Κατηγορία: ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Ένα ζεστό πρωινό του Μάη του 438 π.Χ. έχουμε συγκεντρωθεί όλοι στην Πνύκα για να αποφασίσουμε σχετικά με ένα θέμα που μας πρότεινε η ομάδα αρχιτεκτόνων και γλυπτών, την κατασκευή του Παρθενώνα.

Σχεδιασμός και κατασκευή της ζωφόρου, σχέδιο του Μ. Κορρέ

Πρώτη μας πράξη ήταν να ορίσουμε πρόεδρο της συνέλευσης. Ορίσαμε την Αναστασία (αφού η δική μας συνέλευση ήταν υποθετική, υποθέσαμε ότι μπορούσαν να συμμετέχουν όλοι οι πολίτες, γυναίκες και άνδρες). Η Αναστασία έδινε το λόγο σε όποιον ήθελε να μιλήσει και να υπερασπιστεί με επιχειρήματα την κάθε πρόταση. Συζητήσαμε για το χρόνο που θα είχε στη διάθεσή του ο κάθε ομιλητής. Αποφασίσαμε να θέσουμε ένα χρονικό όριο για να προλάβουν να μιλήσουν όσοι θέλουν. Επί τη ευκαιρία αναφερθήκαμε στην κλεψύδρα (= κλέφτης του ύδατος, μια και οι πρώτες κλεψύδρες ήταν με νερό) που είχαν στην εκκλησία του δήμου.

Τα θέματα που ετέθησαν ήταν τα ακόλουθα:
Σε ποιο σημείο της πόλης θα κατασκευάσουμε το έργο;
Θα ξεκινήσουμε να χτίζουμε τον Παρθενώνα και ό,τι βγει ή θα κάνουμε πρώτα σχέδια και μετά θα τον χτίσουμε βασισμένοι στα σχέδια αυτά;
Ποιοι θα κάνουν τα σχέδια;
Θα θέσουμε κάποιον υπεύθυνο για την επίβλεψη του έργου, και εάν ναι, ποιον;

Οι ομιλητές ανέπτυξαν τα επιχειρήματά τους και πρότειναν αρχιτέκτονες και γλύπτες (γνώριζαν από τις προηγούμενες μέρες για τον Ικτίνο, τον Καλλικράτη και τον Φειδία).
Στη συνέχεια η συνέλευση ψήφισε την κάθε πρόταση.

Μιλήσαμε με τα παιδιά για το έργο ενός αρχιτέκτονα. Αναλύσαμε τους όρους:
Πρόσοψη, Πλάγια όψη, Κάτοψη. Αποτυπώσαμε στο χαρτί τις τρεις όψεις διαφόρων αντικειμένων που είχαμε στην αίθουσα: του χελιδονόσπιτου, ενός μικρού κουκλόσπιτου, μια μπάλας και μιας καρέκλας.

Στη συνέχεια μελετήσαμε εικόνες, σχέδια, φωτογραφίες και μακέτες, και επισκεφτήκαμε (μέσω του διαδικτύου) τον Παρθενώνα. Συγκρίναμε τον Παρθενώνα, όπως είναι σήμερα, με τα σχέδια που δείχνουν πώς ήταν στα χρόνια του Περικλή, όταν χτίστηκε. Μετρήσαμε τους κίονες (κολόνες) της πρόσοψης και της πλάγιας όψης. Παρατηρήσαμε τα αετώματα, τη ζωφόρο και τις εναλλαγές από μετόπες και τρίγλυφα.

Διαβάσαμε τους μύθους που αναπαριστούν τα δύο αετώματα του Παρθενώνα:
α) Το ανατολικό αέτωμα είχε ως θέμα τη γέννηση της Αθηνάς από το κεφάλι του Δία. Κεντρική μορφή είναι ο μεγαλοπρεπής Δίας καθισμένος στο θρόνο του. Η Αθηνά πάνοπλη εμπρός από τον Δία, βηματίζει προς τα δεξιά.
β) Το δυτικό αέτωμα είχε ως θέμα την έριδα μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα για την Αττική γη. Ο Ποσειδώνας με την τρίαινά του ανοίγει μία πηγή, ενώ η Αθηνά με το δόρυ της εμφανίζει το δέντρο της ιερής ελιάς στη μέση του αετώματος. Ο Ποσειδώνας οπισθοχωρεί, ενώ πίσω από την Αθηνά τα άλογα αφηνιάζουν από το θόρυβο της διαμάχης.

Τέλος, κάθε παιδί σχεδίασε την ανατολική πλευρά του Παρθενώνα.

Σημείωση: Στην ιστορία του Παρθενώνα και την κλοπή των μαρμάρων από τον Έλγιν είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενη συζήτηση (βλέπε εδώ)

το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου εντός του σηκού

Λεξικό:

Ζωφόρος (η φέρουσα ζωή):  όρος της αρχιτεκτονικής που αφορά στο τμήμα (το διάζωμα, τη ζώνη) που βρίσκεται συνήθως στο εξωτερικό μέρος των κτηρίων, περιμετρικά, μεταξύ της οροφής και του κυρίως κτηρίου, και το οποίο φέρει ανάγλυφες παραστάσεις από τη ζωή και προς τούτο ονομάστηκε και ζωφόρος.
Η ζωφόρος του Παρθενώνα περιτρέχει εξωτερικά το σηκό (το κυρίως κτήριο), είναι ιωνικού ρυθμού, και  αναπαριστά τα Παναθήναια, τη γιορτή προς τιμήν της Αθηνάς (ο Γιώργος Α. μας είπε ότι τα Παναθήναια θυμίζουν τον Παναθηναϊκό και έτσι βρήκαμε και την ετοιμολογία του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού).

τμήμα της ανατολικής ζωφόρου

Δείτε τη ζωφόρο του Παρθενώνα εδώ – Παίξτε με τη ζωφόρο εδώ

Δείτε τη νότια ζωφόρο εδώ, την ανατολική εδώ, τη βόρεια εδώ και τη δυτική εδώ

Μετόπη (αρχ. ελλ. ενδιάμεσο κενό): είναι στοιχείο της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής που διακοσμεί με ανάγλυφα περιμετρικά το διάζωμα του κτηρίου. Πλαισιώνεται πάντα από τρίγλυφα, δεξιά και αριστερά, σχηματίζοντας εν σειρά τη ζωφόρο. Οι μετόπες είναι κατασκευασμένες ως αυτόνομα οικοδομικά υλικά σε σχήμα τετράγωνο ή ορθογώνιο. Στον Παρθενώνα υπήρχε το εξωτερικό διάζωμα (δωρικού ρυθμού) με 92 μετόπες και τρίγλυφα, και η ζωφόρος (στο εξωτερικό τμήμα του σηκού). Οι μετόπες διακοσμήθηκαν με ανάγλυφες μυθολογικές παραστάσεις από σπουδαίους γλύπτες της εποχής και εικονίζουν: στην ανατολική πλευρά την Γιγαντομαχία, στη δυτική την Αμαζονομαχία, στη νότια την Κενταυρομαχία, και στη βόρεια σκηνές από τον Τρωικό πόλεμο.

Δείτε τις μετόπες του Παρθενώνα εδώ

μετόπες και τρίγλυφα δυτικού διαζώματος

Τρίγλυφο (ή τρίγλυφος, πληθ. τρίγλυφα): είναι στοιχείο της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Ονομάζεται τρίγλυφο από την χαρακτηριστική του εμφάνιση, η οποία επιτυγχάνεται όταν επάνω στην τετράπλευρη πλάκα ή επιφάνεια σκαλιστούν δύο μεσαία αυλάκια, που ονομάζονται γλυφές, και δύο λεπτότερα ακραία αυλάκια, οι ημιγλυφές.  Όταν έχουμε τις δύο γλυφές, λείπουν όμως οι ημιγλυφές, τότε το ίδιο σχέδιο ονομάζεται δίγλυφο.

Αέτωμα: η αρχιτεκτονική κατασκευή στις ακραίες πλευρές των αρχαίων ελληνικών ναών, που ονομαζόταν και ‘αετός’ λόγω της ομοιότητάς της με τον αετό όταν έχει ανοιχτά τα φτερά του (τα παιδιά βρήκαν μόνα τους την ετυμολογία της λέξης). Είναι το ισοσκελές τριγωνικό τμήμα που βρίσκεται πάνω από το διάζωμα. Κύριος λόγος της κατασκευής αυτής ήταν η αποστράγγιση του νερού της βροχής (όμβρια ύδατα) από τις στέγες των ναών, για αυτό και ήταν αμφικλινής (είχε κλίση και προς τις δύο πλευρές). Οι αρχαιότεροι ναοί είχαν μία μόνο πρόσοψη, συνεπώς και ένα μόνο αέτωμα. Όταν οι ναοί έγιναν ‘περίπτεροι’ (όπως ο Παρθενώνας), διαμορφώθηκε και στην άλλη στενή πλευρά ομοιόμορφη προς τη πρώτη πρόσοψη με δεύτερο αέτωμα.

Δείτε τα δύο αετώματα του Παρθενώνα εδώ

Σηκός: ο κύριος, εσωτερικός χώρος στους αρχαίους ελληνικούς ναούς. Εκεί φυλάσσονταν το άγαλμα της θεάς ή του θεού και ήταν κλειστός για το κοινό.

Περίπτερος ναός: είναι τύπος αρχιτεκτονικής ναών στην αρχαία Ελλάδα. Χαρακτηριστικό του είναι ότι ο σηκός περικλείεται από μια σειρά κίονες (κολόνες).

«Ο Φειδίας δείχνει τη ζωφόρο του Παρθενώνα στους φίλους του», πίνακας του ολλανδού ζωγράφου Λώρενς Άλμα-Ταντέμα (Lawrence Alma – Tadema), 1868

Σύνδεσμοι:

Διαδικτυακός τόπος για τον Παρθενώνα από το Υπουργείο Πολιτισμού: http://www.parthenonfrieze.gr/#/read

Αρχαιολογία της πόλης των Αθηνών: http://www.eie.gr/archaeologia/gr/02_DELTIA/Parthenon.aspx

Ό,τι γράψαμε για τη γραφή αφορά και στην επιστήμη, όπως και στα μαθηματικά. Η επιστήμη και τα μαθηματικά δεν είναι και δεν πρέπει να παρουσιάζονται στα παιδιά ως τομείς ξεκομμένοι από τη ζωή και τις ανάγκες που αυτή δημιουργεί.

Ένα παράδειγμα δουλειάς που εντάσσει τα παιδιά στον επιστημονικό τρόπο σκέψης και τα μαθηματικά, μέσω της ζωής και της καθημερινότητάς τους, είναι το ακόλουθο.

Καθ΄ όλη τη διάρκεια του φθινοπώρου τα παιδιά έφερναν στο σχολείο φύλλα δέντρων. Έτσι φτιάξαμε τη δική μας συλλογή φύλλων στη γωνιά της παρατήρησης.

Την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων τα παιδιά παρατηρούσαν, άγγιζαν, σύγκριναν, περιέγραφαν και αντέγραφαν σε χαρτί τα φύλλα της συλλογής.

Οι συλλογές φυσικών αντικειμένων που κάνουμε στη γωνιά της παρατήρησης είναι πολύ σημαντικές. Τα παιδιά μαθαίνουν να οργανώνουν το περιβάλλον τους, να παρατηρούν, να διακρίνουν, να συγκρίνουν. Μέσω της οργανωμένης παρατήρησης οδηγούνται σε ερωτήματα: Γιατί δεν είναι ίδια όλα τα φύλλα; Γιατί δεν έχουν το ίδιο χρώμα, σχήμα, πάχος, υφή; Γιατί στα ίδια φύλλα (τα φύλλα από το ίδιο δέντρο) άλλα είναι μεγάλα και άλλα μικρά; Γιατί ξεραίνονται; Τι γίνονται τα ξερά φύλλα; ‘Εξαφανίζονται’ ή μετατρέπονται σε κάτι άλλο;  

Στο τέλος του φθινοπώρου πήραμε τα φύλλα, όπως και κάποια μανταρίνια που είχε φέρει από το χωριό του ο Σπύρος, και κάναμε μία οργανωμένη δραστηριότητα.

Τα παιδιά χώρισαν τα φύλλα ανάλογα με το δέντρο ή το φυτό από το οποίο προέρχονταν, έκαναν δηλαδή ομαδοποίηση ανάλογα με ένα χαρακτηριστικό τους. Παρατήρησαν ομοιότητες και διαφορές στα φύλλα που προέρχονταν από διαφορετικά ή και από τα ίδια φυτά.

Η επόμενη δουλειά τους ήταν η σειροθέτηση (η ενέργεια μέσω της οποίας τοποθετούμε αντικείμενα στη σειρά, ως προς ένα χαρακτηριστικό).

Το χαρακτηριστικό αυτό στα φύλλα ήταν το μήκος, ενώ στα μανταρίνια ήταν το μέγεθος.

Σημειώνουμε ότι οι συγκρίσεις μεγεθών, η ομαδοποίηση  και η σειροθέτηση είναι οι ‘βάσεις’ πάνω στις οποίες δομείται η έννοια τους αριθμού.

Τέλος πήραμε τα φύλλα της μανταρινιάς και τα κολλήσαμε στο Φυτολόγιό μας, στη σειρά, ανάλογα με το μήκος τους. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι η άσκηση αυτή (όπως και η προηγούμενη σειροθέτηση) είναι και άσκηση ανάγνωσης. Οι μαθησιακοί τομείς δεν είναι απόλυτα διακριτοί. Σε κάθε άσκηση, σε κάθε δραστηριότητα μας δίνεται η ευκαιρία να δουλέψουμε ταυτοχρόνως πολλούς τομείς.

Τι κάναμε λοιπόν στη σειροθέτηση; Τοποθετήσαμε πρώτο το μεγαλύτερο  φύλλο. Πρώτο σημαίνει αριστερά. Έτσι τα παιδιά έμαθαν εμμέσως ότι πάντα αρχίζουμε να ‘διαβάζουμε’ (μεταφορικά και κυριολεκτικά) από τα αριστερά και προχωρούμε προς τα δεξιά.

Σημείωση: Ανεβάζουμε αυτή την ανάρτηση ετεροχρονισμένα γιατί μόλις τώρα καταφέραμε να περάσουμε τις φωτογραφίες από το κινητό.