μαζί αυτό το υπέροχο τραγούδι που ακολουθεί:

https://safeYouTube.net/w/lNWC

“Έχετε παρατηρήσει ποτέ πώς ζωγραφίζουν τα δίχρονα παιδιά; …
Οι περισσότεροι θα λέγαμε ότι πρόκειται απλά για μουτζούρες γιατί τα σχέδια των μικρών παιδιών μοιάζουν τυχαία δίχως νόημα. Στην πραγματικότητα όμως, οι ειδικοί τονίζουν ότι κάτι περισσότερο βρίσκεται σε εξέλιξη. …
Τι ρόλο παίζει το παιχνίδι της ζωγραφικής στην ανάπτυξη των παιδιών;
Οι μουτζούρες!
Στους 18 μήνες περίπου, τα παιδιά αποκτούν έντονο ενδιαφέρον στο να μουτζουρώνουν! Οι ειδικοί λένε, ότι οι μουντζούρες εξυπηρετούν διάφορους χρήσιμους σκοπούς για τα μικρά παιδιά. Η εξάσκηση βελτιώνει το συντονισμό και τον έλεγχο των μυών, βελτιώνει τις γνωστικές ικανότητες και οι φυσικές κινήσεις παρέχουν συναισθηματική απελευθέρωση!
Επειδή στα μικρά παιδιά ο έλεγχος των μικρών μυών δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως, πιάνουν το εργαλείο σχεδίασης με το δείκτη τους ή με τη γροθιά τους κάνοντας μεγάλες κινήσεις, και έτσι δυσκολεύονται να σχεδιάσουν εκεί που ακριβώς θέλουν. Με την εξάσκηση όμως, το παιδί αρχίζει και βελτιώνει με ένα φυσικό τρόπο τον έλεγχο του καρπού και τις κινήσεις των δακτύλων. Οι ρυθμικές και επαναλαμβανόμενες μουτζούρες, παρέχουν απόλαυση και η ζωγραφική γίνεται μια πολύ φυσική δραστηριότητα που ενισχύει τον έλεγχο των μυών και το συντονισμό των κινήσεων!
…Τα παιδιά αρχίζουν να ερμηνεύουν … (το έργο τους) όσο πλησιάζουν τα τρία τους χρόνια!
Οι μουτζούρες εξελίσσονται!
Μεταξύ των δύο και τριών ετών, τα παιδιά αρχίζουν και διαμορφώνουν σχήματα! Οι ζωγραφιές σχηματίζουν σχέδια που μοιάζουν με κύκλους, τετράγωνα, τρίγωνα και πολλές από αυτές τις μορφές ξεκινούν να χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό. Ένα σημαντικό σημείο επίτευξης είναι όταν το παιδί μετατρέπει τις γραμμές σε κλειστά σχήματα! Το κλειστό σχήμα είναι η πρώτη προσπάθεια του παιδιού να φτιάξει ένα ρεαλιστικό σχέδιο.
Με λίγη υπομονή, σε λίγο θα δούμε το πρώτο ρεαλιστικό σχέδιο σε πλήρη απεικόνιση! Ένα μεγάλο κυκλικό σχήμα με δύο γραμμές που εκτείνονται ως πόδια επιπλέουν σε μια σελίδα! Και ναι, είναι ένας άνθρωπος! Μπορεί να μην έχει ακόμα τα χαρακτηριστικά του προσώπου και όλα τα μέλη του σώματος (αν και μπορούν να προστεθούν αν τους υπενθυμίσουμε ότι κάτι λείπει), είναι όμως η πρώτη συμβολική αναπαράσταση ενός ανθρώπου! Ωστόσο, περίπου στην ηλικία των έξι ετών θα δούμε για πρώτη φορά ξεχωριστές γραμμές να απεικονίζουν πόδια και χέρια, και στην ηλικία των εννιά ετών οι αναλογίες του σώματος αρχίζουν και αποκτούν κάποια σημασία.
Οι ζωγραφιές ξεκινούν να αναπαριστούν!
Τα παιδιά από τριών και τεσσάρων ετών περίπου ξεκινούν και αναπτύσσουν άλλα σύμβολα μέσα από επαναλαμβανόμενα σχέδια κοινών αντικειμένων όπως ο ήλιος, ο σκύλος ή η γάτα και το σπίτι. Καθώς τα παιδιά ξεκινούν και ζωγραφίζουν με έναν πιο ρεαλιστικό τρόπο, μπορεί να ταλαντεύονται ανάμεσα στο ρεαλισμό και στο προηγούμενο στάδιο των ακανόνιστων σχεδίων, αλλά η γενική τους κίνηση παραμένει προς τη ρεαλιστική αναπαράσταση της γνώσης τους για τον κόσμο!
Ακόμα και αν τα σχέδια σε αυτή τη φάση πλησιάζουν το ρεαλισμό, σε όλη τη διάρκεια της προσχολικής περιόδου οι ζωγραφιές παραμένουν ευφάνταστες. Τα δέντρα, οι άνθρωποι, τα σπίτια μπορεί να έχουν όλα το ίδιο μέγεθος και το χορτάρι μπορεί να έχει ένα καταπληκτικό μοβ χρώμα!
Η ζωγραφική μοιάζει τεράστια πρόκληση σε αυτές τις ηλικίες. Τα παιδιά πρέπει να σκέφτονται πολλά πράγματα ταυτόχρονα και αυτό απαιτεί μια ιδιαίτερα αναπτυγμένη γνωστική και πνευματική ωρίμανση. Έχουν να σκεφτούν τα αντικείμενα που θέλουν να ζωγραφίσουν, το συνολικό σχέδιο και το χώρο που θα πρέπει να αφήσουν για να χωρέσουν, το πώς να χρησιμοποιήσουν τις γραμμές για να δείξουν την πραγματικότητα και άλλα τόσα, που δε θα καταφέρουν για την ώρα να πετύχουν…
Οι ρεαλιστικές ζωγραφιές!
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και αποκτούν μια πιο συγκεκριμένη και με ακρίβεια σκέψη, δηλαδή μετά τα έξι ή επτά χρόνια, αρχίζουμε και παρατηρούμε μια ισχυρή έμφαση στη ζωγραφική με πολύ πιο ρεαλιστικό τρόπο. Οι ζωγραφιές αντικατοπτρίζουν τον πραγματικό κόσμο με ρεαλιστικές αναπαραστάσεις, αφήνοντας πίσω τα υπέροχα φανταστικά σχέδια των προηγούμενων ετών! Παρόλα αυτά, υπάρχουν μερικοί παράγοντες που φαίνεται να επηρεάζουν την ικανότητα ενός παιδιού να ζωγραφίζει ρεαλιστικά.
… Δυστυχώς όμως, πολλά παιδιά σταματούν τη ζωγραφική όταν αισθάνονται ότι οι προσπάθειές τους δεν είναι ικανοποιητικές. Είναι ακριβώς σε αυτή την ηλικία που τα παιδιά χρειάζονται εκπαίδευση σε τεχνικές και υποστήριξη προκειμένου να διατηρήσουν την αυτοπεποίθησή τους για να συνεχίσουν να ζωγραφίζουν!
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν κάθε προσπάθεια για σχεδίαση, όποια ηλικία και αν έχει το παιδί, για να ενισχύσουν τη σωματική, κοινωνική, συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη των παιδιών! Μπορούν να παρέχουν τα κατάλληλα για την ηλικία του παιδιού υλικά και να ενθαρρύνουν τις προσπάθειες του μιλώντας για τα όμορφα χρώματα, τις γραμμές και τα σχήματα που κάνει το παιδί.
Επίσης, είναι καλό να ενθαρρύνουν το παιδί να περιγράφει τις ζωγραφιές του και να συζητούν μαζί του … Οι γονείς πρέπει να δίνουν την ελευθερία στο παιδί να επιλέγει τα θέματα και τα χρώματα στις ζωγραφιές του και να ενθαρρύνουν την ελεύθερη έκφραση. Αντί να ζωγραφίζουν για το παιδί, μπορούν να του δίνουν χρήσιμες συμβουλές και προτάσεις, δείχνοντας ότι έχουν εμπιστοσύνη στην ικανότητά του να λύσει τα προβλήματα σχεδίασης.
Η ζωγραφική εκτός ότι παίζει ένα σημαντικό ρόλο στη συνολική ανάπτυξη των παιδιών, τους επιτρέπει να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να χτίσουν την αυτοπεποίθησή τους! Την επόμενη φορά που θα δείτε ένα παιδί να μουτζουρώνει επάνω σε ένα χαρτί, σταματήστε και θαυμάστε το έργο του! Δεν είναι απλές μουτζούρες, μαμά, είναι κάτι παραπάνω!”.
Ελένη Σίγκου για
Parentshelp.gr
Βιβλιογραφία
Alland, A. (1983). Playing with form: Children draw in six cultures. New York: Columbia University Press.
Berk, L. (1994). Children Development. Needham Heights, Mass: Allyn & Bacon.
Cox, M. (1992). Children’s Drawings. New York: Penguin Books.
Kellogg, R. (1970). Understanding children’s art. In P. Cramer (Ed.), Readings in Developmental Psychology Today. Delmar, CA: CRM.

πηγή https://www.parentshelp.gr/ο-ρόλος-της-ζωγραφικής-στην-ανάπτυξη-τ/
Αναρτήθηκε από Προσχολικής Εκπαίδευσης Δράσεις

Της Ευγενίας Κουτσουβάνου

Ομότιμης καθηγήτριας Παιδαγωγικής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΤΕΑΠΗ)

… Τα προγράμματα της πρώτης γραφής και ανάγνωσης είναι κάτι περισσότερο από αλφαβητάρια, αναγνωστικά και προφορά γραμμάτων.

Η μάθηση της ανάγνωσης και της γραφής είναι αλληλένδετες διαδικασίες που αναπτύσσονται αρμονικά με τον προφορικό λόγο. Η επεξεργασία της γλώσσας – ακοή, ακρόαση, ομιλία, ανάγνωση και γραφή – αναπτύσσονται σε αλληλεξάρτηση. Κάθε μια διαμορφώνει και ενισχύει τις άλλες. Απαιτεί ενεργητική συμμετοχή σε δραστηριότητες που έχουν νόημα για την καθημερινή ζωή των παιδιών και συνεπάγεται αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους που αποτελούν τον περίγυρό τους.

Οι έρευνες πολλών επιστημόνων σηματοδοτούν την εξελικτική πορεία του αλφαβητισμού που πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια των προσχολικών χρόνων. …

Οι μορφές της γραφής αποκτώνται μέσα από τον πειραματισμό στον οποίο οι δομές και οι κανόνες της γλώσσας εφευρίσκονται και επανεφευρίσκονται (Bissex, 1980). Τα παιδιά χρειάζονται πολύ χρόνο για τέτοια εξερεύνηση, η οποία είναι ακόμα πιο αποτελεσματική όταν αρχίζει από ατομικά κίνητρα (Teale, 1986).

Οι έρευνες σχετικά με την εξέλιξη της γραφής θεμελίωσαν δύο βασικές απόψεις: α) τα παιδιά προοδεύουν μέσω διαφόρων σταδίων, καθώς εξελίσσουν τη γραφή και β) τα παιδιά πριν από την είσοδό τους στο σχολείο γνωρίζουν ήδη αρκετά για τη γραφή. …

Τα χαρακτηριστικά της παιδικής γραφής αλλάζουν με το χρόνο. Από μουντζούρες μετατρέπονται σε συνδυασμό αληθινών γραμμάτων, και επίσης στη σύνδεση συμβόλων και ήχων κατά το συλλαβισμό τους, ώστε τα παιδιά να μπορούν να επεξεργαστούν τις συνθέσεις τους (Raines & Canady 1982, Temple et al., 1988). Από γραπτά δείγματα που συλλέχθηκαν μέσα σε ένα χρόνο, παρατηρήθηκε ότι η εφεύρεση συλλαβισμού ακολουθεί τα εξής στάδια: ξεκινάει από τη χρήση μερικών γραμμάτων από το όνομά τους, συνεχίζεται με τη χρήση γραμμάτων από τα ονόματα άλλων παιδιών και καταλήγει στη χρήση νέων γραμμάτων, καθώς γνωρίζουν περισσότερο το αλφάβητο (Raine & Canady, 1982).

Τα μικρά παιδιά χρησιμοποιούν διαφορετικές μορφές γραφής. Οι μορφές αυτές είναι: μουτζούρες, ιχνογράφηση, σχέδια που μοιάζουν με σειρές γραμμάτων, γράμματα δικής τους επινόησης ή φωνητική και συμβατική ορθογραφία. Συχνά μεταχειρίζονται όλους αυτούς τους τύπους σε ένα γραπτό τους. Οι μορφές αυτές παρουσιάζονται ανάλογα με την ηλικία τους. Τα παιδιά στην ηλικία των δύο χρονών χρησιμοποιούν το μουτζούρωμα και σταδιακά το διαφοροποιούν σε μουτζούρωμα για γράψιμο και μουτζούρωμα για ζωγράφισμα. Όταν τα σχέδιά τους αρχίζουν να είναι αναγνωρίσιμα, το μουτζούρωμά τους αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με γραφή. Πολλά παιδιά στην ηλικία των τριών χρονών, στα μουτζουρώματά τους, μεταχειρίζονται μορφές σαν γράμματα που μοιάζουν με συμβατική γραφή. Τότε μπορούμε να παρατηρήσουμε συνθέσεις ιστοριών ή μηνυμάτων τους με γραμμές επαναλαμβανόμενες οριζόντια που αντιπροσωπεύουν τα γράμματα. Τα παιδιά κινούνται μεταξύ μουτζουρώματος, ιχνογραφήματος και γραμμικών επαναλαμβανόμενων σχεδίων. Μπορεί, επίσης, να παρατηρήσουμε δείγματα συμβατικής γραφής, όπως το γράψιμο του ονόματός τους.

Στην ηλικία των τεσσάρων χρονών μερικά παιδιά αρχίζουν και βλέπουν τη σύνδεση μεταξύ γραμμάτων και ήχων και αναπαριστούν μια λέξη με μία συλλαβή ή με ένα γράμμα. Αρχίζουν να γράφουν λέξεις με γράμματα, που αντικατοπτρίζουν ακριβώς αυτό που ακούν με φωνητική γραφή και συνήθως όταν γράφουν με μεμονωμένες λέξεις. Τα μικρά παιδιά πειραματίζονται με μεμονωμένα σύμφωνα, που αντιπροσωπεύουν μία λέξη, και αυτά εντοπίζονται σε εργασίες πρώτης γραφής πολλών νηπίων. Αυτό εξηγεί γιατί σχηματιζόμενοι οι ήχοι συμφώνων ξεκινούν τις λέξεις και χρησιμοποιούνται πιο πολύ από ήχους φωνηέντων. Οι ερευνητές τονίζουν ότι για τις γλώσσες, όπου υπάρχει σχεδόν αντιστοιχία μεταξύ κάθε ομιλούμενου ήχου και γραπτής αναπαράστασης, η διαδικασία μάθησης της ορθογραφίας τείνει να είναι σχετικά απλή. Όταν τα παιδιά μαθαίνουν τα γράμματα της αλφαβήτου και τους ήχους που αυτά αντιπροσωπεύουν, έχουν κατά ένα μεγάλο μέρος εμπεδώσει το σύστημα της ορθογραφίας.

Τα παιδιά του νηπιαγωγείου αρχίζουν να τεμαχίζουν τη λέξη σε φωνές και προσπαθούν να ταιριάξουν αυτούς τους ήχους με τα γράμματα που αντιπροσωπεύουν. Εκείνο που δεν έχουν ακόμα κατανοήσει είναι η έννοια της λέξης. Το να κατανοήσει το παιδί ότι ο λόγος αποτελείται από διακριτές λέξεις και όχι από σειρές μη διακεκομμένων ήχων είναι ένα μεγάλο βήμα προς την ανάγνωση. Μερικά ακόμα παιδιά αρχίζουν να μεταχειρίζονται φωνητική ή επινοημένη ορθογραφία στην ηλικία των πέντε χρονών και, καθώς μεγαλώνουν, όλο και περισσότερο αρχίζουν να χρησιμοποιούν αυτό τον τρόπο γραφής (Sulzby, Teale & Karambelis, 1989, σσ. 64-68).

Τα ερευνητικά δεδομένα μας εφοδιάζουν με γνώσεις για την ανάπτυξη του αλφαβητισμού των παιδιών, ώστε να σκύψουμε με ενδιαφέρον και σεβασμό και να δούμε πώς το παιδί οικοδομεί και βρίσκει νοήματα για τη γραφή και την ανάγνωση και όχι να ελέγχουμε αν στα τρία ή τέσσερα του χρόνια έχει φτάσει στο αναμενόμενο στάδιο. Τα μηνύματα που μας δίνουν τα παιδιά είναι σεβασμός στην ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα του κάθε ατόμου. Όπως έχουμε ήδη επισημάνει: ο παιδαγωγός θα πρέπει να ενθαρρύνει το παιδί να ερευνά, να αξιολογεί και να οικοδομεί πάνω στις δικές του ανακαλύψεις. Οι ικανότητες αυτές δίνουν στο παιδί τη δυνατότητα να βρει τρόπους προσέγγισης του κόσμου προκειμένου να μάθει πώς λειτουργεί. Αυτή ακριβώς η διαδικασία οδηγεί στη σύνθεση της γνώσης….

… Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο, πολλές ευκαιρίες και ένα περιβάλλον με υλικά που ευνοούν την ανάπτυξη της δικής τους δημιουργικότητας, να παίζουν, να κτίζουν, να ζωγραφίζουν, να ερμηνεύουν τον κόσμο με τα δικά τους σύμβολα, μέχρι να αποδεχθούν και να κατανοήσουν τα δικά μας συμβολικά συστήματα.

Οι μελετητές και οι ερευνητές για τον αναδυόμενο αλφαβητισμό των μικρών παιδιών, από το 1970, μας τονίζουν να σεβαστούμε τους ρυθμούς ανάπτυξης των μικρών παιδιών και να μη βγάζουμε εύκολα και αβίαστα συμπεράσματα για τη γραφή και την ανάγνωση. …

Φαίνεται αδύνατο να αγνοήσουμε την έρευνα για τη σπουδαιότητα της φωνολογικής επίγνωσης για τη διδασκαλία της πρώτης γραφής και ανάγνωσης, που είναι σημαντική για να ανακαλύψουν τα παιδιά την αλφαβητική δομή.

Τα προγράμματα των νηπιαγωγείων που στηρίζονται στη μέθοδο αυτή δίνουν έμφαση στη φωνολογική επίγνωση, στην εκμάθηση των γραμμάτων και συλλαβών των λέξεων με τους αντίστοιχους ήχους της γλώσσας, στην εκμάθηση των γραμμάτων, των συλλαβών, των λέξεων με τους αντίστοιχους ήχους. Η πρώτη ανάγνωση και γραφή θεωρείται ως μια διαδικασία αποκωδικοποίησης που πρέπει να διδαχθεί στα παιδιά και θεωρείται απαιτητικό μαθησιακό έργο, που προϋποθέτει εντατική προετοιμασία και πίεση.

… Αυτό που χρειάζεται, είναι προγράμματα που να δίνουν έμφαση στη μεγαλόφωνη ανάγνωση από τις νηπιαγωγούς, να διαβάζουν μαζί με τα παιδιά και να παρακολουθούν την αναδυόμενη γραφή των παιδιών, καθώς επίσης και να δίνεται και ανάλογη προσοχή στη διδασκαλία της φωνολογικής επίγνωσης και της σχέσης γράμματος και ήχου (Whitchurst και Lonigan 1999).

Πρέπει όμως η διδασκαλία της φωνολογικής επίγνωσης να είναι άμεση, συστηματική και βασισμένη σ’ ένα πρόγραμμα με αυστηρή διαδοχή; …Έρευνες υποστηρίζουν ότι η διδασκαλία της φωνολογικής επίγνωσης μπορεί να εμπεδωθεί με την ανάγνωση βιβλίων και δεν χρειάζεται να είναι συστηματική, άμεση και σε τακτά χρονικά διαστήματα και με ξεχωριστές ομάδες ανάλογα με το επίπεδο της φωνολογικής επίγνωσης τους (Ukrainetz, Cooney, Dyer, Kysar και Haris, 2000).

Θεωρώ ότι … Όταν πιέζουμε τα παιδιά παραβιάζουμε την ιερότητα της ζωής, δίνοντας προτεραιότητα σε μια περίοδο έναντι κάποιας άλλης. Αν πραγματικά αναγνωρίσουμε την αξία της ανθρώπινης ζωής, θα αναγνωρίσουμε ισότιμη αξία σε κάθε περίοδο και θα προσπαθούμε να δώσουμε όσα είναι ουσιώδη και απαραίτητα για το στάδιο αυτό. Θα έπρεπε να εκτιμούμε την αξία της παιδικής ηλικίας με τις δικές της ξεχωριστές χαρές, λύπες, ανησυχίες και σκέψεις. Είναι δικαίωμά τους να είναι παιδιά, να απολαμβάνουν τις χαρές, να υποφέρουν τις δοκιμασίες της παιδικής ηλικίας. Η παιδική ηλικία είναι το πιο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα των παιδιών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Bissex, G. L. (1980). GNYS at work: A child learns to write and read. Cambridge: HarvardUniversity Press.

Clay, M.M. (1975). What did I write? Portsmouth. NH Heinemann Education Books.

Raine, S.C. & Canady, R.J. (1982 July). An analysis of young children’s beginning writing. Paper presented at the Catskills Reading Conference. Oneonta. NY.

Sulzby, E., Teale, W. & Karambelis, G. (1989). «Emergent Writing in the Classroom: Home and and School Connections». In D.S. Strickland & L.M. Morrow (Eds). Emerging Literacy: Young Children Learn to Reading Association. Pp. 64-68.

Teale, W. H. (1986). «Home Background and Young Children’s Literacy Development». In W.H. Teale & e. Sulzby (Eds), Emergent Literacy: Writing and Reading. Norwood, N.J: Ablex.

Temple, C., Nathan, R., Temle, E., Burris, N. (1993). The Beginnings of Writing (3^rd ed.), Boston, MA: Allyn and Bacon.

Ukrainetz, T.A., Cooney, M.H., Dyer, S.K, Kysar, A.J. (2000). «An investigation into teaching phonetic awareness through shared reading and writing». Early Childhood Research Quarterly. 15, 331-355

Whitehurst, G. J., Lonigan, C.J. (1999). «Child development and emergent literacy», Child development, 69, 848-872

Το παιδί και η γραφή. (1998). (μετάφραση Μαυρακάκη, Χ. Κορτέση- Δαφέρμου). Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων. Αθήνα.

Αναρτήθηκε από Προσχολικής Εκπαίδευσης Δράσεις

Λίγα λόγια για την ΟΜΕΡ…

Η Παγκόσμια Οργάνωση Προσχολικής Αγωγής (OMEP) είναι μια επιστημονική, μη κρατική και
μη κερδοσκοπική οργάνωση, η οποία ιδρύθηκε το 1948 και επιδιώκει τη βελτίωση της αγωγής και
εκπαίδευσης των παιδιών ηλικίας έως 8 ετών. Δραστηριοποιείται σε περισσότερες από εβδομήντα χώρες,
συνεργάζεται με πολλούς διεθνείς οργανισμούς που έχουν παρόμοιους στόχους και εκπρόσωποί της
μετέχουν στις συναντήσεις παγκόσμιων οργανώσεων όπως της UNESCO, της UNICEF, του Συμβουλίου
της Ευρώπης και της ECOSOC με συμβουλευτικό ρόλο.
Η χώρα μας εκπροσωπείται επίσημα στην ΟΜΕΡ από το 1959, οπότε ιδρύθηκε και λειτουργεί με
την υπ’ αρ. 1274/59 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών, αναγνωρισμένο σωματείο με την επωνυμία
«Εθνική Επιτροπή Ελλάδος για την Προσχολική Αγωγή». Πρόεδρος με την ίδρυσή της ήταν η Λ.
Τσαλδάρη και γενική γραμματέας η Π. Κυριαζοπούλου-Βαληνάκη. Αφορμή για την ίδρυσή της στάθηκε
το συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 10-16/9/1956 από τον εκπαιδευτικό σύμβουλο Γ.
Ζομπανάκη, στο οποίο συμμετείχαν επτά χώρες.
Εκτός της Διοικούσας Επιτροπής που εδρεύει στην Αθήνα, υπάρχουν Περιφερειακά Συμβούλια σε
όλη την Ελλάδα και το καθένα έχει έδρα τις πόλεις που έχουν Πανεπιστημιακά Παιδαγωγικά Τμήματα. Η
OMEP στην Ελλάδα οργανώνει ημερίδες, σεμινάρια, συνέδρια και εκδίδει – ηλεκτρονικά – το ετήσιο
επιστημονικό περιοδικό «Ερευνώντας τον κόσμο του παιδιού», με σκοπό την
επιμόρφωση όσων εργάζονται στο χώρο της προσχολικής αγωγής.
Στις 1, 2 & 3 Νοεμβρίου 2019, πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα το 12ο Πανελλήνιο Συνέδριο, με
Διεθνή Συμμετοχή, της Ελληνικής Επιτροπής Προσχολικής Αγωγής (Organisation Mondial pour
l’Education Préscolaire – Ο.Μ.Ε.Ρ.), το οποίο οργανώθηκε σε συνεργασία με το Τμήμα Επιστημών της
Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία (Τ.Ε.Ε.Α.Π.Η.) της Σχολής Ανθρωπιστικών και
Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών, με τίτλο:

«Ενισχύοντας την αλληλεπίδραση, υποστηρίζοντας την έκφραση:
προκλήσεις και προοπτικές στη μάθηση και διδασκαλία παιδιών προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας».

Η οργανωτική επιτροπή του 12ου Πανελλήνιου Συνεδρίου της ΟΜΕΡ, με αφορμή τη συμπλήρωση
των 60 χρόνων από την ίδρυση της ΟΜΕΡ Ελλάδας, σχεδίασε μια επετειακή δράση που απευθύνθηκε σε
παιδιά Νηπιαγωγείου, Α΄ και Β΄ Δημοτικού Σχολείου. Η δράση ονομαζόταν: «Τα παιδιά εύχονται στην
ΟΜΕΡ Ελλάδας για τα 60α γενέθλιά της» και εντάχθηκε στο πλαίσιο των συντονισμένων δράσεων
οργάνωσης του συνεδρίου. Με τη δράση αυτή δόθηκε στους μαθητές των παραπάνω τάξεων (φυσικά με
τη διευκόλυνση των εκπαιδευτικών τους) η ευκαιρία να εκφράσουν δημιουργικά τις ιδέες τους για τον
τρόπο που αντιλαμβάνονται το ρόλο της ΟΜΕΡ.

Το σχολείο μας συμμετείχε στη δράση με τη δημιουργία αφίσας, η οποία εκτέθηκε μαζί με άλλα έργα στο Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου πραγματοποιήθηκε το  12ο Πανελλήνιο Συνέδριο ΟΜΕΡ. Για τη συμμετοχή μας λάβαμε τιμητικό έπαινο από την  οργανωτική επιτροπή του Συνεδρίου.

http://64ppa.blogspot.com/2017/05/blog-post_63.html

https://safeyoutube.net/w/4N39

Μπορεί να είμαστε μακριά ο ένας από τον άλλο και να αντιμετωπίζουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, όμως οι μαθητές του σχολείου μας είναι  δημιουργικοί πάντα και παντού! Ακολουθούν ενδεικτικές φωτογραφίες από τα Νηπιάκια εν δράση στο σπίτι!

Λήψη αρχείου

Στο σύνδεσμο που ακολουθεί, μπορείτε να παρακολουθήσετε βίντεο με τη ζωή και τα Πάθη του Χριστού, από το blog “ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΡΑΣΕΙΣ”

https://64ppa.blogspot.com/2020/04/blog-post_82.html