6 Μαρτίου – Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού και της σχολικής βίας
Προσεγγίσαμε το συγκεκριμένο θέμα στο πλαίσιο του προγράμματος δραστηριοτήτων που έχουμε επισήμως καταθέσει ως σχολική μονάδα με τίτλο “Μαθαίνω Συναισθήματα, λύνω προβλήματα”
Έχουμε ήδη προσεγγίσει τα συναισθήματα, τον τρόπο αναγνώρισής τους στους άλλους, αλλά και στον εαυτό μας.
Και επειδή το θέμα προσεγγίζεται εδώ και καιρό
εκμεταλλευτήκαμε υλικό που συνδυαζόταν με τις απόκριες
Δε χάσαμε την ευκαιρία να παίξουμε και γλωσσικά παιχνίδια !!!
Έχουμε επιμείνει ότι όλα τα συναισθήματα έχουμε δικαίωμα να τα αισθανόμαστε. Έχουμε “εντοπίσει” και καταλήξει σε τρόπους διαχείρισης των αρνητικών συναισθημάτων, ώστε να επιλέγουμε καλές ιδέες για να λύσουμε ένα πρόβλημα!
Και έτσι προσεγγίσαμε και το συναίσθημα του Θυμού και αφού πρώτα κάθε παιδί ανέφερε πότε ένιωσε θυμωμένο, καταλήξαμε ότι μπορώ να θυμώνω και μάλιστα αυτό μπορεί να έχει τις διαβαθμίσεις του. Φτιάξαμε σε αυτό το σημείο το δικό μας θυμό – μετρο (ιδέα συναδέρφου).
Είδαμε εικόνες με διάφορες πράξεις που παιδιά έκαναν πάνω στον θυμό τους και καταλήξαμε πως το πρόβλημα είναι τι κάνω πάνω στον θυμό μου και αν το πρόβλημά μου λύθηκε ή έγινε ακόμη πιο μεγάλο !!!
Φτιάξαμε το Φανάρι του θυμού για να φτάνουμε από τον θυμό στην ηρεμία και να επιλέγουμε μια καλή ιδέα για να ηρεμήσουμε και να βρίσκουμε λύση στο πρόβλημά μας!
Μάθαμε βήματα για την επίλυση ενός προβλήματος αναλόγως το μέγεθός του – και αυτό δουλεύεται ήδη πολύ καιρό!
Έπειτα είδαμε με τα παιδιά διάφορες εικόνες, όπου μπορούσαν να εντοπίσουν βίαιες καταστάσεις είτε σωματικές, είτε λεκτικές είτε και με χρήση του διαδικτύου και των μέσων δικτύωσης.
Taping a fight.
Τα παιδιά περιέγραψαν τι έβλεπαν και διατύπωσαν τις απόψεις τους για τα συναισθήματα των παιδιών.
Φόβος το συναίσθημα του παιδιού που δέχεται τη βία και με την αφορμή αυτήν εισαγάγαμε τον όρο “εκφοβισμός”.
Στη συνέχεια παρωθήσαμε τα παιδιά να προσπαθήσουν να προσδιορίσουν το μέγεθος του προβλήματος, ώστε να καταφέρουν να φτάσουν στην επίλυσή του σύμφωνα με τα όσα είχαμε μάθει μέχρι τώρα για την επίλυση ενός προβλήματος.
Βοηθητικότατος ο παρακάτω πίνακας από Πυθαγόρειο Νηπιαγωγείο Σάμου, τον οποίο χρησιμοποιούμε στην προσέγγιση του προσδιορισμού του προβλήματος
Ακολουθώντας και εμπεδώνοντας τη γνώση που ήδη έχουν κατακτήσει σε αυτό το θέμα, λοιπόν, κατέληξαν ότι
- σε κάποιες από τις περιπτώσεις που τους παρουσιάστηκαν το πρόβλημα ήταν μεσαίο και άρα μπορώ να το λύσω μόνος/η μου,
- ενώ σε άλλες μεγάλο και άρα πρέπει να ζητήσω βοήθεια από κάποιον που αγαπώ και εμπιστεύομαι, όπως τη δασκάλα και τον δάσκαλο του σχολείου, τη μαμά, τον μπαμπά, τη γιαγιά, τον παππού, την νονά, κλπ.
Διαβάσαμε το βιβλίο “Πώς σε λένε; Σίσσυ Μπλουμ!”, όπου την ηρωίδα οι συμμαθητές της και πιο πολύ ο Άρης την κοροϊδεύουν για το επώνυμό της.
Τα παιδιά κλήθηκαν να εντοπίσουν αν το πρόβλημα ήταν μικρό, μεσαίο ή μεγάλο και να σκεφτούν τι θα έκαναν σε κάθε περίπτωση.
Σε κάθε περίπτωση έπρεπε η Σίσσυ να μιλήσει !!!
- Να μιλήσει στον Άρη και να του πει να σταματήσει αυτό που κάνει, γιατί δεν της αρέσει και μάλιστα με δυνατή και αυστηρή φωνή
- ή να μιλήσει για το πρόβλημά της σε κάποιον που αγαπά και εμπιστεύεται !!!
Θέλοντας, όμως, να δώσουμε έμφαση και στον ρόλο του παρατηρητή, δόθηκε στα παιδιά ένα ανοιχτό φύλλο εργασίας, όπου κάθε παιδί έπρεπε να σκεφτεί τι θα έκανε αν αυτό το έβλεπε α συμβαίνει μπροστά του και η Σίσσυ με τον Άρη ήταν συμμαθητές του.
Έπειτα τα παιδιά παρουσίασαν τις εργασίες τους στην ολομέλεια !!!
Να μιλήσει, λοιπόν, η Σίσσυ έπρεπε !!!
Κι έτσι καταλήξαμε στο ότι πρέπει να μιλάμε !!!
Ν α μ ι λ ά ς
️Να μιλάς και να βάζεις τα όρια σου
Να μιλάς για το πρόβλημά σου σε κάποιον που αγαπάς και εμπιστεύεσαι
Να μιλάς και να μη φοβάσαι
Να μιλάς για αυτό που σου συμβαίνει
Να μιλάς για αυτό που είδες να συμβαίνει
Και το μήνυμα μας το γράψαμε σε έναν χαρταετό !!!
Να πάει ψηλά !!!
Να το δουν όλοι!!!
Να σκεφτούν όλοι!!!
Να μιλούν όλοι !!!
