.jpg)
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, στην παραδοσιακή αγιογραφία η πραγματική στιγμή της Αναστάσεως ουδέποτε
απεικονίστηκε. Στα ευαγγέλια περιγράφονται οι
μαρτυρίες των μαθητριών και των μαθητών
για τη συνάντηση με το πρόσωπο του αναστάντος
Κυρίου. Στην εκκλησιαστική τέχνη ξεχωρίζουν τρεις
παραστάσεις, που είναι και οι συνηθέστερες: Η πρώτη,
η κατεξοχήν βυζαντινή, παρουσιάζει τον Χριστό
στο Άδη να ελευθερώνει τον Αδάμ και την Εύα από
τα δεσμά του θανάτου, αλλά και όλους τους δικαίους
που ανέμεναν εναγωνίως την έλευση του λυτρωτή.
Κλασικό δείγμα της σύνθεσης αυτής βρίσκεται στο
παρεκκλήσιο της Μονής της Χώρας (φωτ.) στην Κωνσταντινούπολη. Στην εν λόγω νωπογραφία ο
Χριστός λευκοφορεμένος και μέσα σε φωτεινή δόξα δεσπόζει ως νικητής του θανάτου, έλκοντας τον
Αδάμ και την Εύα από τα δεσμά του θανάτου. Στα χέρια και τα πόδια του διακρίνονται τα σημάδια από
τα καρφιά της σταύρωσης. Επάνω υπάρχει η επιγραφή «Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ». Τόσο η επιγραφή αυτή όσο
και οι χορείες των δικαίων που εικονίζονται, σαφώς παραπέμπουν στην Ανάσταση όχι μόνο του Χριστού
αλλά και ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους.
Γράφει ο π. Βασίλειος Καλλιακμάνης
πηγή: http://faneromenihol.gr/
– See more at: http://sorkier.blogspot.gr/#sthash.dpcEW6ah.dpuf
