Το Σχολείο μας
ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΠΑΝΤΟΥ α τμήμα
Οι αριθμοί στη ζωή μας.
Οι μαθηματικές έννοιες παρουσιάζουν αρκετή δυσκολία στην κατανόηση και εκμάθησή τους από τα παιδιά μικρών ηλικιών, καθώς συχνά διδάσκονται χωρίς να γίνεται κάποια νύξη στο τι γνωρίζουν ήδη τα παιδιά πάνω στο θέμα αλλά και χωρίς να δίνεται έμφαση στη χρηστικότητά τους στην καθημερινή ζωή. Τα μαθηματικά χρησιμοποιούνται για να ερμηνεύουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει. Όμως, για να γίνει αυτό αντιληπτό από τα παιδιά μικρών ηλικιών «η ικανότητα σε βασικές δεξιότητες της αριθμητικής δεν είναι αρκετή. Αυτό που χρειάζεται είναι η ικανότητα να εφαρμόζονται σε πρακτικά προβλήματα της καθημερινής ζωής» (Hughes, 1996, σελ. 30). Έρευνες έχουν αποτυπώσει τη δυσκολία των παιδιών να αναγνωρίσουν τους αριθμούς σε καθημερινά πλαίσια, όπως σε λεωφορεία, πινακίδες αυτοκινήτων, αποδείξεις κ.ά. (Sinclair & Sinclair, 1984). Αποτέλεσμα των δυσκολιών αυτών είναι τα παιδιά να δείχνουν πολλές φορές αδιαφορία σχετικά με τη χρησιμότητά τους στην καθημερινή ζωή.
Ειδικά, η μάθηση της τυπικής αριθμητικής γραφής από παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας είναι μία αρκετά δύσκολη υπόθεση. Κάποια αριθμητικά σύμβολα μοιάζουν ως προς τη γραφή τους, όπως τα ψηφία 6-9, 2-5, 1-7 και το μηδέν με το γράμμα όμικρον. Επίσης, η ηλεκτρονική-ψηφιακή μορφή των αριθμών πολλές φορές τα μπερδεύει, γεγονός που οφείλεται στην ιδιαιτερότητα της γραφής τους, λόγω ότι πρέπει να συνδυασθούν ευθείες γραμμές, ημικύκλια και κύκλοι. Τα παιδιά από την άλλη, έχουν πλούσιες αριθμητικές εμπειρίες πριν την είσοδό τους στο σχολείο (Clarke, Clarke, & Cheeseman, 2006). Είναι σε θέση να αναγνωρίζουν ότι οι αριθμοί αποτελούν έναν ξεχωριστό κώδικα σε σχέση με τα γράμματα. Οι αριθμοί υπάρχουν παντού γύρω μας, για παράδειγμα, στα ψηφιακά-ηλεκτρονικά μέσα, στους δρόμους, στο ρολόι, στο τηλέφωνο, στις τιμές των προϊόντων, στις σελίδες των εφημερίδων, των περιοδικών και των βιβλίων, στα παραμύθια που διαβάζουν και στα τραγούδια που μαθαίνουν. Αυτή η άτυπη μαθηματική γνώση με την οποία είναι εφοδιασμένα τα παιδιά μικρών ηλικιών «έχει πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο. Δεν είναι ολοκληρωμένη και εμπεριέχει λάθη. Οπωσδήποτε όμως μπορούμε να στηριχθούμε σε αυτήν, να μην την αγνοήσουμε, αλλά, αντίθετα, να την καλλιεργήσουμε και να την ενισχύσουμε» (Δεσλή, 2006, σελ. 93).
ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ;
-για να μετράμε
-για να βλέπουμε πόσοι είμαστε στην τάξη
-για να μετράμε το ύψος μας
-για να παίρνουμε τηλέφωνο
-για να πατάμε τον όροφο στο ασανσέρ
-για να πληρώνουμε τα φαγητά που τρώμε
-για να πληρώνουμε τη ΔΕΗ και το τηλέφωνο
-για να αγοράζουμε τα ρούχα μας
-για να γράφουμε την ημερομηνία
΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄
ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ;
-στον πίνακα αναφοράς στην παρεούλα μας
-στο ημερολόγιο μας
-στο τηλέφωνο της κυρίας
-στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή
-στα βιβλία τησ βιβλιοθήκης μας
-στα βιβλία των μαθηματικών
…………………………………………………..
ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΆΞΗ ΜΑΣ;
-στα φανάρια και στα σήματα της τροχαίας
-στη ταμπέλα με τη διεύθυνση του σπιτιού μας
-στο ασανσέρ
-στο τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης
-στο ρολόι του μπαμπά και της μαμάς
-στις πινακίδες των αυτοκινήτων
………………………………………………………………
Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΛΙΩΣΕΙ α τμήμα
ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ …..ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ….ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ….ΠΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΣΑΜΕ….
…..ΠΟΥ ΞΑΝΑΓΡΑΨΑΜΕ….
Ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει |
Μάνος Κοντολέων Μια φορά κι έναν καιρό, στην κορυφή ενός ψηλού, χιονισμένου βουνού, ζούσε ένας χιονάνθρωπος.Για μάτια είχε δυο κουκουνάρια, για μύτη ένα βελανίδι, τα χέρια του ήταν δυο ξερά κλαριά από πεύκο, το στόμα του —μια φούντα θυμαριού — το είχε χάσει. Ήταν χειμώνας, έκανε κρύο πάνω στο βουνό κι ένας τέτοιος καιρός άρεσε πολύ στον χιονάνθρωπο. Μα κάποιος αγριοκούνελος τον πληροφόρησε πως σε λίγο θα τελείωνε ο χειμώνας, θα ερχότανε η άνοιξη με τον ήλιο της και το χιόνι θα έλιωνε. “Τι αστεία χέρια που έχει!” γέλασε ο Στέφανος. Κι ο Κωστής του κόλλησε ένα καπάκι από Κόκα Κόλα για στόμα. Ο χιονάνθρωπος διασκέδαζε με τα καμώματα των παιδιών, μα δεν ξεχνούσε πως έπρεπε να συνεχίσει το ταξίδι του. Σα νύχτωσε, λοιπόν, κι άδειασε η πλατεία, πήρε πάλι τους δρόμους. “Από εδώ πάνε για το βοριά;” ρώτησε ένα λεωφορείο. “Πήγαινε στο λιμάνι και τα καράβια θα σου πούνε!” του απάντησε το λεωφορείο. Ο χιονάνθρωπος έψαξε για το λιμάνι, το βρήκε, είδε τα αραγμένα καράβια, τα ρώτησε αν ξέρουν πώς πάνε στα βορινά. “Θα σε πηγαίναμε εμείς, μα έχει τρικυμία αυτές τις μέρες και δε σαλπάρουμε” τον απογοήτεψαν τα καράβια. “Και τώρα τι θα κάνω;” δάκρυσε ο χιονάνθρωπος κι έκανε μια γκριμάτσα και ξεκόλλησε το καπάκι της Κόκα Κόλα κι έμεινε ξανά χωρίς στόμα. Τον είδε έτσι λυπημένο μια βαρκούλα –ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ- τη λέγανε. “Άντε να σε πάω εγώ!” του είπε κι ο χιονάνθρωπος καταχάρηκε. Βολεύτηκε κάπου στην πλώρη κι ανοίχτηκαν στο πέλαγο. Η φουρτούνα ήταν δυνατή. Να κάτι θεόρατα κύματα χτυπάγανε τη βάρκα κι έτριζαν τα γέρικα ξύλα, “κριτς!” ράγισε το σκαρί. Μπήκαν νερά. Πάει, βούλιαξε η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ, βρέθηκε στο βυθό ο χιονάνθρωπος. Τον είδανε τα ψάρια, τα μικρά τρομάξανε, τα πιο μεγάλα ξαφνιαστήκανε. Ήταν κι ένας καρχαρίας που όρμηξε και “χαπ!” κόβει ένα κομμάτι από την κοιλιά του χιονάνθρωπου. Μα ήταν παγωμένη η μπουκιά και του πονέσανε οι αμυγδαλές και το ‘βαλε στα πόδια ο καρχαρίας. Ο χιονάνθρωπος κοιτούσε γύρω με τα δυο κουκουναρομάτια του, κοιτούσε και χάζευε τα ψάρια, τα φύκια, τα όστρακα και τα κοχύλια. Μετά, άρχισε να λιώνει. “Βοήθεια!” φώναξε, αλλά δεν υπήρχε κανείς στον βυθό που θα μπορούσε να τον σώσει. Έλιωσε, λοιπόν, κι έγινε νερό. Ένα αυλάκι παγωμένο, που κάποτε ήταν χιονάνθρωπος. Πέρασαν πολλές μέρες, πέρασαν μήνες και το νερό αυτό που κάποτε ήταν χιονάνθρωπος, βρέθηκε σε μιαν άλλη παραλία. Το έριξαν τα κύματα στα βράχια, κύλησε σε μια λακκούβα κι έμεινε εκεί. Βγήκε ο ήλιος και το ζέστανε, το έκανε μικρές σταγόνες, π’ ανασηκώθηκαν ψηλά, μέχρι τον ουρανό φτάσανε, ενώθηκαν όλες μαζί, φτιάξανε ένα σύννεφο. Ο άνεμος έσυρε μαζί του το σύννεφο, το έφερε πάνω από το βουνό το χιονισμένο, απ’ όπου ο χιονάνθρωπος είχε ξεκινήσει κι εκεί το σύννεφο έπεσε σα χιόνι πάνω στην κορυφή. Κάτι περαστικοί ορειβάτες άρχισαν τον χιονοπόλεμο και μετά φτιάξανε ένα χιονάνθρωπο. Του βάλανε δυο κουκουνάρια για μάτια, ένα βελανίδι για μύτη, δυο ξερά κλαριά από πεύκο για χέρια. Μετά φύγανε και ξεχάσανε το στόμα. Μα αυτό δεν στενοχώρησε τον χιονάνθρωπο. . Ήταν τόσο χαρούμενος, που δεν χάθηκε ούτε στην πλατεία, ούτε στη μανιασμένη θάλασσα, ούτε και στο βυθό με τα κοχύλια του, τα ψάρια του κι εκείνον τον απαίσιο, τον κακό καρχαρία του.
|
, |
---|
…ΜΙΑ ΟΜΑΔΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ….
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ – α΄τμήμα- και οι ευχές μας για το 2016
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ
ΕΝΑ ΕΘΙΜΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΤΗΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μια ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.
Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός – τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.
Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.
Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.
Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.
Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα!
“Oλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο “Aγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
“Eτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά.
“Oταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα . “Eφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου
Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ Τμ. Α΄
ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ…ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ…..ΜΕ ΠΟΛΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.. ΠΟΛΥ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΕΦΙ…ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ…
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ..ΥΠΕΡΟΧΟ…
ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ
ΜΕ ΝΕΡΑΙΔΑ….ΣΤΟΛΙΔΙΑ…ΜΠΑΛΕΣ ..ΚΑΜΠΑΝΕΣ…ΓΙΡΛΑΝΤΕΣ…ΔΩΡΑ….ΑΣΤΕΡΙΑ….ΧΙΟΝΟΥΛΕΣ…ΑΓΓΕΛΟΥΣ…
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΗ-ΒΑΣΙΛΗ ΜΕ ΤΑ ΔΩΡΑ…
ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΑΠΙΘΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ.
…ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΟΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ….
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ…ΜΑΜΑΔΕΣ..ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ…ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ…ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ…ΑΔΕΡΦΙΑ..ΞΑΔΕΡΦΙΑ…
ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΜΕ ΔΥΝΑΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ…ΜΕ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ …ΜΕ ΕΝΤΟΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ…
ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ…ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ…ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ…ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ….
ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΝ ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ….
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ……α τμήμα
ΑΛΛΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ;;;;;;
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ;;;;;
……ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΝΟΝΤΑΙ….
…ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΑΚΟΥΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ…
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΑΛΟΠΟΥΛΕΣ, ΟΙ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ…
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΗ- ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΔΩΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ..
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΕΝΑ ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΟ ΕΛΑΤΟ…
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ..
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΛΟΙ…
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ
ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ…
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ…..
…………………………………………………………………………………………………….
ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΞΕΧΝΑΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ …..
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΣ(α τμημα)
ΧΤΕΣ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΣ ΔΙΕΠΡΕΨΕ….
ΤΟΣΟ ΣΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ….ΤΟΣΟ ΣΕ ΠΡΟΣΦΟΡΑ…..ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΣΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ
ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ….
…..ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ….
……ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΜΑΜΑΔΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ…
….ΟΣΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ…ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΗΣ…. ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ …
ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ…. ΤΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ…
ΚΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ…
…ΒΕΒΑΙΑ ΑΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ..ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΠΟΥ ΟΤΙ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΟΣ
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ….
….ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΓΓΙΞΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ….
…..ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ….ΕΒΑΛΕ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΜΥΘΟΥ…
…Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΛΕΑΡΧΟΥ …ΜΕ ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ… ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΗΣ…
ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ ΜΑΣ …
ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΜΠΟΥΦΕΣ ΜΕ ΤΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ….ΚΑΙ ΟΙ ΧΟΡΗΓΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ …
….ΚΑΙ ΟΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΙΝΕΣ….ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ….
ΕΤΣΙ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΜΕΡΙΜΝΕΣ, ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ, ΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ… Η ΚΡΙΣΗ ..
ΜΕ ΑΓΑΠΗ——ΜΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ—-ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ—ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
παραμύθια για τα Χριστούγεννα(α τμήμα)
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Πατήστε πάνω στον τίτλο του παραμυθιού που σας ενδιαφέρει, ακούστε το και ταυτόχρονα, διαβάστε το, γυρνώντας τις σελίδες του ψηφιακού βιβλίου:
Ο Αϊ-Βασίλης θα σας ξεναγήσει σε κάθε γωνιά του σπιτιού του και θα σας μάθει όλα του τα μυστικά…
«ΝΕΡΑΪΔΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΕΛΑΤΟ»
(Μάνος Κοντολέων)
Λένε πως υπάρχει μια αυλή με ένα έλατο που κάθε Χριστούγεννα το στολίζουν νεράιδες. Και γι’ αυτό, οι άνθρωποι αυτής της αυλής περνούνε μια χρονιά γεμάτη χαρά, υγεία, ευτυχία και τύχη. Χρονιά αγάπης. Έτσι λένε… Και το πιστεύω κι εγώ αυτό… Ίσως, γιατί και το έλατο της δικής μου αυλής κάποια χρονιά να το στόλισε μια νεράιδα. Γι’ αυτό το πιστεύω. Το έζησα. Εσείς;
«ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ;»
(Βαγγέλης Ηλιόπουλος)
Πού πήγαν τα Χριστούγεννα; Δεν ξέρω και… ψάχνω. Η κυρία στο σχολείο μας λέει: «Έρχονται τα Χριστούγεννα!» Κι εγώ ρωτώ: «Από πού; Και τώρα που δεν έχουν έρθει ακόμη, πού είναι; Κι όταν φύγουν, πού θα πάνε; Κι όταν έρθουν, πού ακριβώς τα βρίσκει κανείς; Στα καταστήματα με τα παιχνίδια; Στις στολισμένες πλατείες; Στις γιορτές των μεγάλων ξενοδοχείων; Ή μήπως κάπου που δεν πάει το μυαλό μας, ενώ είναι τόσο απλό;
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ α τμήμα
Φτιάχνοντας μια ηχοϊστορία (Β΄τμήμα).
Λίγα ξερά φθινοπωρινά φύλλα και ένας δυνατός
άνεμος μας έδωσαν την ιδέα να αποχαιρετήσουμε το
φθινόπωρο και να καλοσωρίσουμε τον χειμώνα με μια όμορφη ιστορία.
Μια ιστορία για ένα μικρό, ξερό φθινοπωρινό φύλλο.
Ιδέα στην ιδέα, σκέψη στην σκέψη , φτιάξαμε μια ιστορία για ένα
φυλλαράκι που…… το φύσηξε ένας δυνατός άνεμος…..
και έτσι ξεκίνησαν γι΄αυτό μια σειρά από περιπέτειες .
Και να η ιστορία μας εικονογραφημένη από τους μικρούς μας μαθητές.
Αφού φτιάξαμε την όμορφη ιστορία και την εικονογραφήσαμε,
πήραμε τα μουσικά μας όργανα και αποφασίσαμε να την αφηγη-
θούμε με την συνοδεία των οργάνων. Χρησιμοποιήσαμε:
-τις μαράκες και τα ντέφια για να αποδώσουμε το απαλό αεράκι
-τις φλογέρες για τον δυνατό άνεμο
-τα πιάτα για μια δυνατή βροντή που ακούγεται
-τα ντέφια για το φύλλο που ξεπαγιάζει
-το μεταλλόφωνο για να συνοδεύει το φυλλαράκι κάθε φορά που ταξιδεύει
-τα ξυλάκια για τα ξύλα που τρίζουν στο τζάκι
-τα τρίγωνα για τα παιδιά που μαθαίνουν τα κάλαντα
-τα κουδουνάκια για τα κουδουνάκια από τα ταρανδάκια
του Αη Βασίλη.
Και να τη η ηχοϊστορία μας. Έτοιμη . Τα παιδιά διασκέδασαν πολύ.
Κι έτσι την επαναλάβαμε 2-3 φορές. Εξάλλου τα παιδιά πάντοτε ενθουσιάζονται
όταν ασχολούνται με τα μουσικά όργανα…
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ Α Τμήμα
ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ…
…ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ ΜΑΣ….
ΖΩΓΡΑΦΙΣΑΜΕ …ΚΟΨΑΜΕ…ΚΟΛΛΗΣΑΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΑΜΕΣ ΜΑΣ…
…ΚΑΝΑΜΕ ΕΝΑ ΕΛΑΤΟ…ΓΙΟΡΤΙΝΟ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ..
…ΜΕΤΑ ΕΥΧΗΘΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ…
ΓΡΑΨΑΜΕ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ…ΤΙΣ ΒΑΛΑΜΕ ΣΤΟ ΔΕΝΤΡΑΚΙ ΜΑΣ….
ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ…
ΕΤΣΙ ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ…
ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ…
…ΕΥΧΟΜΕΝΟΙ…
ΑΓΑΠΗ
ΕΙΡΗΝΗ
ΦΙΛΙΑ
ΣΕΒΑΣΜΟ
ΙΣΟΤΗΤΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΗΡΕΜΙΑ
ΑΦΘΟΝΙΑ
…ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΘΕΙΚΗ ΦΩΤΗΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ …ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ…