1.Η ευχή της μάνας

Μια φορά κι έναν καιρό, στα παλιά τα χρόνια, ζούσε μια γυναίκα που είχε τέσσερα παιδιά, τρεις κόρες και έναν γιο

. Μεγάλωσε και τα τέσσερα παιδιά και τα πάντρεψε αλλά όλα έμεναν μακριά.

Από την κούραση και από την ταλαιπωρία αρρώστησε και δεν μπορούσε πια να δουλέψει. Και έπεσε στο κρεβάτι πολύ βαριά..

Πήγε το πρωί μία γειτόνισσα για να δει τι είχε και την βρήκε στο κρεβάτι πολύ άρρωστη.

—Έλα γειτόνισσα, να πας να φωνάξεις την πρώτη μου κόρη να έρθει, που την χρειάζομαι.

Πάει τότε η γειτόνισσα στην πρώτη κόρη και τις λέει να πάει στην μάνα της που είναι πολύ άρρωστη. Εκείνη δεν δέχτηκε να πάει γιατί έπλενε και είχε τα ρούχα μέσα στη σκάφη.

—  Δεν μπορώ να πάω να την δω γιατί πλένω.

Όταν πήγε η γειτόνισσα και της είπε ότι, η κόρη σου δεν μπορεί να έρθει γιατί έχει τα ρούχα μέσα στην σκάφη και πλένει, η άρρωστη μάνα αναστέναξε, δάκρυσε και της είπε:

—  Σου εύχομαι, κόρη μου, η σκάφη να γίνει το σπίτι σου και να το σέρνεις όπου πας στα όρη και στα βουνά, όλη σου τη ζωή.   Από τότε η κόρη της έγινε χελώνα.

Τότε, έστειλε την γειτόνισσα στην δεύτερη κόρη. Και αυτή όμως βρήκε δικαιολογία ότι ύφαινε.

—  Δεν μπορώ να έρθω γιατί έχω στον αργαλειό το νήμα.

 

Τότε πάλι η μάνα δάκρυσε και  είπε :

—  Άντε κόρη μου, να υφαίνεις μέρα νύχτα και σταματημό να μην έχεις. Να σου χαλάνε οι άνθρωποι τα υφαντά και να σε κυνηγούν παντού.    Κι από τότε έγινε η αράχνη.

Μετά την έστειλε στον γιο της, μα κι εκείνος αρνήθηκε.

—  Πες της μάνας μου ότι, δεν μπορώ να έρθω γιατί βγάζω τα αγκάθια από το χωράφι μου.   Τότε η μάνα αναστέναξε πάλι και του είπε:

—Να κολλήσουν τα αγκάθια στο σώμα σου και να γυρίζεις σαν την άδικη κατάρα.   Από τότε έγινε ο σκαντζόχοιρος.

Τότε θυμήθηκε την μικρή της κόρη και η γειτόνισσα πήγε και σ’ αυτή. Όταν είδε την γειτόνισσα να πηγαίνει στο σπίτι της τόσο πρωί, απόρησε.

—  Καλώς την, της είπε. Πώς είναι και ήρθες τέτοια ώρα;  Η  γειτόνισσα της είπε ότι την γύρευε η μάνα της, που είναι πολύ άρρωστη. Η κόρη της εκείνη τη στιγμή ζύμωνε  και είχε το ζυμάρι μέσα στην σκάφη. Παράτησε όμως το ζύμωμα κι όπως ήταν με   τη ζύμη στα χέρια έτρεξε στην μάνα της. Ούτε που ήθελε να πλυθεί, για πιο γρήγορα. Όταν την είδε η μάνα της, της λέει.

—  Γιατί κόρη μου είναι τα χέρια σου με τις ζύμες;   —  Ζύμωνα μάνα και έτρεξα να δω τι έχεις.

Τότε η μάνα της την αγκάλιασε, τη φίλησε και της λέει.

—  Να έχεις την ευχή μου κόρη μου! Να πετάς από λουλούδι σε λουλούδι, να μαζεύεις το μέλι από τα λουλούδια.Να είσαι χρήσιμη στον κόσμο. Το ζυμάρι που είναι στα χέρια σου να γίνεται κερί, για τις εκκλησίες.

Έτσι έγινε η μέλισσα.

 

Γι’ αυτό και η παροιμία λέει:

« Ευχή γονέα πάρε και στο βουνό ανέβα».

 

Μπορείς να πεις την ιστορία ,με τη σειρά που ζητούσε η μάνα κάθε παιδί της;

Ποιό παιδί θα ήθελες να ήσουν και γιατί;

 

2. 2.Η καλύτερη μαμά του κόσμου

https://www.youtube.com/watch?v=GSJSMWIWOU4

 

3.Γράφω τη λέξη  Μ Α Μ Α

_–Πόσα γράμματα έχει η λέξη   Μ Α Μ Α;

-Τι παρατηρείς στα γράμματα;

-Δύο συλλαβές ίδιες…  ΜΑ  ΜΑ

-Μ ά ν α   σημαίνει … Μόνο Αγάπη

 

4.H ιστορία ενός παιδιού

https://www.youtube.com/watch?v=g9ql6vj1HjY

 

5.Διαδραστικός πίνακας για τη γιορτή της μητέρας(πατάς πάνω στο σταυρό)

https://content.e-me.edu.gr/wp-admin/admin-ajax.php?action=h5p_embed&id=235515&fbclid=IwAR2Ch-ZsgyQvEgjIjwR3agAZCiujx2nz25gf6xWjSTWXtdEIZli8HikvPJQ

6.Διαδραστικός πίνακας για τη γιορτή της μητέρας(πατάς πάνω στα κυκλάκια)

 

https://www.thinglink.com/scene/1314703685103648771?fbclid

7.ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

Ο Θεός δεν μπορούσε να είναι παντού, γι’ αυτό έπλασε τις μητέρες. Εβραϊκή παροιμία

 

 

Ο θυμός της μητέρας είναι σαν το ανοιξιάτικο χιόνι: μπορεί να πέσει πολύ, αλλά θα λειώσει γρήγορα.   Ρωσική παροιμία   

 

Κι ο κόρακας τα παιδιά του αετόπουλα τα βλέπει.  Τουρκική παροιμία

 

 

Η αγάπη της μητέρας ποτέ δεν παλιώνει.

Κατά μάνα κατά κύρη (κατά γιο και θυγατέρα).

 

Από τη γης βγαίνει νερό κι’ απ’ την ελιά το λάδι κι’ από την μάνα την καλή βγαίνει το παλικάρι .

 

 

Τρώει η μάνα και στο παιδί δε δίνει.

 

Αν δεν κλάψει το παιδί μικρό, κλαίει η μάνα μεγάλη

 

ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

Μάνα είναι μόνο μία .

Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.

Συζήτησε με τους γονείς σου τις παροιμίες….τι σημαίνουν;

8.ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

 Ας πούμε λέξεις που τελειώνουν σε –ερα , όπως :μητέρα, Δευτέρα , ημέρα , καλημέρα , καλησπέρα , ζαχαριέρα , κουνουπιέρα , καριέρα , καφετιέρα , καλδέρα, μπανιέρα, μπετονιέρα, ζαρντινιέρα, βέρα, πέρα…

 

 Ας πούμε λέξεις που τελειώνουν σε –άνα , όπως :μάνα, Βάνα , Γιάννα , Άννα , μπανάνα , διάνα , μελιτζάνα , φαγάνα , Μαριάννα, καμπάνα , πάνα , παραμάνα, Τατιάνα …

 

Χρόνια Πολλά στις Μανούλες σας  και στις Γιαγιάδες σας(γιατί είναι Μανούλες κι αυτές ) και πολλά φιλιά από τις Δασκάλες σας!!!

 

 

1.Οι εφτά χρωματιστοί ιππότες – παραμύθι για τη διαφορετικότητα

Μια φορά κι έναν καιρό, εδώ και πολλά χρόνια, υπήρχε το Βασίλειο των Χρωμάτων όπου ζούσαν εφτά ιππότες: ο Κόκκινος, ο Πορτοκαλής, ο Κίτρινος, ο Πράσινος, ο Μπλε, ο Λουλακής και ο Βιολετής. Όλοι ήταν γενναίοι και τολμηροί, κι ένιωθαν πολύ περήφανοι για το χρώμα τους.

Ο Κόκκινος Ιππότης έλεγε με μεγάλη ικανοποίηση:
-Το χρώμα μου είναι το ομορφότερο. Κοιτάξτε τη φωτιά, τα κεράσια και τις φράουλες, κι εκείνα τα κόκκινα τριαντάφυλλα που μοιάζουν με ζωντανές φλόγες. 

Ο Πορτοκαλής ιππότης πάντα του απαντούσε:
– Ναι, αλλά το κόκκινο είναι επίσης το χρώμα του αίματος.. Ενώ το δικό μου είναι το χρώμα που έχουν τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια, τα σύννεφα όταν δύει ο ήλιος και ο αέρας είναι ακόμα ζεστός. Είναι ένα γλυκό χρώμα, κι απ’ ό,τι φαίνεται, μοσχοβολάει κιόλας.

Τότε πεταγόταν και ο Κίτρινος Ιππότης:
– Πόσο λάθος κάνετε! Εγώ είμαι ο πιο όμορφος: ρίξτε μια ματιά στον ήλιο, στα λεμόνια, στο μέλι και στα χιλιάδες λουλούδια του αγρού. Ακόμα και τα φύλλα των δέντρων γίνονται κίτρινα το φθινόπωρο, λες και ζηλεύουν τα λουλούδια.

Αμέσως, ο Πράσινος Ιππότης ξεσπούσε σε γέλια:
– Ναι, σιγά! Τα φύλλα κιτρινίζουν το φθινόπωρο . Όταν τα φυτά και τα δέντρα είναι δυνατά και νέα, έχουν καταπράσινα φύλλα. Για κοιτάξτε τα βουνά, τα λιβάδια και τα δάση. Ο κόσμος είναι πράσινος όταν είναι ζωντανός.

Όμως, ο Μπλε Ιππότης έβαζε τις φωνές:
– Τι ανοησίες είναι αυτές που ακούω; Αν ο κόσμος έχει ένα χρώμα που ν’ αξίζει, αυτό είναι το μπλε. Κοιτάξτε την απέραντη θάλασσα, τις λίμνες και τα ποτάμια. Και ο ουρανός; Ένας τεράστιος μπλε θόλος, μια ατέλειωτη έκταση από μπλε χρώμα. Θαλασσί για το νερό και γαλάζιο για τον ουρανό.
Ο Λουλακής Ιππότης, που έμενε όλη αυτή την ώρα σιωπηλός, έλεγε με ξιπασιά:

– Όμως, τι χρώμα έχουν τα βουνά όταν τα βλέπουμε από μακριά το δειλινό, όταν ο ήλιος βασιλεύει; Λουλακί. Όπως το κρασί και τα ώριμα σταφύλια. Ή σαν τα δαμάσκηνα, τα μούρα και τα σύκα, που είναι πιο γλυκά κι απ’το μέλι. Το λουλακί είναι χρώμα σοβαρό, επιβλητικό, μεγαλοπρεπές.
Και τελευταίος έλεγε ο Βιολετής Ιππότης:
– Για να δούμε, ποιο είναι το πιο μυρωδάτο και πιο λεπτεπίλεπτο λουλούδι του δάσους; Φυσικά η βιολέτα. Και τι χρώμα έχουν πολλές πολύτιμες πέτρες που κρύβονται στην καρδιά της γης; Το βιολετί είναι ένα χρώμα γεμάτο συναίσθημα, πάθος. Είναι ο ουρανός την ώρα του δειλινού, ο βελούδινος ήχος που βγάζουν τα βιολιά. Και το όνομα της βιολέτας είναι από μόνο του σκέτο ποίημα.
Όλοι τους, λοιπόν, περνούσαν ώρες ολόκληρες μπροστά στον καθρέφτη, καμαρώνοντας τα χρωματιστά είδωλά τους. Γιατί ο καθένας πίστευε ότι είναι ο καλύτερος και μόνο στους άλλους έβλεπε μειονεκτήματα.

Μια μέρα, ο Ασπρόμαυρος Βασιλιάς που, μαζί με την Τριανταφυλλιά Βασίλισσα ήταν οι κύριοι των Εφτά Ιπποτών, τους φώναξε και τους είπε:
– Αγαπημένοι και γενναίοι Ιππότες των Χρωμάτων, έχω αρχίσει να κουράζομαι με τους καβγάδες και τη ματαιοδοξία σας. Εγώ, ο Ασπρόμαυρος Βασιλιάς, σας διατάζω και σας υποχρεώνω να είστε μονιασμένοι από ‘δώ και πέρα και να μην ξανατσακωθείτε για τις διαφορές σας. Είναι αλήθεια ότι είμαστε διαφορετικοί, αλλά δεν θα ήταν πολύ βαρετό αν ήμασταν όλοι ίδιοι;

Και συνέχισε:
– Προσέξτε καλά: σύντομα θα παντρευτεί η κόρη μου, η Τριανταφυλλιά – Λευκή Πριγκήπισσα, και θέλω να διακοσμήσω το παλάτι μου με το πιο ωραίο στολίδι που υπήρξε ποτέ. Το αφήνω στα χέρια σας, Ιππότες των Χρωμάτων.
Ο καθένας απ’ τους ιππότες άρχισε να σκέφτεται πώς θα ευχαριστούσε τον βασιλιά και σχεδίαζε να διακοσμήσει το παλάτι με μια μεγάλη αψίδα του δικού του χρώματος. Την παραμονή του γάμου, μαζεύτηκαν όλοι μαζί και καθώς ο καθένας ανέλυε την ιδέα του, άρχισε ο ίδιος βαρετός καβγάς. Τότε ο Ασπρόμαυρος Βασιλιάς βγήκε απ’ το δωμάτιό του και είπε στους υπηρέτες του:
– Πιάστε αυτούς τους ιππότες και διώξτε τους μακριά! Δεν θέλω να τους ξαναδώ ποτέ πια στα μάτια μου!
Οι υπηρέτες υπάκουσαν στις διαταγές του βασιλιά και έπιασαν τους εφτά Ιππότες των Χρωμάτων, τους έδεσαν όλους μαζί και τους έστειλαν πέρα από τα σύννεφα.

 

Και τότε, έγινε το θαύμα! Συνέβη κάτι που κανείς δεν είχε φανταστεί. Εκεί, πέρα απ’ τα σύννεφα, δημιούργησαν την πιο όμορφη και εντυπωσιακή αψίδα που είχε δει ποτέ κανείς: το Ουράνιο Τόξο. Οι Ιππότες είχαν κρατήσει ο καθένας το χρώμα του, αλλά ήταν και τα εφτά χρώματα ενωμένα όλα μαζί. Σ’ όλη τη χώρα, οι άνθρωποι έστρεψαν γοητευμένοι τα μάτια τους προς τον ουρανό:
– Τι πολύχρωμη αψίδα! Πόσα διαφορετικά χρώματα, και τι ωραία που είναι όλα μαζί!
Είναι εκπληκτικό!

 

 

πηγή:             Ποχόλ Πόνς Ε. & Γκονθάλεθ Ι.Λ., (2003), (μτφρ. Βερίνα Χωρεάνθη), Μάθετε στα παιδιά σας 20 αξίες της ζωής, Άγκυρα,

 

Ποιός ιππότης θα  ήθελες να είσαι και γιατί; 

 

   2.ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ

« ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΝΕΑ Η ΑΡΧΗ.. ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΘΕ ΝΑ ΒΓΕΙ ΝΑ ‘ΧΕΤΕ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΗ ΖΩΗ»

https://www.youtube.com/watch?v=3Tm4QaBFCyk

 

3.ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΣΕΙΡΑ ΣΑΣ…. ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ; ΓΙΑ ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΖΩΓΡΑΦΙΣΟΥΜΕ..

 

4.Ποιό είναι το πρώτο γράμμα των ανοιξιάτικων φρούτων και λαχανικών;

. https://wordwall.net/resource/1720401

 

1.Ταινία Γ΄τάξης Δημοτικού Σχολείου Νέου Σουλίου.

Το λιβάδι με τις μαργαρίτες (ένα θεατρικό ,από τα παιδιά της Γ΄τάξης του Δημοτικού σχολείου Νέου Σουλίου,βασισμένο στο βιβλίο της Φυλλιώς Νικολούδη ,το χαρούμενο λιβάδι)

Καλή διασκέδαση!

 

2.Παιχνίδι αναγραμματισμού:

 

3.Λουλουδοκόσμος-Τραγούδι, από την παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπου.

https://safeyoutube.net/w/AVy8

 

 

4. ‘Ένα διαφορετικό τριαντάφυλλο…

 

 

 

 

1.Το χαρούμενο λιβάδι. Φυλλιώ Νικολούδη

Ένα παραμύθι για την διαφορετικότητα,είμαστε διαφορετικοί αλλά μπορούμε να είμαστε όλοι φίλοι γιατί μοιραζόμαστε την ίδια γη και τον ίδιο ήλιο!!

 

2.Παιχνίδια με τις λέξεις_….

• Πώς λέμε τα μικρά της παπαρούνας; ( παπαρουνάκια)
• Πώς λέμε τα μικρά της τριανταφυλλιάς;
• Για να φτιάξουμε και τα μικρά της μέλισσας … της αλεπούς … της κατσίκας …της αρκούδας κλπ

Αντίθετες λέξεις

 

Το λιβάδι στην αρχή ήταν… (χαρούμενο )… μετά ήταν … (λυπημένο)

• Οι μαργαρίτες ήταν…( ίδιες) … η παπαρούνα ήταν … (διαφορετική)
• Σκέψου άλλες λέξεις ,που είναι αντίθετες…
• Π.χ μεγάλο-μικρό,ψηλός κοντός….

 

3.Ζωγράφισε το δικό σου χαρούμενο λιβάδι…