Στις 6 Μαρτίου ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού, οι μαθητές της Στ΄τάξης, βασισμένοι στο «Διαδραστικό Εκπαιδευτικό Εργαλείο για την αντιμετώπιση του Σχολικού Εκφοβισμού» παρουσίασαν το δικό τους βίντεο με σκοπό να ευαισθητοποιήσουν τους συμμαθητές τους

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα σκυλάκι που ήταν σε ένα κουτί και περίμενε να τον αγοράσει κάποιος άνθρωπος. Μετά ήρθε ένα παιδί, που το έλεγαν Θανάση με τη μαμά του και τον διάλεξαν για να τον πάρουν στο σπίτι τους. Τον ονόμασαν Πάρη. Αφού τον πήραν, το πήγαν στο σπίτι τους και το παιδί το φρόντιζε και έπαιζε μαζί του. Μόνο ο μπαμπάς του παιδιού δεν του φερόταν καλά και το χτυπούσε, ενώ η μαμά και το παιδί το αγαπούσαν πολύ.
Όλα όμως άλλαξαν όταν ο μπαμπάς πήρε δώρο στο παιδί μια παιχνιδομηχανή. Το παιδί ενθουσιάστηκε με τη παιχνιδομηχανή και δεν έδινε πια καμία σημασία στο σκυλάκι. Μια μέρα ο Θανάσης νευρίασε και πείραζε το σκυλάκι το οποίο του δάγκωσε απαλά το χέρι και  ο Θανάσης φώναζε ότι τον δάγκωσε. Ο μπαμπάς του Θανάση το κλώτσησε και το σκυλάκι έφυγε από το σπίτι.

Περπατώντας έφτασε σε ένα βουνό. Σε εκείνο το βουνό βρήκε δύο σκυλιά και τον πήγαν στον αρχηγό τους, που τον έλεγαν Λιάπη. Εκεί τον εκπαίδευσαν για πολλές ημέρες και όταν πέρασε ο καιρός του είπε ο Λιάπης ότι θα του μάθει μια μυστική κραυγή και μόνο όταν χρειαστεί βοήθεια θα την χρησιμοποιήσει. Μετά τον χαιρέτησαν και ο Πάρης έφυγε.

Περπατώντας έφτασε κοντά σε μια ταβέρνα, όπου εκεί είδε κάποια άλλα σκυλιά. Ο Πάρης τους είπε ότι είχε φύγει από τον Λιάπη και έτσι τα σκυλιά τον δέχτηκαν στην παρέα τους.

Γυρνώντας στους δρόμους γνώρισε και έκανε διάφορους φίλους. Ένας ήταν ο Σποκ, που του είπε ότι η γυναίκα του αφεντικού του δεν τον θέλει και συχνά τον διώχνει από το σπίτι.

Γνώρισε και άλλα σκυλάκια στο δρόμο. Όμως άρχισαν δύσκολες ημέρες για τα σκυλιά, καθώς οι άνθρωποι ή τα έδιωχναν από το σπίτι ή τους έριχναν δηλητήριο στο φαγητό ή έστειλαν τον μπόγια να τα μαζέψει.

Μια μέρα ο Πάρης πήγε στη θάλασσα και βρήκε ένα μπαλάκι που μέσα είχε ένα σκυλάκι που του είπε να κάνει 3 ευχές. Όμως αυτός του είπε να περιμένει γιατί δεν ήξερε τι να κάνει.

Η πρώτη του ευχή ήταν να καταλαβαίνουν οι άνθρωποι για μια ημέρα τα σκυλιά. Ο πάρης είδε στους φίλους του ότι οι άνθρωποι τους καταλάβαιναν και η ζωή τους είχε βελτιωθεί. Αλλά και ο ίδιος ο Πάρης πήγε στο σπίτι του και ο κύριος Τάκης του φέρθηκε πάρα πολύ καλά.

Μια μέρα ο Θανάσης και ο Πάρης πήγαν μια βόλτα και εκεί είδε μια συμμορία από κακά σκυλιά που πήραν από τον Πάρη το μπαλάκι του. Δυστυχώς όμως ο Μαρκ από τη συμμορία είχε κάνει μια ευχή: οι άνθρωποι και οι γάτες να γίνουν σκλάβοι των σκυλιών. Τότε μαζεύτηκαν ο Πάρης και οι φίλοι του και συζήτησαν τι μπορούν να κάνουν γι’ αυτή την άσχημη κατάσταση.

Κατάφεραν με κάποιο σχέδιο να πάρουν το μπαλάκι και ο Πάρης έκανε την ευχή: όλοι οι άνθρωποι και τα ζώα να ζουν ευτυχισμένοι.

Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε και εμείς ευτυχισμένους όλους τους ανθρώπους και τα ζώα στον πλανήτη μας με μια απλή ευχούλα!!!!!!!!!

Φ.Α και Δ.Μ.

Μια ευχάριστη έκπληξη και μια ευγενική  προσφορά   από τη Unicef μας περίμενε αυτή την εβδομάδα.

Συνεργάτες της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής οργάνωσης μάς επισκέφτηκαν   και άφησαν για τα παιδιά του σχολείου  μας περισσότερα από 300 νέα βιβλία για τη σχολική μας βιβλιοθήκη.

Λογοτεχνικά βιβλία και υπέροχα παραμυθάκια για τους μικρούς μας αναγνώστες είναι η προσφορά της Unicef, που θα εμπλουτίσει τη σχολική μας βιβλιοθήκη και θα δώσει χαρά στα παιδιά μας.

Το σχολείο μας τα τελευταία χρόνια συμμετέχει ενεργά στο πρόγραμμα “Σχολεία υπερασπιστές της Unicef“. Στηρίζουμε το πολύ σημαντικό της έργο και θα συνεχίσουμε να το ενισχύουμε με βασικό σκοπό την  ευαισθητοποίηση των μαθητών/ μαθητριών για τα προβλήματα των συνομήλικών τους στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Τους ευχαριστούμε θερμά για την σημαντική προσφορά τους  και την ευγενική τους διάθεση!

Στις 21 Μαρτίου του 1960, η αστυνομία στη Νότια Αφρική του Απαρχάιντ άνοιξε πυρ εναντίον ειρηνικών νέγρων διαδηλωτών στην πόλη του Σέιρπερβιλ. Δεκάδες άνθρωποι που διαδήλωναν κατά των φυλετικών νόμων σκοτώθηκαν και πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν. Σήμερα τιμούμε την επέτειο της σφαγής του Σέιρπερβιλ όχι μόνο για να θυμηθούμε τις ζωές που χάθηκαν, αλλά, για να επιστήσουμε την προσοχή στα δεινά που προκαλούν οι φυλετικές διακρίσεις. Το θέμα της σημερινής ημέρας μνήμης, «καταπολεμώντας τις διακρίσεις στην καθημερινότητα», μας προσκαλεί να εναντιωθούμε στις συνηθισμένες πρακτικές διακρίσεων στις κοινωνίες μας. Γνωρίζουμε όλοι καλά ότι πολλές από τις θηριωδίες που έχει διαπράξει ο άνθρωπος, είχαν φυλετικά κίνητρα. Ωστόσο, το συνολικό τίμημα του ρατσισμού της καθημερινότητας συχνά παραβλέπεται. Από τα πειράγματα στο σχολείο και τις αποφάσεις για προσλήψεις ή απολύσεις στην εργασία μέχρι την επιλεκτική κάλυψη εγκλημάτων από τα Μέσα Ενημέρωσης ή την Αστυνομία και την άνιση παροχή κρατικών υπηρεσιών, η κακομεταχείριση των φυλετικών ή εθνικών ομάδων όχι μόνο αφθονεί στις κοινωνίες μας, αλλά συχνά γίνεται αποδεκτή χωρίς εμπόδια. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αυτός ο καθημερινός ρατσισμός είναι ευρύτατα διαδεδομένος. Το ότι γίνεται αποδεκτός είναι ένα γεγονός που στερείται ηθικών αρχών. Δεν πρέπει να ανεχόμαστε την φθορά που προκαλούν οι διακρίσεις στην καθημερινότητα. Ούτε μπορούμε να μένουμε αδρανείς σαν να πρόκειται για ένα δυσάρεστο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Κανείς από εμάς δεν έχει γεννηθεί για να μισεί.

Ρατσισμός είναι η θεωρία που χωρίζει τους ανθρώπους σε ανώτερες και κατώτερες, οι οποίες δεν πρέπει να αναμιγνύονται, για να μη «σκαρτέψουν» οι ανώτερες από τις κατώτερες. Έτσι δημιουργούνται τα «γκέτο», οι φυλετικές διακρίσεις, οι προνομιακές μεταχειρίσεις, τα φυλετικά μίση και τα συνακόλουθα αυτών κακά. Γενικότερα όμως, ρατσισμός είναι η αντίληψη με βάση την οποία μια ομάδα ή ένας λαός θεωρεί τον εαυτό του βιολογικά και πνευματικά ανώτερο και αντιμετωπίζει υποτιμητικά όλους τους άλλους, ως κατώτερους. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι το φαινόμενο του ρατσισμού δεν είναι καινούργιο, αλλά ανάγεται στην αρχαιότητα ακόμη. Πρέπει επίσης να κατανοήσουμε ότι το φαινόμενο αυτό εμφανίστηκε και εδραιώθηκε, ως η τάση των κοινωνικών ομάδων να διατηρήσουν την εσωτερική τους ενότητα, για να αντιμετωπίσουν τους εξωτερικούς εχθρούς. Σ΄ αυτή τους λοιπόν την προσπάθεια, καλλιεργούν συνειδητά τις φυλετικές, εθνικές, θρησκευτικές ή άλλες τους ιδιαιτερότητες, ώστε να αυτοπροσδιορίζονται και να διακρίνονται από τους άλλους. Έτσι, οι αρχαίοι πρόγονοί μας έχοντας συνείδηση της πολιτιστικής τους ανωτερότητας, διατύπωσαν την πασίγνωστη φράση «πας μή Έλλην βάρβαρος», για να επιβεβαιώσουν αυτή τη συνείδηση της ανωτερότητας και να ενισχύσουν τη θέση τους απέναντι στους άλλους λαούς. Τον περασμένο αιώνα, όταν άρχισαν να δημιουργούνται τα σύγχρονα κράτη, εμφανίζεται μια νέα μορφή ρατσισμού : ο «εθνικός ρατσισμός», που στηρίχθηκε σε ιστορικούς λόγους, σε ιστορικές εχθρότητες και μίση και στο σοβινισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το μίσος μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, ως αποτέλεσμα των ιστορικών συνθηκών και των σχέσεων των δύο λαών. Μέσα στις κοινωνικές, πολιτικές και διεθνείς συνθήκες και στην αντιπαλότητα για κυριαρχία στον κόσμο, αναβιώνουν δυστυχώς στον 21ο αιώνα ποικιλώνυμες θεωρίες περί φυλετικής καθαρότητας της Αρίας φυλής, που οδήγησε όπως όλοι γνωρίζουν στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και στη γενοκτονία των Εβραίων από τους Γερμανούς. Επίσης, οι αντιπαλότητες μεταξύ των διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων παίρνουν μορφή ρατσιστικής προκατάληψης. . Ένα άλλο σύγχρονο φαινόμενο ρατσισμού, είναι η προκατάληψη σε βάρος διαφόρων μειονοτήτων και προσφύγων. Η εποχή μας διαθέτει καταπληκτικά μέσα και δυνατότητες. Οι άνθρωποι σήμερα έχουν όλες τις προϋποθέσεις να είναι πνευματικά και ψυχικά καλλιεργημένοι. Η κοινωνική και κρατική οργάνωση εκφράζουν δημοκρατικές ευαισθησίες και υπεραμύνονται των δικαιωμάτων των πολιτών. Σήμερα η τεχνολογία κάνει το σύνολο των ανθρώπων κοινωνούς των επιστημονικών επιτευγμάτων. Τα Μ.Μ.Ε. ενημερώνουν όλους τους ανθρώπους για όλα τα πράγματα. Παρ΄ όλα αυτά τα θετικά δεδομένα της εποχής μας όμως, ο ρατσισμός υπάρχει, καλλιεργείται και αναπαράγεται. Εδώ λοιπόν φωλιάζει η κρίση του πολιτισμού μας, μια πνευματική και ηθική κρίση, που τελικά μόνο τον άνθρωπο βλάπτει. Θα πρέπει λοιπόν, να αναθεωρήσουμε το πρότυπο της ζωής μας. Να καλλιεργηθούμε πνευματικά, ώστε να αναζητούμε στη ζωή όχι τον υλικό ευδαιμονισμό, αλλά τον ανθρωπισμό, που είναι ο μόνος που μπορεί να σώσει τον άνθρωπο αλλά και την ανθρωπότητα.

http://class1gelpili.blogspot.gr

Η Γη δεν μας ανήκει. Εμείς ανήκουμε στη Γη

Πάτησε επάνω στην εικόνα και δες το βίντεο της εκπαιδευτικής τηλεόρασης