Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση

'... με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα ...'

cropped sxedio

Ετικέτα: ιδέα

Ρέτζιο Εμίλια: οι εκατό γλώσσες των παιδιών

Υπάρχουν σχολεία και εκπαιδευτικές προσεγγίσεις που μας εμπνέουν στο σχολείο μας. Ένα από αυτά είναι το σχολείο Ρέτζιο Εμίλια.

Όλα ξεκίνησαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όταν ο Loris Malaguzzi αποφάσισε να φτιάξει ένα σχολείο για τους κατοίκους της επαρχίας Ρέτζιο Εμίλια, στην Ιταλία. Αν και το σχολείο αρχικά απευθυνόταν σε ενήλικες, με τον καιρό άλλαξε και έγινε σχολείο προσχολικής αγωγής, γιατί ο Malaguzzi κατάλαβε ότι η προσχολική ηλικία είναι η σημαντικότερη για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας, στην οποία στόχευε ως εκπαιδευτικός.

l_f623c1c0-7161-11e2-9218-f36ac8e00012

Με τα χρόνια το σχολείο έγινε δημοφιλές και η φήμη του πέρασε τα σύνορα της Ιταλίας. Σήμερα, πολλά σχολεία σε όλο τον κόσμο ακολουθούν την εκπαιδευτική προσέγγιση του Ρέτζιο Εμίλια. Η φιλοσοφία του σχολείου του Ρέτζιο Εμίλια μπορεί να συνοψισθεί στις ακόλουθες αρχές. Πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά

  • να αποφασίζουν για την κατεύθυνση της μάθησής τους
  • να μαθαίνουν από τις εμπειρίες που αποκτούν μέσω των αισθήσεών τους
  • να εξερευνούν το περιβάλλον τους (φύση και άλλους ανθρώπους)
  • να εκφράζονται

Είναι ένα σχολείο στο οποίο οι μαθητές οι γονείς, οι δάσκαλοι και η φύση μετέχουν από κοινού.

1dfb27536746d662b14104aabc926201

Πέντε απλές οδηγίες για να διακοσμηθεί μία σχολική αίθουσα βάσει της προσέγγισης του Ρέτζιο Εμίλια, είναι οι ακόλουθες:

1) Απλότητα στη φόρμα και Ουδετερότητα στα χρώματα

IMG_7804-600x600

2) Καλή οργάνωση του χώρου

classroom october

3) Διάκριση των επιμέρους χώρων

IMG_7176

4) Χώροι-Προκλήσεις για εξερεύνηση

l_9e287e30-6a77-11e2-bf2e-57cfdd200010

5) Η Ομορφία είναι κυρίαρχη

IMG_7805-600x370

Πηγές – Σύνδεσμοι:

1, 2, 3, 4, 5, 6, 7

νηπιαγωγεία με έμπνευση

Όταν δίνουμε τη δυνατότητα στους αρχιτέκτονες να δημιουργήσουν, τότε τα αποτελέσματα είναι θαυμαστά!

8.-Fuji-Kindergarten-GÇô-Tokyo-Japan

Χτισμένο γύρω από ένα δέντρο, το νηπιαγωγείο Fuji στο Τόκιο της Ιαπωνίας, είναι μια “οπτική οδός που ενώνει την ενέργεια της παιδικής ηλικίας με τη φύση”. Σχεδιασμένο από την ομάδα Tezuka Architects το 2007.

tellus-nursery-school-Tham-Videgård-Arkiteker-6

Είναι το νηπιαγωγείο tellus στη Στοκχόλμη, σχεδιασμένο από την ομάδα Tham-Videgård-Arkiteker.
Εκτός από την υπέροχη αισθητική, ο σχεδιασμός εξασφαλίζει τη μέγιστη ενεργειακή απόδοση για το νηπιαγωγείο.

Sighartstein1

Το νηπιαγωγείο Sighartstein στην Αυστρία, έχει σχεδιαστεί από την ομάδα kadawittfeldarchitektur. Μεγάλα παράθυρα, φως και ήλιος, όλη η φύση μέσα στην αίθουσα!

kindergarten-top5-1

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το Νηπιαγωγείο Taka-Tuka-Land στο Βερολίνο (Γερμανία) προοριζόταν για προσωρινό κτίριο – ευτυχώς το νηπιαγωγείο ήταν τόσο επιτυχημένο, που το κτίριο σώθηκε. Είναι εμπνευσμένο από το κλασικό παραμύθι “Πίπη Φακιδομύτη” και τις επισκέψεις της στη μυθική χώρα Τάκα-Τούκα.

6.-Els-Colors-GÇô-Barcelona-Spain

Το νηπιαγωγείο Els Colors βρίσκεται στη Βαρκελώνη (Ισπανία) και σχεδιάστηκε από την ομάδα RCR Architects (2002). Στόχος των αρχιτεκτόνων ήταν να δημιουργήσουν ένα κτίριο άνετο και ευχάριστο που να επιτρέπει να ανθίσει η φαντασία των παιδιών.

Σύνδεσμοι:

νηπιαγωγείο Fuji

νηπιαγωγείο tellus

νηπιαγωγείο Sighartstein

νηπιαγωγείο Taka-Tuka-Land

νηπιαγωγείο Els Colors

Για περισσότερες ιδέες επισκεφθείτε τους ακόλουθους συνδέσμους: 1, 2, 3, 4.

οι γρίφοι του Αλέξη

Μετά τη χθεσινή πρώτη γνωριμία με τον Αλέξη Ακριθάκη, τα παιδιά έμειναν να αναρωτιούνται ποιος είναι και πώς μπήκε στην αίθουσά μας. Αποφασίσαμε λοιπόν να ψάξουμε καλύτερα τη βαλίτσα, μήπως βρούμε κάτι που θα μας βοηθήσει να απαντήσουμε στα ερωτήματά μας.

Εικόνα3265

Και να, μέσα στη βαλίτσα βρήκαμε κρυμμένο ένα δεύτερο γράμμα που έγραφε:

“Αγαπημένα μου παιδιά. Σας έχω φέρει ακόμη κάτι, αλλά για να το βρείτε πρέπει να λύσετε τρεις γρίφους.

ΓΡΙΦΟΣ 1ος

Όχι μεγάλο, ούτε μικρό
από ένα ξύλο είναι φτιαχτό
Πολλά τετράγωνα έχει γραμμένα
Εξήντα τέσσερα συγκεκριμένα
Τι είναι;

Εκεί σας έχω αφήσει κάτι! Τα λέμε σε λίγο
Αλέξης”

Εικόνα3264

Τα παιδιά έλυσαν τον 1ο γρίφο και βρήκαν κάτω από τη σκακιέρα ένα κομμάτι ενός παλιού χάρτη (ζωγράφισα το χάρτη αυτό ειδικά για το πρόγραμμα και είναι η κάτοψη της αίθουσάς μας). Πίσω από το χάρτη έγραφε:

“ΓΡΙΦΟΣ 2ος

Είναι μικρό και στρογγυλό
Ύφασμα έχει πιο μαλακό
Ανοίγει, κλείνει σαν το κουτί
Μοιάζει καπέλο, ποιος θα το βρει;

Καλή επιτυχία! Αλέξης”

Εικόνα3266

Τα παιδιά έλυσαν και το 2ο γρίφο και βρήκαν κάτω από ένα διακοσμητικό κουτί σε σχήμα καπέλου, το δεύτερο κομμάτι που χάρτη. Πίσω από 2ο κομμάτι έγραφε:

“ΓΡΙΦΟΣ 3ος και τελευταίος!

Είναι μεγάλο, πολύ σκληρό
λευκό σαν χιόνι και παγερό
Δυο μέτρα μπόι, δυο πόρτες έχει
όχι, δεν τρώει και ούτε τρέχει

Αν λύσετε και τον 3ο γρίφο, θα βρείτε το 3ο κομμάτι του χάρτη, βάσει του οποίου θα βρείτε αυτό που σας άφησα.
Αλέξης”

Εικόνα3267

Λύνοντας και τον 3ο γρίφο τα παιδιά βρήκαν μέσα στο ψυγείο μας το 3ο κομμάτι του χάρτη. Ένωσαν τα 3 κομμάτια και ακολουθώντας τα σημάδια, βρήκαν έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο, κάτω από τον καναπέ μας.
Ο σκληρός δίσκος είχε ένα αρχείο με όλα τα έργα του Ακριθάκη. Αλλά αυτά θα τα περιγράψουμε σε ένα επόμενο άρθρο.

Σημείωση:

Τα παιδιά αναρωτιούνται ακόμη εάν πράγματι υπάρχει ο Δράκος που είναι ζωγραφισμένος στο χάρτη, και εάν υπάρχει πού είναι κρυμμένος – βάσει του χάρτη θα ήταν κάπου κοντά στο κόκκινο χαλί μας.

φιγούρες για θέατρο σκιών

Η παράσταση του Εγωιστή Γίγαντα άρχιζε με θέατρο σκιών που το έπαιζαν τα  παιδιά. Τα ίδια έφτιαξαν και τις δικές τους φιγούρες από χαρτόνι για το θέατρο.

Τρεις από αυτές είναι οι ακόλουθες:

ο άνεμος

Εικόνα3257
ένα δένδρο και ένα παιδί

Εικόνα3258

SAM_4045

Κάρολος Δαρβίνος

Αυτή είναι μία σελίδα από το σημειωματάριο του Δαρβίνου (Ιούλιος 1837) στην οποία ο Δαρβίνος κάνει το πρώτο γνωστό σκίτσο του δέντρου της εξέλιξης που αποτυπώνει τις σχέσεις μεταξύ ειδών έμβιων όντων. Είναι η πρώτη φορά που ο Δαρβίνος καταγράφει την ιδέα του για την καταγωγή των ειδών, ένα μήνα αφότου άρχισε να κρατάει οργανωμένες σημειώσεις. Πάνω από το δέντρο  έγραψε: «Σκέφτομαι».

«Σκέφτομαι άρα υπάρχω» είχε πει ο Ντακάρτ, ένας μεγάλος φιλόσοφος και επιστήμονας.

«Σκέφτομαι, για αυτό και συνεχίζω να υπάρχω» θα μπορούσε να έχει πει ο Δαρβίνος. Ποιος ήταν όμως ο Δαρβίνος;

Ο Κάρολος Δαρβίνος (αγγλ. Charles Robert Darwin) (1809 – 1882) ήταν Βρετανός φυσιοδίφης, συλλέκτης και γεωλόγος ο οποίος έμεινε διάσημος στην ιστορία ως ο θεμελιωτής της θεωρίας της εξέλιξης, καθώς και ως εισηγητής του μηχανισμού της φυσικής επιλογής μέσω του οποίου συντελείται η εξέλιξη. Η θεωρία της εξέλιξης αποτελεί σήμερα αναπόσπαστο μέρος της βιολογίας.

από μικρός ο Δαρβίνος έκανε συλλογές από σκαθάρια, αχιβάδες, πεταλούδες κ.ά.

Ο Δαρβίνος, που ήταν πέμπτο από έξι παιδιά στην οικογένεια, ήθελε να γίνει χημικός (σήμερα θα λέγαμε βιολόγος). Άρχισε να σπουδάζει Ιατρική σε ηλικία 16 ετών, λόγω επιμονής του πατέρα του, αλλά μετά από 2 χρόνια την εγκατέλειψε, για να σπουδάσει τελικά Θεολογία στο Κέμπριτζ, πάλι με πίεση του πατέρα του. 

Ο Δαρβίνος σε ηλικία επτά ετών

Κατά τη διάρκεια των σπουδών του μελετούσε γεωλογία και βιολογία που τον ενδιέφεραν από τα σχολικά του χρόνια. Όταν ήταν τελειόφοιτος του δόθηκε η ευκαιρία να συνοδεύσει μια διετή εξερευνητική αποστολή στη νότια Αμερική που είχε στόχο να καταγράψει τα ζωικά είδη αυτής της ηπείρου. Το 1831 ξεκίνησε το ταξίδι με το πλοίο «Beagle» και πρώτος σταθμός ήταν η Βραζιλία. Ο Δαρβίνος συγκέντρωσε με μεθοδικότητα τεράστιο αριθμό δειγμάτων, πολλά από τα οποία ήταν καινούρια για την επιστήμη. Κρατούσε συστηματικά ημερολόγιο για κάθε μέρα έρευνας και έστελνε γράμματα σε φίλους του για την πορεία του ταξιδιού του, ώστε να μην χάνονταν οι μελέτες του αν συνέβαινε κάποιο ατύχημα.

Το ταξίδι που είχε προγραμματιστεί για δύο κράτησε τελικά πέντε χρόνια και έφερε τους ερευνητές, μέσω του στενού του Μαγγελάνου στον Ειρηνικό, στη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία. Στα νησιά του Αρχιπελάγους Γκαλαπάγκος ο Δαρβίνος κατέγραψε τα ζωικά είδη που είχαν απομονωθεί από τις ηπείρους και διαπίστωσε ότι υπήρχαν γιγάντιες χελώνες, ήρεμα και φιλικά προς τον άνθρωπο πτηνά, με διαφορετικά διαμορφωμένα ράμφη κ.ά. Μελέτησε επίσης τα πετρώματα από σχετικά πρόσφατες εκρήξεις ηφαιστείων και τις ιδιομορφίες στη μορφή και τη συμπεριφορά διάφορων ζώων. Η σημασία αυτών των μελετών ήταν θεμελιώδης για τα μεταγενέστερη θεωρία του. Όταν το 1836 (με διαδρομή νότια της Αφρικής και πάλι μέσω Βραζιλίας) η αποστολή επέστρεψε στην Αγγλία, ο Δαρβίνος είχε μαζί του έναν τεράστιο όγκο υλικού για μελέτη. 

Το 1859 δημοσίευσε τη μελέτη και τα πορίσματά του από το υλικό που συνέλεξε, στο βιβλίο «Η προέλευση των ειδών» (The Origin of Species). Εκεί ο Δαρβίνος υποστηρίζει  ότι τα είδη του ζωικού βασιλείου δεν παραμένουν αμετάβλητα, όπως υποστήριζε ο Αριστοτέλης, αλλά έχουν κοινή καταγωγή και εξελίσσονται με την πάροδο των χιλιετιών. Στη φύση επιβιώνουν μόνο εκείνα τα είδη του ζωικού και φυτικού βασιλείου, τα οποία προσαρμόζονται στο εκάστοτε περιβάλλον, όπως αυτό διαμορφώνεται από γεωλογικά, φυσικοχημικά και άλλα φαινόμενα.

Αυτή η θέση δημιούργησε αμέσως έντονες συζητήσεις μεταξύ των επιστημόνων αλλά και των θεολόγων, δεδομένου ότι προεκτάσεις των σκέψεων του Δαρβίνου οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος αποτελεί εξέλιξη κάποιων ειδών πιθήκου.

 Ο Δαρβίνος παίρνει μια θέση ισότιμα δίπλα στους Κοπέρνικο και Γαλιλαίο. Εκείνοι έδειξαν ότι η Γη είναι ένα κοινός πλανήτης μέσα σε ένα σύνολο άλλων πολλών. Ο Δαρβίνος έδειξε ότι ο άνθρωπος είναι ένα ακόμη είδος του ζωικού βασιλείου, που μέσω της εξέλιξης απέκτησε εξελιγμένο εγκέφαλο.

Παρά τις πολλαπλές αντιδράσεις, το βιβλίο του Δαρβίνου έγινε ανάρπαστο σε μερικές μέρες και ακολούθησαν πολλές επανεκδόσεις και μεταφράσεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.

«Ένα ζουζούνι παραπάνω. H ζωή και οι περιπέτειες του Δαρβίνου», Συγ.: Κ. Λάσκι, Εικ.: Μ. Τρούμαν, εκδ. Μεταίχμιο

Σήμερα, πάνω από ένα αιώνα μετά το θάνατο του Δαρβίνου, η επιστημονική κοινότητα έχει αποδεχτεί, με διάφορες βελτιώσεις και προσαρμογές, τις θέσεις αυτού του μεγάλου διανοητή, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν από πλήθος παρατηρήσεων και νεότερων ανακαλύψεων, αλλά και από σύγχρονες αναλύσεις και μελέτες του DNA των ζώων και του ανθρώπου.

το γραφείο του Δαρβίνου

Σύνδεσμοι:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82 

http://www.alfavita.gr/epistimonikaartra/ep8_2_9_1031.php

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=114246

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_25/11/2009_309915

οι χρονομηχανές μας

Πώς φτιάχνεις μία μηχανή;

Α. Πρέπει πρώτα να σκεφτείς τι θέλεις να κάνεις με αυτήν, και πώς θα επιτυγχάνει αυτό το σκοπό (από τι υλικό θα είναι, πόσο μεγάλη, πώς θα κινείται ή θα κινεί, τι χώρους θα έχει, τι ανάγκες θα εξυπηρετεί κλπ).

Β. Αφού σκεφτείς πρέπει να σχεδιάσεις σε ένα χαρτί τη μηχανή σου.

Το σχέδιο προαπαιτείται της κατασκευής, γιατί εάν αρχίσεις να την κατασκευάζεις και διαπιστώσεις ότι της λείπει κάτι, είναι πολύ αργά. Θα πρέπει να πετάξεις την κατασκευή και να αρχίσεις από την αρχή. Και αυτό σημαίνει ότι θα σπαταλήσεις χρόνο, ενέργεια και υλικά.

Το σχέδιο στο χαρτί σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις όσες αλλαγές χρειάζονται, μέχρι να καταλήξεις στο τελικό σχέδιο.

Έτσι τα παιδιά, μετά από τη συζήτηση, την καταγραφή των αναγκών που πρέπει να εξυπηρετεί και την περιγραφή της μηχανής, προχώρησαν στο σχεδιασμό των χρονομηχανών. Και ιδού τα έργα τους.

οι μηχανές του Λεονάρντο Ντα Βίντσι

«Η ευγενέστερη απόλαυση είναι η χαρά της κατανόησης», Λεονάρντο Ντα Βίντσι

«Το φως λάμπει περισσότερο στο πιο σκοτεινό σημείο», Λεονάρντο Ντα Βίντσι

Ίσως αναρωτιέστε γιατί θα πάρουμε τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι στη Χρονομηχανή μας. Τι ζητάει ένας ζωγράφος στην παρέα κάποιων από τους σημαντικότερους επιστήμονες;

Ο Λεονάρντο δεν είναι μόνο ένας από τους πιο αγαπημένους μου ζωγράφους. Ο Λεονάρντο είναι σύμβολο: Συμβολίζει τον άνθρωπο που διψάει για γνώση και δημιουργία, τον ακούραστο, ευφάνταστο, ευφυή παρατηρητή, αναλυτή, εργάτη, καλλιτέχνη, επιστήμονα, ερευνητή, εφευρέτη, δημιουργό, μηχανικό, αρχιτέκτονα, κατασκευαστή.

 

Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ήταν ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας, εφευρέτης, ανατόμος, βοτανολόγος, ζωολόγος, μηχανικός, γεωμέτρης, φυσικός επιστήμονας. Γεννήθηκε το 1452 στο μικρό χωριό Ανκιάνο, κοντά στο Βίντσι, στην Τοσκάνη της Ιταλίας.

Θεωρείται αρχετυπική μορφή (εξιδανικευμένο πρότυπο) του Αναγεννησιακού καλλιτέχνη, ή όπως αποκαλείται «χόμο γιουνιβερσάλις’ (Homo Universalis), που σημαίνει, πλήρης άνθρωπος, άνθρωπος με εύρος ενδιαφερόντων και γνώσεων, ερευνητικό και κριτικό πνεύμα, φιλοπεριέργεια, και κυρίως μία τάση για ενασχόληση με κάθε αντικείμενο της τέχνης και της επιστήμης.

Από τα έργα του Λεονάρντο επιλέξαμε και παρουσιάζουμε εδώ μόνο κάποια από τα σχέδια και τις μελέτες που αφορούν στη μηχανική και την αεροδυναμική.

Παιδιά, παρατηρήστε τα έργα, ένα ένα. Δείτε την κάθε σελίδα από τις σημειώσεις του, ακολουθείστε την κάθε γραμμή, κυλήστε στις καμπύλες, χαθείτε στις σκιές του, ακούστε τον ήχο των μηχανών του, φορέστε τα φτερά του, και ξεκινήστε τα δικά σας ταξίδια στη χώρα της δημιουργίας. Καλή διασκέδαση!

η ιστορία της αντίληψης για τη Γη

 

1) Το σχήμα της Γης

Σήμερα γνωρίζουμε ότι η γη είναι σφαιρική. Ποιες ήταν όμως οι αντιλήψεις για τη Γη στην πορεία του χρόνου;

Διάφοροι πολιτισμοί, όπως τις Βαβυλώνας και της Αρχαίας Αιγύπτου, πίστευαν ότι η Γη είναι επίπεδη.

ένας ταξιδιώτης φθάνει στο τέλος της 'επίπεδης γης' (1888)

Η απόρριψη αυτής της αντίληψης και η αντικατάστασή της από την αντίληψη μιας σφαιρικής Γης, ξεκίνησε από την αρχαία Ελλάδα.

“Ο Θαλής ο Μιλήσιος πίστευε ότι η Γη ήταν ένας επίπεδος δίσκος που επέπλεε σ’ έναν ωκεανό χωρίς όρια…”

Ο Παρμενίδης είχε συλλάβει την ιδέα μιας σφαιρικής γης.

Ο Πυθαγόρας, παρατηρώντας το σφαιρικό σχήμα της έκλειψης της σελήνης, υποστήριξε ότι η γη δεν θα μπορούσε να είναι ούτε επίπεδη ούτε κυλινδρική, παρά μόνο σφαιρική (το ίδιο υποστήριξε για όλα τα ουράνια σώματα).

2)     Κίνηση και ακινησία

Το 1543 δημοσιεύτηκε το βιβλίο De revolutionibus orbium coelestium (Περί της περιστροφής των ουρανίων σφαιρών) του Κοπέρνικου που άλλαξε την πορεία της επιστήμης. Στο βιβλίο αυτό ο Κοπέρνικος υποστηρίζει ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο.

Μέχρι τότε κυριαρχούσε το Πτολεμαϊκό γεωκεντρικό σύστημα, το οποίο υποστήριζε ότι η γη είναι ακίνητη και γύρω της κινούνται ο ήλιος, η σελήνη και οι άλλοι πλανήτες ή απλανείς αστέρες. Το σύστημα αυτό βασιζόταν στον «αφελή εμπειρισμό» της άμεσης παρατήρησης.

ο κόσμος βάσει της αντίληψης του Πτολεμαίου

Ο Κοπέρνικος υποστήριξε ότι η κίνηση του ήλιου είναι μια ψευδαίσθηση, και στην πραγματικότητα η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο (ηλιοκεντρικό μοντέλο) και στήριξε το μοντέλο του σε μαθηματικές μετρήσεις.

Στα επόμενα χρόνια νέες αστρονομικές παρατηρήσεις από τον Κέπλερ και τον Γαλιλαίο (με το νέο όργανο που ανακάλυψε, το τηλεσκόπιο), ενίσχυσαν, διόρθωσαν και επιβεβαίωσαν το ηλιοκεντρικό μοντέλο.

3)     Γιατί νομίζουμε ότι κινείται ο ήλιος και όχι η γη;

Πώς βλέπω τη Γη όταν είμαι στο χώμα και πώς τη βλέπω όταν ανεβαίνω σε ένα αεροπλάνο ή σε ένα διαστημόπλοιο; Τι είναι αυτό που αλλάζει; Αλλάζει η Γη ή η θέση από την οποία εγώ τη βλέπω;

Όταν είμαι σε ένα λιβάδι και περνάει ένα τρένο τι βλέπω; Βλέπω ένα τρένο να περνάει. Όταν όμως είμαι επάνω στο τρένο και κοιτάζω από το παράθυρο τότε τι βλέπω; Βλέπω να περνούν τα λιβάδια. Κινούνται τα λιβάδια; Τι είναι αυτό που άλλαξε στις δύο υποθέσεις μας; Η θέση του παρατηρητή.

Συμπέρασμα: Κάθε παρατήρηση είναι σχετική με τη θέση (το χώρο ή το χρόνο) στην οποία βρίσκεται ο παρατηρητής.

ΕΠΙΜΕΤΡΟ (για γονείς)

Α) Η αντίληψη των παιδιών για τον κόσμο είναι ανάλογη της αντίληψης της ανθρωπότητας στην πορεία του χρόνου. Είναι σαν να ξαναγράφεται από κάθε άτομο η εξέλιξη της γνώσης της ανθρωπότητας. Τα παιδιά μαθαίνουν μόνο όταν επανεφευρίσκουν τη γνώση.

«Τα παιδιά κατανοούν μόνο αυτά που επινοούν τα ίδια, γι’ αυτό κάθε φορά που προσπαθούμε να τα διδάξουμε κάτι υπερβολικά γρήγορα, τα εμποδίζουμε να επανεφεύρουν τον εαυτό τους.» Ζαν Πιαζέ

Β) Είναι σημαντικό να μάθουν τα παιδιά να βγαίνουν από τη θέση τους (μέσω υποθετικών σεναρίων) και να παρατηρούν το ίδιο αντικείμενο, την ίδια κατάσταση πραγμάτων, το ίδιο γεγονός, από μία άλλη θέση. Μία τέτοια κίνηση είναι σημαντική και για τις σχέσεις που θα αναπτύξουν στη ζωή τους. Είναι σημαντικό να μάθουν να μπαίνουν στη θέση του άλλου.

οι τέσσερις εποχές και το θέατρο

σχέδιο του Τσαρούχη για το σκηνικό της παράστασης του έργου του Σαίξπηρ "Τρικυμία"

Το θέμα αυτής της περιόδου είναι οι τέσσερις εποχές. Αφού δημιουργήσαμε έργα που αναπαριστούσαν τη φύση με ποικίλους τρόπους και τεχνοτροπίες, ήμασταν έτοιμοι να περάσουμε από την αναπαράσταση στη φαντασία. Συζητώντας για το τι μπορούμε να κάνουμε με τις τέσσερις εποχές η Αλίκη πρότεινε να παίξουμε θέατρο.

Για να παίξουμε ένα θεατρικό έργο πρέπει πρώτα να κάνουμε τα ακόλουθα:

Να γράψουμε το έργο (να γίνουμε οι συγγραφείς)

Να ορίσουμε έναν σκηνοθέτη

Να δούμε ποιοι είναι οι ρόλοι του έργου και να κάνουμε τη διανομή στου ηθοποιούς

Να φτιάξουμε σκηνικά και κοστούμια (σκηνογράφοι – ενδυματολόγοι)

μακέτα κοστουμιού του Μόραλη για τις Ικέτιδες του Αισχύλου (Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, Επίδαυρος, 1964)

Έτσι όλοι μαζί φτιάξαμε μια ιστορία. Οι ήρωες της ιστορίας μας ήταν οι τέσσερις εποχές και το δέντρο. Επειδή τα παιδιά της τάξης είναι 20 και οι ήρωες του έργου μόνο 5 είπαμε στα παιδιά να προτείνουν κάτι ώστε να παίξουν όλα τα παιδιά και να μη μείνει κανένας παραπονεμένος. Η λύση που βρήκαμε ήταν να παίξουν το ρόλο της κάθε εποχής περισσότερα από ένα παιδιά. Χωρίσαμε ένα χαρτί στα τέσσερα, και τα παιδιά επέλεξαν σε ποια εποχή ήθελαν να μπουν. Ένα παιδί (η Λάουρα) ήθελε να γίνει δέντρο. Έτσι ολοκληρώσαμε το έργο της διανομής που ήταν η ακόλουθη:

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ: Μαρία, Ιζαμπέλα, Μαλάινα, Άλκης, Γρηγόρης

ΧΕΙΜΩΝΑΣ: Μυρτώ Σ., Χρήστος, Άγγελος, Σπύρος, Γιώργος Κ.

ΑΝΟΙΞΗ: Αναστασία, Μυρτώ Π.Κ., Αλίκη, Μαριάννα

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: Κριστίνα, Διονυσία, Αλέξανδρος, Γιώργος Α., Ιωάννα

Είπαμε στα παιδιά να σκεφτούν και να προτείνουν κοστούμια για το έργο. Ο Αλέξανδρος, η Μαριάννα και η Διονυσία ζωγράφισαν στο σπίτι τους κοστούμια για τις εποχές και μας τα παρουσίασαν. Εμπνευσμένοι από αυτά αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε τέσσερα πουκάμισα (αυτά που έχουμε για να φοράνε οι ζωγράφοι στα καβαλέτα μας), ένα για κάθε εποχή. Ζητήσαμε από τα παιδιά να βρουν ένα σύμβολο για την κάθε εποχή. Κατέληξαν στα ακόλουθα: χιονάνθρωπος για το χειμώνα, λουλούδια και πεταλούδες για την άνοιξη, καράβια και ψάρια για το καλοκαίρι και φύλλα για το φθινόπωρο. Κάθε ομάδα πήρε ένα πουκάμισο και το ζωγράφισε με το σύμβολό της. Το δέντρο θα φορούσε μία μεγάλη καφέ μαντίλα στο σώμα και για κλαδιά θα είχε τα χέρια του. Για σκηνικό θα χρησιμοποιούσαμε το χώρο του κύκλου που έχει μόνιμα το μεγάλο δέντρο της εποχής στον τοίχο.

κοστούμι του Διονύση Φωτόπουλου για τις "Βάκχες" του Ευριπίδη

Αφού ολοκληρώσαμε το έργο της προετοιμασίας ήμασταν έτοιμοι για να παίξουμε το έργο μας: «Οι τέσσερις εποχές».

Με ‘α-μπε-μπα-μπλομ’ επιλέξαμε ένα παιδί από κάθε ομάδα εποχής. Εκείνο φόρεσε το πουκάμισο και οι υπόλοιποι γίνανε βοηθοί του. Το δέντρο πήρε τη θέση του στο κέντρο του σκηνικού. Ακριβώς πίσω του, σε ένα όρθιο παγκάκι, στερεώσαμε δύο πλαστικά κλαδιά ανθισμένης αμυγδαλιάς που έχουμε στο σχολείο. Συμφωνήσαμε ότι με τη φαντασία μας τα κλαδιά θα τα βλέπαμε χωρίς άνθη, σε όλες τις άλλες εποχές εκτός από την άνοιξη. Φτιάξαμε μία πύλη (με ένα παγκάκι) και την ονομάσαμε πύλη των εποχών.

Πρώτα πήρε τη θέση του το φθινόπωρο. Τα παιδιά του φθινοπώρου καλημέρισαν το δέντρο, συζήτησαν για λίγο μαζί του και άρχισαν να το στολίζουν με φύλλα που πήραμε από τη γωνιά της παρατήρησης(τα είχαν φέρει στην τάξη τα παιδιά τις προηγούμενες μέρες).

Τα παιδιά του χειμώνα πήραν τη θέση τους στη πύλη των εποχών. Εκεί συνάντησαν την ομάδα του φθινοπώρου και αφού συζήτησαν για λίγο, τους παραχώρησε τη θέση της και έφυγε. Τα παιδιά του χειμώνα συζήτησαν με το δέντρο, μάζεψαν όλα τα φύλλα αφήνοντας το δέντρο γυμνό, και άπλωσαν παντού λευκό χιόνι (χιόνι δεν είχαμε, συνεπώς άπλωναν ένα φανταστικό χιόνι).

Στην πύλη των εποχών έγινε η αλλαγή εποχής και μπήκαν τα παιδιά της άνοιξης που στόλισαν το δέντρο με λουλούδια και πεταλούδες (χρησιμοποιήσαμε τα λουλούδια και τις πεταλούδες από τσόχα που μας έχει φέρει η μαμά της Κριστίνας).

Η τελευταία αλλαγή εποχής έγινε και μπήκε η ομάδα του καλοκαιριού. Μάζεψε τα λουλούδια και τις πεταλούδες εκτός από τα κόκκινα (η Διονυσία πρότεινε να φανταστούμε ότι δεν ήταν πια λουλούδια αλλά μήλα, και το υιοθετήσαμε) και τα πράσινα, που πάλι με τη φαντασία μας τα ονομάσαμε φύλλα.

σκηνικό από παράσταση για τις τέσσερις εποχές του Κουέστ Θίατερ Ενσέμπλ (Quest Theatre Ensemble), Σικάγο

Έτσι ολοκληρώθηκε η πρώτη εξολοκλήρου δική μας παράσταση (από την ιδέα μέχρι την πράξη) που ανεβάσαμε στο νηπιαγωγείο μας.

Σημείωση: Δείτε εδώ τα κοστούμια που ζωγράφισαν τα παιδιά για το θεατρικό.

Άλμπερτ Αϊνστάιν

Άλμπερτ Αϊνστάιν (Albert Einstein), 1879-1955 

«Κάθε άνθρωπος είναι ιδιοφυία. Όμως εάν κρίνεις ένα ψάρι βάσει της ικανότητάς του να σκαρφαλώνει σε ένα δένδρο, τότε θα περάσει τη ζωή του πιστεύοντας ότι είναι χαζό.»

 Αυτή και μόνο η ρήση του Αϊνστάιν θα ήταν αρκετή για να φιλοξενήσουμε στο χώρο μας μια σελίδα αφιερωμένη σ’ αυτόν.

Τι μας λέει λοιπόν ο Αϊνστάιν:

Αν κρίνεις την εξυπνάδα ενός ψαριού βάσει της ικανότητάς του να σκαρφαλώνει σε ένα δένδρο θα αποφανθείς ότι είναι χαζό: δεν μπορεί να σκαρφαλώσει! Είναι όμως αυτός δίκαιος τρόπος να κρίνουμε;

Το ψάρι γεννήθηκε και μεγάλωσε στη θάλασσα. Μέσα στο βυθό ποτέ δεν χρειάστηκε να μάθει να σκαρφαλώνει και ποτέ κανένας δεν του έδειξε πώς να σκαρφαλώνει. Πώς κρίνουμε το ψάρι βάσει μιας ικανότητας που δεν ανέπτυξε γιατί το περιβάλλον και οι ανάγκες του δεν δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις να την αναπτύξει;

Συνεπώς εάν θέλουμε να κρίνουμε δίκαια θα πρέπει να κρίνουμε τον καθένα λαμβάνοντας υπ’ όψιν το χώρο και τον χρόνο που ζει, την κοινότητα, την κοινωνία, το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκε και μεγαλώνει.

Ποιος ήταν όμως ο Αϊνστάιν;

Γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1879 στο Ουλμ (Βυτεμβέργη) της Γερμανίας από τους Χέρμαν Αϊνστάιν και Παουλίν Κοχ. Όταν ήταν μικρός, τίποτα δε φανέρωνε την ιδιοφυία του, μάλιστα άργησε να μιλήσει.

Μεγάλωσε στο Μόναχο και ήταν μέτριος στις επιδόσεις του σαν μαθητής, γιατί ένιωθε να καταπιέζεται στο σχολείο. Έτσι προτιμούσε να διαβάζει στο σπίτι. Δυο δώρα ήταν αυτά που άλλαξαν την εικόνα του για τον κόσμο: μια πυξίδα, όταν ήταν πέντε ετών, κι ένα βιβλίο γεωμετρίας στα δώδεκά του χρόνια. Παρατηρώντας την πυξίδα προσπαθούσε να καταλάβει πώς γίνεται μια βελόνα να δείχνει πάντα προς την ίδια κατεύθυνση και αργότερα συμπέρανε πως κάποια μυστηριώδης δύναμη που βρίσκεται στο χώρο την οδηγεί.

Με το βιβλίο γεωμετρίας εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι μη προφανείς προτάσεις μπορούν να αποδειχτούν με τη λογική και με απλά αξιώματα. Αυτό ήταν η αφορμή να συμβιβαστεί με την ιδέα του σχολείου και να αποφασίσει να φοιτήσει στο Γυμνάσιο του Αράου της Ελβετίας και μετά να σπουδάσει Φυσική στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης. Εκεί, το 1901, στα 22 του χρόνια, παντρεύτηκε την Σερβικής καταγωγής συμφοιτήτριά του, Μίλεβα Μάριτς, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Παράλληλα και με επιμονή της μητέρας του είχε πάρει μαθήματα μουσικής κι έπαιζε βιολί αρκετά καλά. Ο ίδιος αργότερα έλεγε πως, αν δεν είχε γίνει επιστήμονας, θα ήταν μουσικός και συμπλήρωνε ότι σκεφτόταν τις θεωρίες του με βάση τους μουσικούς κανόνες.

Η πρώτη εργασία του Αϊνστάιν ήταν σε ένα γραφείο ευρεσιτεχνιών, όπου του δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσει πολλούς φακέλους με διπλώματα ευρεσιτεχνίας διαφόρων επιστημόνων και ήταν η αφορμή να ξεκινήσει την έρευνά του. Δημοσίευσε αρκετές θεωρίες του κερδίζοντας με τον καιρό εκτίμηση και φήμη στους επιστημονικούς κύκλους, φτάνοντας να διδάξει στο Ινστιτούτο Αυτοκράτορος Γουλιέλμου στο Βερολίνο και να γίνει μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Το 1914 δημοσιεύει τη γενική θεωρία της σχετικότητας και κερδίζει το Νόμπελ Φυσικής. Τότε η Ακαδημία Επιστημών στο Παρίσι του ανοίγει τις πύλες της.

Ο Αϊνστάιν αρχίζει να ταξιδεύει στον κόσμο και να εξηγεί με πάθος τις θεωρίες του. Το 1933, με την άνοδο του Χίτλερ, καθαιρείται από τα αξιώματά του (ήταν εβραίος) και οι ρατσιστικές εκκαθαρίσεις των ναζί τον αναγκάζουν να φύγει από τη Γερμανία και με ενδιάμεσους σταθμούς το Παρίσι, το Βέλγιο και τη Βρετανία θα εγκατασταθεί στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στο Πρίνστον. Το 1940 αποκηρύσσει τη γερμανική υπηκοότητα και γίνεται αμερικανός πολίτης.

Πέθανε στις 18 Απριλίου 1955, σε ηλικία 76 ετών.

Οι πιο γνωστές θεωρίες του Αϊνστάιν είναι οι παρακάτω:

Ειδική θεωρία της σχετικότητας: για τον Αϊνστάιν δεν υπάρχει «απόλυτος χώρος» ούτε «απόλυτος χρόνος», αφού και τα δύο εξαρτώνται από την ταχύτητα, επομένως έχουν νόημα μόνο σε σχέση με τον παρατηρητή. Ονομάστηκε «ειδική», επειδή περιορίζεται στην ειδική περίπτωση των αντικειμένων που κινούνται με σταθερή ταχύτητα.

Γενική θεωρία της σχετικότητας : το 1916 διεύρυνε την ειδική θεωρία της σχετικότητας σε συστήματα που κινούνται με οποιαδήποτε ταχύτητα, η οποία μπορεί να μεταβάλλεται ποικιλοτρόπως. Η βαρύτητα στρεβλώνεται από το χωροχρόνο. Ένα μήλο που πέφτει στην πραγματικότητα βουλιάζει μέσα σε μια λακκούβα του. Το ίδιο συμβαίνει και με το φως που εξαφανίζεται σε μια μαύρη τρύπα. Το 1919, αστρονόμοι παρατήρησαν, στη διάρκεια ηλιακής έκλειψης, τη δύναμη της βαρύτητας του ήλιου να καμπυλώνει το φως που προέρχονταν από μακρινά άστρα.

Η εξίσωση Ε=mc2: με τη γνωστή αυτή θεωρία θεμελιώθηκε η επιστήμη της κοσμολογίας.

Είπε:

«Δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα με τον τρόπο σκέψης που το γέννησε.»

 

“Αν η θεωρία της σχετικότητας αποδειχτεί πετυχημένη, οι Γερμανοί θα με πουν Γερμανό και οι Γάλλοι πολίτη του κόσμου. Αν η θεωρία της σχετικότητας αποδειχτεί λάθος, τότε οι Γάλλοι θα με πουν Γερμανό και οι Γερμανοί Εβραίο.”

“Η δύναμη ελκύει πάντα ανθρώπους με χαμηλή ηθική.”

“Το περιβάλλον είναι όλα όσα δεν είναι εγώ.”

“Ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι ανθρώπινη ανακάλυψη κι εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες.”

 

“Το σημαντικό πράγμα είναι να μην σταματήσεις να κάνεις ερωτήσεις. Η περιέργεια έχει τον λόγο της που υπάρχει.”

“Δεν έχω κανένα ιδιαίτερο ταλέντο. Απλώς, είμαι με πάθος περίεργος.”

“Προυπόθεση για να είναι κάποιος ένα άψογο μέλος ενός κοπαδιού προβάτων, είναι το να είναι πρόβατο.”

 

Διαβάστε ακόμη:

Γαλιλαίος Γαλιλέι

πορτρέτο του Γαλιλαίου από τον Justus Sustermans (1636)

Ο Γαλιλαίος (Galileo Galilei, 15 Φεβρουαρίου 1564 – 8 Ιανουαρίου 1642) ήταν Ιταλός αστρονόμος, φιλόσοφος και φυσικός.

Γεννήθηκε στην Πίζα της Ιταλίας και από νωρίς έδειξε σημεία μιας αξιοσημείωτης ιδιοφυίας. Ο πατέρας του ήταν ξεπεσμένος απόγονος ευγενούς Φλωρεντινής οικογένειας και μοχθούσε για να βοηθήσει το γιο του να αποκαταστήσει τη δόξα της οικογένειας. Επιβάλλοντας μεγάλες στερήσεις στον εαυτό του και τα άλλα παιδιά του, ο πατέρας του μπόρεσε να στείλει τον Γαλιλαίο στο σχολείο και αργότερα στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, όπου ο Γαλιλαίος γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή. Όταν κάποτε του σώθηκαν τα χρήματα άφησε το σχολείο και γύρισε στη Φλωρεντία, όπου εκείνη την εποχή ζούσε η οικογένειά του.

Ένας πλούσιος οικογενειακός φίλος, ο μαρκήσιος Γκουϊνταμπάλντο, φρόντισε να βρει ο Γαλιλαίος δουλειά κάνοντας διαλέξεις περί Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβα και αργότερα, ως επίσημος μαθηματικός στον Μεγάλο Δούκα της Τοσκάνης.

Ο Γαλιλαίος άρχισε να ευημερεί, αλλά δεν του έμενε καιρός να σπουδάζει Ιατρική. Η φήμη του Γαλιλαίου άρχισε να απλώνεται. Οι ευγενείς, ακόμη και βασιλείς των διαφόρων χωρών της Ευρώπης παρακολουθούσαν τις διαλέξεις του και σύντομα έφτασε να ομιλεί σε ακροατήριο που το αποτελούσαν πάνω από 2.000 διακεκριμένες προσωπικότητες της Ευρώπης.

Ο Γαλιλαίος ήταν τώρα ελεύθερος να αξιοποιήσει τα χαρίσματά του. Ο κόσμος τον εκτιμούσε και τον σεβόταν, αν και υπήρχαν και μερικοί που τον φοβόταν και τον μισούσαν. Κανένα πεδίο γνώσεως δεν ήταν για τον Γαλιλαίο απρόσφορο για έρευνα, κανείς νόμος ή ανόητη προκατάληψη δεν είχαν τόση δύναμη ώστε να τον εμποδίσουν από την εργασία του. Αντιμετώπισε έναν κόσμο που έμενε προσηλωμένος στην άγνοια και απέδειξε ότι το θάρρος είναι μια αρετή χρήσιμη όχι μόνο στα πεδία των μαχών.

Ο Γαλιλαίος συνέβαλλε σημαντικά στην επιστημονική επανάσταση του 17ου αιώνα. Ανάμεσα σε άλλα, βελτίωσε το τηλεσκόπιο και το χρησιμοποίησε πρώτος συστηματικά για αστρονομικές παρατηρήσεις, ανακάλυψε τους τέσσερις δορυφόρους του Δία, ανακάλυψε τις ηλιακές κηλίδες και κατέγραψε πρώτος τις κινήσεις τους, εφηύρε τους νόμους του εκκρεμούς που χρησιμοποιήθηκαν στα ρολόγια, διατύπωσε το νόμο της πτώσεως των σωμάτων (που αποδεικνύει ότι η βαρύτητα επιδρά στην ταχύτητα των σωμάτων όταν υψώνονται ή πέφτουν), εφηύρε το θερμόμετρο και τον αναλογικό διαβήτη (που ακόμη χρησιμοποιείται στα γεωμετρικά σχέδια), και υποστήριξε τις θεωρίες του Κοπέρνικου για το Ηλιακό σύστημα.

Αναφέρεται ως ο «πατέρας της σύγχρονης Αστρονομίας» και ο πρώτος φυσικός με τη σύγχρονη σημασία του όρου, καθώς ήταν ο πρώτος που αντικατέστησε την υποθετική-επαγωγική μέθοδο με την πειραματική και εισηγήθηκε τη μαθηματικοποίηση της φυσικής. Η σταδιοδρομία του συνέπεσε με αυτή του Γιοχάνες Κέπλερ. Η θεωρία του ηλιακού συστήματος υποστήριξε ότι η Γη και οι άλλοι πλανήτες, στρέφονται γύρω από τον Ήλιο. Η κοινή αντίληψη της εποχής ήταν ότι ο Ήλιος, η Σελήνη και τα άστρα γύριζαν γύρω από τη Γη, η οποία έμενε ακίνητη.

Επειδή ο Γαλιλαίος τόλμησε να αντιταχθεί στην παραδεδεγμένη διδασκαλία, δημιούργησε πολλούς εχθρούς, και τον θεώρησαν αιρετικό. Η σύγκρουσή του με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αναφέρεται πολλές φορές ως παράδειγμα σύγκρουσης της εξουσίας με την ελευθερία της σκέψης και ειδικά με την επιστήμη στην Δυτική κοινωνία, αν και στην πραγματικότητα, μετά την κατασκευή του τηλεσκοπίου από τον Γαλιλαίο το 1609 και τις παρατηρήσεις του, ο διωγμός, πρωτογενώς, εξυφάνθηκε στο χώρο των αριστοτελικών επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Πάδοβας, που αμφέβαλαν για την εγκυρότητα των αστρονομικών του ανακαλύψεων και αγωνίστηκαν να συγκεντρώσουν υποψίες για το άτομο του στα μάτια των εκκλησιαστικών αρχών. Την ποινή φυλάκισης του Γαλιλαίου μετέτρεψε σε κατ’ οίκον περιορισμό ο Πάπας Ουρβανός Η’, ενώ τρεις από τους δέκα καρδιναλίους δικαστές αρνήθηκαν να υπογράψουν την καταδίκη του.

Αν και τον ανάγκασαν να αποκηρύξει δημόσια τις πεποιθήσεις του, ο Γαλιλαίος μυστικά εξακολουθούσε να πιστεύει στην ηλιοκεντρική θεωρία του και ποτέ δεν άλλαξε γνώμη. Από την ιστορία του Γαλιλαίου έμεινε παροιμιώδης η φράση: “Και όμως κινείται”. Κατά την παράδοση, ο Γαλιλαίος τελειώνοντας την απαγγελία της “απαρνήσεως” των πεποιθήσεών του, που έκανε γονατιστός μπροστά στην Ιερά Εξέταση και καθώς σηκωνόταν, χτύπησε το πόδι του στο έδαφος και πρόσθεσε: “Και όμως κινείται” (εννοώντας τη Γη). Στην πραγματικότητα, τη φράση αυτή ή δεν την είπε ποτέ ή κι αν την είπε δεν την άκουσαν οι δικαστές του. Γιατί τότε δεν θα ξέφευγε την καταδίκη του σε θάνατο “επί της πυράς”. Πάντως η φράση αυτή απέμεινε σαν σύμβολο της δύναμης της επιστήμης έναντι σε κάθε προσπάθεια να σκεπαστεί το φως της αληθινής γνώσης.

Ο τάφος του μεγάλου επιστήμονα βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό του Σάντα Κρότσε (του Τιμίου Σταυρού) της Φλωρεντίας. Ανά τους αιώνες, χιλιάδες κόσμου έχουν επισκεφτεί το μέρος εκείνο για να τιμήσουν τη μνήμη του μεγάλου ανδρός που είχε το θάρρος να κηρύξει εκείνο που πίστευε σ’ έναν κόσμο που του ήταν εχθρικός. Τη χρονιά του θανάτου του Γαλιλαίου γεννήθηκε ο Ισαάκ Νεύτων, που βασιζόμενος μεταξύ άλλων στη δουλειά του Γαλιλαίου και του Κέπλερ ολοκλήρωσε την επιστημονική επανάσταση στον τομέα της φυσικής και έθεσε τα θεμέλια της κλασικής φυσικής. Ο Πάπας αποκατέστησε τη μνήμη του Γαλιλαίου στις 31 οΚΤΩΒΡΊΟΥ 1992, 300 χρόνια μετά το διωγμό του.

Είπε:

“Το βιβλίο της φύσης είναι γραμμένο με μαθηματικούς χαρακτήρες.”

“Κανείς δε δίδαξε ποτέ κανέναν τίποτα, απλώς τον βοήθησε να το μάθει μόνος του.”

Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ – ΒΙΚΙΦΘΕΓΜΑΤΑ

Διαβάστε ακόμη:

Υποστηριζόμενο από blogs.sch.gr & Θέμα βασισμένο στο Lovecraft από τον Anders Norén