Μαθητική Κυψέλη

“H οδοντόκρεμα του ελέφαντα” ένα πείραμα των μαθητών του σχολείου μας στο ΓΕΛ Αίγινας.

 

  Για να παρασκευάσεις την  “οδοντόκρεμα  του ελέφαντα”  θα χρειαστείς οξυζενέ, ιωδιούχο κάλλιο, απορρυπαντικό, χρωστικά προιόντα  ακόμα και λίγο…. συκώτι!!!

  Η συνταγή είναι σωστή αλλά δεν θα σας μαρτυρήσουμε τη διαδικασία παρασκευής που έλαβε χώρα στα πλαίσια της εκδήλωσης ” Η φυσική μαγεύει” την προηγούμενη Παρασκευή 3 Μαρτίου στους χώρους  του Γενικού Λυκείου Αίγινας. Οι μαθητές  της Β’ τάξης  του 2ου Γυμνασίου Αίγινας μαζί με κάποιους από την Γ΄ Γυμνασίου, συμμετείχαν στα πειράματα που έγιναν στους διαδρόμους του σχολείου, φτιάχνοντας  την  ‘οδοντόκρεμα  του ελέφαντα”.

   Από τις φωτογραφίες μπορείτε να διακρίνετε ότι η συγκεκριμένη οδοντόκρεμα μπορεί να παραχθεί σε διαφορετικά χρώματα, ανάλογα με  τα υλικά  που θα χρησιμοποιηθούν.

Η πρωτοβουλία  της συμμετοχής οφείλεται στους καθηγητές  της ειδικότητας αυτής τη φετινή χρονιά  στο σχολείο και συγκεκριμένα στις κυρίες Λάμπρου Βασιλική, Κορακάκη Βαρβάρα και τον κ. Σδράλλη Γιάννη που με τη δουλειά  τους έχουν οδηγήσει τα παιδιά να αγαπήσουν το μάθημα  της Φυσικής. Το πείραμα έκαναν οι μαθητές : Αρβανίτης Ιωάννης, Γιαννούλης Εμμανουήλ, Κοντιζά Παναγιώτα, Μπέσης Δημήτριος, Ρωπαΐτη Μάρθα, Χαλδαίος Γιώργος, Χελιώτη Μαρία, Χρυσοχόου Μαρία, Γκαρής Βασίλης, Κοπανά Νεκταρία, Στενάκης Ευάγγελος, Χαλδαίου Ελένη.

Οι φωτογραφίες είναι της καθηγήτριας κ. Β. Κορακάκη.

Εξόρμηση στον Προφήτη Ηλία στο Βαθύ.

“Εις το βουνό ψηλά εκεί” είναι η εκκλησιά  του Προφήτη Ηλία.

Ο λόγος για τον ομώνυμο λόφο στο Βαθύ και οι φωτογραφίες από τη χθεσινή εξόρμηση της Ομάδας Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του 2ου Γυμνασίου Αίγινας.

Στον Προφήτη Ηλία οδηγούσαν πολλά μονοπάτια. Στο πέρασμα  των χρόνων τα μονοπάτια μετατράπηκανα σε χωμάτινους ή τσιμενταρισμένους δρόμους. Η ανάγκη της ανοικοδόμησης οδήγησε στη χάραξη μικρών δρόμων πάνω  στα χνάρια  παλαιών μονοπατιών.

Ευτυχώς όμως ο τόπος δεν έχει χάσει τη γοητεία και την ομορφιά  του. Το μικρό και πυκνό πευκοδάσος συνεχίζει  να αποτελεί μια γερή όαση οξυγόνου για την περιοχή.  Ο  διαβάτης συναντά  πεύκα, κυπαρίσια, σκίνα, ελιές, αγριολούλουδα, ασπάλαθους, κρεμυδασκέλες.

Οι κάτοικοι και οι παραθεριστές έχουν  σεβαστεί το χώρο με αποτέλεσμα  να αποτελεί  προορισμό για περίπατο και αναψυχή ενώ το καλοκαίρι διοργανώνονται εκδηλώσεις από τον  τοπικό σύλλογο.

Ωστόσο η κάμερα  των μαθητών  κατέγραψε και κάποιες απροσεξίες μερικών  που επιμένουν να αποθέτουν μπάζα  ή και μπιτόνια(!)  μέσα  στο δάσος.

Μια  προσπάθεια ανοικοδόμησης  μπροστά από το γραφικό  ξωκκλήσι.

Βιβλιοπαρουσίαση: “Η ιστορία ενός γάτου που έμαθε σε έναν γλάρο να πετάει”.

Παρουσίαση από  το μαθητή της Α΄ Γυμνασίου Φλεμετάκη Πέτρο.

Το βιβλίο εξιστορεί την ιστορία ενός γλάρου, της Καλότυχης και του Ζορμπά, ενός γάτου ο οποίος τη μεγαλώνει και τη μαθαίνει να πετά. Στην  αρχή του βιβλίου η Κενγκά,  ένας  γλάρος, παγιδεύεται σε μια πετρελαιοκηλίδα. Μα καταφέρνει να πετάξει μέχρι το μπαλκόνι του Ζορμπά όπου γεννά  το αυγό της. Ζητά από  το γάτο να το προσέχει, να το μεγαλώσει και να του μάθει να πετάει. Η Κενγκά πεθαίνει κι ο Ζορμπάς καταφέρνει να μεγαλώσει το γλαρόπουλο έχοντας  το ρόλο της μαμάς και τη βοήθεια των φίλων του, του Κολονέλου, του Γραμματικού και  του Ξερόλα που έβρισκε πληροφορίες  και λύσεις από μια εγκυκλοπαίδειά  του. Όμως το πιο δύσκολο μέρος της αποστολής  του είναι να του μάθει να πετάει.

Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες οι τέσσερις γάτοι αποφασίζουν να καταφύγουν  σε μια ακραία λύση. Συμφωνούν πως ο Ζορμπάς πρέπει να μιλήσει σε έναν άνθρωπο  για να μάθει στην Καλότυχη να πετάει. Τελικά ο Ζορμπάς μιλά  για το πρόβλημά  στον ποιητή, τον ιδιοκτήτη μιας άλλης γάτας της Μπουμπουλίνας. Ο ποιητής πηγαίνει τον Ζορμπά και την Καλότυχη στον Άγιο Μιχαήλ την ώρα  που βρέχει. Εκεί η Καλότυχη καταφέρνει να πετάξει και αποχαιρετά συγκινητικά  τον Ζορμπά ο οποίος κλαίει  με τον ποιητή  στην κορυφή της Εκκλησίας και  τότε ανακαλύπτει πως πετάει μόνο αυτός που τολμάει να πετάξει.

Εξόρμηση στον Προφήτη Ηλία στο Βαθύ.

   “Εις το βουνό ψηλά εκεί” είναι η εκκλησιά  του Προφήτη Ηλία.

   Ο λόγος για τον ομώνυμο λόφο στο Βαθύ και οι φωτογραφίες από τη χθεσινή εξόρμηση της Ομάδας Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του 2ου Γυμνασίου Αίγινας.

   Στον Προφήτη Ηλία οδηγούσαν πολλά μονοπάτια. Στο πέρασμα  των χρόνων τα μονοπάτια μετατράπηκανα σε χωμάτινους ή τσιμενταρισμένους δρόμους. Η ανάγκη της ανοικοδόμησης οδήγησε στη χάραξη μικρών δρόμων πάνω  στα χνάρια  παλαιών μονοπατιών.

   Ευτυχώς όμως ο τόπος δεν έχει χάσει τη γοητεία και την ομορφιά  του. Το μικρό και πυκνό πευκοδάσος συνεχίζει  να αποτελεί μια γερή όαση οξυγόνου για την περιοχή.

   Οι κάτοικοι και οι παραθεριστές έχουν  σεβαστεί το χώρο με αποτέλεσμα  να αποτελεί  προορισμό για περίπατο και αναψυχή ενώ το καλοκαίρι διοργανώνονται εκδηλώσεις από τον  τοπικό σύλλογο.

   Ωστόσο η κάμερα  των μαθητών  κατέγραψε και κάποιες απροσεξίες μερικών  που επιμένουν να αποθέτουν μπάζα  ή και μπιτόνια(!)  μέσα  στο δάσος.

Παιδικά ομαδικά παιχνίδια στο 2ο Γυμνάσιο Αίγινας.

  Παιδικά ομαδικά παιχνίδια σήμερα στο 2^ο Γυμνάσιο. Είναι καθιερωμένο την τελευταία ημέρα του σχολείου πριν την Καθαρά Δευτέρα να  γιορτάζουμε με έναν διαφορετικό τρόπο, που να ταιριάζει στο πνεύμα των ημερών αλλά και στην ηλικία των μαθητών. Σκοπός μας να μην ξεχάσουμε την παράδοση αλλά  και ότι είμαστε ακόμα …. παιδιά.

Παιχνίδια λοιπόν όπως η σκυταλοδρομία, η τσουβαλοδρομία, η διελκυστίνδα, η πατατοδρομία (αυγοδρομία) με κουτάλια στο στόμα δεν παίζονται από τα σημερινά παιδιά. Εμείς είχαμε  την ευκαιρία  να τα αναβιώσουμε  στο προαύλιο του σχολείου με μεγάλη συμμετοχή παιδιών. Πολύ κέφι, φωνές ενθουσιασμός που ανάγκασε πολλούς περαστικούς να σταματήσουν και να χαζέψουν τους μαθητές που έτρεχαν για να γεμίσουν με νερό κουβάδες, η με τσουβάλια στα πόδια ή κρατώντας στος τόμα τους ένα κουτάλι φορτωμένο με πατάτες.

Ένας γάμος με πολύ χορό και ….Hot Dog

Μη νομίσετε ότι η νύφη  το σκασε! Ανέβηκε στη σκηνή με  το γαμπρό τα συμπεθεριά  κι όλο  τηςτο σόι και πήρε μέρος στο διαγωνισμό αποκριάτικης αμφίεσης. Προηγουμένως πέταξε  την ανθοδέσμη γαι να την πιάσει μία από τις φιλενάδες  της. Αλλά… δυστυχώς την έπιασε ένας από  τους φίλους  του γαμπρού. Άλλαξαν  βλέπετε οι εποχές, άλλαξαν και οι νύφες και οι γαμπροί. Απόκριες  γαρ.

Στην αίθουσα  εκδηλώσεων του 2ου Γυμνασίου έλαβε χώρα ο καθιερωμένος διαγωνισμός μεταμφιεσμένων. Από κάθε τάξη – δια βοής- ψηφίστηκαν  οι τρεις καλύτεροι. Τη μεγαλύτερη συμμετοχή είχε η Γ΄  Γυμνασίου με προτίμηση στις γυναικείες αμφιέσεις, κι εκεί τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Διαγωνίστηκαν οι : Ο γάμος (νύφη γαμπρός τα σόγια και ο παπάς), η κινέζα, , η Λόλα, το πλάσμα, ο άραβας, ο σκελετός, ο τζόκερ, ο Μαικλ Τζάσκον,ο γέρος, ο μπασκετμπολίτσας, η στρατιωτίνα, η χαβανέζα, η πειρατίνα, η συμπεθέρα από το Λεόντι, η Μίνι, η τσιγγάνα κ. αλ.

Στο διαγωνισμό – δια βοής – στην πρώτη θέση κατατάχθηκε η Λόλα, στη δεύτερη ο γάμος και στην τρίτη ο άραβας.

Ακολούθησε  χορός με παραδοσιακά τραγούδια και σκοπούς του γάμου αλλά και ξένα και ένας πλούσιο κέρασμα από  το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων με αναψυκτικά και  hot – dog.
Ευχαριστούμε το Σύλλογο  Γονέων και Κηδεμόνων, την κ. Φωφώ του Κυλικείου μας, το Δεκαπενταμελές συμβούλιο  για την προετοιμασία και την οργάνωση και όλου όσους πρόσφεραν για τη σημερινή γιορτή.

“Του πολέμου πιόνι”

Της μαθήτριας Κοπανά Νεκταρίας

Πόλεμος ξαναχτυπά και εγώ έχω μείνει πίσω,

οικογένεια, φίλους και γνωστούς να αποχαιρετήσω.

Πόλεμος ξαναχτυπά και εγώ φοβάμαι τόσο,

για όλους όσους νοιάζομαι και όσους θα σκοτώσω.

Έφτασε η ώρα, πρέπει να προχωρήσω,

μα πώς να πάω εγώ μπροστά, αφού η καρδιά είναι πίσω;

Έφτασε η ώρα και λέει δεν ξέρω τι θα γίνει,

αν θα ζήσω, αν θα χαθώ και αν κανείς θα μείνει.

Ο πόλεμος λένε γίνεται, για πατρίδα και θρησκεία,

έτσι μας λένε, μα για αυτούς το χρήμα είναι η ουσία.

Ο πόλεμος λένε γίνεται για να κυριαρχήσουν ,

και όποιος βρεθεί στο δρόμο τους θα τον ποδοπατήσουν.

Βλέπω τον εχθρό από μακριά και όλο πλησιάζει,

προσπαθώ να είμαι δυνατός, μα η σκέψη με τρομάζει.

Βλέπω τον εχθρό από μακριά, σχεδόν είναι μπροστά μου,

και όμως έχει έκφραση, ίδια με τη δικιά μου.

Ο χρόνος μας τελείωσε, ριχθήκαμε στη μάχη ,

και το αίμα ατελείωτο τρέχει από τη ράχη.

Ο χρόνος μας τελείωσε, μα τώρα δεν με νοιάζει,

εδώ που πλέον βρίσκομαι κανείς δεν με πειράζει.

Εμπνευσμένο από: “Γιατί;” του Γιάννη Μαγκλή

Χρήστος Καπράλος και Αίγινα

Η Αίγινα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς εικαστικούς και ζωγράφους. Κάτω από τον ίσκιο της φυστικιάς, δίπλα στα κύματα και με τον άλλοτε δροσερό άλλοτε ζεστό ξηρό άνεμο του καλοκαιριού να τους χτυπάει στο πρόσωπο μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο Χρήστος Καπράλος, ο Γιάννης Μόραλης, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Νικολάου, και όχι μόνο εμπνεύστηκαν κάποια από τα μεγαλύτερά τους έργα, τα οποία τώρα κοσμούν μεγάλα εικαστικά μουσεία και σαλόνια σε όλη την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη.
Χρήστος Καπράλος
Ήταν γιος αγροτικής οικογένειας. Με τη βοήθεια των Αγρινιωτών αδελφών Παπαστράτου, σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1930 -1934) κοντά στον Ουμβέρτο Αργυρό (1882 – 1963) και συνέχισε σπουδάζοντας γλυπτική στο Παρίσι κοντά στο γλύπτη Μαρσέλ Ζιμόν (Marcel Gimond). Επέστρεψε στην Ελλάδα, στο Παναιτώλιο το 1940. Το 1946 μετακινήθηκε στην Αθήνα και μετέπειτα στην Αίγινα, όπου έστησε το 1963 δικό του εργαστήριο. Ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ).
Αποκλεισμένος στο χωριό του, το Παναιτώλιο Αιτωλοακαρνανίας, δούλεψε στο γύψο, από το 1940 έως το 1945, την έκτη ενότητα της ανάγλυφης ζωφόρου για το Μνημείο της Μάχης της Πίνδου. Η ζωφόρος, εμβατήριο και μαζί ραψωδία της ιστορίας του νεότερου Ελληνισμού, μεταφέρθηκε από τον γλύπτη σε πωρόλιθο, στην Αίγινα, τα χρόνια 1952–1956. Σήμερα το έργο βρίσκεται στο περιστύλιο της Βουλής των Ελλήνων.
Το έργο του Καπράλου είναι έντονα ανθρωποκεντρικό με εμπνεύσεις και από την αρχαία ελληνική τέχνη και μυθολογία. Οι δημιουργίες του παρουσιάστηκαν σε πολλές εκθέσεις όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Στο Αγρίνιο, από το 1996 λειτουργεί μόνιμη έκθεση γλυπτών του στην «Αίθουσα Τέχνης Καπράλου», που βρίσκεται στο κτίριο της Παπαστρατείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Η συλλογή αυτή αποτελείται από 60 έργα μικρού και μεγάλου μεγέθους, τα οποία ο καλλιτέχνης φιλοτέχνησε από την αρχή της καριέρας του, το 1930, έως το 1956. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα έργα Φιγούρα (1951), Η αδελφή του Μελπομένη (1940&ndasτον945), Kazuo Kikuchi (ο Ιάπωνας συμμαθητής του στο Παρίσι, 1937) και Χριστόφορος (1940–1945).
Χάλκινα έργα που δημιούργησε στην Αθήνα από το 1960 έως το 1993, στο προσωπικό του χυτήριο, φυλάσσονται στο εργαστήριο του στην οδό Τρίπου 7 στο Κουκάκι. Επίσης, στην Αίγινα, όπου δούλευε τα καλοκαίρια, λειτουργεί το «Μουσείο Χρήστου Καπράλου» αποτελούμενο από έξι εργαστήρια, στα οποία εκτίθεται όλη η δουλειά του καλλιτέχνη που δημιούργησε στην Αίγινα τα καλοκαίρια από το 1963 μέχρι τον θάνατό του. Σε δημόσιους χώρους της Αθήνας υπάρχουν η μπρούτζινη προτομή του “Καρόλου Κουν” (1987, Στοά του Βιβλίου, Οδός Ι. Πεσμαζόγλου) και η “Σύνθεση”, με θέμα τη μορφή της Μάνας με τα δύο παιδιά της (1989, Πλατεία Ραλλούς Μάνου, Λεωφόρος Αμαλίας).
Η φιγούρα της μητέρας κυριαρχεί και πολλά από τα έργα του επικεντρώνονται σε αυτην. Μαλιστα απέναντι από το Μουσείο Χρήστου Καπράλου στην Αίγινα υπάρχει το μπρούντζινο Αγάλμα της Μητέρας το οποίο λέγεται οτί είναι αφιερωμένο στην μητέρα του.

Κόψαμε την αγιοβασιλόπιτα μας.

Τα  φλουριά ήταν επτά και οι τυχεροί ήταν ο κ. Νίκος Μαρίνος και οι μαθητές:

  Μοίρα Αντωνία, Μαρίνη Μαρίνα, Μπήτρου Αθηνά, Μαρίνος Χάρης, Χαλδαίος Παύλος και Τσελάι Ερβεχέ.

Santa πορεία αγάπης και προσφοράς.

Εκεί  αδιάσαμε  τα πρώτα καλάθια μας.