Πρωταπριλιάτικο ψέμα…

Πρωταπριλιάτικο ψέμα…

– Κάποτε, μια Πρωταπριλιά, γεννήθηκε ένα ψέμα.

– Μπα! Και τι χρώμα είχε;

– Άσπρο, όταν όμως θύμωνε ή ντρεπόταν, κοκκίνιζε.

– Κι εγώ το παθαίνω αυτό. Και τι έγινε με αυτό το ψέμα;

Το άσπρο ψέμα, πρωί πρωί Πρωταπριλιάς, μόλις γεννήθηκε, πήγε στην αυλή ενός σχολείου, ακριβώς την ώρα που χτυπούσε το κουδούνι. Τα παιδιά μόλις το είδαν, το αγάπησαν αμέσως. Το ίδιο και οι δάσκαλοι και ο διευθυντής. Τα παιδιά θέλησαν να το κρατήσουν στο σχολείο τους.

– Τι όμορφο ψέμα είσαι εσύ! είπαν και ο διευθυντής του έκανε επίσημη πρόταση να μείνει στο γραφείο, μαζί του.

– Ήταν Πρωταπριλιά, γι΄ αυτό το αγάπησαν. Γιατί τα ψέματα κανείς δεν τα συμπαθεί.

– Τελικά έμεινε το ψέμα στο σχολείο;

– Όχι, προτίμησε να φύγει. Πήγε βόλτα στην αγορά. Οι καταστηματάρχες άνοιγαν χαρούμενοι την πόρτα να περάσει μέσα. Όλοι ήθελαν να το κρατήσουν κοντά τους.

– Θα σε βάλω στη βιτρίνα, προσφέρθηκε ένας βιβλιοπώλης.

– Θα τρως όσα γλυκά θέλεις, του είπε ένας ζαχαροπλάστης.

– Θα γίνεις διευθυντής, το διαβεβαίωσε ο ιδιοκτήτης ενός σούπερ μάρκετ.

Όμως το ψέμα κούνησε παιχνιδιάρικα το κεφάλι του κι έφυγε χοροπηδώντας. Καθώς περπατούσε στα πεζοδρόμια, τα αυτοκίνητα σταματούσαν δίπλα του και κόρναραν δυο φορές για να το χαιρετίσουν. Μα όλοι το αγάπησαν αυτό το ψέμα;

– Ναι, όλοι. Και τα δέντρα και τα πουλιά και ο ήλιος. Και όταν πήγε στην παιδική χαρά να παίξει, οι κούνιες στριφογύριζαν σαν τρελές από τη χαρά τους. Ύστερα κάθισε σε ένα παγκάκι να ξεκουραστεί.

– Και λοιπόν;

Τότε πέρασε μια γιαγιά.

– Ζήτω! φώναξε από τη χαρά της σαν το είδε. Μα εσύ λάμπεις πιο πολύ κι από τον ήλιο! Αχ, και να’ σουν αλήθεια! Το άρπαξε και χόρεψε μαζί του έναν ξέφρενο χορό.
Ένας δημοσιογράφος που πέρασε από δίπλα του, καθώς πήγαινε στη δουλειά του, στάθηκε και το κοίταξε καλά-καλά.

– Θα σε κάνω πρώτη είδηση! του είπε σοβαρά.

Το ψέμα χαμογέλασε κι έκανε να φύγει, μα ήταν λαχανιασμένο και είχε χάσει τη σβελτάδα του από τον πολύ χορό. Ο δημοσιογράφος το έβαλε στην τσάντα του, μαζί με τα χαρτιά του και το μαγνητοφωνάκι του, και κίνησε για τον τηλεοπτικό σταθμό. Το ψέμα έγινε πρώτη είδηση στο απογευματινό δελτίο ειδήσεων. Ακούστηκε σε όλη τη γη. Όλοι ανατρίχιασαν και δάκρυσαν. Δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι συνεδρίασαν. Αποφάσισαν ομόφωνα να αλλάξουν το ψέμα και να το κάνουν αλήθεια.

Ήταν πολύ όμορφο για να είναι ψέμα. Έτρεξαν στον πρωθυπουργό της χώρας. Εκείνος τους άκουσε προσεκτικά. Ήταν ανήσυχος. Ήθελε λίγο να σκεφτεί. Η ώρα περνούσε και ο πρωθυπουργός δεν είχε αποφασίσει ακόμη. Αργά το βράδυ ανακοίνωσε την απόφαση του:

– Όχι! Δε γίνεται! Γεννήθηκε ψέμα και δεν αλλάζει. Δεν είναι παρά ένα πρωταπριλιάτικο ψέμα.

– Μα ποιο ήταν τελικά αυτό το ψέμα;

– Το ψέμα ήταν ότι η πείνα εξαφανίστηκε από τη γη!

ΣΟΦΙΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΟΥ

Καλημέρα…ο Μάρτης μας αποχαιρετά…έρχεται ο Απρίλης…μακάρι αυτό που ζούμε να ήταν ένα πρωταπριλιάτικο ψέμα…υπομονή…μένουμε σπίτι μας και δημιουργούμε..    .

Διαβάστε την ιστορία και ζωγράφισε αυτό που σου άρεσε …

Αν μπορείτε στείλτε μας τις ζωγραφιές σας στο μέιλ του σχολείου μας:mail@1nip-argost.kef.sch.gr

ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΣΟΥ!!!

 

Και ένα παζλ με το Πινόκιο…

Μένουμε σπίτι…βλέπουμε καραγκιόζη…ακούμε παραμύθια!

Μένουμε σπίτι …σας σκεφτόμαστε κάθε μέρα και σας προτείνουμε :

 

Να δείτε παραστάσεις με τον αγαπημένο σας Καραγκιόζη https://e-didaskalia.blogspot.com/2020/03/karagkiozis.html…

Να διαβάσετε πολλά και ωραία παραμύθια    http://www.mikrosanagnostis.gr/istoria.asp

Πολλά φιλιά !!!

Οι δασκάλες σας

Μάρτης είναι…

«Ο Μάρτης και η μάνα του»

Τον γνωρίζετε το Μάρτη,
τον τρελό και τον αντάρτη;
Ξημερώνει και βραδιάζει
κι εκατό γνώμες αλλάζει.

Βάζει η μάνα του μπουγάδα,
σχοινί δένει στη λιακάδα,
τα σεντόνια της ν’ απλώσει,
μια χαρά να τα στεγνώσει.

Νά που ο Μάρτης μετανιώνει
και τα σύννεφα μαζώνει
και να μάσει η μάνα τρέχει
τα σεντόνια, γιατί βρέχει!

Νά ο ήλιος σε λιγάκι,
φύσηξε το βοριαδάκι,
κι η φτωχή γυναίκα μόνη
τα σεντόνια ξαναπλώνει.

Μια βροντή κι ο ήλιος χάθη
μες στης συννεφιάς τα βάθη,
ρίχνει και χαλάζι τώρα,
ποποπό, τι άγρια μπόρα!

Ώς το βράδυ φορές δέκα
άπλωσε η φτωχή γυναίκα
την μπουγάδα, κι όρκο δίνει
Μάρτη να μην ξαναπλύνει.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!

ΔΙΑΒΑΣΕ  ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΤΗΝ ΜΠΟΥΓΑΔΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ!!

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΣΤΕΙΛΕ ΜΑΣ  ΚΑΙ ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΣΟΥ…

ΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΜΠΟΥΓΑΔΑ ΘΥΜΑΣΑΙ;;

ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ…

ΘΥΜΑΣΑΙ  ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ :ΜΑΡΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑΖΙΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΚΛΑΙΕΙ ΜΙΑ ΓΕΛΑΕΙ;

 

ΠΟΛΛΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΣΟΥ…ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΤΕ ΠΟΛΥ

Είμαστε εις το «εμείς»

Είμαστε εις το «εμείς»
 Ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κι εμένα να γράψω ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι· όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ» ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομεν όλοι μαζί

.Ι.ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ