Η Αξιούπολη είναι κωμόπολη του Δήμου Παιονίας του Νομού Κιλκίς με 3.000 περίπου κατοίκους.
Απελευθερώθηκε το 1912 (23 Οκτωβρίου), όπως και όλη η επαρχία Παιονίας. Το 1948 αποτέλεσε Δήμο. Βρίσκεται στη Δυτική όχθη του ποταμού Αξιού, 547 χμ. Βόρεια-Βορειοδυτικά από την Αθήνα, 62 χμ. βορειοδυτικά της Θεσσαλονίκης, 34 χμ. δυτικά του Κιλκίς, 3,5 χμ. δυτικά του Πολυκάστρου και 1 χμ. δυτικά του ποταμού Αξιού. Μέχρι το 1926 ονομαζόταν Μποέμιτσα.
Στην περιοχή ζούσαν Παίονες (ήδη αναφέρονται στην Ιλιάδα). Μετά το 12ο π.Χ. αιώνα στην περιοχή εγκαθίστανται και Βοττιαίοι, ενώ βόρεια της Αξιούπολης έχει βρεθεί προϊστορικό νεκροταφείο (11ος αιώνας π.Χ.). Στο νεκροταφείο έχει βρεθεί η αρχαιότερη χύτρα ταχύτητας (ηλικίας 2.700 ετών).
Σύμφωνα με τον αρχαίο γεωγράφο Στράβωνα, κατά τους αρχαϊκούς χρόνους την Αμφαξίτιδα εξουσίαζαν οι Παίονες. Στην κλασική αρχαιότητα η κοιλάδα του Αξιού ονομαζόταν Αμφαξίτις.
Νοτιοδυτικά της Αξιούπολης (στο δρόμο για Γοργόπη) υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα, για τα οποία εικάζεται ότι σχετίζονται με την αρχαία Γόρτυνα.
Τον 5ο αιώνα π.Χ. η περιοχή ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Μακεδονίας και έκτοτε ακολουθεί τη μοίρα της υπόλοιπης Ελλάδας.
Την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου (429 π.Χ.) η περιοχή έγινε θέατρο επιχειρήσεων καθώς ο Σιτάλκης, βασιλιάς των Θρακών, εισήλθε στην περιοχή από το βορρά με σκοπό να επιτεθεί στο βασίλειο των Μακεδόνων. Τελικά απέτυχε να καταλάβει την Ευρωπό και αποχώρησε.
Κατά τη διάρκεια της Ρωμαιοκρατίας η περιοχή ανήκε στην Τρίτη Μερίδα της επαρχίας της Μακεδονίας με πρωτεύουσα την Πέλλα.
Κατά την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας δέχεται επιδρομές Σλάβων και άλλων φυλών από το Βορρά. Υπήρξε και κάθοδος Βοημών, οι οποίοι ονομάζουν την κοιλάδα του Αξιού Μποέμιτσα, δηλαδή μικρή Βοημία.
Το 1397 η περιοχή περιέρχεται στα χέρια των Οθωμανών. Περιγραφές Οθωμανών της εποχής (όπως ο χρονογράφος Χατζή Καλφά) αναδεικνύουν το ελληνικό στοιχείο ως το μόνο στην περιοχή. Βαθμιαία, από τον 15ο αιώνα, έρχονται στην περιοχή Βούλγαροι ως εργάτες στους αγρούς. Τους επόμενους τρεις αιώνες εγκαθίστανται στην περιοχή πολλοί Βλάχοι, εκδιωγμένοι από τη Βόρειο Ήπειρο και Δυτική Μακεδονία από τις λεηλασίες των Τουρκαλβανών. Στο τέλος του 17ου αιώνα ξεσπά επανάσταση στην περιοχή κατά των κατακτητών Τούρκων και πολλά χωριά καταστρέφονται από τα αντίποινα του οθωμανικού στρατού.
Το 1720 η Αξιούπολη επανιδρύεται από κατοίκους των γύρω χωριών, λόγω των εκτεταμένων καταστροφών που προκάλεσαν σε αυτά τα τουρκικά αντίποινα. Η πόλη ονομάστηκε Μποέμιτσα λόγω της θέσης της στη δυτική όχθη του Αξιού. Διοικητικά ανήκε στο καζά της Γευγελής. Το 1873 είχε 30 μωαμεθανικές και 90 χριστιανικές οικογένειες, ενώ το 1903 οι κάτοικοί της ήταν 1413.
